IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η εγκληματική ανοησία που χαρακτηρίζει σήμερα την οικονομία της Ευρωζώνης δεν χρειάζεται παρά ένα διάγραμμα για να εμφανιστεί σε όλο της μεγαλείο. Η μπλε γραμμή καταγράφει τον αριθμό των ανέργων κατοίκων της Ευρωζώνης από το 1999 μέχρι σήμερα. Η κόκκινη τις δημόσιες δαπάνες (σε δισ. ευρώ) για την ίδια περίοδο. Μέχρι το 2010 (το γενέθλιο έτος του Μνημονίου μας, το οποίο αποτέλεσε τη βάση όλων των πακέτων «διάσωσης» και «δημοσιονομικής προσαρμογής» της Ευρωζώνης), η μπλε και η κόκκινη γραμμή «χόρευαν» μαζί : Ανέβαινε η ανεργία, ανέβαιναν και οι δημόσιες δαπάνες - καθώς οι κυβερνήσεις δαπανούσαν περισσότερα σε επιδόματα ανεργίας, προγράμματα επενδύσεων κ.λπ. Κατέβαινε η ανεργία, μειώνονταν αντίστοιχα οι δημόσιες δαπάνες. Έως ότου φτάσαμε στην Κρίση του 2008 που έστειλε την ανεργία στα 16 εκατομμύρια, η Ελλάδα κατέρρευσε το 2010 και άρχισαν η λιτότητα, τα δάνεια, τα Μνημόνια. Παρατηρήστε τι συνέβη σε αυτές τις δύο γραμμές μετά το 2010 (την κάθετη μαύρη γραμμή). Το 2010 η Ευρώπη,

(...) Ακόμη και σήμερα, με τη μακρά και πικρή πείρα της έκρηξης του δημόσιου χρέους, των πτωχεύσεων, των μνημονίων και της παγίδας της ύφεσης, η κρίση αντιμετωπίζεται με νυσταλέα αντανακλαστικά, με αδύναμα γιατροσόφια που πάντα χορηγούνται αργά, με υστεροβουλία, και με καταπλήσσουσα επιμονή σε μια ηθικολογία, που δεν μπορεί να κρύψει την υπερχειλίζουσα υποκρισία και την έλλειψη πραγματισμού. Ορισμένως η ηθικολογία και η καθυστέρηση δεν μπορούν πια να κρύψουν το βαθύ έλλειμμα πολιτικής νομιμοποίησης της ευρωελίτ στις Βρυξέλλες και την αφύσικη αυτονόμηση της κεντρικής τράπεζας στη Φρανκφούρτη από τα κράτη-μέλη και τους δοκιμαζόμενους λαούς. Κι έτσι, όπως στον Α΄ Πόλεμο η Ευρώπη θυσίασε μια γενιά στα χαρακώματα και στα αέρια, όπως στον Β΄ Πόλεμο αφάνισε μια γενιά νέων στρατιωτών αλλά και αμάχων, ισοπέδωσε πόλεις και στιγμάτισε εσαεί την ανθρώπινη συνείδηση με το Shoah, με παρόμοιο τρόπο τώρα, η μεγάλη Ευρώπη του 21ου αιώνα θυσιάζει ασυλλόγιστα την καλύτερη γενιά νέων στην ιστορία

Διαπιστώνεται με απογοητευτικό τρόπο ότι η αναδυόμενη υπερδύναμη του G20 δεν είναι έτοιμη, ούτε καν πρόθυμη να αναζητήσει τη δημιουργία μιας «ισόρροπης» παγκόσμιας οικονομίας, ούτε φυσικά να ορίσει την πλανητική τάξη πραγμάτων! Μία ακόμη σύνοδος του G20 ήταν αδιέξοδη. Η ανάγκη δημιουργίας ενός πλαισίου καταπολέμησης των παγκόσμιων οικονομικών ανισορροπιών έχει διαπιστωθεί από τους πάντες. Αλλά ζητήματα, όπως η χειραγώγηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών, οι νομισματικοί πόλεμοι, η καταπολέμηση των τεράστιων ανισορροπιών στο εμπόριο, έρχονται και ξανάρχονται προς συζήτηση σε όλες τις συνόδους, όπως και στην τωρινή των υπουργών Οικονομικών και των κεντρικών τραπεζιτών της «Ομάδας των Είκοσι» (G20), οι εργασίες της οποίας ολοκληρώνονται σήμερα στη Μόσχα. Οι υπουργοί με τους τραπεζίτες επικεντρώθηκαν στη λεκτική καταδίκη του γιεν, το οποίο από τον Νοέμβριο καταγράφει μεγάλη πτώση, της τάξεως του 20%! Ο δίκαιος πόλεμος κατά του αποπληθωρισμού που έχει κηρύξει ο νέος πρωθυπουργός της Ι

Eνώπιον ιστορικής καταστροφής... Το τακτικό δελτίο ανεργίας ηχεί σαν επιδεινούμενο ιατρικό ανακοινωθέν ασθενούς στην εντατική. Οι αριθμοί είναι τόσο τρομακτικοί, που αποσυνδέονται αυτομάτως από το ανθρώπινο περιεχόμενό τους - εκτός και αν έχει πληγεί το οικογενειακό περιβάλλον. Πλέον μόνο οι χειρότερες προβλέψεις, τα δυσμενέστερα σενάρια για την εξέλιξη της ανεργίας γίνονται πιστευτά· σύμφωνα με αυτά, στο τέλος του 2013 ο ένας στους τρεις Ελληνες εργαζομένους θα είναι άνεργος, και για τους νέους η πόρτα του μέλλοντος θα είναι κλειστή επ’ αόριστον. Βρισκόμαστε ενώπιον ιστορικής καταστροφής. Ο πρόεδρος της FED Μπεν Μπερνάνκι είχε επισημάνει πρόσφατα ότι η μακροχρόνια ανεργία όχι μόνο καταστρέφει τον κοινωνικό ιστό, αλλά υπονομεύει εξίσου μακροχρόνια την οικονομία. Στην περίπτωση της δημογραφικά μαραμένης Ελλάδας η ζημιά πάει βαθύτερα:  η χώρα σε βάθος μιας γενιάς θα χάνει διαρκώς και ανεπίστρεπτα τη ζωτική ορμή και το ανανεωτικό πνεύμα των νεότερων γενεών, εφόσο

(...)  Οσον αφορά τη χώρα μας, αφού δεν αξίωσε αναθεώρηση των προγραμμάτων λιτότητος ούτε διατήρηση των κοινοτικών δαπανών στα προηγούμενα επίπεδα ούτε επικαλέσθηκε την ύφεση, που με ευρωπαϊκές οδηγίες πυροδοτείται, παραλαμβάνει όσα απομένουν, αφού προηγουμένως σερβιριστούν όλοι οι άλλοι. Σε τι μπορεί η Ελλάδα να ελπίζει από την Ευρώπη, όταν συρρικνώνονται τόσο οι εμπορικές προοπτικές όσο και οι χρηματοδοτικές; Αλλά και σε τι μπορεί η Ευρώπη να ελπίζει από την Ελλάδα, όταν αποδυναμώνει τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς σταθεροποίησης σε αμφότερα τα πεδία;  Εάν ίσχυε ο ορθός λόγος, θα είχαν αποφευχθεί οι εκατόμβες δύο καταστροφικών παγκόσμιων πολέμων, θα είχαν αποτραπεί οι οικονομικές κρίσεις, αφού, έπειτα από δυο αιώνες κρίσεων, γνωρίζουμε τη μέθοδο υπέρβασής τους. Δεν ήταν ούτε ωφέλιμες ούτε αναγκαίες για τη βελτίωση αποδοτικότητας της οικονομίας. Οταν όλες οι χώρες ταυτόχρονα περιστέλλουν τις δαπάνες τους, αυτονόητη είναι η αποδυνάμωση και κατάρρευση της διεθνούς οικο