IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ολο και συχνότερα η τραυματική εμπειρία από τη Γερμανία του 1930 ανακαλείται στην επικαιρότητα. Πολλοί διερωτώνται εάν στη χώρα μας ξαναπαίζεται σήμερα το σενάριο που παρέδωσε τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης στο ναζισμό στις 30 Ιανουαρίου 1933. Η σύγκριση δεν είναι αυθαίρετη, ωστόσο ο καθείς επικεντρώνει σε διαφορετικά αίτια, προβλήματα και αποτελέσματα, προκειμένου να αντλεί «συμπεράσματα» που, όπως φαντάζεται, δικαιώνουν τις εκ προοιμίου θέσεις του. Σύγχυση υπάρχει για τον πραγματικό κίνδυνο τόσο για σήμερα όσο και για το Μεσοπόλεμο. Την πτώση της Βαϊμάρης κάποιοι την αποδίδουν στην «ασυδοσία» και «ανευθυνοποίηση των πολιτών», στην «κατάχρηση» δημοκρατικών δικαιωμάτων, που προσχηματικά επικαλέσθηκε η επ' αόριστον αναστολή τους. Οι επαναλαμβανόμενες απεργίες, διαδηλώσεις, απείθεια πολιτών, τροφοδότησαν από την άλλη πλευρά αιτήματα για πειθάρχηση των πολιτών και τήρηση της τάξης, ακόμη και με μεθόδους αντιδημοκρατικές και ολοκληρωτικές. Ωστόσο, στην περίπτωση της Βαϊμάρης,

Τα πρώτα καλά νέα ήρθαν τη Δευτέρα 16/9/2013. Τα αδελφάκια των Χριστιανοδημοκρατών στη Βαυαρία, το ιστορικό κρατίδιο στην πρωτεύουσα του οποίου ο Χίτλερ επιχείρησε πραξικόπημα, το CSU (Χριστιανοκοινωνιστές), θριάμβευσαν στις εκλογές, καταποντίζοντας με ποσοστό 49% τα άλλα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου και του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος που πήρε ψήφους λιγότερες από το μισό των νικητών. Ωστόσο, προσωπικά παραμένω σχεδόν κωφός θαυμάζοντας και ματαθαυμάζοντας τις τρεις εικόνες-σκίτσα που δημοσίευσαν τα έγκριτα έντυπα «Economist», «Der Spiegel» και «Suddeutsche Zeitung», που χρήζουν κάποιων σχολίων λόγω του περιεχόμενού τους που είναι από κάθε άποψη ενδιαφέρον. 1  Η κυρία Α(ν)γκέλα Μέρκελ στέκεται με σταυρωμένα χέρια, αμήχανη, πάνω σε έναν δωρικό κίονα, ενώ γύρω της έχει συντελεστεί το κυριολεκτικό «ευρωσώσε»: στο δεξιό άκρο ο Πύργος του Αϊφελ με τη μυτερή κορυφή του κυρτωμένη, ώστε να μοιάζει με ρύγχος προϊστορικού τέρατος. Πιο πέρα ο Πύργος της Πίζας έχει γείρει σε

'' Πώς δημιουργείται ένας Ναζί ''   Aντιναζιστικό cartoon  - Walt Disney (1943)   http://www.youtube.com/watch?v=l14WDZCnz-w &  '' Education for Death'' with english subtitles This Film is an animated propaganda short film produced by Walt Disney and directed by Clyde Geronimi . It was released when Disney was under a U.S. government contract to produc 32 animated shorts from 1941--1945. These wartime propaganda films saved the studio from bankruptcy. The film features the story of little Hans, a boy born and raised in Hitler's Nazi Germany. He's brainwashed into becoming a Nazi, and ultimately dies at the battlefield, as thousands of his fellow Germans did. His attitude about the value of human life degrades as he is exposed to Hitler Youth and other Nazi organizations and attitudes. The short is based on the non-fiction book of the same name by American author Gregor Ziemer. The dialogue of the characters is in German,

Έχουν στέρεα βάση. Οι ελληνικές αξιώσεις για ατομικές αποζημιώσεις, κρατικές επανορθώσεις, καθώς και για την εξόφληση του αναγκαστικού κατοχικού δανείου από τη Γερμανία είναι ιστορικά και ηθικά πλήρως δικαιολογημένες. Η νομική τους αμφισβήτηση από το Βερολίνο δεν μειώνει στο παραμικρό την ισχύ τους. Τα γεγονότα σε περίληψη: Η μεταπολεμική Γερμανία δεν έχει πληρώσει δεκάρα για επανορθώσεις, καθώς και για τα χρέη που σύναψε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.  Με τη διμερή συμφωνία του 1960, η Ελλάδα πήρε όλα και όλα 115 εκατομμύρια μάρκα για ατομικές αποζημιώσεις  – όχι για επανορθώσεις. Εκείνα που έχει εξοφλήσει πλήρως (σε αυτά αναφέρεται μάλλον ο Αλέξης Τσίπρας όταν κάνει αναφορά στους λίαν ευνοϊκούς όρους της αποπληρωμής τους) είναι τα χρέη της πριν και μετά τον πόλεμο. Τα χρέη του πολέμου έμειναν χάρη στη συνθήκη του Λονδίνου το 1953 στα χαρτιά και επρόκειτο να εξοφληθούν μετά τη σύναψη μιας συνθήκης ειρήνης της ηττημένης Γερμανίας με τ

An Afterlife Interview With A Hitler ... Οι Κινηματογραφιστές της Κρίσης δημιούργησαν μια ταινία μικρού μήκους στην οποία παρουσιάζεται η πρώτη μεταθανάτια συνέντευξη του Χίτλερ. Η συνέντευξη δεν αφήνει ασχολίαστο το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής και του κατοχικού δανείου, ενώ ταυτόχρονα κάνει κριτική στον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία εκλαμβάνει και δέχεται ότι της προσφέρεται. Ως που μπορεί να φτάσει μία μάχιμη δημοσιογράφος; Υπάρχει ζωή μετά το θάνατο; Οι κακοί πάνε στην κόλαση; Τι θα’ λέγε άραγε ο Χίτλερ στους Έλληνες ψηφοφόρους; Πως νιώθουν οι πίθηκοι που ο Χίτλερ προέρχεται απ’ αυτούς; Πότε θα κάνει ξαστεριά; Όλες οι παραπάνω ερωτήσεις, εκτός από την τελευταία, απαντώνται στην πρώτη μεταθανάτια συνέντευξη του Αδόλφου Χίτλερ στους «Κινηματογραφιστές σε Κρίση»! Ποιοι άλλοι θα σπάσουν τη σιωπή τους; Σενάριο:  Ιωάννα Γεροκωνσταντή Σκηνοθεσία:  Λάζαρος Ανδριώτης Διεύθυνση Φωτογραφίας:  Σίσσυ Μόρφη Μοντάζ:  Περίνα Ντούλου Ηχοληψία-Μίξη ήχου:  Αλέξιος Ρουπαλιώτης Μουσικ

Μια εφιαλτική κατάδυση στα άδυτα της «άριας κοσμοθεωρίας», που βρίσκει ακόμη ευήκοα ώτα Tο 1909, στον αριθμό 22 της Felberstrasse στη Βιέννη, έμενε ένας νεαρός που φιλοδοξούσε να σταδιοδρομήσει ως ζωγράφος στην πρωτεύουσα της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. Δύο τετράγωνα πιο πέρα υπήρχε ένα καπνοπωλείο από όπου προμηθευόταν το ρατσιστικό και αποκρυφιστικό περιοδικό «Ostara». Εκδότης του ήταν κάποιος Λαντς φον Λίμπενφελς, τον οποίο μια μέρα ο νεαρός εκείνος επισκέφθηκε στο γραφείο του και του ζήτησε να αγοράσει παλαιότερα τεύχη που έλειπαν από τη συλλογή του. Ο εκδότης, διαπιστώνοντας από την εμφάνισή του την άθλια οικονομική του κατάσταση, όχι μόνο του χάρισε τα τεύχη, αλλά και του έδωσε και χρήματα να πάρει το τραμ της επιστροφής για το σπίτι του. Δεν φανταζόταν ότι αυτός που βρισκόταν μπροστά του θα συγκλόνιζε τον κόσμο τρεις δεκαετίες αργότερα. Το όνομά του: Αδόλφος Χίτλερ. Ποιος ήταν, όμως, ο Λαντς και το περιοδικό του, τι πρέσβευε και, άραγε, οι θεωρίες τ

Ογδόντα χρόνια από την άνοδοτων ναζιστών στην εξουσία, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ θεωρεί ότι η επικράτησή τους ήταν κάθε άλλο παρά αναπόφευκτη Η 30ή Ιανουαρίου 1933, ημερομηνία διορισμού του Αδόλφου Χίτλερ ως καγκελαρίου της Γερμανίας και καθοριστική για την πορεία του κόσμου τον 20ό αιώνα, αποτελεί και ορόσημο στη ζωή του Ρίτσαρντ Εβανς . Ο 65χρονος σήμερα βρετανός ιστορικός ασχολήθηκε με το Γ' Ράιχ από νωρίς στην καριέρα του, με αποτέλεσμα το όνομά του να αποτελεί σχεδόν συνώνυμο της σύγχρονης έρευνας για τον εθνικοσοσιαλισμό. Σημαντικός παράγοντας στον λεγόμενο Historikerstreit, τη διένεξη μεταξύ των γερμανών ιστορικών κατά τη δεκαετία του '80 περί των καταβολών του καθεστώτος, και ειδικός εμπειρογνώμων της υπεράσπισης στη δίκη του φιλοναζιστή ιστορικού Ντέιβιντ Ιρβινγκ κατά της αμερικανίδας ιστορικού Ντέμπορα Λίπστατ στα τέλη της δεκαετίας του '90, ο Εβανς συνόψισε στη δεκαετία του 2000 τα πορίσματα της έρευνάς το