IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...) αυτός ο νομπελίστας (!) έπεισε τον Παπανδρέου να σύρει τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με το επιχείρημα πως «θα μπορούσε το Ταμείο να μας παράσχει προστασία έναντι των κερδοσκοπικών πιέσεων στα ελληνικά ομόλογα ». Αντίθετα, όμως, τα ελληνικά ομόλογα μπήκαν στο στόμα του διαβόλου... ανοίγοντας την όρεξη για βίαιες επιθέσεις κατά των ομολόγων και των λοιπών ευάλωτων οικονομιών της Ευρωζώνης. (...) «Πρόκειται για οικονομικά βουντού»(!)... απεφάνθη ο πολύς Στίγκλιτς Το ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης του τραπεζικού τομέα της Ισπανίας δεν θα είναι αποτελεσματικό, δήλωσε ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς. Επειδή το σχέδιο αυτό σημαίνει ότι «το ισπανικό κράτος διασώζει τις ισπανικές τράπεζες και οι ισπανικές τράπεζες διασώζουν το ισπανικό κράτος», εξήγησε και πρόσθεσε: « Πρόκειται για οικονομικά βουντού. Δεν θα έχει αποτελέσματα και θα αποτύχει», είπε Ο Τζόζεφ Στίγκλιτς υποστήριξε ότι η Ευρώπη θα έπρεπε να επιταχύνει τη συζήτηση για τη δημιο

STIGLITZ - Συνέντευξη στη ''SUDDWEUTSCHE ZEITUNG''   Χρειάζεται ανάπτυξη και αναδιάρθρωση χρέους, όχι λιτότητα Τα σκληρά μέτρα λιτότητας στις χώρες που αντιμετωπίζουν αδυναμία δανεισμού ή αυξημένο δημόσιο χρέος επιτείνουν τον κίνδυνο της οικονομικής επιβράδυνσης που απειλεί την Ευρώπη, δηλάδή μία δεύτερη ύφεση μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα», γράφει η Suddeutsche Zeitung , φιλοξενώντας δηλώσεις του νομπελίστα οικονομολόγου Γιόζεφ Στίγκλιτζ. « Μία υπερβολική δόση εξοικονόμησης απλώς κάνει τα πράγματα χειρότερα », λέει ο πρώην επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας, καθώς παγκοσμίως δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα εθνικής οικονομίας που να « γιατρεύτηκε » με περικοπές στους μισθούς, τις συντάξεις και τα προνοιακά επιδόματα. Ειδικά για τον Ευρωπαϊκό Νότο, σημειώνει ότ ι «Οι πολιτικοί επικεντρώθηκαν στο να πιέσουν τη νότια Ευρώπη να εφαρμόσει μέτρα λιτότητας και μεταρρυθμίσεις. Τα δημοκρατικά καθεστώτα όμως, μπορούν να αντέξουν μόνο ένα περιορισμέ

Στίγκλιτζ: Μακάρι να διαψευστώ αλλά το ευρώ οδεύει σε κατάρρευση Ο νομπελίστας οικονομολόγος εκτιμά ότι το 2012 φέρνει «χειρότερες μέρες »   Αθήνα Ως χρονιά της « αιτιολογημένης απαισιοδοξίας » χαρακτηρίζει το 2012 ο αμερικανός οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτζ σε άρθρο του για λογαριασμό του ιστότοπου Project Syndicate το οποίο αναδημοσιεύεται στον ευρωπαϊκό τύπο . Πηγή της απαισιοδοξίας του νομπελίστα καθηγητή στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Κολούμπια είναι οι ενδείξεις ότι «η ευρωζώνη έχει εισέλθει σε ένα φαύλο κύκλο » και « το μόνο που σώζει προς το παρόν το ευρώ είναι η πολιτική αγοράς ομολόγων από την ΕΚΤ ». «Ωστόσο η πολιτική απάντηση (στην κρίση) είναι αρκετά αναιμική και καθυστερημένη για να μην πω κάτι περισσότερο » αναφέρει χαρακτηριστικά ο Στίγκλιτζ. Γνωστός για την κριτική του στα προγράμματα εξοντωτικής λιτότητας ο αμερικανός οικονομολόγος εκτιμά ότι το πιο πιθανό σενάριο για το 2012 « θα είναι η αναπαραγωγή του ίδιου σχεδίου: λιτότητα, αποδυνάμωση τ

Austerity not the way to go for Europe   Joseph Stiglitz Most economists thought that when the euro was put together, it was an incomplete task. They'd taken out too many adjustment mechanisms and had not put anything in its place. One of the things that makes the American common currency work across the country is we have a common fiscal authority and high migration - we're willing to allow North Dakota to become empty. In Europe, there's no fiscal authority, migration is more difficult and most of the countries are not willing to let themselves become empty. So the framework for allowing for an effective common currency is not there. Now you might be able to make up for the deficiencies in one part by strengthening another part, for instance by having a stronger fiscal authority. But they don't have that. What they did fiscally was tie themselves to the stability and growth pact, which was a pact for recession rather than for growth because lim

   Πώς θα θεραπεύσουμε την οικονομία Η οικονομική κρίση, που άρχισε το 2007, βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη και το ερώτημα, που βασανίζει τους πάντες είναι προφανές: Γιατί; Οσο δεν καταφέρνουμε να κατανοήσουμε καλύτερα τις αιτίες της κρίσης, δεν θα μπορέσουμε να εφαρμόσουμε μια αποτελεσματική στρατηγική ανάκαμψης. Μας είπαν ότι πρόκειται για μία χρηματοπιστωτική κρίση και έτσι οι κυβερνήσεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού εστίασαν την προσοχή τους στις τράπεζες. Τα προγράμματα τόνωσης της οικονομίας προωθήθηκαν ως ένα προσωρινό «καταπραϋντικό», που ήταν αναγκαίο για να γεμίσει το κενό έως ότου ο τραπεζικός τομέας ανακάμψει και αρχίσει πάλι να χορηγεί δάνεια στον ιδιωτικό τομέα. Ενώ όμως η τραπεζική κερδοφορία και τα υψηλά μπόνους έχουν επιστρέψει, οι χορηγήσεις δανείων δεν έχουν ανακάμψει. Και αυτό παρά τη διατήρηση των επιτοκίων σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Οι τράπεζες υποστηρίζουν ότι ο δανεισμός παραμένει σε χαμηλά επίπεδα, εξαιτίας της έλλειψης φερέγγυων