IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι εξαιρετικά γαλαντόμο όταν εισηγείται ελαφρύνσεις με τα λεφτά των άλλων. Πολύ περισσότερο όταν αυτές διασφαλίζουν τα δικά του έσοδα. Δείτε, για παράδειγμα, το χρέος: Το ΔΝΤ εισηγείται να «κουρευτεί» το χρέος προς όλους τους άλλους πλην του ίδιου. Επιδιώκει, έτσι, να διασφαλίσει ότι (μη πληρώνοντας τους άλλους…) θα πληρώσουμε το χρέος μας στο ίδιο. Με το «κούρεμα», το χρέος –λέει το ΔΝΤ– γίνεται βιώσιμο. Ητοι, αφού «ρίξουμε» όλους τους άλλους, το ΔΝΤ θα είναι βέβαιο ότι θα του επιστρέψουμε όσα του χρωστάμε, μέχρι το τελευταίο σεντ, και άρα θα συνεχίσει να μας δανείζει. Απλοχεριά!... Το ΔΝΤ χρησιμοποιεί διπλωματική γλώσσα όταν πρόκειται για τις δικές του επιδιώξεις. Οταν αναφέρεται σε άλλους, μιλά πιο καθαρά. Παράδειγμα, η έκθεση που δημοσιοποίησε την Τετάρτη, σχετικά με την αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος. Είπε καθαρά δύο σημαντικές αλήθειες: (α) Το αρχικό πρόγραμμα δεν προέβλεπε «κούρεμα» χρέους, προκειμένου να μην πληγούν οι ευρωπα

Πολλά από τα κορυφαία στελέχη του ΔΝΤ εξέφραζαν πάντα ανησυχίες για τα σχέδια διάσωσης της Ελλάδας. Αυτό ήταν ήδη σαφές από τις 9 Μαΐου του 2010, όταν τα 24 μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ συγκεντρώθηκαν στην Ουάσιγκτον για να υπογράψουν την συμμετοχή του Ταμείου στο πρώτο πρόγραμμα διάσωσης, ύψους 110 δισ. ευρώ μαζί με τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Μια έρευνα του ''Reuters'' σε αδημοσίευτα πρακτικά του δ.σ. του ΔΝΤ, εμφανίζει ότι μια μικρή μειοψηφία διευθυντών εκείνη την ημέρα, θεωρούσαν ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν θα πετύχει. "Έχουμε σοβαρές αμφιβολίες για την προσέγγιση", δήλωσε ο τότε διευθυντής της Βραζιλίας, Paulo Nogueira Batista , ο οποίος μάλιστα χαρακτήρισε τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ για την Ελλάδα ως υπερβολικά αισιόδοξες.  Από την πλευρά του ο Ινδός διευθυντής εκείνης της περιόδου, Arvind Virmani, δήλωσε πως το πρόγραμμα "έθετε ένα τεράστιο βάρος το οποίο η οικονομία της Ελλάδας δεν θα μπορούσε να σηκώσει".

(...) «Ξέρετε πως προέκυψαν όλα αυτά τα μνημόνια; Κάθονταν απέναντί μας, άνθρωποι της τρόικας που ήταν εντελώς ανίδεοι. Δεν είχαν καμία ιδιαίτερη εξειδίκευση, ήταν απλώς υπάλληλοι που έλεγαν: τι να κάνουμε; Μας έλεγαν αρλούμπες, εμείς με τη σειρά μας τους λέγαμε αρλούμπες, και απλώς γράψαμε κάτι που όλοι συμφωνήσαμε ότι μπορούμε να κάνουμε. Όλοι ήξεραν ότι δε θα έφερνε κανένα αποτέλεσμα για την Ελλάδα, αλλά ότι είναι ένα μνημόνιο με το οποίο όλοι μπορούσαν να ζήσουμε. Και οι δυο πλευρές, τόσο οι Έλληνες όσο και η τρόικα, ήξεραν ότι δε θα οδηγήσει πουθενά. Και όμως το υπογράψαμε»  (...) Για μια ακόμη φορά το ΔΝΤ παραδέχθηκε το λάθος του στο ελληνικό πρόγραμμα και φάνηκε πόσο δίκιο έχουν οι διάφοροι επικριτές της καταστροφικής συνταγής που επελέγη για τη χώρα. Όμως, το λυπηρό είναι ότι για μια ακόμη φορά η ελληνική πλευρά δεν βρήκε να πει μια λέξη για όσα ανέφερε η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ  Κριστίν Λαγκάρντ , μιλώντας το μεσημέρι της Τρίτης στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κ

« Δεν φτάνει πια να ζητά κανείς συγγνώμη. Κάποιος πρέπει να αναλάβει συγκεκριμένες ευθύνες» για τα σκληρά και οδυνηρά προγράμματα οικονομικής εξυγίανσης που επιβλήθηκαν σε Ελλάδα, Ισπανία, Ιρλανδία και Κύπρο, έγραψε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, σε άρθρο του στην ιταλική εφημερίδα La Repubblica.  «Μας είχαν πει ότι η λιτότητα ήταν μονόδρομος, ότι δεν είχαμε άλλες επιλογές. Σήμερα όμως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μας λέει ότι οι επιπτώσεις της λιτότητας στις διάφορες οικονομίες εκτιμήθηκαν με λάθος τρόπο και ότι περιορίσθηκε η ανάπτυξη με απροσδόκητο τρόπο », τόνισε στο άρθρο του στην ιταλική εφημερίδα ο γερμανός σοσιαλδημοκράτης πολιτικός. Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τόνισε ότι το ίδιο « το ΔΝΤ έκρινε ότι η εσωτερική δομή της Τρόικας ήταν αναποτελεσματική ως προς την επίλυση των προβλημάτων και ότι προκάλεσε περισσότερα προβλήματα από ό,τι θετικές συνέπειες. Όχι μόνον παρεμποδίστηκε η οικονομική ανάπτυξη, αλλά δεν επετράπη στην

“ Το ΔΝΤ διογκώνει και παραποιεί τα στατιστικά στοιχεία, με ολέθριες επιπτώσεις για τις χώρες που εισβάλλει – ενώ επινοεί, κυριολεκτικά από το πουθενά, ένα συνεχώς αυξανόμενο δημόσιο χρέος, μέσω των ελλειμμάτων. Το πρόγραμμα των διαρθρωτικών προσαρμογών του ΔΝΤ, στο σύνολο του, είναι μία μορφή μαζικών βασανιστηρίων , με ολόκληρους λαούς να ουρλιάζουν από τον πόνο και να υποχρεώνονται να γονατίζουν μπροστά μας, τσακισμένοι, τρομοκρατημένοι και κομματιασμένοι – ικετεύοντας για ένα ίχνος λογικής και αξιοπρέπειας εκ μέρους μας. Όμως, εμείς γελάμε απάνθρωπα στα μούτρα τους και τα βασανιστήρια συνεχίζονται αμείωτα – τόσο περισσότερα, όσο υποτάσσονται και δεν αντιδρούν ” (πρώην στέλεχος του ΔΝΤ). Άρθρο Όλο και πιο συχνά αναρωτιέται κανείς, εάν πραγματικά είμαστε όλοι Έλληνες –   ειδικά όσον αφορά τους πολιτικούς, από φυλετικής κυρίως πλευράς και χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας. Διαφορετικά δεν είναι καθόλου εύκολο να κατανοηθεί, γιατί γίνονται τόσο μεγάλες προσπάθειες μεταφορ

(...) Το παρασκήνιο της «ελληνικής διάσωσης» είναι πλέον στο φως. Η αυτοκριτική, οι διαρροές, οι τοποθετήσεις, αφήνουν ελάχιστα πια στη σφαίρα των υποθέσεων. Πριν από το πρώτο Μνημόνιο, το Ταμείο συναίνεσε ώστε η αρχιτεκτονική της ελληνικής στήριξης να είναι προσανατολισμένη στο «ευρύτερο καλό»: την προστασία του τραπεζικού πυρήνα της Ευρωζώνης για την αποτροπή της συστημικής εξάπλωσης της κρίσης. Στα τέλη του 2012, πάλι το ΔΝΤ συναίνεσε δημόσια σε μια «μπακαλίστικα» αισιόδοξη προβολή του ελληνικού χρέους και δεν τάραξε εκλογικά τη δεσπόζουσα κυβέρνηση της Ευρωζώνης. Και οι δύο υποχωρήσεις έγιναν στη βάση της δέσμευσης ότι μετά τις από κοινού «πρώτες βοήθειες» οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί θα αναλάμβαναν μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης απέναντι στην Ελλάδα.  (Στο κάτω κάτω, καθώς η «στρατηγική του ευρύτερου καλού» προκάλεσε δυσανάλογη ζημία στην Ελλάδα, λογικό είναι να υπάρξει ιδιαίτερη στήριξη σε αυτόν που έβγαλε το φίδι από την τρύπα.) Κάποιος όμως εξακολουθεί να σφυρίζει αδιάφορα... 

  Σκίτσο του Γ.ΚΑΛΑΙΤΖΗ Στην ''Εφημερίδα των συντακτών'' Αυτές τις μέρες παίζεται ένα περίεργο πολιτικό και οικονομικό παιχνίδι. Τρία εντελώς διαφορετικά πράγματα σκόπιμα ή όχι μπερδεύονται σε ένα πολιτικό παιχνίδι που μπορεί να καταλήξει άσχημα καθώς ένας από τους βασικούς “παίκτες”, το ΔΝΤ δεν έχει πει ακόμα ούτε την πρώτη, ούτε την τελευταία του λέξη. Ποια είναι τα τρία “κενά” που πρέπει να... γεμίσουν; Είναι το χρηματοδοτικό κενό, το δημοσιονομικό κενό και το "κενό" που πρέπει να κλείσει από την νέα αναδιάρθρωση στο χρέος.  Και τα τρία “κενά” πρέπει να έχουν γεμίσει με απαντήσεις Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο   από τον Νοέμβριο (αναλυτικό ρεπορτάζ στο Κεφάλαιο το Σάββατο 12/10) μέχρι την άνοιξη, αλλά από διαφορετικά "υποκείμενα".  Το δημοσιονομικό "κενό" π ρέπει να απαντηθεί από την Κυβέρνηση με αυτά που έχει δεσμευθεί, δηλαδή τα περιβόητα διαρθρωτικά "προαπαιτούμενα" και επιπλέον μέτρα που θα βγάλ

Το ΔΝΤ προχώρησε στη διάσωση-ρεκόρ της Ελλάδας το 2010 παρά τις βαθιές εσωτερικές διαιρέσεις για το εάν θα είχε αποτέλεσμα, σύμφωνα με εμπιστευτικά αρχεία που έρχονται σε αντίθεση με τις δημόσιες δηλώσεις του Ταμείου. Όπως αποκαλύπτει η Wall Street Journal, οι νέες λεπτομέρειες για την κόντρα έρχονται καθώς το ΔΝΤ πιέζει τώρα τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για «ελαφρύνουν» μέρος από το χρέος της χώρας σε ένα νέο γύρο δύσκολων συνομιλιών . Η πρόταση δεν είναι δημοφιλής στη Γερμανία και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη καθώς οι φορολογούμενοί τους θα   υποστούν το βάρος, αναφέρει η WSJ. Ωστόσο, είναι μια ευκαιρία καθώς το ΔΝΤ καθιστά τώρα τη μελλοντική στήριξη να εξαρτάται από τη σημαντική μείωση του φορτίου χρέους της Ελλάδας. Τ ο θέμα θα είναι ψηλά στην ημερήσια διάταξη όταν συναντηθούν οι υπουργοί Οικονομικών παγκοσμίως στην Ουάσιγκτον αυτή την εβδομάδα για την ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ. Η αποφασιστικότητα του Ταμείου να δει να μειώνεται το χρέος, προκύπτει ε