IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το φεμινιστικό κίνημα στην Τουρκία Η Τουρκία τα τελευταία χρόνια διέρχεται μια ιδιαίτερα συντηρητική περίοδο με σοβαρό αντίκτυπο στην κοινωνία. Για ακόμη μια φορά το φεμινιστικό κίνημα της Τουρκίας έρχεται αντιμέτωπο με την βαθιά θρησκευόμενη μερίδα του πληθυσμού, η οποία έχει ενισχυθεί ιδιαίτερα λόγω της φτώχειας και της εξαθλίωσης που έρχονται ως αποτέλεσμα των πολιτικών Ερντογάν. Πολλές γυναίκες απέχουν από το φεμινιστικό κίνημα καθώς αυτό έχει ταυτιστεί σε μεγάλο βαθμό με τον εκδυτικισμό και την Αριστερά, συντηρώντας έτσι μια νοσηρή νοοτροπία που αποδίδει στην γυναίκα την ιδιότητα του κτήματος, της ιδιοκτησίας ενός άνδρα.   Ας δούμε λοιπόν, πως φτάσαμε στο σήμερα. Οι πρώτες γυναικείες φωνές στην Τουρκία άρχισαν να ακούγονται κατά τα τέλη του 19 ου αιώνα με τη δημιουργία των πρώτων γυναικείων περιοδικών και εφημερίδων με κυριότερο το Kadınlar Dünyası (Ο Κόσμος των Γυναικών). Εν συνεχεία, στις αρχές του 20 ου αιώνα η θέση των γυναικών στην κοινωνία ενισχύθηκε καθώς η σ

Ακόμα μια Αγία Σοφία έγινε τζαμί… Το τουρκικό καθεστώς τα έχει βάλει με τις εκκλησίες που φέρουν το όνομα «Αγία Σοφία», επαναφέροντας τη μία μετά την άλλη σε καθεστώς λειτουργίας τζαμιού. Άλλες ήταν μουσεία, όπως η Αγία του Θεού Σοφία Κωνσταντινουπόλεως και άλλες ερείπια. Τελευταία στη σειρά, η Αγία Σοφία της Αίνου, αφιερωμένη στην τοπική Οσία Αγία Σοφία, η οποία είχε παρουσιάσει προβλήματα ήδη ύστερα από τον σεισμό του 1965 και από το 2015 γίνονταν σε αυτήν εργασίες αναστήλωσης. Ανήμερα τα Χριστούγεννα, η πρώην εκκλησία, που είχε λειτουργήσει και ως «τζαμί του Κατακτητή» άρχισε να λειτουργεί και πάλι ως τζαμί. Οι χειρονομίες αυτές είναι κάτι περισσότερο και από συμβολικές. Εχουν μετατραπεί σε προκλήσεις από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας. Με την UNESCO και άλλους διεθνείς οργανισμούς να κρατούν αδιάφορη στάση στην ουσία. Η Αίνος βρίσκεται στην Ανατολική Θράκη και είναι παραθαλάσσια πόλη, σημαντικό λιμάνι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Στη

SOPA Images via Getty Images  Ισλάμ και Τουρκισμός:  Οι δύο όψεις του ίδιου νεοοθωμανικού νομίσματος. Θα σταματήσει η Τουρκία να επιδιώκει την απόκτηση ηγετικής θέσης στο μουσουλμανικό κόσμο, μετά τον Ερντογάν; Πριν 3-4 χρόνια, είχα αναρωτηθεί σε άρθρο μου αν μιλάμε πλέον για« Ερντογανισμό », ήτοι για την εμπέδωση μιας κατάστασης, συγκεκριμένων συσχετισμών, που ξεπερνούν πλέον τον πολιτικό ή και βιολογικό χρόνο του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η εν λόγω αναφορά δεν ήταν προφανώς τυχαία, καθώς το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, ο Ερντογάν και βασικά ο Νταβούτογλου ήρθαν στο προσκήνιο και άνοιξαν το «κουτί της Πανδώρας». Για την ακρίβεια, μέσω του νεοοθωμανισμού, θεσμοποίησαν και προσέδωσαν σταθερά – ιδεολογικού προκαλύμματος – χαρακτηριστικά σε μια τάση προϋπάρχουσα σε επίπεδο κοινωνίας, αλλά και κρατικού μηχανισμού κατά τις τελευταίες δεκαετίες . Εξάλλου, η κοινωνική πλειοψηφία της Μικράς Ασίας εμφανίζει τον τελευταίο αιώνα μια ισλαμοστραφή τάση, η οποία έχει ποδηγετηθεί μέσω α

  Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου & Μεράλ Άκσενερ Το ερώτημα της μετάβασης στη μετά τον Ερντογάν εποχή. Το έτος 2023, οπότε συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, έχει τεθεί συμβολικά από τον Ταγίπ Ερντογάν ως το ορόσημο για την ολοκλήρωση της ανάδυσης μιας "νέας Τουρκίας", περισσότερο σύμφωνης προς τα ιδεώδη του πολιτικού Ισλάμ παρά του κοσμικού εκσυγχρονιστή Κεμάλ Ατατούρκ και ταυτοχρόνως περισσότερο αποδεσμευμένης στο γεωπολιτικό πεδίο από το κράτος που γεννήθηκε με την εγγύηση της Συμφωνίας της Λωζάννης. Συμβαίνει επίσης, διόλου τυχαία, το 2023 να είναι η προβλεπόμενη χρονιά διεξαγωγής των επόμενων προεδρικών και βουλευτικών εκλογών. Όμως αποτελεί πλέον μέγα ερώτημα κατά πόσον ο νυν πρόεδρος έχει τη βιολογική και πολιτική ευρωστία που θα του επιτρέψουν να επιτρέψει τη μετάβαση στη "νέα Τουρκία" με τη δική του επανεκλογή. Ιατρικό θρίλερ; Για την κατάσταση της υγείας του 67χρονου Ερντογάν λέγονται τελευταίως πολλά. Τόσο, ώστε ο Στήβεν Κο

  Το Ισλάμ στην Τουρκία διδάσκεται ως πολιτική για να συνδυάζεται με την επιστήμη και την τεχνολογία προς επίτευξη του σκοπού που είναι η παγκόσμια επικράτηση της Τουρκίας και του τουρκικού ή οθωμανικού ιδεώδους για την παγκόσμια τάξη. Άνθρωποι βγαίνουν από τον τερματικό σταθμό διεθνών αφίξεων στο νέο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, κάτω από τις εικόνες του ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας, Ataturk και του Τούρκου προέδρου  Ερντογάν, στις 16/7/2019. REUTERS/Marius Bosch   Η εργαλειοποίηση της θρησκείας από τον Ερντογάν. Πώς σχεδιάζει να αναλάβει την ηγεσία  της παγκόσμιας ισλαμικής κοινότητας*   Η Τουρκία, σύμφωνα με τον Samuel Huntinghton, είναι μια χώρα διχασμένη. Η δυσκολία να την τοποθετήσει κανείς σε ορισμένη γεωγραφική περιοχή ή σε ορισμένο πολιτισμό οφείλεται στο γεγονός ότι υπήρξε πάντοτε μια «συνοριακή» χώρα. Μια ματιά στον χάρτη θα δείξει γιατί η Τουρκία δεν εμπίπτει σε καμία από τις γεωγραφικές διαιρέσεις που οι Δυτικοί μελετητές έχουν επισημάνει για την μελέτη ενός πολυσύνθε

  Ο Ερντογάν χτίζει τη νέα Οθωμανία  και ταυτοχρόνως σκάβει το λάκκο του. Το μεταναστευτικό γίνεται πρόβλημα και για την Τουρκία,  σύμφωνα με την αντιπολίτευση Όταν ο  Ερντογάν  ρωτήθηκε για την εθνική του καταγωγή, είπε επί λέξει:  « Όταν ρώτησα τον πατέρα μου για την εθνική μας καταγωγή μου είπε ότι κι εκείνος είχε απευθύνει στον πατέρα του το ίδιο ερώτημα και έλαβε την εξής απάντηση: Δεν έχει σημασία η καταγωγή μας, σημασία έχει ότι είμαστε μουσουλμάνοι » . Σ’ αυτή τη φράση κρύβεται η εθνοθρησκευτική ιδεολογία του Ερντογάν. Μπορεί να υπερασπίζεται εθνικιστικές θέσεις το τελευταίο διάστημα και να μιλά για ένα έθνος, μία θρησκεία, μία σημαία, όμως αυτό οφείλεται κυρίως σε δύο λόγους: Ο ένας είναι ότι συγκυβερνά με τους υπερεθνικιστές, τα «ένστικτα» των οποίων πρέπει να ικανοποιεί, και ο άλλος είναι η «απειλή» του Κουρδικού που τινάζει στον αέρα την ιδεολογία του, αφού για τους Κούρδους –για τη συντριπτική τους πλειονότητα– προέχει η εθνική καταγωγή και έπεται το θρήσκευμα. Και αυτό ξε

Τα σκοτεινά χρόνια του Ερντογάν, ο Ιμπραήμ μπεη και η κυρία Ελένη:  Η νέα εκστρατεία εναντίον των Κούρδων… «Κάποτε ήταν ένας σκληρός ισλαμιστής, μετά ένας μεταρρυθμιστής, τώρα είναι ένας παρανοϊκός αυτοκράτορας», γράφει η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung, «ζωγραφίζοντας» το πορτρέτο του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Μήπως υπερβάλει η γερμανική εφημερίδα; Στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, ο Ερντογάν σκορπούσε παντού χαμόγελα, φωτογραφιζόμενος με τους πιο ισχυρούς ηγέτες του κόσμου. Στην Τουρκία, τα ελεγχόμενα από την κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης, προσπαθούσαν να πείσουν την χειμαζόμενη από την πανδημία και τη φτώχεια κοινή γνώμη ότι ο ηγέτης της χώρας «συνδιαμορφώνει» μόνος του τις τύχες του κόσμου. «L`etat c`est moi» -«το κράτος είμαι εγώ», φαίνεται να λέει ο Ερντογάν, ως άλλος Λουδοβίκος 14ος , ο επονομαζόμενος και «βασιλιάς Ηλιος». Δείτε για παράδειγμα, πως βλέπει τις σχέσεις με την Ελλάδα. Όπως γράφει ο γνωστός Τούρκος δημοσιογράφος Μουράτ Γετκίν στην ιστοσελίδα

  Erdoğan’s Caricature State. ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Η κόπωση ισχύος από μόνη της δεν εξηγεί πλήρως την πτώση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Θα δυσκολευτεί να ενώσει την πλειοψηφία των Τούρκων γύρω από τη σημαία και το τζαμί στις προεδρικές εκλογές του 2023. Η πρώτη εμπειρία μακροχρόνιας διακυβέρνησης των Τούρκων Ισλαμιστών , τώρα στο 19ο έτος, μετέτρεψε τη χώρα σε καρικατούρα. Με τον ετήσιο πληθωρισμό και τα επιτόκια να πλησιάζουν το 20%, την ανεργία των νέων στο 30% και το ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα να έχει μειωθεί, μόλις, στα 7.500 $, η δημοτικότητα του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αντιμετωπίζει μια άνευ προηγουμένου πτώση. Οι δημοσκόποι δημοσίευσαν νέα δεδομένα που για πρώτη φορά δίνουν ποσοστό αποδοχής του Ερντογάν κάτω από το 30%. Σύμφωνα με τον ερευνητικό οίκο MetroPOLL, το 46,5% των Τούρκων δηλώνουν ότι δεν θα ψηφίσουν ποτέ τον Ερντογάν έναντι 35,3% τον Δεκέμβριο του 2019. «Αυτή δεν είναι η Τουρκία που ονειρευτήκαμε», δήλωσε ένας στενός βοηθός του Ερντογάν και συνιδρυτής του Κόμματος Δικαι