IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Anonymous : «Είμαστε Ανώνυμοι. Είμαστε Λεγεώνα. Δεν συγχωρούμε. Δεν ξεχνάμε. Να μας περιμένετε ».   ΤΟ ΝΕΟ ΙΣΧΥΡΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ Anonymous:   Οι Ρομπέν των δασών του κυβερνοχώρου Της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΑΝΤΖΟΥ Μπορεί να είναι Ανώνυμοι αλλά η δράση τους κάθε άλλο παρά απαρατήρητη περνά και έχει γίνει πλέον πονοκέφαλος των κυβερνήσεων και των μυστικών υπηρεσιών, που βλέπουν τα χτυπήματά τους να πληθαίνουν επικίνδυνα. Σε πλήρη ετοιμότητα, η διεθνής ομάδα των «χακτιβιστών» (χάκερ και ακτιβιστές συνάμα) του κυβερνοχώρου γνωστή ως Anonymous , εγκαινίασε τον Νοέμβριο με μια πυρετώδη δράση στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη. Την περασμένη Κυριακή βγήκαν εκτός λειτουργίας για αρκετές ώρες κυβερνητικοί ιστότοποι της ισραηλινής κυβέρνησης, περιλαμβανομένων της Μοσάντ και των μυστικών υπηρεσιών Σιν Μπέιτ, 48 μόλις ώρες μετά την ανάρτηση βίντεο των Anonymous που απειλούσε το Ισραήλ με επιθέσεις αν συνεχίσει να εμποδίζει την άφιξη βοήθειας στη Γάζα. Την

Η κρίση αυξάνει τους... πλούσιους! Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ Αναυδος και βαθύτατα προβληματισμένος ως προς την πραγματική φύση της οικονομικής κρίσης μένει κανείς όταν ρίξει μια ματιά στα στοιχεία που δείχνουν ειδικές μελέτες: σε παγκόσμιο επίπεδο, ο αριθμός όσων έχουν περιουσία προς εκμετάλλευση (εξαιρείται δηλαδή το σπίτι που μένουν οι ίδιοι) που υπερβαίνει το 1 εκατομμύριο δολάρια... αυξήθηκε με την οικονομική κρίση! Το 2010 δηλαδή αυτοί οι εκατομμυριούχοι ήταν περισσότεροι από το 2007, την τελευταία χρονιά πριν ξεσπάσει η κρίση! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και η συνολική περιουσία τους πέρυσι ήταν μεγαλύτερη παρά ποτέ! Την ώρα δηλαδή που στην Ευρώπη οι μισθοί και οι συντάξεις υφίστανται βίαιες περικοπές σε ορισμένες χώρες (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Βαλτικές κ.λπ.) ή ηπιότερες σε άλλες (Ισπανία, Ιταλία, Βρετανία), ο αριθμός των Ευρωπαίων εκατομμυριούχων αυξάνεται θεαματικά και η δική τους περιουσία ξεπερνά κάθε ιστορικό προηγούμενο. Οι αριθμοί είναι αποστομωτικοί.

(...) Αυτή τη στιγμή το πραγματικό χρέος των ΗΠΑ (κεντρικής και γενικής διοίκησης) είναι περίπου όσο το παγκόσμιο ΑΕΠ φτάνει δηλαδή στο αστρονομικό ποσό των 100 τρις δολαρίων! (...) η κατάσταση είναι ακόμη πιο δραματική .  Το 15% του πληθυσμού της υπερδύναμης, ήτοι 46 εκατομμύρια άνθρωποι σιτίζονται με κουπόνια των 300 δολαρίων το μήνα, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και χωρίς καμία άλλου είδους πρόνοια. (...) Πρώτη βέβαια σε πλεονάσματα χώρα έχει αναδειχτεί η Κίνα η οποία περιμένει στη γωνία να επωφεληθεί από την μέχρις εσχάτων μάχη των δύο πόλων της δύσης των ΗΠΑ και της Ευρώπης . (...) Τρίτος παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος Είναι προφανές ότι μπαίνουμε στην πιο σκληρή φάση ενός παγκόσμιου οικονομικού πολέμου, ο οποίος μέχρι πρότινος έδειχνε συγκεκαλυμμένος, από τούδε και στο εξής όμως γίνεται απροκάλυπτος. Ο πόλεμος δολαρίου - ευρώ γιατί πλέον περί αυτού πρόκειται, έχει θύματα και από τα δύο στρατόπεδα αντιμαχομένων. Η χώρα μας είναι ένα από αυτά, όμως στις ΗΠ

Mια λίμπρα από το κορμί μας... ΑΝΤ. ΚΑΡΑΚΟΥΣΗ  Πριν από πέντε αιώνες, το 1596 για την ακρίβεια, όταν ο Σαίξπηρ έγραφε τον «Έμπορο της Βενετίας», η αξιολόγηση κινδύνων ήταν εμπειρική, δεν στηριζόταν στα μοντέρνα μαθηματικά ή στη γνώση των πολυπαραγοντιικών εξισώσεων. Ωστόσο, η απαίτηση του τραπεζίτη - τοκογλύφου Σάιλοκ για εγγύηση μιας λίμπρας κρέατος από το σώμα του εμπόρου - εφοπλιστή της εποχής Αντόνιο, προκειμένου να του δανείσει 3000 δουκάτα, στηριζόταν σε χρόνια παρατήρηση, σε ένα ζωώδες εμπορικό ένστικτο και βεβαίως σε πρωτόγονη αποτίμηση των κινδύνων της ναυσιπλοΐας. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι για να δικαιολογήσει ο αιμοδιψής Σάιλοκ την απαίτησή του από τον Αντόνιο απαριθμεί τους πολλούς κινδύνους που απειλούν τα πλοία του τελευταίου. Του λέει πως όλα πλέουν σε αφιλόξενες θάλασσες, ότι απειλούνται από τον κακό καιρό, από τους ανέμους, αλλά και από τους πειρατές, ότι ο κίνδυνος να χαθούν είναι μεγάλος. Και στο τέλος επιβάλλει όρους εξωπραγματικούς και

(...) The Greek crisis essentially stems from the same frenzied drive of finance capital to draw profits from the massive indiscriminate extension of credit that led to the implosion of Wall Street (...) Like the Third World debt crisis of the early 1980s and the Asian financial crisis of the late 1990s, the so-called sovereign debt problem of countries like Greece, Europe, Spain, and Portugal is principally a supply-driven crisis, not a demand-driven one. (...) If ever there was a crisis created by global finance, Greece is suffering from it right now. (...) There are two key reasons why the Greek narrative has become a time-worn cautionary tale of people living beyond their means, rather than a case of financial irresponsibility on the part of bankers and investors (...) First of all , financial institutions successfully hijacked the narrative of crisis to serve their own ends. The big banks are now truly worried about the awful state of their balance sheets, impaired a