IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η απομόνωση του εξτρεμισμού απαιτεί μάχες σε πολλά μέτωπα... Τ ην Παρασκευή έβλεπα τρεις μουσουλμάνες  κοπέλες στο μετρό στις Βρυξέλλες, πιθανότατα φοιτήτριες. Μαντηλωμένες και οι τρεις, διατρανώνοντας τη θρησκεία τους. Κανείς από τους επιβάτες δεν είχε πρόβλημα με αυτό, αν και για κανέναν άλλον επιβάτη δεν μπορούσες να μαντέψεις από την εξωτερική εμφάνισή του σε ποια θρησκεία ανήκει. Οι κοπέλες μιλούσαν ανάμεικτα αραβικά και γαλλικά, έλεγαν κάτι προφανώς πολύ αστείο και γελούσαν δυνατά. Σκέφτηκα ότι ελάχιστες φορές έχω δει σε μουσουλμανικές χώρες γυναίκες να συμπεριφέρονται με τόση αυτοπεποίθηση σε δημόσια θέα, μπροστά σε άγνωστους ανθρώπους. Διότι οι τρεις κοπέλες που έβλεπα ήταν τελείως ακομπλεξάριστες. Ήταν προφανές ότι απολάμβαναν  την ξεκαρδιστική κουβέντα τους, την ελευθερία τους, τα νιάτα τους. Ένιιωθαν άνετα και είχαν αίσθημα απόλυτης ασφάλειας, παρά τη διάχυτη καχυποψία για τους μουσουλμάνους αυτές τις μέρες, μόλις μια εβδομάδα μετά το μακελειό στη γειτο

«Στη λιακάδα» («Au plein soleil») είναι το όνομα του καφέ στην έξοδο του μετρό Παρμαντιέ. Και παρόλο που δεν έχει καμιά λιακάδα, το πολύβουο περιβάλλον και οι ζωηρές συζητήσεις εδώ, γύρω από ένα ποτήρι κρασί, δεν θυμίζουν καθόλου τις επιθέσεις που συγκλόνισαν το Παρίσι, μία από αυτές μάλιστα πολύ κοντά στο σημείο που βρισκόμαστε. Μου τις θυμίζει όμως, και με το παραπάνω, ο συνομιλητής μου, που έρχεται στο ραντεβού μας μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Με ξαφνιάζει χαρακτηρίζοντας μονολεκτικά την κατάσταση: «καταστροφική». Οι πολιτικοί διακρίνονται συνήθως από «επαγγελματική αισιοδοξία» και αποφεύγουν τέτοιες λέξεις. Είναι ο Ερίκ Κοκελέρ, εθνικός συντονιστής του «Κόμματος της Αριστεράς», κυριότερου σχηματισμού της γαλλικής ριζοσπαστικής αριστεράς. Μην κυττάς, μου λέει, τι γίνεται εδώ, στο 11ο (διαμέρισμα του Παρισιού). Στην επαρχία η ρητορεία του «Εθνικού Μετώπου» για την ανάγκη της ασφάλειας αποδίδει, πολλαπλασιάζονται οι επιθέσεις σε Μουσουλμάνους, ακόμα κ

  Η​​ κήρυξη «πολέμου» εναντίον του «Ισλαμικού Κράτους» από τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, κατά την οποία φονεύθηκαν 129 πολίτες, δεν ήταν μία αυτονόητη αντίδραση. Τρομοκρατικό πλήγμα εξτρεμιστών ισλαμιστών εδέχθη η Ισπανία το 2004 –στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μαδρίτης–, με περίπου 200 θύματα, και η Βρετανία την επόμενη χρονιά, όταν τρεις διαδοχικές βομβιστικές επιθέσεις στον υπόγειο του Λονδίνου είχαν ως συνέπεια τη δολοφονία 52 ατόμων. Καμία από αυτές τις χώρες δεν εκήρυξε «πόλεμο». Αυτό και μόνον προσδίδει στην απόφαση του Γάλλου προέδρου ιδιαίτερη πολιτική διάσταση. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός επίσης ότι ο κ. Ολάντ δεν ζήτησε ενεργοποίηση του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ, όπως έπραξε η Τουρκία όταν οι Σύροι κατέρριψαν πολεμικό αεροσκάφος της, αλλά επικαλέσθηκε τη ρήτρα αμοιβαίας ευθύνης της Ε.Ε. και χαρακτήρισε το «Ισλαμικό Κράτος» «εχθρό της Ευρώπης» – όχι παγκόσμια απειλή ή τρομοκρατική ενέργεια στρεφόμενη μόνον εναντίον της Γαλλίας

An undated handout photograph issued by the French Ministry of Defense on 15 November 2015 shows a French fighter jet part of the Operation Chammal taking off from a base in the Gulf. The French Air Force on 15 November 2015 launched a massive campaign of airstrikes against the Islamic State in its stronghold of al-Raqqa in Syria, the French news agency AFP reports, citing the Defence Ministry. EPA, ECPAD Της Νταϊάνα Τζόνστοουν (*) Το χάος μεταφέρεται από τη Μέση Ανατολή στην Ευρώπη. Ένα ατελείωτο ρεύμα προσφύγων και μεταναστών διασχίζει τα Βαλκάνια για να φτάσει στη Γερμανία και τη Σουηδία. Μάχες ξεσπούν σε προσφυγικούς καταυλισμούς μεταξύ αντιπάλων ομάδων. Οι ηγέτες που υιοθέτησαν και υποστήριξαν τις ιδέες των ανοιχτών συνόρων και της πολυπολιτισμικότητας διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Και τώρα, το Παρίσι έρχεται αντιμέτωπο με το είδος των επιθέσεων που γνώριζαν ως τώρα η Βηρυτός και η Ρωσία. Τι θα συμβεί στη συνέχεια; Θα οδηγήσει ο φόβο

The Other France Are the suburbs of Paris incubators of terrorism? ''The New Yorker'', By George Packer  Επιδιώκεται η δημιουργία μιας ψύχωσης, ότι είμαστε σε πόλεμο με κάποιον εξωτερικό εχθρό, ενώ βασική πλευρά του προβλήματος βρίσκεται μέσα στη χώρα [...] Ο εχθρός είναι μέσα μας! Είναι εσωτερικός εχθρός που εκτρέφεται από τον κοινωνικό αποκλεισμό χιλιάδων νέων, κατά κύριο λόγο μουσουλμανικής προέλευσης [...] Θα έπρεπε να είχαμε την σοβαρότητα να καταλάβουμε τουλάχιστον τη δική μας κτηνωδία που εκτρέφει την κτηνωδία του άλλου [...] Βαδίζουμε σε αντίθετο δρόμο από αυτόν που θα έπρεπε να ακολουθήσει η Ευρώπη [...] Αν τα πράγματα συνεχίσουν στην πορεία που μπαίνουν τώρα, η καταστροφή είναι βεβαία. Πάμε προς σκοτεινές περιόδους, που θυμίζουν τους εφιάλτες του Μεσοπολέμου [...] Ο Κώστας Βεργόπουλος , καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο VIII του Παρισιού, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη με αφορμή τα πρόσφατα πολύνεκρα τρομοκρατικά χτυπήμα

Western leaders could destroy Islamic State by calling on Erdoğan to end his attacks on Kurdish forces in Syria and Turkey and allow them to fight Isis on the ground.  G20 leaders with Recep Tayyip Erdoğan in Antalaya on 15 November. ‘It may seem outrageous to suggest that a Nato member would in any way support an organisation that murders western citizens in cold blood.’ Photograph: Anadolu Agency/Getty Images  In the wake of the murderous attacks in Paris , we can expect western heads of state to do what they always do in such circumstances: declare total and unremitting war on those who brought it about. They don’t actually mean it. They’ve had the means to uproot and destroy Islamic State within their hands for over a year now. They’ve simply refused to make use of it. In fact, as the world watched leaders making statements of implacable resolve at the G20 summit in Antalaya , these same leaders are hobnobbing with Turkey’s president Recep Tayyip Erdoğan , a m

French aircraft carrier ''Charles de Gaulle'' Το τρομοκρατικό πλήγμα της Παρασκευής στο Παρίσι διαμορφώνει ταχύτατα νέο διεθνές τοπίο, αρχής γενομένης από τους συσχετισμούς στην ΕΕ-Ευρωζώνη με τις εξελίξεις να είναι καταιγιστικές: Πρώτον, η Γαλλία δήλωσε ευθέως ότι χειραφετείται από το πλαίσιο της δημοσιονομικής λιτότητας επικαλούμενη τις ανάγκες του πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Δεύτερον, με την αίτηση στρατιωτικής βοήθειας από τους 28 της ΕΕ η Γαλλία περιμένει χωρίς αντιρρήσεις να της αναγνωρίσουν οι εταίροι της την πολιτική και στρατιωτική πρωτοκαθεδρία στον αγώνα κατά των τζιχαντιστών. Για διαφορετικούς λόγους ΗΠΑ και Γερμανία δεν θέλουν και δεν μπορούν να εμπλακούν σε χερσαίες επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή. Τρίτον, με τη διαφαινόμενη κοινή με τη Ρωσία πλήρη κλιμάκωση της εμπλοκής στη Συρία, η Γαλλία εκ των πραγμάτων αποκτά εξίσου αν όχι περισσότερο βαρύνοντα λόγο από τη Γερμανία στη διαχείριση των σχέσεων της ΕΕ με τη Μόσχα. Ολα τα παραπάν