IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ενημερωτική εκπομπή με την επωνυμία Focus στο πρώτο κανάλι της κρατικής τηλεόρασης, βράδυ της 13/9, με καλεσμένο, μέρες που είναι, τον Υπουργό Παιδείας κ. Κώστα Γαβρόγλου.  Ο παρουσιαστής και δύο «καλοί συνάδελφοι», κατά το δημοσιογραφικό ιδίωμα,  από ισάριθμες εφημερίδες.  Διάρκεια εκπομπής μία ώρα και δέκα λεπτά. Δεν τυγχάνω τακτικός θαμώνας της ελλαδικής τηλοψίας, είτε πρόκειται για τα ιδιωτικά «βοθροκάναλα» του κ. Πολάκη είτε για τα κρατικά της καθαράς αποστάξεως, αλλά μετά από 38 μάχιμα χρόνια στην εκπαίδευση, μέρες που είναι,  είπα να ενδώσω.  Και πρώτον, ακόμη και χωρίς την τεχνική υποστήριξη που αφειδώς έχουν οι σχολιαστές ποδοσφαιρικών αγώνων, μπόρεσα να υπολογίσω ότι ο «χρόνος κατοχής» για τον υπουργό ήταν όχι λιγότερο από 75 με 80%. Στη διάρκεια του οποίου προέκυψε σαφώς ότι τα Θρησκευτικά, σε αντίθεση με τα Λατινικά, διατηρούνται στην κρίσιμη Γ’ Λυκείου επειδή δεν μπορούμε να καταλάβουμε την πολιτική και κοινωνική Ιστορία (και δη την ευρωπαϊκή), ούτε ακόμη

Κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, προειδοποιώντας την ανθρωπότητα για τα social media και τις επιπτώσεις που έχουν για τους χρήστες. Μάλιστα κάποιοι εξ αυτών επισημαίνουν πως οι καταστρεπτικές συνέπειες της τεχνολογικής προόδου σε μερικά χρόνια θα είναι συγκρίσιμες με εκείνες της κλιματικής αλλαγής. Γιατί όμως να δώσει κανείς σημασία σε “καταστροφολόγους” και επικριτές του σύγχρονου διαδικτυακού κόσμου; Ίσως γιατί δεν πρόκειται απλώς για κάποιες συντηρητικές φωνές, που απορρίπτουν τις τεχνολογικές εξελίξεις. Αλλά για ανθρώπους που προέρχονται από τους κόλπους της Σίλικον Βάλεϊ, της μητρόπολης των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας, οι οποίοι εργάστηκαν για χρόνια σε υψηλόβαθμες θέσεις και εγκατέλειψαν το χώρο καταγγέλοντας το σκοτεινό πρόσωπο των κολοσσών του διαδικτύου. Οι δυσοίωνες “προφητείες” τους έρχονται να προστεθούν στους φόβους που εκφράζουν πολλοί παγκοσμίως για την ανεξέλγκτη ισχύ των social media και εν γένει των εταιρειών που ελέγχουν τον κόσμο του διαδικτύου...

Τ​​ο μάταιο κάθε καταγγελίας, το ατελέσφορο της διαμαρτυρίας παγιώνουν την παθητικότητα των πολιτών. Εχουμε όλοι πεισθεί ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Επομένως, περιττεύει κάθε προσπάθεια. Αρκετά χρόνια πριν από τη χρεοκοπία, την επιτρόπευση, τη δίχως προσχήματα υποδούλωση της χώρας στους δανειστές της, ήταν προκλητικά φανερή η κοινωνική μας αποσύνθεση και κρατική διάλυση. Οι επιφάσεις του τάχα και πολιτικού συστήματος υπηρετούσαν μόνο τη συντήρηση ψευδαισθητικών εντυπώσεων, όχι κοινωνικές ανάγκες και στοχεύσεις. Η παντομίμα της «δημοκρατίας» κάλυπτε την ωμή και χυδαία καταλήστευση του κράτους από τον υπόκοσμο της καμαρίλας των κομμάτων. Η τσοχατζοπούλεια εκδοχή διαχείρισης της εξουσίας ήταν ο κανόνας για ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό της χώρας – αν υπήρχαν εξαιρέσεις, βαρύνονται με την ενοχή της ειδεχθούς κακουργίας, επειδή, ενώ ήξεραν, σιωπούσαν. Η διαφθορά και σήψη των κομμάτων έγινε αχαλίνωτη και ακατανίκητη, όταν προσέλαβε τη δυναμική της γάγγραινας, μ

Σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή Ο​​ι στατιστικές  (εύκολα προσβάσιμες στο «διαδίκτυο») βεβαιώνουν ότι το ποσοστό των πολιτών που διαβάζουν εφημερίδα είναι πια ασήμαντο και μειώνεται συνεχώς. Tο ποσοστό όσων διαβάζουν βιβλία (μιλάμε για την ελλαδική κοινωνία) παραπέμπει μάλλον σε «είδος υπό εξαφάνισιν». Για την πολιτική οι πολίτες πληροφορούνται σχεδόν αποκλειστικά από την τηλεόραση. H δραματική μείωση της ανάγνωσης εφημερίδων μοιάζει να αντιμετωπίζεται «στρατηγικά» από τα ίδια «επιτελεία» που σχεδιάζουν και τις εκστρατείες για την «προώθηση» αλλαντικών ή απορρυπαντικών στις υπεραγορές: Mοναδικός τους στόχος, να κερδίσουν τις εντυπώσεις, να υποκλέψουν το ενδιαφέρον ή τη συμπάθεια του παθητικού καταναλωτή. Στην περίπτωση των εφημερίδων, να τις καταστήσουν «εύπεπτες» και «γοητευτικές» όσο είναι και η τηλεόραση. Δηλαδή, να έχει προτεραιότητα ο εντυπωσιασμός, η ευκατάποτη παραπλάνηση, όχι η πληροφόρηση ούτε η πολιτική ανάλυση. Eνδεικτικό της εξομοίωσης των εφημερίδων με τα αλλα

     ''Vivere periκωλοsamente'' (*) Κάθε φορά που η δημοσιογραφία γίνεται η ίδια είδηση, είμαστε σίγουροι ότι κάτι κακό έχει πράξει ή της έχει συμβεί, ίσως επειδή και αυτή προτιμά να διακινεί κακές ειδήσεις, αρνητικές, δυσάρεστες. Κι όταν η ζωή δεν παρέχει σε επάρκεια νέα αυτού του περιεχομένου, ένα τμήμα της δημοσιογραφίας, γυάλινο και χάρτινο, δεν διστάζει να τα κατασκευάσει μόνη της, και να τα πλασάρει σαν αυθεντικά και διαπιστωμένα. Οταν λοιπόν η δημοσιογραφία γίνεται είδηση επειδή κάποιος τρίτος –ένας θεσμός ή μια ομάδα ανθρώπων– την επιτιμά για την ποικίλη κακότητά της (ηθική, αισθητική, πολιτική) και εύχεται ή απαιτεί τον αναπροσανατολισμό της, ο νους πάει σε έναν όρο στον οποίο επέμενε ο Αριστόβουλος Μάνεσης: «αυτορρύθμιση». Αυτή ήταν η συμβουλή του σε όσους τον ρωτούσαν, εμπιστευόμενοι τη βαθιά πείρα του, πώς θα μπορούσε το δημοσιογραφικό σώμα να λειτουργεί τηρώντας ορισμένες αρχές. Ημασταν ακόμα στον 20ό αιώνα, προς τα τέλη του, και τα δημοσιογ

 H κυβέρνηση δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες ανοίγοντας την ΕΡΤ μετά το "μαύρο", αλλά δυστυχώς η συνέχεια είναι απογοητευτική: η δημόσια ραδιοτηλεόραση παραμένει στο ίδιο ή και χειρότερο σημείο από αυτό που ήταν την ημέρα του κλεισίματος. προς μεγάλη ικανοποίηση των εχθρών της. Κανονικά ο νέος ιδρυτικός νόμος θα έπρεπε να κατοχυρώνει την ανεξαρτησία της ΕΡΤ από την πολιτική εξουσία, όπως συμβαίνει σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες. Ενα τέτοιο νομικό καθεστώς θα έκανε δυσκολότερη την άλωση της από επόμενες κυβερνήσεις που θα ήθελαν να την ελέγξουν ή να την κάνουν να σιωπήσει, όπως έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά το 2013. Αν και κάτι τέτοιο θα ήταν μια σημαντική συμβολή στην εγκαθίδρυση στη χώρα δημοκρατικών κανόνων, η σημερινή κυβέρνηση επέλεξε τη πεπατημένη των τελευταίων 45 χρόνων.  Και αναπόφευκτα πληρώνει το πολιτικό κόστος για την επιλογή της, να διοικήσει δηλαδή ένα χώρο που ούτε γνωρίζει ούτε μπορεί απολύτως να ελέγξει. Η κυβέρνηση δεν έχει το παραμικρό όραμα

  Στο συγκεκριμένο πόλεμο το πεδίο της μάχης δεν είναι πια έξω από τον άνθρωπο, αλλά στο εσωτερικό του, στο μυαλό και στα συναισθήματα του – ενώ οι μιλιταριστικές επιχειρήσεις δεν λειτουργούν πλέον μέσω του στρατιωτικού αποικισμού με στόχο την κατοχή μίας περιοχής, αλλά με τον διανοητικό αποικισμό για τον έλεγχο της κοινωνίας της. «Ο τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει και δεν είναι πυρηνικός. Ενώ εσείς χαλαρώνετε, ενώ καταναλώνετε, ενώ απολαμβάνετε τη διασκέδαση που σας προσφέρει το σύστημα, ένας αόρατος στρατός προσπαθεί να κυριαρχήσει στη σκέψη σας, στη συμπεριφορά και στα συναισθήματα σας, ληστεύοντας σας. Χωρίς να το παίρνετε καθόλου είδηση, χωρίς να το νοιώθετε ή να το συνειδητοποιείτε, η θέληση σας καταλαμβάνεται από αόρατες κατοχικές δυνάμεις. Οι μάχες δεν διεξάγονται σε μακρινούς τόπους, αλλά μέσα στο ίδιο σας το κεφάλι. Δεν πρόκειται πλέον για έναν πόλεμο με στόχο τη στρατιωτική κατάκτηση κάποιων περιοχών, αλλά για έναν πόλεμο που έχει αντικείμενο την κατά

Η πλειονότητα των μελετητών προβλέπει νέες εξελίξεις στον τομέα της τεχνολογίας στο κοντινό μας μέλλον. Προβλέπουν ότι το διαδίκτυο θα καταστεί ακόμη πιο σημαντικό για τη ζωή μας, αν και θα είναι λιγότερο ορατό. Υποστηρίζουν ότι  το διαδίκτυο θα καταστεί αντίστοιχο της «ηλεκτρικής ενέργειας»   και θα προσφέρει ακόμη μεγαλύτερη διασύνδεση ανάμεσα στον άνθρωπο και τη μηχανή   με αποτέλεσμα να αλλάξει τα πάντα, από τις διαπροσωπικές αλληλεπιδράσεις έως τις αποφάσεις που λαμβάνονται σε κυβερνητικό επίπεδο σε όλο τον κόσμο . Είναι γεγονός ότι  το διαδίκτυο όχι μόνον αναπτύσσεται, αλλά και εξελίσσεται  στις τελευταίες δύο δεκαετίες, συχνά με απρόβλεπτους τρόπους. Η πρώτη ώθηση έγινε με την κατασκευή του διαδικτύου. Εταιρείες, όπως η AOL δημιούργησαν την υποδομή και έφεραν καταρχάς την Αμερική και μετέπειτα τον υπόλοιπο κόσμο σε απευθείας συνεχή ή διαρκή σύνδεση. Η φάση αυτή κορυφώθηκε γύρω στη στροφή του εικοστού αιώνα, θέτοντας τις βάσεις για  το δεύτερο κύμα , το οποίο επέφερε τη