IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Michael Rubin : Τhe West Shouldn’t Deny the Big Picture  on Turkey’s Erdogan Η Δύση πρέπει να σταματήσει να εθελοτυφλεί  ως προς το δημιούργημα του Ερντογάν. Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει ένα σχέδιο. Δεκαοκτώ χρόνια στον "θρόνο" του, μετέτρεψε ολοκληρωτικά την Τουρκία, τόσο στο εσωτερικό όσο και στην παγκόσμια σκηνή. Η φιλοδοξία του Ερντογάν είναι μεγαλύτερη από το να αναβιώσει απλώς την οθωμανική κληρονομιά της Τουρκίας και να κάνει την Τουρκία περιφερειακό παίκτη. Αντίθετα, επιδιώκει να αναδιαμορφώσει τη φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων που πήρε σχήμα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γράφει ο αναλυτής του American Enterprise Institute, Μάικλ Ρούμπιν , σε άρθρο του στο National Interest. Ο Ερντογάν δεν κρύβεται ως προς αυτό. Το σύνθημά του "ο κόσμος είναι μεγαλύτερος από πέντε" είναι η απόρριψη της εξουσίας που κατέχουν τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο Σάμι Κοέν, ο οποίος για έξι δεκαετίες παρακολουθεί την Τουρκία σε μια στή

  Share on Facebook In the early 1990s, Turkey started to generously buy off-the-shelf arms from foreign manufacturers who had happily discovered an emerging but potentially lucrative market.  Spoiled by big companies vying for Turkish contracts in manners reminiscent of the insurance policy salesman in Tintin’s adventures, the Turks occupying important official seats discovered they could extract benefits from their roles as rich buyers. Some personally got rich. More innocent ones calculated that Turkey could use defense contracts as a foreign policy tool.  Before the French legislature recognized the Armenian genocide in 2001 Turkey threatened to freeze all economic, political and military ties with the country, including defense contracts. The French recognized the Armenian genocide. And Turkey’s bilateral trade with France rose from $4 billion in 2001 to $15 billion a decade later.  However, a decade later Turkey was threatening France again: This time, all

(...)   “It is not possible for us to bring democracy to Libya but refrain from bringing democracy to Syria.” Great logic. But then every sane mind would ask: “Is it possible that we can bring democracy to Libya and Syria but refrain from bringing democracy to Saudi Arabia and the Gulf countries?” Or is Mr Davutoglu’s “hey we are bringing democracy to you” mission limited to bringing democracy only to hostile regimes? Why deprive friendly nations of the virtues of democracy? Do the Saudis and the Qataris not deserve the freedom to vote? (...) 12-12-2011 The execution of Amina bint Abdulhalim Nassar took place in the northern province of Jawf for “practicing witchcraft and sorcery,” the ministry said in a statement carried by the Saudi Press Agency.  I am tempted to blame my confusion on generous doses of Bai Jiu, the traditional Chinese liqueur. But sober reading of the news causes even more confusion, as I inevitably catch even more confusing details.