«Μπερλουσκονισμός»
Η δικτατορία της αμάθειας Η κυριαρχία του Μπερλουσκόνι στην ιταλική πολιτική ζωή πλησιάζει στο τέλος της, αλλά το φαινόμενο του « μπερλουσκονισμού » φαίνεται να έχει μέλλον. Πώς έγινε όμως δυνατό να επικρατήσει ο Μπερλουσκόνι στη χώρα που είχε το πιο μεγάλο κομμουνιστικό κόμμα και το πιο ισχυρό εργατικό κίνημα της Δύσης, στη χώρα που γνώρισε μιαν από τις πιο ριζοσπαστικές και παρατεταμένες από τις εξεργέσεις του '68 και τη μεγαλύτερη άνθηση των ομάδων της ριζοσπαστικής αριστεράς; Στο ερώτημα αυτό προσπαθεί να απαντήσει ο ιταλός κοινωνιολόγος Γκουίντο Βιάλε , με ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Carta ». Γράφει μεταξύ άλλων ο Βιάλε: «Στις υλικές συνθήκες που αποτελούν τη βάση του μπερλουσκονικού καθεστώτος υπάρχει βέβαια ένα στοιχείο που είναι ειδικά ιταλικό. Αλλά υπάρχει και ένα άλλο, σίγουρα πιο σημαντικό, που έχει πλανητικές ή σε κάθε περίπτωση υπερεθνικές διαστάσεις. Και τα δύο είναι το αποτέλεσμα μιας ανθρωπολογικής μεταβολής με την οποία χρειάζεται ν