IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η ειρωνεία του λεγόμενου "αγώνα κατά της τρομοκρατίας΄' φαντάζει ανεξάντλητη. Πλέον, η Τουρκία είναι σε θέση να προωθήσει περισσότερο εντατικά τις επιδιώξεις της στην κρίση της Συρίας, που έχουν πάντοτε να κάνουν με την την δημιουργία "ασφαλούς ζώνης”, υποτίθεται για την αποκατάσταση των Σύρων προσφύγων, στα 98 χιλιόμετρα της τουρκο-συριακής μεθορίου δυτικά του Ευφράτη, που δεν ελέγχονται από τις δυνάμεις των Κούρδων μαχητών του PYD, και σε βάθος 40 χιλιομέτρων. Όλα αυτά, την ώρα που ερευνητική μελέτη του Institute for the Study of Human Rights του Πανεπιστημίου Columbia της Νέας Υόρκης, υπογραφόμενη από τον David L. Phillips, καταγράφει εξαντλητικά τις καταγγελίες (του Τύπου και της αντιπολίτευσης της Τουρκίας, καθώς και ιθυνόντων ή μέσων ενημέρωσης τρίτων χωρών) για παντοειδή ενίσχυση των τζιχαντιστών από το τουρκικό κράτος, είτε αυτό αφορά την ανοχή στην εισροή εθελοντών μαχητών στη Συρία, είτε την αποστολή φορτίων εξοπλισμού από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, την

Λαθρεμπόριο πετρελαίου και αρχαιοτήτων, εκβιασμοί και λύτρα αλλά και δωρεές… από τα πλούσια κράτη του Περσικού Κόλπου είναι μερικές από τις πηγές χρηματοδότησης του Ισλαμικού Κράτους. Το ΙΚ άλλωστε έχει τεράστιες χρηματοδοτικές ανάγκες, καθώς ελέγχει πλέον μία περιοχή στην οποία κατοικούν 8 - 10 εκατ. άνθρωποι και έχει στρατολογήσει στις τάξεις του περί τους 100.000 μαχητές τους οποίους πρέπει να πληρώνει… Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο, για το οποίο ούτως ή άλλως εξακολουθεί να χύνεται άπλετο αίμα στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Όπως έγραφαν πρόσφατα και οι «Financial Times», «το πετρέλαιο είναι ο μαύρος χρυσός που χρηματοδοτεί τη μαύρη σημαία του Ισλαμικού Κράτους - κινεί την πολεμική του μηχανή, παρέχει ηλεκτρισμό και δίνει τη δυνατότητα στους τζιχαντιστές να διαθέτουν ένα σοβαρό ατού κατά των γειτόνων τους».   Από το 2013 που η τρομοκρατική οργάνωση εμφανίστηκε στη σκηνή της Συρίας, πολύ πριν να καταφέρει να βάλει χέρι στα πετρέλαια της Μοσούλης στο Ιράκ, θεωρούσε το πε

«Στη λιακάδα» («Au plein soleil») είναι το όνομα του καφέ στην έξοδο του μετρό Παρμαντιέ. Και παρόλο που δεν έχει καμιά λιακάδα, το πολύβουο περιβάλλον και οι ζωηρές συζητήσεις εδώ, γύρω από ένα ποτήρι κρασί, δεν θυμίζουν καθόλου τις επιθέσεις που συγκλόνισαν το Παρίσι, μία από αυτές μάλιστα πολύ κοντά στο σημείο που βρισκόμαστε. Μου τις θυμίζει όμως, και με το παραπάνω, ο συνομιλητής μου, που έρχεται στο ραντεβού μας μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Με ξαφνιάζει χαρακτηρίζοντας μονολεκτικά την κατάσταση: «καταστροφική». Οι πολιτικοί διακρίνονται συνήθως από «επαγγελματική αισιοδοξία» και αποφεύγουν τέτοιες λέξεις. Είναι ο Ερίκ Κοκελέρ, εθνικός συντονιστής του «Κόμματος της Αριστεράς», κυριότερου σχηματισμού της γαλλικής ριζοσπαστικής αριστεράς. Μην κυττάς, μου λέει, τι γίνεται εδώ, στο 11ο (διαμέρισμα του Παρισιού). Στην επαρχία η ρητορεία του «Εθνικού Μετώπου» για την ανάγκη της ασφάλειας αποδίδει, πολλαπλασιάζονται οι επιθέσεις σε Μουσουλμάνους, ακόμα κ

An undated handout photograph issued by the French Ministry of Defense on 15 November 2015 shows a French fighter jet part of the Operation Chammal taking off from a base in the Gulf. The French Air Force on 15 November 2015 launched a massive campaign of airstrikes against the Islamic State in its stronghold of al-Raqqa in Syria, the French news agency AFP reports, citing the Defence Ministry. EPA, ECPAD Της Νταϊάνα Τζόνστοουν (*) Το χάος μεταφέρεται από τη Μέση Ανατολή στην Ευρώπη. Ένα ατελείωτο ρεύμα προσφύγων και μεταναστών διασχίζει τα Βαλκάνια για να φτάσει στη Γερμανία και τη Σουηδία. Μάχες ξεσπούν σε προσφυγικούς καταυλισμούς μεταξύ αντιπάλων ομάδων. Οι ηγέτες που υιοθέτησαν και υποστήριξαν τις ιδέες των ανοιχτών συνόρων και της πολυπολιτισμικότητας διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Και τώρα, το Παρίσι έρχεται αντιμέτωπο με το είδος των επιθέσεων που γνώριζαν ως τώρα η Βηρυτός και η Ρωσία. Τι θα συμβεί στη συνέχεια; Θα οδηγήσει ο φόβο

Το τι σημαίνει για ένα ευρωπαϊκό έθνος και μέλος του ΝΑΤΟ να κηρύξει τον πόλεμο εναντίον μιας απάτριδος τρομοκρατικής οργάνωσης είναι ένα ενδιαφέρον και σημαντικό ζήτημα, που έγινε επιτακτικό μετά τη βάρβαρη επίθεση του Ισλαμικού Κράτους στο Παρίσι. Καθώς, όμως, η Ευρώπη και η Δύση ζυγίζουν τη στρατιωτική και πολιτική τους αντίδραση, θα πρέπει να βρουν τρόπο να επωφεληθούν από μια απλούστερη στρατηγική: ακολουθώντας το δρόμο του χρήματος. Το Ισλαμικό Κράτος δείχνει την υπεροχή του στη συγκέντρωση μετρητών. Αντλεί έως και 10 εκατ. δολάρια μηνιαίως από το λαθρεμπόριο πετρελαίου. Αποκομίζει επίσης κέρδη από τα λύτρα που συλλέγει για αιχμάλωτους, από την πορνεία και από την λεηλασία και πώληση αρχαιοτήτων. Και ειδικεύεται στο να "ξεζουμίζει" τους ντόπιους με εκβιασμούς και φόρους.  Αυτή η λεηλασία προσφέρει στην οργάνωση πολλά πλεονεκτήματα. Της παρέχει τη δυνατότητα να πληρώνει τους μαχητές της περισσότερο από ό,τι οι αντίπαλες τρομοκρατικές φατρίες, ενώ -σε α

Το Ισλαμικό Κράτος και το μυστικό του όπλο Φαίνεται ότι η ουαχαμπιστική ερμηνεία του Ισλάμ δεν είναι αρκετή για να παρακινήσει τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους να φέρουν εις πέρας τις βιαιοπραγίες που διαπράττουν. Έτσι, πέρα από τους βιασμούς γυναικών που επιδίδονται, ιδίως όταν επιστρέφουν νικητές από μια μάχη, η ηγεσία τούς παρέχει και …ναρκωτικά. Οι Κούρδοι, για παράδειγμα, στο Κομπάνι, αναφέρουν ότι πολλές φορές ανακαλύπτουν ποσότητες χαπιών σε όσους συλλαμβάνουν. Προφανώς, η εκπλήρωση της θεϊκής τους αποστολής χρειάζεται και λίγη βοήθεια από τη σύγχρονη φαρμακοβιομηχανία. Το κάπταγκον είναι ένα φαρμακευτικό προϊόν που απαγορεύτηκε στις δυτικές χώρες το 1986 ως ιδιαίτερα εθιστικό. Πρόκειται για μια διεγερτική ουσία που προκαλεί ένα είδος ευφορίας. Οι τυπικές του συνέπειες είναι να γίνεται κάποιος ομιλητικός, να ξαγρυπνάς, να είσαι όλο ενέργεια. Όσον αφορά τους «μαχητές», είναι τα χαπάκια που τους κάνουν να φτιάχνονται, να μην υποχωρούν και να προχωρούν στι