IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Έχουμε καμιά πολιτική ή θα φάμε κανένα χαστούκι και θα ’ναι όλο δικό μας;   Κρίμα στην Κύπρο. Τώρα, για να έχουμε καλό ερώτημα, εμείς έχουμε κάποια πολιτική για να συμμετέχουμε στις εξελίξεις ή για να μην φάμε κανένα χαστούκι και να είναι όλο δικό μας; Διότι, συμβαίνουν γύρω μας κοσμοϊστορικά γεγονότα, που μπορεί να έχουν την αφορμή ή τη βασική τους αιτία τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά αυτά που μας επηρεάζουν πιο άμεσα (κατακούτελα, θα το έλεγα) συμβαίνουν στην Τουρκία. Και το ανησυχητικό είναι πως είμαστε απόντες, κι εμείς και η Ελλάδα, ως να μην μας αφορούν. Ή, ως να έχουμε άλλα πιο σημαντικά ζητήματα να απασχολούν την ηγεσία μας και δεν έχει χρόνο. Έχει τις προεδρικές εκλογές, τον τουρισμό που δεν θα έρθει, την τοπική αυτοδιοίκηση, τα εκατομμύρια των Ρώσων και των Ουκρανών που θα χάσουμε… Σημαντικά κι αυτά, αλλά τι πιο σημαντικό από το ότι ξανακέρδισε τον ρόλο της η Τουρκία στη διεθνή σκηνή και υπάρχει πάλι ο κίνδυνος να πάθουμε ό,τι και το 2004. Όταν οι Αμερικάνοι προσπαθούσ

  Τα κατεχόμενα στρατεύματα παρελαύνουν στην κατεχόμενη Λευκωσία. Φωτογραφία ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ Τα τουρκικά σχέδια και η ελληνική… αφασία: Το 1963, το 1974, το 2021 και η επιβολή τετελεσμένων σε θάλασσα και έδαφος. Απόρρητα έγγραφα, μυστικοί σχεδιασμοί της τουρκικής πλευράς, επιβεβαιώνουν τους στρατηγικούς στόχους και επιδιώξεις της κατοχικής Τουρκίας. Έχουν οι Τούρκοι μεγάλα στρατηγικά μυαλά και καταστρώνουν σχέδια, τα οποία και υλοποιούν; Δεν είναι μεγάλα στρατηγικά μυαλά. Έχουν, όμως, μια πολιτική, που είναι εθνική και προωθείται από όλες τις κυβερνήσεις. Είχαν έκπαλαι ξεκαθαρίσει τη σημασία της Κύπρου για τα συμφέροντά τους και διαμόρφωσαν τα βήματα που θα οδηγούσαν στον στρατηγικό έλεγχο του νησιού. Κι αυτό πριν από το 1960. Και θεώρησαν την ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας ως ένα μεταβατικό στάδιο προς την υλοποίηση των επιδιώξεών τους. Παλαιότερα με τη διχοτόμηση, αργότερα μετά την εισβολή του 1974, η επιδίωξη τέθηκε σε μια άλλη βάση, γιατί στο μεταξύ κατείχαν έδαφος, ενώ παράλληλα δεν υποτ

  Κύπρος: Αποκτά το ισραηλινό σύστημα αεράμυνας "Ιron Dome".   Σε προχωρημένο στάδιο βρίσκονται οι επαφές για την απόκτηση μιας παραλλαγής του υπερσύγχρονου συστήματος αεράμυνας "Ιron Dome" του Ισραήλ, με το οποία θα ενισχυθεί η Κύπρος. Σύμφωνα με το sigmalive, απομένει η αποδέσμευση κονδυλίου.  Συνεπώς, το κυπριακό Υπουργείο Άμυνας αναμένεται να υποβάλει αίτημα για να περιληφθεί στον κρατικό προϋπολογισμό. Μέχρι στιγμής, δεν δίνονται λεπτομέρειες για τις προδιαγραφές της παραλλαγής του "Ιron Dome" που επιδιώκει να αποκτήσει η Κυπριακή Δημοκρατία. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, αυτές είναι παρόμοιες ή κοντά σε αυτές του συστήματος που χρησιμοποιεί το Ισραήλ. Αυτό σημαίνει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία θα έχει στα χέρια της ένα σπουδαίο αμυντικό όπλο. Εδώ και δέκα χρόνια η γειτονική χώρα, προστατεύεται με το πολύ αποτελεσματικό το "Iron Dome", σε συνδυασμό με άλλα συστήματα. Όπως θα δείτε και στα πλάνα, το "Irοn Dome" χρησιμοποιήθηκε με μ

  Οι τρεις στόχοι του Ερντογάν και οι επιλογές της Ελλάδας. Η αναχαίτιση του Τουρκικού επεκτατισμού στην Κύπρο είναι αναγκαίος όρος για τη γενικότερη Ελληνική αποτροπή. Η πρόκληση Ερντογάν στην Αμμόχωστο αποκαλύπτει τρεις συγκεκριμένες Τουρκικές επιδιώξεις. Την αλλαγή,   πρώτον , του καθεστώτος της Αμμοχώστου και την ένταξη της στο ψευδοκράτος. Την απόρριψη,  δεύτερον , οποιασδήποτε ”λύσεως”, που θα έθετε, ακόμη και εμμέσως, υπό αμφισβήτηση το χωριστό Τουρκοκυπριακό κράτος στην Κύπρο. Ο Ερντογάν θέλει σ′ αυτό μια ξεκάθαρη ”λύση” Τουρκοκυπριακού κράτους, που θα του επιτρέπει, χωρίς παρεμβολές τρίτων και οποιουσδήποτε περιορισμούς, να αξιοποιεί για τα στρατηγικά του σχέδια στην Ανατολική Μεσόγειο  τον πολύτιμο στρατηγικό χώρο της Κύπρου. Ο στόχος αυτός είναι κατάδηλος από τη σπουδή του Ερντογάν να εξαγγείλει τη δημιουργία βάσεως μη επανδρωμένων αεροσκαφών στο Λευκόνοικο και ναυτικής βάσεως στο Τρίκωμο, βόρεια της Αμμοχώστου. Ο Ερντογάν σπεύδει να προκαταλάβει, με τις εξαγγελίες αυτές,

Υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού; Η πολιτική της αποτροπής οικοδομείται πρωτίστως  βάσει της αποτρεπτικής ισχύος.   Στο Κυπριακό, υπήρξαν δύο κύριες προσεγγίσεις με στόχο ”ένα επανενωμένο κράτος εντός της ΕΕ”. Η μια προσέγγιση -και επικρατούσα τα τελευταία χρόνια-  υπήρξε  η μονοδιάστατη πεποίθηση ότι μέσω των συνομιλιών  θα καταλήξουμε σε αποδεκτή λύση που θα μας απαλλάσσει από την τουρκική κατοχή. Η προσέγγιση βασιζόταν στην υπόθεση ότι η Τουρκία θα αποδεχόταν μια τέτοια λύση χωρίς πιέσεις ή κόστος, αλλά με  ... ”επιχειρήματα” που τελικά ήταν παραχωρήσεις. Αναπάντητο παραμένει το  πως θα συμβιβαστεί η Τουρκία σε κάτι λιγότερο από εκείνο που της παρέχει η η στρατιωτική της δύναμη  απέναντι στην ανύπαρκτη αποτρεπτική μας ισχύ.    Η μονοδιάστατη πολιτική για συνομιλίες και μόνο συνομιλίες, δεν έχει ορθολογικά προοπτική επιτυχίας, αφού στηρίζεται στο ... έλεος του νεο-Σουλτάνου. Εξού και την ονομάσαμε μίζερη πολιτική. Έχει όμως το πλεονέκτημα της  υπεραπλούστευσης

   ALDO PAVAN VIA GETTY IMAGES  Ελληνική εξωτερική πολιτική στην κόψη του ξυραφιού:  Ριζική επανατοποθέτηση. Η Κύπρος ας είναι η αφορμή. Αντίθετα με τον πολυδιαφημισμένο ανθόσπαρτο παγκοσμιοποιημένο μεταψυχροπολεμικό πλανήτη και όπως πολλοί έγραψαν από καιρό ενώ προχωρούμε βαθύτερα στον 21 αιώνα οι   στρατηγικές ανακατατάξεις   εξελίσσονται με καταιγιστικούς ρυθμούς. Στο επίπεδο των  ηγεμονικών δυνάμεων  ανακατανέμονται ισχύς, συμφέροντα και ρόλοι αλλά τίποτα δεν σταθεροποιήθηκε ενώ εξ αντικειμένου είναι άγνωστο εάν και πότε θα υπάρξει ένα νέο modus vivendi νέων στρατηγικών ισορροπιών και σχετικής σταθερότητας.    Στις περιφέρειες μεσαίας ισχύος  κράτη όπως η Τουρκία, η Ισραήλ, η Αίγυπτος και το Ιράν ελίσσονται επιδιώκοντας να αποκτήσουν μελλοντικά ισχυρή θέση και ρόλο και ταυτόχρονα ευνοϊκό πλαίσιο συναλλαγών με τις μεγάλες δυνάμεις ( patron-client relations ). Στις πλανητικές και περιφερειακές συμπληγάδες  όσα άλλα κράτη δεν έχουν στρατηγική,  κατευνάζουν τις απειλές ή εμφανίζονται έ

    Ακόμη και αν δεν υπήρχε η Κύπρος  θα έπρεπε να την «εφεύρουμε».   Για μια ακόμη φορά το Κυπριακό, ενόψει και της παράνομης  φιέστας που ετοιμάζει ο Τ. Ερντογάν στην Αμμόχωστο, αντιμετωπίζεται ως ένα «εθνικό θέμα», μια αναφορά που έχει σχεδόν διεκπεραιωτικό χαρακτήρα. Σαν να υπάρχει μια... κληρονομική υποχρέωση την οποία πρέπει να ξεπετάξουμε κάθε φορά. Η υπόθεση της Κύπρου πρέπει να αντιμετωπισθεί πλέον με εντελώς διαφορετικό πρίσμα. Όπως πριν σχεδόν τριάντα χρόνια ο Α. Νταβούτογλου  περιέγραφε στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος» τον στρατηγικής σημασίας για την Τουρκία, ρόλο της Κύπρου, έχει έρθει η στιγμή και η Ελλάδα να αντιμετωπίσει το Κυπριακό όχι απλώς ως μια  εθνική αγγαρεία, έναντι «των ελληνόφωνων κατοίκων» του νησιού  (όπως πολύ συχνά από ορισμένους κύκλους αντιμετωπίζεται ο Κυπριακός Ελληνισμός), αλλά ως ζήτημα κρίσιμης και ζωτικής σημασίας για την ίδια  την Ελλάδα. Ο  Α. Νταβούτογλου περιέγραφε ότι «ακόμη κι αν δεν υπήρχε  ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφ

    Κύπρος: Τα πολλαπλά μηνύματα της κάλπης. Οι βουλευτικές εκλογές έχουν τελειώσει αλλά η Κύπρος παραμένει αντιμέτωπη με σοβαρά προβλήματα. Με μια πρώτη ανάγνωση του αποτελέσματος των βουλευτικών εκλογών μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτή η αμφισβήτηση του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος από το εκλογικό σώμα και η περαιτέρω μείωση της επιρροής των συστημικών κομμάτων στην κοινωνία.  Η αυξημένη ψήφος διαμαρτυρίας και η ψηλή αποχή , συνθέτουν ένα σκηνικό που πρέπει να προβληματίσει το πολιτικό σύστημα. Είναι σημαντικό να αξιολογήσουμε τα δεδομένα αυτά.    1) Για τρίτη συνεχόμενη αναμέτρηση στις βουλευτικές εκλογές τα δύο μεγαλύτερα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ παρουσίασαν σημαντική μείωση στα ποσοστά τους. Παράλληλα καταγράφεται σημαντική απώλεια σε απόλυτο αριθμό ψήφων.  Σημειώνεται συναφώς ότι στις βουλευτικές εκλογές του 2011 το άθροισμα των ποσοστών του ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ ήταν περίπου 67%.  Τα αντίστοιχα ποσοστά για το 2016 ήταν περίπου 56,5%