IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Γεωπολιτική: Τι σηματοδοτούν οι εξελίξεις σε Λιβύη και Συρία  για τον Ερντογάν.     Την Παρασκευή είχαμε μια σημαντική συμφωνία μεταξύ των δύο αντίπαλων παρατάξεων στην Λιβύη. Η κυβέρνηση Σάρατζ και η παράταξη Χάφταρ συμφώνησαν στην Γενεύη για οριστική κατάπαυση του πυρός, αποχώρηση όλων των ξένων μαχητών και μισθοφόρων από την χώρα, τερματισμό της στρατιωτικής παρουσίας τρίτων χωρών, επανέναρξη της παραγωγής πετρελαίου και έναρξη των συνομιλιών, στην Τυνησία, για τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης εθνικής συμφιλίωσης. Τι σημαίνουν όλα αυτά για την Τουρκία και πως σχετίζονται με τις εξελίξεις σε Συρία και Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ); Η Τουρκία και προσωπικά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε επενδύσει στην σύρραξη στην Λιβύη διότι ο πόλεμος αυτός: Εξυπηρετούσε την εδραίωση της τουρκικής παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο Βοηθούσε στην προβολή της Τουρκίας ως μιας περιφερειακής υπερδύναμης η οποία έχει λόγο στα τεκταινόμενα στην Βόρειο Αφρική Έδινε ένα περαιτέρω όπλο στην Τουρκία για να εκβ

Δεν πάει πολύς καιρός, που κράτη συμπεριφερόμενα ως αγύρτες (Rogue State) επέσυραν κυρώσεις από την διεθνή κοινότητα αρχών. Προπολεμικό παράδειγμα η Ιταλία όταν εισέβαλε και κατέκτησε την Αβησσυνία, εκπεσθείσα από την (τότε) Κοινωνία των Εθνών. Οι τουρκικές αγυρτίες, ωστόσο, παραμένουν ατιμώρητες. Μεταπολεμικώς, τα Ηνωμένα Έθνη καθιέρωσαν κανόνες δικαίου επί τη παραβάσει των οποίων ναι μεν καταδικάζονται οι δράστες αλλά δεν εκπίπτουν του διεθνούς οργανισμού, με την σκέψιν ότι είναι προτιμότερο να πιέζονται εντός αυτού, παρά να επηρεάζονται εκτός. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά: Το εφεύρημα του Τίτο περί «Μακεδονίας» το 1947, η συμμαχία κρατών εναντίον της Βορείου Κορέας που εισέβαλε στην Νότιο το 1952, ο διεθνής αποκλεισμός της Ροδεσίας και η Νότιος Αφρική με τον φυλετικό διαχωρισμό (Άπαρτχαϊντ) κλπ. κλπ. Αφ ’ης, όμως, η κομμουνιστική Κίνα κατέλαβε το Θιβέτ και η Ινδονησία το Ανατολικό Τιμόρ, η κεμαλική ηγεσία της Τουρκίας εγκατέλειψε το δόγμα του Ατατούρκ («ειρήνη με όλου