Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα ΤΣΙΠΡΑΣ ΑΛΕΞΗΣ

''World Economic Forum'': Five Lessons From the Greek Election Result.

Εικόνα
 Σκίτσο του Η.ΜΑΚΡΗ Τι μας έμαθαν οι πρόσφατες εκλογές;  Τα πέντε διδάγματα από το εκλογικό αποτέλεσμα της 20ής Σεπτεμβρίου στην Ελλάδα περιγράφει σε ένα άκρως ενδιαφέρον δημοσίευμά του το ''World Economic Forum''. Για να καταστούν αντιληπτά τα πέντε διδάγματα από τις ελληνικές εκλογές, αυτά παρουσιάζονται με τη μορφή ενός χρήσιμου και διεξοδικού οδηγού ερωτήσεων - απαντήσεων. Five Lessons From the Greek Election Result. Alexis Tsipras's left-wing Syriza won a new mandate in Greece's snap elections on Sunday after the prime minister's support for a harsh new bailout package imposed by the country's creditors cost him his parliamentary majority. But what does the results mean for Greece, its economy, and its creditors? Σκίτσο του Α.ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ -How did Tsipras win? Given that Tsipras's Syriza party—as well as its coalition partner, the Independent Greeks (ANEL)—had signed the bailout agreement in July, there was

Οι δέκα λόγοι που κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εικόνα
1) Το επιχείρημα που διακινούσαν συστηματικά τα άλλα κόμματα , ότι δεν διαπραγματεύτηκε με τους εταίρους, το διέψευδε τόσο η ίδια η πραγματικότητα (οκτώ σύνοδοι κορυφής, 20 Eurogroup με μοναδικό αντικείμενο το ελληνικό πρόβλημα, αλλεπάλληλες συναντήσεις με Ολάντ, Μέρκελ, Λαγκάρντ, τηλεφωνικές επικοινωνίες με Ομπάμα), όσο και η ενόχληση που έδειξαν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι για τη συμπεριφορά της ελληνικής κυβέρνησης. Το κρίσιμο από άποψη μεγέθους μέρος του ακροατηρίου που στεκόταν δίβουλο πίστεψε ότι στους επτά μήνες των διαπραγματεύσεων η κυβέρνηση έδωσε σκληρή μάχη για να πετύχει ό,τι καλύτερο μπορούσε απέναντι σ’ έναν ισχυρότερο και αδίστακτο αντίπαλο.  2) Κατάφερε ο Τσίπρας να γίνει συμπαθής σε τμήματα του πληθυσμού εξαιτίας της αντιμετώπισης που είχε από τους ομολόγους του. Το τι ένιωθαν γι’ αυτόν δεν ήταν ένα νοσηρό συναίσθημα οίκτου προς τον ηττημένο, αλλά μια συμπονετική πράξη αναγνώρισης για τον αγώνα που έδωσε, για τους εκβιασμούς που υπέστη και

Θέλει; Μπορεί; Πρέπει να κυβερνά η Αριστερά;

Εικόνα
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στο Διαρκές Προγραμματικό Συνέδριο του κόμματος- 3 Ιανουαρίου 2015. Η Αριστερά ήταν για τους περισσότερους μια ηθική δύναμη, ένα υπολογίσιμο φόβητρο για τα συστημικά κόμματα και χρήσιμη ως αντιπολίτευση.   EUROKINISSI/ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ Οσοι είχαν προβλέψει ότι το μοντέλο ΣΥΡΙΖΑ θα δοκιμαστεί στην πράξη και θα απειληθεί η συνοχή του όταν κληθεί να αναλάβει ευθύνες διακυβέρνησης, επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά. Τα πολυσυλλεκτικά σχήματα λειτουργούν και αποδίδουν ως χώροι υποδοχής και έκφρασης της κοινωνικής δυσαρέσκειας, αλλά κλονίζονται μόλις το πρόγραμμα που τους έδωσε τη νίκη έρχεται σε επαφή με την πραγματικότητα. Τα στελέχη που συγκροτούσαν την ηγετική ομάδα καλλιέργησαν αυταπάτες στους πολίτες, αλλά και στους εαυτούς τους -και γι' αυτό ήταν τόσο πειστικά. Νόμισαν ότι με μοναδικά όπλα την ετυμηγορία του λαού, το δίκιο και τη βούλησή τους θα καταφέρουν να ανατρέψουν τους δυσμενείς συσχετισμούς και θα προκαλέσο

ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Εικόνα
Το καινούργιο και ελπιδοφόρο που είχε φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι θα κρατούσε τις υποσχέσεις του, όσα έλεγε δεν θα ήταν προεκλογικές φούσκες. Αποδείχθηκε ψέμα . Στο ψέμα προστίθεται κι άλλο ψέμα ότι θα διορθώσει ή μετριάσει όσα δυσμενή προβλέπει το μνημόνιο για τους αδύναμους. Αλλά το μνημόνιο προβλέπει δυσμενή μέτρα για να ισοφαρίσει κάθε ελάφρυνση, θα δίνει από δω και θα παίρνει από εκεί. Υπάρχουν κι άλλα: Είναι αλήθεια ότι το όχι στο δημοψήφισμα δεν ήταν ναι στην έξοδο από το ευρώ. Απορρίφθηκε η λιτότητα, όχι το ευρώ. Το μνημόνιο επιδείνωσε τη λιτότητα και διατήρησε το ευρώ. Είναι ψέμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάχθηκε. Στον ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε πλήρως η συντηρητική συνιστώσα , μονόχνωτη στις φιλοευρωπαϊκές ιδεοληψίες της, τυφλή στον εθνομηδενισμό της, έμπλεη ψευδαισθήσεων . Νομίζουν στην ΕΕ και διάφοροι μεγαλόσχημοι εγχώριοι ότι απόκτησαν σοσιαλδημοκρατία αλά ευρωπαϊκά ή νεκρανάσταση του παλαιού Κέντρου ή του Σημιτισμού. Παράδοση σοσιαλδημοκρατίας δεν υπάρχει κ

Μα ποια ελπίδα... Ο Αντίχριστος ήρθε

Εικόνα
​​«His name is Alexis Tsipras, and it seems that he meets much of criteria of the prophesied Antixrist. He was just elected as the Prime Minister of Greece. He is an atheist and a far left winger» . Και στα αγγλικά των αρχαρίων αν απόμεινε κανείς, το ζουμί δεν θα του ξεφύγει. Θα πιαστεί και από τις ελληνογενείς λέξεις και θα τη βρει την άκρη. Θα καταλάβει ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας, ο άθεος και ακροαριστερός, συγκεντρώνει πολλά από τα κριτήρια βάσει των οποίων σχημάτισαν το πορτρέτο του Αντίχριστου οι προφήτες. Και, αποκωδικοποιώντας το μήνυμα, ή θα τρομάξει και θ’ αρχίσει να αποθηκεύει μακαρόνια, φασόλια, κονσέρβες, τσιγάρα, χαρτί υγείας, « οδηγούς επιβίωσης» και μελλοντολογικές ταινίες (για μπούσουλα) ή θα βάλει τα γέλια. Ιδού ο Αντίχριστος έρχεται λοιπόν. Τι έρχεται, ήρθε κιόλας. Πρωθυπουργεύει. Και μάλιστα στον ομφαλό του κόσμου. Να πρόκειται για τρολάρισμα; Για μία επιπλέον παγίδα στον αχανή και αχάλινο κόσμο του Διαδικτύου, όπου πολλές φορές δεν ξέρουμε ποιο το αληθινό

Σοβαρή ήττα Τσίπρα στη συζήτηση για την πρόταση μομφής

Εικόνα
Σκίτσο του Ηλία Μακρή Κανέναν άσο δεν είχε τελικά κρυμμένο στο μανίκι του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, όπως αποδείχθηκε κατά την ψηφοφορία επί της πρότασης δυσπιστίας προς την κυβέρνηση που κατέθεσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μόλις 124 ψήφους έναντι των απαιτούμενων 151 πήρε η πρόταση μομφής. Μία και μόνη απώλεια είχε το κυβερνητικό στρατόπεδο - τη βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Θεοδώρα Τζάκρη. Υπερψήφισε την πρόταση μομφής και διαγράφηκε ακαριαία από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, αυξάνοντας σε 12 τον αριθμό των ανεξάρτητων βουλευτών και μειώνοντας σε 27 (από τους 33 που εξελέγησαν πέρυσι τον Ιούνιο) τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση Σαμαρά, με τα 153 «όχι» που κέρδισε ο κυβερνητικός συνασπισμός ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αντί να ανατραπεί, όπως θεωρητικά ήταν ο στόχος της πρότασης μομφής του ΣΥΡΙΖΑ, βγήκε σαφώς πιο ενισχυμένη και πιο ισχυρή από πριν μετά από αυτή την τριήμερη κοινοβουλευτική διαδικασία. Με δεδομένη την πολιτική της, αυτή η ενίσχυσή της αναμένεται να εκδηλωθεί

Το στρατηγικό δίλημμα του Τσίπρα...

Εικόνα
ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ δήλωση του Νάσου Θεοδωρίδη για τα Ιμια, που οδήγησε τον Τσίπρα στην απόφαση να τον αποπέμψει, επανέφερε για ακόμα μία φορά στο προσκήνιο τη θεμελιώδη αντίφαση και ταυτοχρόνως το στρατηγικό δίλημμα του ΣΥΡΙΖΑ: Θα παραμείνει ιδεολογικοπολιτικά (και ως κομματική κουλτούρα) κόμμα διαμαρτυρίας ή θα μετεξελιχθεί σε κόμμα εξουσίας με αξιόπιστο σχέδιο εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας; Προς το παρόν, ο Τσίπρας δείχνει να κινείται δειλά προς την κατεύθυνση της μετεξέλιξης, αλλά κατά τρόπο έμμεσο κι αντιφατικό. Για την ακρίβεια, πατάει σε δύο βάρκες. Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περιέλθει σε κατάσταση ασταθούς ισορροπίας, την οποία, βεβαίως, εκμεταλλεύονται προπαγανδιστικά στο έπακρο οι κυβερνητικοί εταίροι. Το 3% που απέσπασε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2009 (εάν αφαιρέσουμε το ποσοστό της αποσχισθείσας ΔΗΜΑΡ) εκτινάχθηκε στο 27% του περασμένου Ιουνίου, επειδή, υπό την πίεση της κρίσης, κατέρρευσε το προηγούμενο δικομματικό σύστημα. Κεντροαριστεροί που δεν τους εξέφραζε πια το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου

Οι προσδοκίες των νεόπτωχων ...

Εικόνα
(...) ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να αντιπολιτεύεται κυρίως, και λιγότερο να προβάλλει ως επόμενη κυβέρνηση και ως ηγεμονική δύναμη στο πολιτικό πεδίο. Ο πυκνός χρόνος τον αιφνιδίασε. Δεν έχει προλάβει να αντλήσει ψυχοπνευματικές δυνάμεις από το άμορφο πλήθος των απογοητευμένων αλλά πολύτιμων ανένταχτων μονάδων που κινούνται φωτοτακτικά προς αυτόν. Ενώ ήταν τολμηρή και ορθή η διεθνοποιημένη προσέγγιση της κρίσης, οι κινήσεις του στο εσωτερικό στηρίζονται σε εννοιολογήσεις του παλαιού θνήσκοντος κόσμου:  παραδοσιακές συμμαχίες με πρόσωπα που δεν εκπροσωπούν κανέναν, τακτικές μανούβρες διεμβόλισης, υψηλή ρητορεία, σε συνδυασμό με αμφίθυμη διγλωσσία και πολυφωνικό βόμβο σε κομβικά ζητήματα υψηλής πολιτικής. (...) Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ; ''Poverty and Unemployment''    Η προσεκτική ανάγνωση των δημογραφικών χαρακτηριστικών των εκλογέων του περασμένου καλοκαιριού και των ευρημάτων πρόσφατων δημοσκοπικών ερευνών δείχνει την ελληνική κοινωνία να μετατ

Πολιτικά ασταθής ο συσχετισμός δυνάμεων ...

Εικόνα
(...) Για να είναι αξιόπιστη η αξιωματική αντιπολίτευση δεν αρκεί να ασκεί εύστοχη κριτική στην κυβέρνηση. Πρέπει να καταθέσει ένα εναλλακτικό στο Μνημόνιο ρεαλιστικό πολιτικό σχέδιο. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε κανένα άλλο αντιπολιτευόμενο κόμμα, όμως, έχει πείσει ότι διαθέτει τέτοιο σχέδιο. Αυτό έχει ως συνέπεια, ακόμα και πολλοί αντιμνημονιακοί να θεωρούν πως το Μνημόνιο είναι το μόνο πολιτικό σχέδιο που υπάρχει στο τραπέζι. Και είναι ακριβώς αυτό που δημιουργεί συνθήκες αδιεξόδου στην κοινωνία. (...) Τρεις μήνες μετά τις εκλογές, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ο συσχετισμός δυνάμεων έχει διαφοροποιηθεί, αλλά όχι ποιοτικά. Αυτό, όμως, δεν θα συνεχισθεί για πολύ ακόμα. Ο παράγοντας που θα γείρει τη ζυγαριά είναι οι εξελίξεις στην οικονομία. Εάν φανεί ότι η καθοδική πορεία αντιστρέφεται, τότε η κυβέρνηση Σαμαρά θα επιβιώσει. Εάν, όμως, το «σπιράλ θανάτου» συνεχισθεί, σύντομα θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι απολύτως εξαρτημένη από

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ : Οι Γραφικοί του ΣΥΡΙΖΑ ...

Εικόνα
(...) κάποιοι «βασιλικότεροι του βασιλέως», αρνούνται να δουν τόσο το εθνικό συμφέρον όσο και τις πραγματικότητες της διεθνούς πολιτικής, καθώς επίσης και το αυτονόητο ότι όλοι – και πρώτα απ’ όλους οι Παλαιστίνιοι πράττοντας σοφά – εξυπηρετούν αυτό που θεωρούν εθνικό τους συμφέρον. (...) Αντιμέτωπος με την ψυχοπαθητική και αθεράπευτα «κολλημένη» πτέρυγα της ευρύτερης Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ο Αλέξης Τσίπρας, κατηγορούμενος διότι έκανε το αυτονόητο:  Συνάντησε έναν εκλεγμένο στην πατρίδα του ξένο ηγέτη, ο οποίος, ασχέτως ποιο κράτος εκπροσωπεί, τον τίμησε αναγνωρίζοντάς του σημαίνοντα ρόλο στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, ζητώντας να συναντηθεί μαζί του. Πρόκειται για τον πρόεδρο του Ισραήλ, Σιμόν Πέρεζ, ο οποίος, αν μη τι άλλο, κατέβαλλε σε διάφορες περιστάσεις ειλικρινείς προσπάθειες συνεννόησης με τους Παλαιστίνιους και ο ρόλος του αναγνωρίζεται ακόμα και από τους ίδιους…  Παρόλα αυτά, κάποιοι «βασιλικότεροι του βασιλέως», αρνούνται να δουν τόσο το