IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η Συρία φαίνεται ότι ήταν η αρχή. Η επιτυχής μόχλευση μιας μικρής στρατιωτικής δύναμης για την επίτευξη μεγάλων πολιτικών αποτελεσμάτων έχει φέρει τη Ρωσία στη θέση να προβάλλει πλέον ως ο παίκτης που μπορεί να κλείνει μέτωπα στη Μέση Ανατολή και να συνομιλεί με όλους τους ενδιαφερόμενους – εκεί που η αμερικανική πολιτική άφηνε να εξαπλώνεται χάος. Την Πέμπτη έγινε γνωστό ότι Ρωσία και Αίγυπτος έχουν διαμορφώσει μια προκαταρκτική συμφωνία η οποία θα επιτρέπει στην κάθε μία από τις δύο χώρες να χρησιμοποιεί τον εναέριο χώρο και τις στρατιωτικές βάσεις της άλλης με προειδοποίηση πέντε ημερών. Για τον σκοπό αυτόν βρέθηκε την Τετάρτη στο Κάιρο ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Sergei Shoigu. Η μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρα του αραβικού κόσμου φιλοξενούσε χιλιάδες Σοβιετικούς στρατιωτικούς και τεχνικούς συμβούλους την εποχή του Nasser, όμως εδώ και σαράντα χρόνια αποτελεί στενό σύμμαχο των ΗΠΑ και τον δεύτερο μεγαλύτερο μετά το Ισραήλ αποδέκτη αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας. Και

Ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η συνάντηση της Αστάνας (Καζακστάν) για το μέλλον της Συρίας, οι τρεις γεωπολιτικές περιοχές (Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Ανατολική Μεσόγειος) που ενδιαφέρουν άμεσα την Ελλάδα βρίσκονται σε μεγάλη ρευστότητα. Στη Μέση Ανατολή (Συρία) φαίνεται πως ΗΠΑ και Ρωσία έχουν συμφωνήσει στα μείζονα, με την Τουρκία να μην μπορεί να πετύχει τους στόχους της. Κύριος παίκτης στην περιοχή αναδεικνύεται η Ρωσία. Σταθεροποιεί το καθεστώς Άσαντ με μια σημαντική εδαφική ζώνη ελέγχου στην οποία περιλαμβάνονται και οι περιοχές όπου η Μόσχα έχει αναπτύξει στρατιωτικές βάσεις (Ταρτούς, Λατάκια, Χμεϊμίμ) και είναι η δύναμη την οποία προσεγγίζουν περιφερειακοί παίκτες (Τουρκία, Ιράν, Ισραήλ) για την κατανομή ρόλων. Το ερώτημα είναι αν η περιορισμένη αμερικανική παρουσία στην περιοχή είναι συνειδητή επιλογή ή προκύπτει από αδυναμίες – όπως η μη διαμόρφωση, ακόμη, συνεκτικής διεθνούς πολιτικής από την Ουάσινγκτον. Πάντως οι ΗΠΑ έχουν και αυτές τα οφέλη τους από τη συρι

  (Photo by Ahmet Izgi/Anadolu Agency/Getty Images/Ideal Images)   Η νεοϊδρυθείσα Λιβυκή στρατιωτική οργάνωση, που αποκαλείται Benghazi Defence Brigades (BDB), ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο, φιλοδοξώντας να ανατρέψει τις ισορροπίες που είχαν διαμορφωθεί στη χώρα, τους τελευταίους μήνες. Στο παρασκήνιο διαφαίνεται πως, ενδεχομένως και για διαφορετικούς λόγους, καταλύτες στην ανατροπή του σκηνικού είναι η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία, σε ένα γεωστρατηγικό παιχνίδι για πολύ δυνατούς παίκτες, αντοχές και νεύρα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση - αναμενόμενο μεν, δυστυχώς δε - έχει χάσει πλέον το παιχνίδι που λέγεται γεωστρατηγικές ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ όντας εγκλωβισμένη στον εφιάλτη του μεταναστευτικού, αδυνατεί να εκπονήσει τουλάχιστο ένα βιώσιμο σχέδιο αντιμετώπισης του προβλήματος, παρκάροντας εκατοντάδες χιλιάδες Αφρικανών μεταναστών στις νότιες ερήμους της εύθραυστης Λιβύης. Το σκηνικό των τελευταίων μηνών Τους τελευταίους μήνες η κατάσταση στην Λιβύη έδειχνε να έχει

Η Ρωσία ανακάμπτει ως μεγάλη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο. Μετά τη Συρία σειρά έχει η Λιβύη στην οποία, μέσω του ανερχόμενου στα πολιτικά πράγματα της Λιβύης, στρατηγού Khalifa Haftar, το Κρεμλίνο αποκαθιστά τους στενούς παλαιούς δεσμούς επιρροής του στη χώρα. Πλέον, ο στρατηγικός ρόλος της Ρωσίας στη Συρία και τη Λιβύη δημιουργεί ένα τόξο ανάσχεσης των συμφερόντων της ΕΕ στην ευαίσθητη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Αν συνυπολογίσει κανείς το Ρωσικό ρουά ματ στην Κριμαία και πιό πρόσφατα, προσεταιριζόμενη  την Τουρκία, τότε το τόξο ανάσχεσης διευρύνεται έναντι των συμφερόντων της ΕΕ στα ανατολικά. Η νέα αρχιτεκτονική σφαιρών επιρροής στα ανατολικά της ΕΕ, έχει ως στόχο την επιβολή των Ρωσικών ενεργειακών συμφερόντων στην ΕΕ και από το νότο, στοιχείο που άπτεται των ζωτικών συμφερόντων της Μόσχας και το οποίο μέχρι πρόσφατα σύσσωμες οι ηγεσίες σε Ευρώπη και ΗΠΑ προσπαθούσαν να αποτρέψουν. Συρία και Λιβύη, τα διαμάντια του Ρωσικού «στέμματος» στη Μεσόγειο;