IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η προσκυνημένη δημοσιογραφία παραλύει και τελικά ακυρώνει κάθε κοινωνική δυναμική. Πρώτιστο έγκλημα δεν είναι ότι διακινεί το ψεύδος, αλλά ότι αποκόβει τον πολίτη από την πραγματικότητα και τον εγκλωβίζει στις ψευδαισθήσεις των «εντυπώσεων». Η δημοσιο-γραφία δεν κατα-γράφει τα του δήμου, υιοθετεί τον εργολαβικό ρόλο των opinion makers. Οικοδομεί την «κοινή γνώμη», κατασκευάζει μια πλασματική πραγματικότητα με «υλικό» τις εντυπώσεις, κερδίζει με τεχνάσματα πελάτες - καταναλωτές για το «εμπόρευμα» που πλασάρει (κόμμα, ιδεολογία, «αγορές», τζόγος της εξουσίας). Η​​ «απροσκύνητη» δημοσιογραφία δεν είναι απλώς «λειτούργημα», είναι το κουράγιο μιας κοινωνίας να βλέπει τα λάθη της καταπρόσωπο και τις ανάγκες της να γίνονται στοχεύσεις. Κάθε «επικοινωνιακός» εξωραϊσμός της αποτυχίας ή της ανικανότητας, οι τεχνητοί πανηγυρισμοί δήθεν κατορθωμάτων, οι μικρονοϊκές προ-αναγγελίες θριάμβων, η διατεταγμένη αποσιώπηση αδιεξόδων, ο λιβανωτός σε σπιθαμιαίους «αρχηγούς», είναι κοινωνικά εγκ

Ενημερωτική εκπομπή με την επωνυμία Focus στο πρώτο κανάλι της κρατικής τηλεόρασης, βράδυ της 13/9, με καλεσμένο, μέρες που είναι, τον Υπουργό Παιδείας κ. Κώστα Γαβρόγλου.  Ο παρουσιαστής και δύο «καλοί συνάδελφοι», κατά το δημοσιογραφικό ιδίωμα,  από ισάριθμες εφημερίδες.  Διάρκεια εκπομπής μία ώρα και δέκα λεπτά. Δεν τυγχάνω τακτικός θαμώνας της ελλαδικής τηλοψίας, είτε πρόκειται για τα ιδιωτικά «βοθροκάναλα» του κ. Πολάκη είτε για τα κρατικά της καθαράς αποστάξεως, αλλά μετά από 38 μάχιμα χρόνια στην εκπαίδευση, μέρες που είναι,  είπα να ενδώσω.  Και πρώτον, ακόμη και χωρίς την τεχνική υποστήριξη που αφειδώς έχουν οι σχολιαστές ποδοσφαιρικών αγώνων, μπόρεσα να υπολογίσω ότι ο «χρόνος κατοχής» για τον υπουργό ήταν όχι λιγότερο από 75 με 80%. Στη διάρκεια του οποίου προέκυψε σαφώς ότι τα Θρησκευτικά, σε αντίθεση με τα Λατινικά, διατηρούνται στην κρίσιμη Γ’ Λυκείου επειδή δεν μπορούμε να καταλάβουμε την πολιτική και κοινωνική Ιστορία (και δη την ευρωπαϊκή), ούτε ακόμη

Σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή Ο​​ι στατιστικές  (εύκολα προσβάσιμες στο «διαδίκτυο») βεβαιώνουν ότι το ποσοστό των πολιτών που διαβάζουν εφημερίδα είναι πια ασήμαντο και μειώνεται συνεχώς. Tο ποσοστό όσων διαβάζουν βιβλία (μιλάμε για την ελλαδική κοινωνία) παραπέμπει μάλλον σε «είδος υπό εξαφάνισιν». Για την πολιτική οι πολίτες πληροφορούνται σχεδόν αποκλειστικά από την τηλεόραση. H δραματική μείωση της ανάγνωσης εφημερίδων μοιάζει να αντιμετωπίζεται «στρατηγικά» από τα ίδια «επιτελεία» που σχεδιάζουν και τις εκστρατείες για την «προώθηση» αλλαντικών ή απορρυπαντικών στις υπεραγορές: Mοναδικός τους στόχος, να κερδίσουν τις εντυπώσεις, να υποκλέψουν το ενδιαφέρον ή τη συμπάθεια του παθητικού καταναλωτή. Στην περίπτωση των εφημερίδων, να τις καταστήσουν «εύπεπτες» και «γοητευτικές» όσο είναι και η τηλεόραση. Δηλαδή, να έχει προτεραιότητα ο εντυπωσιασμός, η ευκατάποτη παραπλάνηση, όχι η πληροφόρηση ούτε η πολιτική ανάλυση. Eνδεικτικό της εξομοίωσης των εφημερίδων με τα αλλα

«Τ΄αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι οι γύφτοι γίναν δήμαρχοι κι οι κλέφτες καπετάνιοι» Γ. Σουρής Γυρίζεις σαν άνθρωπος το μεσημέρι, το βράδυ στο σπίτι σου. Λαχταράς την γαλήνη, την θαλπωρή, την ανάπαυση του ιδιωτικού σου κάστρου. Καταπώς συνηθίζεται, μαζί με τους οικείους, σε « υποδέχεται» το ανύστακτο και ακάματο τηλεοπτικό μάτι. Συν γυναιξί και τέκνοις στυλώνεις, ασυναίσθητα, το βλέμμα σου στο μεσημεριανό - βραδινό πρόγραμμα των καναλιών. (Οι δημοσκοπικές έρευνες κατατάσσουν την μεσημεριανή ζώνη, σ’ αυτήν με τις υψηλότερες θεαματικότητες).  Την ώρα, λοιπόν, της ευλογημένης οικογενειακής σύναξης, επιλέγουν οι κερδέμποροι του θεάματος για να προβληθεί ό,τι ευτελές και βορβορώδες κυκλοφορεί στην ελληνική τηλεόραση. Όλα σχεδόν τα ιδιωτικά κανάλια, μιμούμενα φτηνιάρικες, κουτσομπολίστικες «αμερικανιές» (εκπομπές), ανέλαβαν εργολαβικά να παιδαγωγήσουν την ελληνική οικογένεια στην χυδαιότητα και την προστυχιά. Το σκηνικό ίδιο και απαράλλαχτο παντού. Μία παρ

Σ υνολικά έχουμε υποβληθεί σε κάπου ένα τρισεκατομμύριο ωρών αθροιστικής τηλεθέασης στην ένδοξη σύγχρονη ιστορία μας . 11 εκατομμύρια πληθυσμός με 268 λεπτά μέσο όρο τηλεθέασης την ημέρα κάνουν 18 δισεκατομμύρια ώρες τηλεθέασης το χρόνο. Επί κάπου μισό αιώνα, προκύπτει ένα τρισεκατομμύριο.  Τούρκοι, Φιλιππινέζοι και Αμερικανοί είναι εξίσου αφοσιωμένοι στο χαζοκούτι, ενώ Σουηδοί τηλε-λειτουργούνται μόνο 152 λεπτά ημερησίως . Μπαίνω στον πειρασμό κι άλλων υπολογισμών: έστω και μόνο με 5 Ευρώ χαμένη παραγωγικότητα την ώρα, προκύπτουν απώλειες 5 τρισεκατομμύρια Ευρώ - 8 φορές το ανέκδοτο Σώρρα, 15 φορές το χρέος της χώρας. Αστρονομικά ποσά, αλλά δε γίνεται να τα διεκδικήσουμε πλέον.  Δυστυχώς δεν μπορείς να σπάσεις σαν κουμπαρά-γουρουνίτσα την τηλεοπτική συσκευή να επιστρέψει τα χαμένα σου λεφτά και τη χαμένη σου ζωή . Δεν μετράω καν τον χρόνο για άλλες μη παραγωγικές ασχολίες οθόνης, π.χ. video games όπου η υφήλιος αφιερώνει σχεδόν 200 δισεκατομμύρια ώρες τον χρόνο. Δεν μετράω επ

  Σκίτσο του Β.ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Το θεμελιώδες πολιτικό πρόβλημα και η ολιγαρχία των ΜΜΕ Στο  προηγούμενο κείμενό μου  είχα υποστηρίξει ότι το θεμελιώδες πολιτικό πρόβλημα είναι ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα εξουσίας δημιουργεί και αναπαράγει τις πολιτικές ελίτ. Και είναι αυτό το θεμελιώδες πρόβλημα διότι οι πολιτικές ελίτ, στο όνομα δήθεν της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των πολιτών και της κοινωνίας, σε τελευταία ανάλυση εξυπηρετούν πρώτα, πάνω απ’ όλα και σε μέγιστο βαθμό τα δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα εξουσίας και χρήματος, σε βάρος βέβαια των πολιτών και της κοινωνίας. Μόνο ψίχουλα ωφέλειας προκύπτουν για τους πολίτες και την κοινωνία από τη δράση των πολιτικών ελίτ. Για τα ψίχουλα αυτά, βέβαια, δεν αξίζει να υπάρχει το παρόν πολιτικό σύστημα που δουλεύει αποκλειστικά προς όφελος των ελίτ. Και είναι μόνο η αδράνεια και η χαμηλή ποιότητα της σκέψης που διαχέουν στη κοινωνία οι πολιτικές ελίτ, μέσω των διαπλεκόμενων μαζί τους, με διάφορους τρόπους, ΜΜΕ, που εμποδίζουν

Η περιττολογία με το χειμωνιάτικο χιόνι, που είναι ό,τι πιο φυσιολογικό για την εποχή, μονοπωλεί εδώ και μέρες τη ζωή μιας χώρας που έχει 300 μέρες το χρόνο ήλιο! Κι αντί να ευχαριστούν για το δώρο αυτοί που ζουν εδώ κι αυτοί που κρατάνε στα χέρια τους την πληροφόρηση, ουρλιάζουν και ξοδεύονται σε αγράμματες μεταδόσεις  του κάθε αμόρφωτου που πήρε ένα ματσούκι στο χέρι του και σπέρνει την ανεγκέφαλη κουλτούρα αυτού που του το ‘δωσε. Και τίποτε δεν θ’ αλλάξει αν δεν πάρει το ματσούκι στο χέρι της η μειοψηφία αυτού του λαού που έχει σοβαρότητα. Και που εξ αιτίας της σοβαρότητας τραβάει τα πάνδεινα σε μια ασόβαρη χώρα. Είναι κατασκεύασμα της τηλεόρασης και της πόλης. Δεν έχει σχέση με την πραγματική ζωή και δεν έχει ιδέα από πού έρχεται το νερό που πίνει και το φαΐ που τρώει. Με το πρώτο φτέρνισμα πλακώνεται στα φάρμακα. Και ξέρει μόνο έναν καιρό: Λιακάδα με 20 βαθμούς θερμοκρασία. Όλοι οι άλλοι καιροί είναι «κακοκαιρίες». Το λένε και οι μετεωρολόγοι! Τώρα ζει τον ι

    Έχει επικρατήσει μια αντιαισθητική φάμπρικα τα τελευταία χρόνια στα κανάλια να παρελαύνουν κάθε μέρα βουλευτές και υπουργοί σε διάφορες πρωϊνές κυρίως εκπομπές και να αναλίσκονται σε μεταξύ τους ανταλλαγή ανοησιών και αντεγκλήσεων αντί να είναι στις δουλειές για τις οποίες τους πληρώνει ο ελληνικός λαός. Τους μεν βουλευτές τους πληρώνει για να νομοθετούν στη Βουλή και να εργάζονται για να υπερασπιστούν εμπράκτως τα συμφέροντα των ψηφοφόρων τους και της περιοχής τους και της πατρίδας τους. Τους δε υπουργούς για να ξημεροβραδιάζονται στα υπουργεία, ή όπου αλλού χρειάζεται, για να συντονίζουν, προγραμματίζουν και εφαρμόζουν το έργο διακυβέρνησης του τόπου. Οι μεν βουλευτές, αντί να είναι με το λαιμό χωμένο στη μελέτη των θεμάτων που πρέπει να νομοθετήσουν και στη μελέτη των προβλημάτων της περιοχής τους που πρέπει να επιλύσουν, παρελαύνουν στα κανάλια για να μαλλιοτραβηχτούν με συναδέρφους τους από άλλα κόμματα, σε ένα κατινίστικο σώου υποκουλτούρας, αγραμματοσύνης