IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

. . . Κάποιος μελλοντικός δήμαρχος, που θα νιώθει από νερό και δεν θα είναι απλός κωλοβρέχης, θα άνοιγε το παιχνίδι. Θα καταλάβαινε, επιτέλους, ότι αυτή η πόλη είναι, κυρίως, το λιμάνι της. Γιʼ αυτό εξάλλου τη διεκδικούσαν, πάντα, οι πάντες, . . . Θάλαττα, θάλαττα Ζω στη Θεσσαλονίκη κι έχω την περίεργη αίσθηση ότι βρίσκομαι στο Κιλκίς - ή εν πάση περιπτώσει σε μια πόλη χωρίς θάλασσα, όπως η Δράμα, όπου οι άνθρωποι, για να παρηγορηθούνε, ονομάζουνε την κεντρική τους λεωφόρο “παραλία”. Θυμάμαι που είχα πάει στο Αμβούργο, όπου, εκτός του λιμένος, υπάρχει και μια μικρή λίμνη στο κέντρο της πόλης, γεμάτη κάθε μέρα από ιστιοπλοϊκά και βάρκες. Οι Γερμανοί απʼ τις εφτά το πρωί και πριν πάνε στη δουλειά μπαίνουνε στα σκάφη τους και κάνουνε μια βόλτα στα νερά, που είναι προπόνηση κι απόλαυση μαζί - τους βλέπεις, χαράματα, να το απολαμβάνουνε. Κι εμείς εδώ, έχοντας μία από τις ωραιότερες θάλασσες, από τα πιο ανοιχτά λιμάνια, δεν βλέπουμε μέσα στον κόλπο ούτε βάρκα - εκτός από τα ελάχιστα σκάφη

Thessaloniki Greece ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ: Οι μεταμορφώσεις της Θεσσαλονίκης (Ιστορικοί χάρτες που αποκαλύπτουν την πολεοδομική εξέλιξη της πόλης στο Κέντρο Πολιτισμού του δήμου ) Πριν από έναν περίπου αιώνα πολεοδόμοι και αρχιτέκτονες οραματίστηκαν τη Θεσσαλονίκη ως μια ευρωπαϊκή μεγαλούπολη. Τη σχεδίασαν με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Ερεύνησαν τις γεωγραφικές της ιδιαιτερότητες, τα ιστορικά της μνημεία και χάραξαν τον αστικό της ιστό με ανοιχτούς χώρους και εντυπωσιακά διοικητικά κέντρα, με μνημειακούς οδικούς άξονες, μεγάλες πλατείες, με περιαστικό δάσος, με μετρό και προαστιακό ως τη Χαλκιδική. Πολλά σημεία του αρχικού της σχεδιασμού παραμένουν ευδιάκριτα ώς σήμερα στο κέντρο της (πλατεία Αριστοτέλους), άλλες σημαντικές παρεμβάσεις όπως το μετρό χρειάστηκαν 80 χρόνια για να επανασχεδιαστούν. Η άναρχη ανοικοδόμησή της όμως, η κυριαρχία του μπετόν και της πολυκατοικίας άλλαξαν τη μορφή της. Τις μεταμορφώσεις μιας «Θεσσαλονίκης που έφυγε, μιας πόλης που ζούμε και μιας πόλης που περιμένουμε