IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Μπορεί η Τεχνητή Νοημοσύνη να είναι δημιουργική;  Μεγάλο μέρος της έρευνας στην Τεχνητή Νοημοσύνη εστιάζει στη δημιουργία αλγορίθμων, οι οποίοι, εκτός από τη δυνατότητα να αναπαράγουν προβλέψιμα αποτελέσματα βάσει κάποιων δεδομένων, επιδεικνύουν και δημιουργικότητα. Ενδείξεις γι’ αυτή τη δυνατότητα έχουν υπάρξει σε εφαρμογές της Τεχνητής Νοημοσύνης σε παιχνίδια στρατηγικής (όπως το AlphaGo) ή στην τέχνη. Οι πιο αισιόδοξοι από τους επιστήμονες και μερικοί μελλοντολόγοι κάνουν συχνά λόγο για μια Τεχνητή Νοημοσύνη που θα ξεπεράσει την ανθρώπινη δημιουργικότητα και θα παρουσιάζει υπεράνθρωπες ικανότητες. Ωστόσο, πολλοί φιλόσοφοι εκφράζουν σοβαρές αντιρρήσεις σε τέτοιου είδους τοποθετήσεις. Οι αντιρρήσεις αυτές βασίζονται στο πώς ορίζεται η ανθρώπινη δημιουργικότητα, τι σημαίνει πραγματικά καινοτόμα σκέψη και τι προεκτάσεις μπορεί να έχει ένα μέλλον στο οποίο θα έχει αποθεωθεί η Τεχνητή Νοημοσύνη. Δημιουργικότητα: Τάξη, μοτίβα και τυχαιότητα Είναι ίσως εύκολο διαισθητικά

 Ο αμερικανός οικονομολόγος Τζέρεμι Ρίφκιν παρουσιάζει τις κοινωνικές και πολιτισμικές προεκτάσεις που επιφέρει η ανακάλυψη της λειτουργίας των κατοπτρικών νευρώνων (mirror neurons). Η παρουσία της «ενσυναίσθησης» (empathy) στον άνθρωπο ή πιο απλά της ιδιότητάς του να συναισθάνεται τον συνάνθρωπό του στις αρνητικές ή θετικές του εμπειρίες, οδηγεί σε κάποια εύλογα συμπεράσματα: ''[...] οι κατοπτρικοί νευρώνες είναι απλά η αρχή ενός ολόκληρου φάσματος ερευνών που γίνονται στη νευροψυχολογία, στην έρευνα για τον εγκέφαλο, στην παιδική ανάπτυξη που υπαινίσσεται ότι είμαστε προγραμματισμένοι όχι για επιθετικότητα, βία, προσωπικό συμφέρον και ωφελιμισμό αλλά για κοινωνικότητα, συναισθηματικούς δεσμούς - όπως θα'λεγε ο John Bowlby, στοργή, συντροφικότητα.Και ότι το πρωταρχικό κίνητρο, είναι το κίνητρο να ανήκεις κάπου. Ένα κίνητρο ενσυναίσθησης. [...] ''   Jeremy Rifkin Η απομαγνητοφώνηση στα Ελληνικά:  Τα τελευταία 10 χρόνια υπήρξαν πολύ

Οι αισθήσεις μας είναι οι πύλες που μας επιτρέπουν να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Τα μάτια, η μύτη, τα αυτιά μας δέχονται κάθε πληροφορία που μας προσφέρει το περιβάλλον και τη στέλνουν σε εξειδικευμένες περιοχές του εγκεφάλου, ο οποίος μεταμορφώνει αυτά τα εισερχόμενα ηλεκτρικά σήματα σε εικόνα, ήχο, άγγιγμα, όλα όσα καταλαβαίνουμε ως πραγματικότητα. Τι συμβαίνει, όμως, όταν μία από τις αισθήσεις «μπαίνει στα χωράφια» μιας άλλης; Το φαινόμενο της νευρολογικής ανάμιξης των αισθήσεων, γνωστό και ως «συναισθησία», μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να «βλέπει» ήχους ή να «ακούει» οσμές. Έχουν αναφερθεί τουλάχιστον 80 διαφορετικές μορφές της - περισσότερο συνήθης είναι αυτή κατά την οποία όταν οι συναισθητικοί κοιτούν ένα γράμμα του αλφαβήτου ή έναν αριθμό, το βλέπουν χρωματισμένο με ένα συγκεκριμένο χρώμα. Σε μια άλλη συνήθη μορφή συναισθησίας, τα άτομα βλέπουν χρώματα σε συνδυασμό με ήχους, σαν ένα πυροτέχνημα που εμφανίζεται στην όρασή τους, καθώς ακούγεται ένα κορνάρισμα σ

Φανταζόμαστε συνήθως τη μνήμη σαν ένα εύτακτο αρχείο μέσα στον εγκέφαλό μας. Ενα αρχείο ανθεκτικό στον χρόνο, όπου καταγράφονται πιστά και ταξιθετούνται επιμελώς τόσο οι σημαντικές όσο και οι ασήμαντες πληροφορίες. Το δύσκολο ωστόσο είναι να κατανοήσουμε το πού και το πώς ακριβώς καταγράφονται, παγιώνονται και ανακαλούνται επιλεκτικά οι εμπειρίες και τα βιώματα της ζωής μας από τον εγκεφαλικό «αρχειοθέτη». Πράγματι, στον ανθρώπινο εγκέφαλο είναι διαρκώς ενεργός ένας εσωτερικός μηχανισμός που σαν ένας πραγματικός αρχειοθέτης φροντίζει για την εύτακτη ταξινόμηση, αποθήκευση και ανάκτηση των μνημονικών καταγραφών, τις οποίες μπορεί να ανασύρει με ευκολία όποτε χρειάζεται. Πριν από λίγες ημέρες το διεθνούς κύρους περιοδικό «Neuron» δημοσίευσε μια σημαντική έρευνα που οδήγησε στον εντοπισμό αυτού του μηχανισμού, γεγονός που πιθανότατα θα συμβάλει αποφασιστικά στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση διαφόρων σοβαρών νευροεκφυλιστικών παθήσεων, όπως η καταστροφική για

Σίγκμουντ Φρόιντ:  Ο Χριστόφορος Κολόμβος του υποσυνειδήτου  Η συνέντευξη που ακολουθεί παραχωρήθηκε στον   George Sylvester Viereck   και δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «  Glimpses of the Great » το 1930   George Sylvester Viereck   Ο Σίγκμουντ Φρόιντ (1856-1939), ο εβραϊκής καταγωγής αυστριακός ιδρυτής της ψυχανάλυσης, σπούδασε ιατρική στη Βιέννη * Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, κοντά στον Ζαν-Μαρτέν Σαρκό, ο οποίος χρησιμοποιούσε την ύπνωση ως θεραπεία της υστερίας * Αργότερα ο Φρόιντ θα ανέπτυσσε τη δική του μέθοδο θεραπείας μέσω της «ελεύθερης συζήτησης» με τον ασθενή, καθώς και την ψυχαναλυτική θεωρία της άμυνας και της καταστολής * Υποστήριζε ότι η νεύρωση ήταν προϊόν της [καταπιεσμένης] παιδικής σεξουαλικότητας * Το 1890 εξέδωσε το έργο του Η ερμηνεία των ονείρων και το 1902 κατέλαβε την ειδική έδρα της νευροπαθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης * Εκτοτε συγκεντρώθηκε στη μελέτη της ψυχολογικής και ψυχοπαθολογικής συμπεριφοράς και του ρόλου τον οποίο δ