IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Από το μακρόχρονο αγώνα των Αλγερινών για ανεξαρτησία από τη Γαλλία, ο οποίος άρχισε σαν σήμερα την 1η Νοεμβρίου 1954, δεν γνωρίζουμε, ίσως, πολλά περισσότερα από την περίφημη μάχη του Αλγερίου, η οποία και αποτέλεσε το αντικείμενο της αριστουργηματικής ταινίας «Η μάχη του Αλγερίου» του 1966. Κι όμως πρόκειται για μια μάχη η οποία συγκλόνισε τη Γαλλία, δημιουργώντας μέχρι και εσωτερικά προβλήματα στη χώρα. Για να μην αναφερθεί κανείς στα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στην Αλγερία, με πρώτο τον εμφύλιο μεταξύ του «Μετώπου για την Εθνική Απελευθέρωση» (FLN), το οποίο και ξεκίνησε τον πόλεμο για ανεξαρτησία και των Αλγερινών εκείνων που επιθυμούσαν τη συνέχεια της εξάρτησης από τη Γαλλία. Προβλήματα που θα μπορούσε κανείς να πει, όπως είναι συνήθως ο κανόνας, βασανίζουν τη χώρα έως και σήμερα. Veterans - The French in Algeria - 24 Aug 09 - Part 1 Al Jazeera English  Veterans - The French in Algeria - 24 Aug 09 - Part 1 Al Jazeera English  FLN και γαλ

Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη   Η ρητορική της Δύσης περί δημοκρατίας στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής είναι κραυγαλέα υποκριτική. Σιγά την ανακάλυψη, θα πει κάποιος. Ετσι γινόταν πάντα, έτσι θα γίνεται και στο μέλλον, αφού αυτό που μετράει στις διεθνείς σχέσεις είναι τα συμφέροντα - οικονομικά, γεωπολιτικά και άλλα. Ωστόσο, μερικές φορές η απόσταση ανάμεσα στα λόγια και στις πράξεις είναι τόσο μεγάλη που δεν είναι εύκολο να κατασκευαστούν προσχήματα για να τη γεφυρώσουν. Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ προσπάθησαν να κάνουν εξαγωγή δημοκρατίας, όπως βεβαίως την αντιλαμβάνονται, στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και προκάλεσαν, με εισβολές, βομβαρδισμούς και πραξικοπήματα την πτώση των αυταρχικών καθεστώτων, με τα οποία βεβαίως βεβαίως είχαν για πολλά χρόνια στενή και αμοιβαία επωφελή συνεργασία πριν «τα σπάσουν» για ιδιοτελείς λόγους. Επιστράτευσαν τη θεωρία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να δικαιολογήσουν τις ωμές επεμβάσεις τους. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε: χάος, εμφύλιοι,

Ένας πίνακας –Η καταστολή της Ινδικής Επανάστασης από τους Άγγλους, από τον Vasily Vereshchagin c. 1884- απεικονίζει την ινδική εξέγερση του 1857. WIKIMEDIA COMMONS   Τα λάφυρα μιας μονοσήμαντης εστίασης στον πόλεμο Μεταξύ 1492 και 1914, οι Ευρωπαίοι κατέλαβαν το 84% του πλανήτη [1], ιδρύοντας αποικίες και εξαπλώνοντας την επιρροή τους σε κάθε κατοικημένη ήπειρο. Αυτό δεν ήταν αναπόφευκτο. Στην πραγματικότητα, εδώ και δεκαετίες, ιστορικοί, κοινωνικοί επιστήμονες και βιολόγοι έχουν αναρωτηθεί: Γιατί και πώς η Ευρώπη ανέβηκε στην κορυφή [2], ακόμα και όταν κοινωνίες στην Ασία και τη Μέση Ανατολή ήταν πολύ πιο προηγμένες; Μέχρι στιγμής, οι ικανοποιητικές απαντήσεις ήταν ασαφείς [3]. Αλλά το ερώτημα αυτό είναι υψίστης σημασίας, δεδομένου ότι η ισχύς της Ευρώπης καθόρισε από το ποιος έκανε το δουλεμπόριο [4] μέχρι το ποιός πλούτισε ή παρέμεινε βυθισμένος στην φτώχεια. Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί τους λόγους για την κυριαρχία της Ευρώπης ως προφανείς: Οι Ευρωπαίοι ήταν