IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Πρωταγόρας στο κέντρο μαζί με τον Δημόκριτο, Μουσείο Ερμιτάζ. Ο Πρωταγόρας , η κοσμογονία  και η ανθρωποκεντρική προσέγγιση του Θείου. Στο θρυλικό διάλογο του Πρωταγόρα με το Σωκράτη για το διδακτό της αρετής, ο Πρωταγόρας , βρίσκει την ευκαιρία να παραθέσει το δικό του μύθο για τη δημιουργία του κόσμου. Πρόκειται για μια εντελώς προσωπική μυθολογία, θα λέγαμε μια «πρωταγόρεια» μυθολογία, που χωρίς, επί της ουσίας, να ανατρέπει τα αρχαιοελληνικά μυθολογικά δεδομένα (ο Προμηθέας, η κλοπή της φωτιάς, η παρουσία του Δία ως απόλυτου ρυθμιστή των πάντων, η εμφάνιση του Ερμή κτλ, πιστοποιούν την πρόθεση του Πρωταγόρα να παραμείνει πιστός στα πλαίσια της δεδομένης μυθολογικής μαγιάς) τα προσαρμόζει, σε μια ιδιόμορφη ανάπλαση, στη δική του οπτική, την οπτική της αγάπης προς τον άνθρωπο. Και μόνο που προσπερνά την συνήθη οπτική της θεογονίας, που εστιάζει στη δημιουργία των θεών, για να επικεντρωθεί στην κοσμογονία, τη δημιουργία των θνητών έμβιων όντων, συμπεριλαμβανομένου φυσι

Ιερό των Φετίχ:  Η θρησκευτική «καρδιά» της μινωικής Κρήτης. Ένα σκήπτρο, σύμβολο εξουσίας, από τα σπανιότερα ευρήματα, ένα ξίφος με ιδιαίτερη σημασία, αγγεία και πολλά άλλα από τα θαυμαστά που βρήκε στην Κνωσό, παρουσίασε η δρ. Αθανασία Κάντα, επίτιμη διευθύντρια Αρχαιοτήτων Περιφερειακής Ενότητας Ηρακλείου, γενική γραμματέας της Μεσογειακής Αρχαιολογικής Εταιρείας και διευθύντρια του Κέντρου Μελέτης του Κρητικού και Μεσογειακού Πολιτισμού σε ομιλία της στο Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης. Η επιστήμονας μίλησε ως  προσκεκλημένη του Τμήματος  Ελληνικής και Ρωμαϊκής Τέχνης του μουσείου, προχθές Παρασκευή. Ανέπτυξε το πολύ ενδιαφέρον θέμα «Πρόσφατες ανασκαφές στο Θρησκευτικό κέντρο της πόλης της Κνωσού και  η μετάδοση της πολιτιστικής μνήμης μέσω των χιλιετιών  (περίπου 1800 π.Χ. έως τους Παλαιοχριστιανικούς χρόνους και μετέπειτα)». Τα τελευταία χρόνια, μέσα σε μόλις 525 τ.μ. και 8,5 μ. μέγιστο βάθος η ανασκαφέας εντόπισε  νέους εκπληκτικούς θησαυρούς που βοηθούν στ

 Τα 147 Δελφικά Παραγγέλματα:  Η κληρονομιά των Αρχαίων Ελλήνων  που όλοι πρέπει να γνωρίζουμε.   Τα Δελφικά Παραγγέλματα είναι οι σοφές εντολές που άφησαν στους Έλληνες οι σοφοί της Αρχαίας Ελλάδας. Μια πολύτιμη κληρονομιά γνώσης και σοφίας για τις επερχόμενες γενεές.  Οι αρχαίοι Έλληνες ιερείς δεν έδιναν συμβουλές ούτε άκουγαν τις εξομολογήσεις των πιστών, αλλά ασχολούνταν μόνο με την τέλεση των θυσιών και των άλλων ιεροτελεστιών.  Η ηθική εκπαίδευση και καθοδήγηση των πολιτών ξεκινούσε μεν από τους παιδαγωγούς και παιδοτρίβες της νεαρής ηλικίας, αλλά συνεχιζόταν αργότερα στα μαντεία, τα οποία, εκτός από τις χρησμοδοτήσεις τους για τα μελλούμενα και τις θελήσεις των θεών, έδιναν και ένα πλήθος ηθικών παραγγελμάτων και προτροπών συμβουλευτικού χαρακτήρα για τα προβλήματα της καθημερινής ζωής. Ancient Greece - Delphi Περίoπτη θέση βέβαια, κατείχε σε όλα αυτά ,το διάσημο σε όλο τον κόσμο Μαντείο των Δελφών, του οποίου τα ομώνυμα ηθικά παραγγέλματα εί

Σοφοκλῆς ὁ Σοφίλλου ὁ ἐκ Κολωνοῦ (496 π.Χ.- 406 π.Χ.) Οιδίπους Τύραννος, Σοφοκλής ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ 1965 ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ,  ΑΛΕΞΗΣ ΜΙΝΩΤΗΣ - ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ (ΠΗΓΗ: Ὀρέστης Πυλαρινός ) * * * Οιδίποδας Τύραννος του Σοφοκλή  - Ανάλυση του Κώστα Γεωργουσόπουλου Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος μας αφηγείται το ιστορικο-κοινωνικό πλαίσιο για τον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή το εμβληματικότερο, ίσως, δράμα της αρχαίας γραμματείας που ανήκει στο Θηβαϊκό κύκλο και σύμφωνα με τις πηγές διδάχθηκε  για πρώτη φορά το 425 π.Χ. εν μέσω του Πελοποννησιακού πολέμου και του λοιμού που είχε αποδεκατίσει το λαό της Αθήνας. Μας αποκωδικοποιεί τον μύθο του, την υπόθεση του έργου και αναλύει με τρόπο απλό και μεστό τις μοναδικές και πανανθρώπινες διαστάσεις του ήρωα και των συμπρωταγωνιστών του τονίζοντας ότι  στο επίκεντρο της προβληματικής του έργου τίθεται το άτομο σε σχέση με την προσωπική του ελευθερία, την εξουσία, την κοινωνία και τη θεϊκή βούληση.  Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο  εικασ

 Πριν από 4 χρόνια σε μία εκδήλωση της Πολιτιστικής Εταιρίας είπα τις παρακάτω σκέψεις σχετικά με την Θεσσαλονίκη του χτες, του σήμερα και του αύριο. Ας αναλογιστούμε και ας ξανασκεφτούμε. " Η πόλη που κατοικώ βρέχεται από τον Θερμαϊκό εδώ και πολλούς αιώνες, έχει το προνόμιο να είναι γειτόνισσα του Ολύμπου, κατοικεί αυτό το έδαφος τουλάχιστον εκατό γενιές. Άνθρωποι γεννήθηκαν, έζησαν, δημιούργησαν, μεγαλούργησαν, περπάτησαν, έκαναν απογόνους και άφησαν την τελευταία τους πνοή σε αυτή την πόλη. Η πόλη που κατοικώ αλλάζει ανάλογα με τις εποχές, τον πληθυσμός της, τις συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα, την οργάνωση της κοινωνίας. Κάποτε ήταν ελληνιστική, μετά έγινε ρωμαϊκή, βυζαντινή, οθωμανική για να επαναπροσδιορίσει την ύπαρξη της πολύ πρόσφατα. Ο ίδιος ουρανός, η ίδια θάλασσα, το ίδιο χώμα, η ίδια ενδοχώρα πλαισιώνουν αυτή την πόλη και τους εκάστοτε κατοίκους της στη πάροδο χιλιάδων χρόνων. Περπατώ στην Εγνατία οδό και σκέφτομαι ότι σε αυτό το έδ

Άνω Πόλη: Η πιο απόκοσμη περιοχή της Θεσσαλονίκης  με το έντονο οθωμανικό της χρώμα. Στα τέλη του 19ου αιώνα, μετά το γκρέμισμα του παραθαλάσσιου τείχους, η οθωμανική Θεσσαλονίκη είχε μια μοντέρνα πρόσοψη που τη σχημάτιζαν τα παρατεταγμένα στην παραλία «ευρωπαϊκά» πολυώροφα οικήματα και ο γεμάτος κίνηση παραλιακός δρόμος που τον διέσχιζε το τραμ. Πίσω όμως από αυτό το ευρωπαϊκό της «πουδράρισμα» η Θεσσαλονίκη παρέμενε στην ουσία μια ανατολίτικη πόλη, στεφανωμένη με μιναρέδες, κυπαρίσσια, τζαμιά, συναγωγές και εκκλησίες, χαμάμ και παζάρια, σοκάκια και χαμόσπιτα. Η ποιητική ατμόσφαιρα της Άνω Πόλης Σήμερα, που η Θεσσαλονίκη έχει μετατραπεί πλέον σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή μεγαλούπολη με έναν συνεχώς αυξανόμενο πληθυσμό που έχει προ πολλού ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο κατοίκους, η μοναδική περιοχή που θυμίζει κάπως το ανατολίτικο παρελθόν της είναι η Άνω Πόλη, ο παλιός τούρκικος μαχαλάς: ένα δαιδαλώδες δίκτυο από σοκάκια και καλντερίμια, που σκαρφαλώνουν νωχελικά ανάμεσ