IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Σιωπηλή παραίτηση και 9-9-6 οι αντικρουόμενες τάσεις της εποχής μας. Οι κοινωνίες της δύσης και οι οργανισμοί τους θα πρέπει να κατανοήσουν πλέον ότι διοικούν ανθρώπους και όχι μηχανές. Μέσα στον κατακλυσμό των πληροφοριών που λαμβάνουμε, εμφανίζονται και ειδήσεις σχετικά με τις αλλαγές στις εργασιακές συνθήκες που υλοποιούνται. Από τη μία διαβάζουμε ότι η σύγχρονη τάση είναι η «μεγάλη παραίτηση» στελεχών από τις εταιρείες τους, καθώς η πανδημία και η τηλεργασία, που την συνόδεψε, αποθάρρυναν την επιστροφή των υπαλλήλων στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Παράλληλα, η «μεγάλη παραίτηση» δίνει τη θέση της στη « σιωπηλή παραίτηση » όπου τα στελέχη των επιχειρήσεων λειτουργούν με διάθεση μίνιμουμ προσφοράς προς τους οργανισμούς τους, προσπαθώντας να αποφύγουν ουσιαστικά την εργασία τους. Από την άλλη εκλεχτά μέλη της λέσχης των νέων δισεκατομμυριούχων όπως ο Έλον Μασκ αλλά και ο Κινέζος Τζακ Μα εκθειάζουν την «αμφισβητούμενη» και νομικά μη κατοχυρωμένη αλλά πρακτικά εφαρμο

  Εμπορική σύνδεση Ρωσίας-Ινδίας – Ο διάδρομος που παρακάμπτει την Ευρώπη... Ο διάδρομος Βορρά-Νότου. Στο πλαίσιο του 25ου Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης (SPIEF), υπεγράφη συμφωνία για την ανάπτυξη του διαδρόμου Βορρά-Νότου, ο οποίος θα παρέχει στη Ρωσία σταθερούς διαύλους επικοινωνίας με τη Μέση Ανατολή και τη Νότια Ασία. Ο μεταφορικός διάδρομος Βορρά-Νότου θα συνδέει το ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας με την Ινδία. Αυτός ο διάδρομος θα έχει πολλούς κλάδους, επομένως το έργο είναι γεωπολιτικής σημασίας όσον αφορά τη συμπερίληψη του Ιράν, του Αφγανιστάν και του Πακιστάν στις οικονομικές δραστηριότητες. Στις οικονομικές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ινδίας, για γεωγραφικούς λόγους, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα συνδεσιμότητας μεταφορών, επομένως ο διάδρομος Βορρά-Νότου είναι πολύ σημαντικός. Αλλά ταυτόχρονα, θα αναπτυχθούν και άλλα έργα μεταφορών με το Νέο Δελχί, πρώτα απ’ όλα, ο θαλάσσιος διάδρομος Τσενάι-Βλαδιβοστόκ, μια προτεινόμενη διαδρομή μήκους άνω των 10.000 χιλιομέτρων.

  Ο Νίκολας Νεγρεπόντε προβλέπει τον κόσμο που έρχεται: Η πυρηνική σύντηξη και βιοτεχνολογία, η επόμενη επανάσταση.    Ο Νίκολας Νεγκροπόντε έχει «επισκεφτεί» το μέλλον πολλές φορές και δεν το έκανε με …χρονομηχανή. Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’70 πειραματιζόταν πάνω στις οθόνες αφής και μιλούσε για αυτές, πολλοί χαρακτήρισαν την ιδέα ως ανόητη, επισημαίνοντας -μεταξύ άλλων- ότι ουδείς θα ήθελε να χρησιμοποιεί μια γυάλινη επιφάνεια γεμάτη δαχτυλιές. Για τον 78χρονο Ελληνοαμερικανό όμως, το μέλλον φαίνεται ότι λειτουργούσε ανέκαθεν ως πρόσφορος «χώρος» για την ανάπτυξη νέων ιδεών -κατά ορισμένους εξωφρενικών νέων ιδεών. Συνιδρυτής του περίφημου «ΜΙΤ Media Lab» στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, ιδρυτής της πρωτοβουλίας «One Laptop per Child» και ένας από τους πρώτους επενδυτές στο αμερικανικό περιοδικό «WiReD», ο Νίκολας Νεγκροπόντε (Nicholas Negroponte) είναι επίσης συγγραφέας του βιβλίου «Being Digital», όπου εν έτει 1995 (όταν μόλις 90 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν κινητό τηλέφωνο σε ολόκλ

  Έρχεται η τετραήμερη εβδομάδα εργασίας;   Τετραήμερη εργασία, τριήμερη ξεκούραση και περισσότερο ελεύθερο χρόνο με την οικογένεια. Και όλα αυτά με ίδιες αποδοχές. Για τους περισσότερους εργαζόμενους όλα αυτά μοιάζουν με άπιαστο όνειρο. Οι υποστηρικτές του νέου εργασιακού μοντέλου δεν μιλούν όμως μόνο για ικανοποιημένους εργαζόμενους, αλλά και για αύξηση της παραγωγικότητας. Το Βέλγιο θεσπίζει την τετραήμερη εργασία, κρατώντας ωστόσο σταθερό τον αριθμό των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας. Οι εργαζόμενοι αποκτούν το δικαίωμα να επιλέγουν αν θα συμπληρώσουν τις ώρες τους σε τέσσερεις ή πέντε μέρες. Σύμφωνα με τον βέλγο πρωθυπουργό Αλεξάντερ ντε Κρο στόχος είναι η ενισχυθεί η δυναμικότητα της οικονομίας και να συνδυαστεί καλύτερα το επάγγελμα με την οικογένεια. Μερικές άλλες χώρες ή μεμονωμένες εταιρίες έχουν δοκιμάσει ή εξετάζουν το νέο εργασιακό μοντέλο που λέγεται πως ωφελεί την οικονομία και τους εργαζόμενους: Ισλανδία Από το 2015 μέχρι το 2019 η Ισλανδία δοκίμασε την τετραήμερη εργασία

Ο χρόνος που έφυγε: Μία αναζήτηση νοήματος ζωής. Kάθε επιστροφή στο χθες μάς ταξιδεύει άλλοτε στο χώρο της θλίψης και της μελαγχολίας κι άλλοτε στο χώρο της ψυχικής αγαλλίασης και ευφορίας.    «Δεν μπορώ να κάνω τις μέρες μου μεγαλύτερες γι’ αυτό αγωνίζομαι να τις κάνω καλύτερες»   ( Paul Theroux )   Την ημέρα που φεύγει μια χρονιά, όλοι νιώθουμε την ανάγκη για έναν απολογισμό. Ο καθένας, βέβαια, χρησιμοποιεί και διαφορετικό τρόπο απολογισμού ή και αξιολόγησης εκείνων των γεγονότων που σημάδεψαν τόσο την προσωπική του ζωή όσο και την κοινωνική, εθνική ή και παγκόσμια. Η αξία του απολογισμού διακονεί μία εσωτερική ανάγκη και μάς βοηθά στην βαθύτερη αυτογνωσία μας αλλά και σε έναν δημιουργικό αναστοχασμό . Σε ένα άλλο επίπεδο ο απολογισμός ανατροφοδοτεί την πράξη μέσα από την καθοδήγηση και τον εμπλουτισμό της σκέψης μας.  Κάθε απολογισμός, όμως, ή μια ανασκόπηση προσκρούει πάντα στην επιλογή των κριτηρίων που θα επιλεγούν. Κι αυτό γιατί

  Τα πέντε μεγαλύτερα επιστημονικά επιτεύγματα  της χρονιάς που φεύγει.   Εργοστάσια που θα «αποτοξινώσουν» την ατμόσφαιρα από το βαρύ πέπλο του CO2. Διαστημικοί καθρέφτες ικανοί να ρίξουν φως στην αρχή του χώρου και του χρόνου. Γενετικά «ψαλίδια» που θα γεμίσουν τη φαρέτρα μας με καινοτόμα φάρμακα αλλά και... τα ράφια με τρόφιμα. Και φυσικά εμβόλια, τα εργαλεία που μετατρέπουν τους αόρατους θηρευτές μας σε θηράματα. Το 2021 δεν είχε μόνο κακές ειδήσεις. Σε μικρά και μεγάλα εργαστήρια, ερευνητικά ιδρύματα και πανεπιστήμια, επίμονοι άνθρωποι με ιώβεια υπομονή συνέχισαν την πάλη του είδους μας με το άγνωστο και το επικίνδυνο. Για μια ακόμη χρονιά, η επιστήμη απέδειξε ότι η γνώση είναι η απάντηση στις προκλήσεις και τα ερωτήματα που δοκιμάζουν την ανθρωπότητα. Ε μβόλια: Οι θηρευτές... των θηρευτών μας Έναν χρόνο πριν οι εμβολιασμοί κατά του κορονοϊού μόλις ξεκινούσαν. Το βράδυ της 30ης Δεκεμβρίου 9,1 δισεκατομμύρια δόσεις εμβολίου είχαν χορηγηθεί παγκοσμίως και 4,57 δισεκατομμύρια άνθρωπο

2022: «Ο παγκόσμιος πλούτος στα χέρια ελάχιστων  και η «επανάσταση» της παραίτησης».     Είναι μέρες   απολογισμού σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο,   για τη χρονιά που πέρασε . Πρέπει να γίνει μια προσπάθεια να απαντηθούν τα ερωτήματα , τα ίδια που έκαναν καθημερινά στον εαυτό τους οι μαθητές του   ΠΥΘΑΓΟΡΑ (5 ος αιώνας π.Χ.) τα βράδια, πριν να   κοιμηθούν:   «Τι σφάλμα έκανα σήμερα; Τι καλό έκανα; Τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα;». Και είναι αναγκαίος ο απολογισμός, διότι, θα πρέπει να ακολουθήσει ο προγραμματισμός   για τη χρονιά που έρχεται.   Και από δω,   αρχίζουν τα πολύ δύσκολα, τα … “ζόρικα”! Βρισκόμαστε στην κυοφορία και στην μετάβαση της νέας πραγματικότητας παγκοσμίως. Γνωρίζουμε ότι μια εποχή φτάνει στο τέλος της – ή, μάλλον, ότι έχει ήδη φτάσει στο τέλος της. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι τι θα ακολουθήσει. Στοιχίζονται στην αφετηρία, η Μεγάλη επανεκκίνηση της Ανθρώπινης Υπόστασης,   ο Ψηφιακός καπιταλισμός ως μετεξέλιξη της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευ