IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πρόκειται για ένα από τα τελευταία και κρισιμότερα "οχυρά" της εθνικής πολιτικής στην Ευρώπη, η φορολογική πολιτική ήταν και παραμένει εθνική αρμοδιότητα, με τις χώρες μέλη να έχουν το δικαίωμα άσκησης "βέτο" ενάντια σε κάθε απόφαση που δεν συμφωνεί έστω και μία χώρα.  Παρ' όλα αυτά δύο κινήσεις, φαινομενικά διαφορετικού σημείου αναφοράς, προσανατολίζονται προς τη σταδιακή κατάργηση του φορολογικού status της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Μετά από επτά χρόνια συνεχών προσπαθειών που δεν είχαν καταφέρει κανένα απτό αποτέλεσμα, οι κυβερνήσεις από το Βερολίνο και το Παρίσι, πρόκειται να ξεκινήσουν με δική τους πρωτοβουλία την προώθηση του περιβόητου φόρου επί των χρηματιστηριακών συναλλαγών. Ο φόρος αυτός με την μορφή "τέλους" επί των συναλλαγών ύψους 0,2% είχε τεθεί από διάφορες πλευρές τα τελευταία χρόνια αλλά δεν είχε "περπατήσει".  Τώρα επανέρχεται από τον διακρατικό γαλλο-γερμανικό άξονα και μάλιστα πριν από τις ευρωεκλογές με προοπ

Σημαντικά επιτεύγματα αλλά και πολλές γκρίζες ζώνες περιλαμβάνει η απόφαση του Eurogroup. H γαλλική πρόταση για κοινό προϋπολογισμό και η ξεχασμένη εγγύηση καταθέσεων. Ο συμβιβασμός για το «κούρεμα» και το ευρωπαϊκό ΔΝΤ. Έπρεπε να περάσουν 18 μήνες «παζαρεμάτων» και μια ολονύχτια διαπραγμάτευση, αλλά οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης συμφώνησαν σε ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων που ενισχύει την εργαλειοθήκη της νομισματικής περιοχής για την καταπολέμηση κρίσεων. Μετά από 19 ώρες δύσκολων συνομιλιών στις Βρυξέλλες, οι υπουργοί κατέληξαν το πρωί της Τρίτης σε μια συμφωνία που αναβάλλει ορισμένα από τα πιο δύσκολα μεταρρυθμιστικά ζητήματα, αλλά αποτελεί την πιο σημαντική αναδιαμόρφωση του μπλοκ από την κρίση χρέους του 2010-2015. Με τις κυβερνήσεις να έχουν διορία για την επίτευξη συμφωνίας ως τη Σύνοδο των ηγετών της Ε.Ε. την ερχόμενη εβδομάδα, οι υπουργοί ήταν αναγκασμένοι να εισέλθουν σε ευαίσθητα πολιτικά ύδατα, μεταξύ των οποίων η γαλλική πρόταση για έναν προϋπολο

Η ΕΕ βρίσκεται μπροστά σε μία δομική κρίση στην εξηντάχρονη πορεία της. Τούτη τη φορά φαίνεται ότι πρόκειται για μια κρίση βαθιά, έντονη, υπαρξιακή, η οποία αντανακλάται και στο εκλογικό επίπεδο. Η πρόσφατη σύνοδος κορυφής το επιβεβαιώνει. Αντί να προσπαθούμε να καταλάβουμε πόσο εννοεί από αυτά που λέει ο Μακρόν και τι προτίθεται να πράξει η Μέρκελ Σεπτεμβρίου, είναι επιβεβλημένο να αναστοχαστούμε τα προβλήματα, τους τρόπους και τα μέσα που έχουν ακολουθήσει μέχρι σήμερα οι ενωσιακές διαδικασίες. Ίσως έτσι καταλάβουμε τι έχει πάει στραβά. Τι είναι αυτό που θέτει εν αμφιβόλω την ίδια την ύπαρξη του ευρωπαϊκού οράματος. Η μέχρι σήμερα πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση πραγματοποιήθηκε χωρίς ποτέ να αντιμετωπιστούν οι θεμελιώδεις αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ. Θεμελιώδεις και πάγιες αντιθέσεις, όχι απλές αποκλίσεις θέσεων, ποικιλία απόψεων ή έστω ιδεολογικές συγκρούσεις. Τις αντιθέσεις αυτές οι ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ με τη μέχρι σήμερα ακολουθούμενη διαδικασία για την

Οι νέες γεωπολιτικές μετατοπίσεις υποδηλώνουν ότι υπάρχει επείγουσα ανάγκη αντικατάστασης του δολαρίου, του όλο και πιο δυσλειτουργικού παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, με «κάτι άλλο». Ωστόσο η εύρεση αυτού του «άλλου» θα λειτουργήσει ως τεκτονική μετατόπιση για τις παγκόσμιες αγορές τα επόμενα χρόνια. Τρεις γεωπολιτικοί παράγοντες ασκούν άμεση και έμμεση πίεση στον ρόλο του δολαρίου για την παγκόσμια οικονομία: 1  Η συνεχιζόμενη άνοδος της Κίνας, καθώς αναλαμβάνει σημαντικότερο ρόλο στις παγκόσμιες εμπορικές και χρηματοπιστωτικές αγορές. Ειδικότερα, μας ενδιαφέρει να δούμε τι οικονομική πολιτική θα ακολουθήσει και πώς θα εκτονώσει την εγχώρια πιστωτική φούσκα, χωρίς παράλληλα να διαταράξει την εγχώρια και την παγκόσμια οικονομία. 2 Τα καθεστώτα της Βόρειας Κορέας και η προσπάθειά τους να διατηρήσουν την αξιοπιστία και την εικόνα της χώρας ως πυρηνικής υπερδύναμης. Είναι σημαντικό να δούμε πώς θα επηρεάσει αυτό τις σχέσεις Κίνας και ΗΠΑ, αλλά και τον τρόπο με τον ο