IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ:  Ανησυχία σε Ουάσινγκτον:  Συμφωνία Β.Πούτιν-Ρ.Τ.Ερντογάν για Ιντλίμπ. Σύννεφα στον «γάμο» Ρωσίας-Τουρκίας  στη Συρία. Στις 19 Αυγούστου, η αεροπορία της Συρίας προσέβαλε στρατιωτική τουρκική φάλαγγα στην ζώνη αποκλιμακώσεως της επαρχίας Ιντλίμπ, όπου η Τουρκία έχει αναπτύξει δώδεκα παρατηρητήρια κατόπιν κοινής συμφωνίας με Ρωσία και Ιράν. Η προσβολή είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν τρεις άνδρες εκ του προσωπικού που συμμετείχε στην φάλαγγα και να τραυματιστούν άλλοι δώδεκα. Η προσβολή δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την άδεια της Ρωσίας, η οποία έχει το έλεγχο του εναερίου χώρου της Συρίας, δυτικώς Ευφράτη ποταμού. Το γεγονός αυτό, αλλά και όσα προηγήθηκαν όπως θα δούμε, δεν θα είχαν συμβεί, εάν η Ρωσία και Τουρκία μοιράζονταν το ίδιο όραμα για την επομένη ημέρα στην Συρία. Το άρθρο υποστηρίζει ότι τέτοια περιστατικά, αποδεικνύουν ότι εμφανίζονται σύννεφα στον γάμο συμφέροντος μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας στον πόλεμο της Συρίας. Για ποιο λ

Η αιφνιδιαστική επίσκεψη του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ στην Τεχεράνη την Δευτέρα αποτέλεσε γεγονός με μεγάλο συμβολικό βάρος, αλλά και καταλυτικές επιπτώσεις τόσο για την περιοχή, όσο (παραδόξως) και για το εσωτερικό του Ιράν. Πρόκειται για την πρώτη, αφότου ξέσπασε το 2011 η συριακή κρίση, επίσκεψη του Άσαντ στην σύμμαχό του Ισλαμική Δημοκρατία, καθώς ο ισχυρός άνδρας της Δαμασκού έχει την περίοδο αυτή βρεθεί εκτός συνόρων μόνο για να μεταβεί στη Ρωσία του Βλάντιμιρ Πούτιν. Με αυτή την έννοια, η επίσκεψη Άσαντ αποτελεί κίνηση εξισορρόπησης, αλλά και μήνυμα προς τη Μόσχα. Η εμπλοκή της Ρωσίας το 2015 θεωρείται ευρέως ως το σημείο καμπής της συριακής κρίσης, που οδήγησε στην αποτυχία το εγχείρημα της "αλλαγής καθεστώτος". Ωστόσο, σημαντικότερη ενδεχομένως, αν και αφανέστερη, υπήρξε η ιρανική συνδρομή, μέσω στελεχών των Φρουρών της Επανάστασης και σιιτών εθελοντών από όλη την περιοχή. Η μεν ρωσική αεροπορική υποστήριξη υπήρξε πολύτιμη, όμως η δράση επί του εδ

Υπάρχει μια σαφής συσχέτιση μεταξύ των μεταβαλλόμενων διεθνών ισορροπιών και της εξωτερικής πολιτικής των κρατών. Στα πλαίσια αυτά η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας μπορεί μερικώς να αναγνωσθεί ως προσπάθεια αυτής της χώρας να προσαρμόζεται στο εκάστοτε διεθνές και περιφερειακό περιβάλλον. Το χρονικό διάστημα στο οποίο αναφερόμαστε αφορά μια δεκαπενταετία, από το 2003 έως το 2018, την περίοδο δηλαδή που τα ηνία της εξουσίας στην Τουρκία κατέχει είτε ως πρωθυπουργός είτε ως πρόεδρος ο Ερντογάν. Πριν την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, καθώς ο συσχετισμός δυνάμεων των δυτικών χωρών έναντι των αναδυόμενων ανταγωνιστών τους είναι ευνοϊκός για τις πρώτες και η φιλελεύθερη διεθνής τάξη παραμένει ακμαία, η Τουρκία εμφανίζεται να θέλει να «συνθέσει το Ισλάμ με τη δημοκρατία και την ισχυρή οικονομία» σύμφωνα με ένα ενθουσιώδες άρθρο των Τάϊμς της Νέας Υόρκης. Η Τουρκία διατηρεί ως το 2008 το συνηθισμένο ρόλο της ως γέφυρας ανάμεσα στον δυτικό ιμπεριαλισμό και τον μουσουλμανικό κόσμο. Μ

  ASSOCIATED PRESS Ρωσία και Τουρκία έχουν έντονα φορτισμένο παρελθόν  με μια παραδοσιακή αντιπαλότητα. Το σασπένς και οι ακροβασίες δεν έλειπαν ποτέ από τις ρωσο-τουρκικές σχέσεις. Ήδη από τον 16ο αιώνα ως τον 20ό, Οθωμανοί και Ρώσοι πολέμησαν μεταξύ τους τουλάχιστον δώδεκα φορές. Η εχθρότητα υποχώρησε μετά τη ρωσική επανάσταση, όταν Κεμάλ και Λένιν προσέφεραν αμοιβαία υποστήριξη, αναπτύσσοντας για πρώτη φορά τόσο θερμές σχέσεις. Το φιλικό κλίμα διακόπτεται την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, με την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ. Είτε στην εποχή των Τσάρων, είτε με τη σοβιετική ένωση, είτε με τη σημερινή Ρωσία του Πούτιν, η ούτως ή άλλως υπερπολύτιμη για τη Δύση γεωπολιτική θέση της Τουρκίας, χρησιμεύει ως κυματοθραύστης των ρωσικών βλέψεων στο Νότο. Οι Αμερικάνοι στρατηγιστές θεωρούν την Τουρκία κομβική χώρα στο δαχτυλίδι (Rimland) περικύκλωσης και περιορισμού της Ρωσίας στο ενδότερο της Ευρασίας. Σε οριακό σημείο οδηγήθηκαν τα πράγματα με την κατάρρευση του ρωσικού