IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Άνω Πόλη: Η πιο απόκοσμη περιοχή της Θεσσαλονίκης  με το έντονο οθωμανικό της χρώμα. Στα τέλη του 19ου αιώνα, μετά το γκρέμισμα του παραθαλάσσιου τείχους, η οθωμανική Θεσσαλονίκη είχε μια μοντέρνα πρόσοψη που τη σχημάτιζαν τα παρατεταγμένα στην παραλία «ευρωπαϊκά» πολυώροφα οικήματα και ο γεμάτος κίνηση παραλιακός δρόμος που τον διέσχιζε το τραμ. Πίσω όμως από αυτό το ευρωπαϊκό της «πουδράρισμα» η Θεσσαλονίκη παρέμενε στην ουσία μια ανατολίτικη πόλη, στεφανωμένη με μιναρέδες, κυπαρίσσια, τζαμιά, συναγωγές και εκκλησίες, χαμάμ και παζάρια, σοκάκια και χαμόσπιτα. Η ποιητική ατμόσφαιρα της Άνω Πόλης Σήμερα, που η Θεσσαλονίκη έχει μετατραπεί πλέον σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή μεγαλούπολη με έναν συνεχώς αυξανόμενο πληθυσμό που έχει προ πολλού ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο κατοίκους, η μοναδική περιοχή που θυμίζει κάπως το ανατολίτικο παρελθόν της είναι η Άνω Πόλη, ο παλιός τούρκικος μαχαλάς: ένα δαιδαλώδες δίκτυο από σοκάκια και καλντερίμια, που σκαρφαλώνουν νωχελικά ανάμεσ

 Εικόνα: Νένα Διονυσοπούλου      «Η πόλη είμαστε εμείς».  Έτσι φαίνεται να λέει σε αυτήν την πρόωρη προεκλογική φάση το τοπικό πολιτικό προσωπικό το οποίο δείχνει να έχει εγκαταλείψει την πόλη και τους πολίτες στην χοάνη της καθημερινότητάς τους, και επιδίδεται στο « παιχνίδι του Θρόνου » για την απόσπαση χρισμάτων και κομματικών υποστηρίξεων.  Ωστόσο, κάτι που φάνταζε απολύτως φυσιολογικό μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, σήμερα φαίνεται να ενοχλεί την πλειοψηφία των πολιτών, που προ πολλού πλέον έχουν απαγκιστρωθεί από την κομματοκρατία, και εκφράζουν κάθε τους επιλογή με περισσή αποστασιοποίηση.  Κι αυτό συμβαίνει γιατί η κομματοκρατία έχει εξελιχθεί σε μια κλειστού τύπου κάστα, πολύ μακριά από τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας.  Μια ολιγαρχία ενός ή δυο χιλιάδων ανθρώπων, που ζουν, συζητούν και βρίσκονται μεταξύ τους, στα κυκλώματα εξουσίας, τις δεξιώσεις, και τις συγκεντρώσεις των ελίτ, και μοιράζονται στο κλίμα της παγκοσμιοποίησης περισσότερα κοινά με τ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:  ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΙΝΑΙ  ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ H Θεσσαλονίκη χρειάζεται τον επόμενο μεγάλο αναπτυξιακό της στόχο. Μια καινούρια ατζέντα αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της περιοχής. Στα μέσα προς τα τέλη της δεκαετίας του 2010 που ήδη βρισκόμαστε η Θεσσαλονίκη δείχνει να ξεμπερδεύει με την αναπτυξιακή ατζέντα των δεκαετιών του 1980 και του 1990. Με μεγάλη καθυστέρηση, που σαφώς επηρεάζει τις θετικές συνέπειες που αναμφισβήτητα θα υπάρξουν, έχουν δρομολογηθεί οριστικά τα θέματα της κατασκευής του μετρό, της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού και των επενδύσεων που χρειάζεται η αναβάθμισή του, της παραχώρησης του αεροδρομίου και της αύξησης της δυναμικότητας που όλοι αναμένουμε. Παραμένουν, βέβαια, δύο εκκρεμότητες: η ΔΕΘ – Helexpo, μια υπόθεση εξαιρετικά δύσκολη από τη φύση της, και η Ζώνη Καινοτομίας Θεσσαλονίκης, που εξαγγέλθηκε μόλις το 2004, οπότε υπάρχει χρόνος! Με αυτά τα δεδομένα η Θεσσαλονίκη χρειάζεται τον επόμενο μεγ