IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Η Τουρκία προσπαθεί να κρύψει εγκλήματά της στο Αφρίν  και παραπληροφορεί τον κόσμο.   Η Τουρκία παρενέβη στη συριακή κρίση, λόγω της αποτυχίας των ένοπλων τρομοκρατικών ομάδων που ενεργούσαν βάσει των εντολών της, να αναλάβουν τον έλεγχο των κουρδικών πόλεων της Συρίας. Μετά την αποτυχία της «Συριακής ένοπλης αντιπολίτευσης», που υποστηρίχθηκε από την Άγκυρα για να εισέλθει στην πόλη Αφρίν μετά από πολυετή πολιορκία, τον Μάρτιο του 2018 η Τουρκία ξεκίνησε μια στρατιωτική επιχείρηση που κατέληξε με την κατοχή του Αφρίν. Το ίδιο σενάριο επαναλήφθηκε στις πόλεις Tal Abyad (Girê Spî) και Ras al-Ain (Serê Kaniyê), όπου ο τουρκικός στρατός επέβαλε τον έλεγχό του στις δύο πόλεις, επειδή οι Κούρδοι και οι τοπικοί σύμμαχοί τους από τις αραβικές φυλές, με τα συριακά, τσερκέζικα και αρμενικά σώματα του συνασπισμού «Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις», κατάφεραν να νικήσουν διάφορες τρομοκρατικές ένοπλες οργανώσεις, όπως το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και η Συρία (ISIS, επίσης γνωστό ως Ισλαμικό Κράτ

  Η Τουρκία συνεχίζει τις διώξεις εναντίον των Χριστιανών του Β. Ιράκ. Διώξεις χριστιανών στο Ιράκ: Είναι σαφές ότι η τουρκική κυβέρνηση χρησιμοποιεί τις στρατιωτικές της ενέργειες εναντίον των Κούρδων στο Ιράκ για να προωθήσει τη μακροχρόνια δίωξη των χριστιανών. Αυτή η δίωξη περιλαμβάνει τη συνεχιζόμενη διάκριση και παρενόχληση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των εναπομεινάντων Χριστιανών της Τουρκίας, την συνεχιζόμενη κατοχή και εθνοκάθαρση των κατεχομένων της Κύπρου, τη μακρά φυλάκιση του Προτεστάντη Πάστορα Άντριου Μπράνσον και άλλων χριστιανών ηγετών, αλλά και πολλά ΑΚΟΜΑ. Το Τάγμα του Αγίου Ανδρέα του Αποστόλου, των Αρχόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, απευθύνει εκ νέου έκκληση στα Ηνωμένα Έθνη και σε όλα τα έθνη που ενδιαφέρονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, να κάνουν ό,τι μπορούν για την προστασία των χριστιανών του Ιράκ και της Μέσης Ανατολής γενικά, και κάνουν ό,τι μπορούν για να τερματίσουν τις άδικες και παράνομες ενέργειες της τουρκικής κυβέρνησης. Για προηγούμενη κά

Οφειλόμενη απάντηση στον εντιμότατο κύριο Ακσόι. Με αφορμή την επίθεση που έκανε στον Έλληνα ΥΠΕΞ για τις δηλώσεις του αναφορικά με την ελληνική μειονότητα στην Ίμβρο και την Τένεδο.   Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά:   Την Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2021, κατά την διάρκεια της πρώτης Διαδικτυακής Κοπής της Βασιλόπιτας του  Συλλόγου Ιμβρίων, ο Έλληνας ΥΠΕΞ απηύθυνε ένα χαιρετισμό στον οποίο τόνισε πως «Η Τουρκία πρέπει επιτέλους να κατανοήσει ότι η Ελληνική Μειονότητα στην Ίμβρο, την Τένεδο και την Κωνσταντινούπολη δεν συνιστά εχθρό για την υπόλοιπη τουρκική κοινωνία», τονίζοντας πως η «Η Τουρκία θα πρέπει να σεβαστεί πλήρως τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, συγκλίνοντας με τα διεθνή και ευρωπαϊκά πρότυπα σεβασμού δικαιωμάτων του ανθρώπου και των ατόμων που ανήκουν σε μειονότητες».   Απόλυτα σωστά και ήπια σχόλια αν λάβει κανείς υπ΄ όψη τον  Γολγοθά του Ελληνισμού  της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου από τις φρικτές και απάνθρωπες πρακτικές της  επίσημης Τουρκίας ,

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Εγκλήματα πολέμου της Τουρκίας στο Αφρίν,  ενώπιον της αδιαφορούσας Δύσης. (2)   Νέο διπλό έγκλημα πολέμου της Τουρκίας – Εγκαθιστά οικογένειες του ISIS στις κατεχόμενες κουρδικές περιοχές. Tούρκοι στρατιώτες στον Πενταδάκτυλο τον Ιούλιο του 1974.  Φωτογραφία αρχείου τουρκικού στρατού   Οι τουρκικές θηριωδίες, η βαρβαρότητα του τουρκικού κατοχικού στρατού, που προέλαυνε το καλοκαίρι του 1974 καταγράφονται σε έκθεση  Ευρωπαϊκής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώ­που του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η έκθεση οριστικοποιήθηκε στις 10 Ιουλίου 1976 και περιλαμβάνει μαρτυρίες αλλά και στοιχεία, τα οποία τεκμηριώνουν τις τουρκικές ωμότητες. Οι περιγραφές ανατριχιαστικές, οι μαρτυρίες σοκαριστικές. Όσοι τα βίωσαν κουβαλούν ως εφιάλτη τα βασανιστήρια και τις κακοποιήσεις, που είχαν υποστεί από τον στρατό κατοχής και τους συνοδεύει σε ολόκληρη  τους τη ζωή. Μια έκθεση, όχι η μοναδική, όπως και οι διακρατικές προσφυγές της Κυπριακής Δημοκρατίας καταγράφει τις τουρκικές βαρβαρότητες.

 Το Φανάρι στα Σεπτεμβριανά του 1955.   Η απότομη διακοπή του μήνα του μέλιτος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις λόγω του Κυπριακού το 1954-1955 δεν μπορούσε να αφήσει ανέπαφους τους Ελληνορθόδοξους της Πόλης και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, καθώς η Αγκυρα κατέστησε σαφή την πρόθεσή της να χρησιμοποιήσει το διπλωματικό πλεονέκτημα της Τουρκίας στο ελληνοτουρκικό μειονοτικό ισοζύγιο που είχε επιτευχθεί με τη Συνθήκη της Λωζάννης το 1923. Με το ιδιαίτερα ανεπτυγμένο βιοτικό και μορφωτικό της επίπεδο, αλλά και την ανεκτίμητη περιουσία των εκκλησιαστικών, εκπαιδευτικών και φιλανθρωπικών της ιδρυμάτων, η κωνσταντινουπολίτικη Ρωμιοσύνη δεν μπορούσε να συγκριθεί με την πολύ πιο περιορισμένη παρουσία, εκτόπισμα και συλλογική οργάνωση της μουσουλμανικής μειονότητας στην ελληνική Θράκη. Η ασύμμετρη ελληνοτουρκική μειονοτική συνιστώσα γινόταν ακόμη πιο έκδηλη εξαιτίας της παρουσίας στην τουρκική επικράτεια του ιστορικού Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο έχαιρε διεθνούς αναγνώρισης και κύρ