IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ο Ερντογάν και η ντροπή Του Μιχάλη Ψύλου psilosm@naftemporiki.gr Την ώρα που ολόκληρος ο κόσμος παρακολουθεί με αγωνία τα δεινά που προκαλεί η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ο αποκαλούμενος «μεσολαβητής για την ειρήνη», Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ξεκαθαρίζει –ανενόχλητος μάλιστα- τους λογαριασμούς του στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά και στις γειτονικές του χώρες. Αγνοώντας προκλητικά τις διεθνείς αντιδράσεις, η ελεγχόμενη πλήρως από τον Ερντογάν, τουρκική δικαιοσύνη, καταδίκασε σε ισόβια τον φιλάνθρωπο επιχειρηματία Οσμάν Καβαλά , με την κατηγορία της «απόπειρας ανατροπής της κυβέρνησης». Άλλοι 8 κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν επίσης σε ποινές κάθειρξης 18 ετών για «συνέργεια στο έγκλημα». Ποιο ήταν το έγκλημα: Ο Καβαλά και οι άλλοι οκτώ καταδικασθέντες, είχαν υποστηρίξει τις διαδηλώσεις στο πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης το 2013. Οι δικαστές χρειάστηκαν μόλις μία ώρα για να ανακοινώσουν την απόφασή τους. Αλλωστε, είχαν πάρει το μήνυμα από τον ίδιο τον πρόεδρο Ερντογάν, 

 Ποιο «διεθνές δίκαιο»;   Πώς να ερμηνεύσει κανείς τη σιωπή της περίφημης «διεθνούς κοινότητας» στα περί "γαλάζιας πατρίδας" και στις εισβολές της Τουρκίας στο Β. Ιράκ και στη Β. Συρία; Παρατηρώντας την κατά το δοκούν ανάγνωση του διεθνούς δικαίου, αισθάνεται κανείς την ανάγκη να επαναλάβει τα βασικά. Τούτο δε συμβαίνει επειδή εκπλήσσεται από καθ’ εαυτό το γεγονός της επιλεκτικής ανάγνωσης, αλλά από την επίμονη επίκληση του διεθνούς δικαίου αποκλειστικά όταν η καταπάτησή του αφορά τα στρατηγικά συμφέροντα άλλων. Έχουμε συνηθίσει, δηλαδή, διαβάζοντας ιστορία να βλέπουμε πολιτικούς ή αναλυτές να επικαλούνται το διεθνές δίκαιο προς υπεράσπιση των συμφερόντων της πατρίδας τους. Δεν έχουμε συνηθίσει να τους βλέπουμε να το αγνοούν στην περίπτωση της πατρίδας τους και να το θυμούνται σε άλλες περιστάσεις. Γιατί… πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς τη σιωπή της περίφημης «διεθνούς κοινότητας» στις επανειλημμένες εισβολές της Τουρκίας στο Βόρειο Ιράκ και στη Βόρεια Συρία;

Αποκαλύψεις του  Τζελάλ Μπαγιάρ για την μικρασιατική καταστροφή.   Ο Τζελάλ Μπαγιάρ έγραψε σ’ ένα πολύτομο έργο τις αναμνήσεις του, που δημοσιεύθηκαν το 1967 και οι τελευταίοι τόμοι εκδόθηκαν το 1968 στη Κωνσταντινούπολη από τον εκδοτικό οίκο ΒΑΗΑ με τίτλο «Κι εγώ τα έγραψα». Στο οπισθόφυλλο εξηγεί τον τίτλο: Όταν διηγήθηκε στον Κεμάλ, μέρος από τις αναμνήσεις του, εκείνος τον προέτρεψε να τις γράψει, κάτι που έκανε και έδωσε έτσι τον παραπάνω τίτλο.   Celâl Bayar   Η σημερινή ΜΙΤ (κρατική υπηρεσία πληροφοριών), το 1914 λεγόταν TESKILATI MAHSUSA (Τ.Μ.) και αρχηγός της ήταν ο Ε. KUSCUBAS1, του οποίου τα απομνημονεύματα δεν κοινοποιήθηκαν παρά μόνο στις τουρκικές αρχές. Αυτός φαίνεται ότι είχε πολύ καλή γνώμη για τον Τζελάλ Μπαγιάρ, γι’ αυτό, ο τελευταίος παραθέτει αποσπάσματα από τις αναμνήσεις του πρώτου: «Συνομιλίες διεξαγόταν μυστικά στο Γενικό Επιτελείο, με κυρίαρχο θέμα την επιτυχή διάλυση των μη τουρκικών μαζών στα μέρη με στρατιωτική σημασία» (σελ. 1537). «Όταν η κατάκτηση κα

    Η Τουρκάλα αναλύτρια  που αποκαλύπτει τις τουρκικές θηριωδίες. Συνέντευξη στην Νικολέττα Κουρούσιη που δημοσιεύτηκε στον ''Φιλελεύθερο'' Δύσκολα, ομολογουμένως, θα φανταζόταν κάποιος ότι μια Τουρκάλα δημοσιογράφος και πολιτική αναλύτρια θα μιλούσε για το Κυπριακό σε διεθνή φόρα– όπως το ετήσιο συνέδριο του ΟΑΣΕ – και θα εξέθετε τις τουρκικές θηριωδίες. Κι όμως στην περίπτωση της Uzay Bulut , τα λόγια είναι λίγα για το έργο που επιτελεί, όσον αφορά στην προβολή της ιστορικής αλήθειας και στην προώθηση της δικαιοσύνης, αφού τολμά να σταθεί απέναντι στο επίσημο τουρκικό αφήγημα για όσα έγιναν και γίνονται στη χώρα της. Ούσα ελεύθερο πνεύμα, όχι μόνο «ξέβαψε» από τη μνήμη της, μέσα από την προσωπική της έρευνα, την τουρκική προπαγάνδα που είχε διδαχτεί στο σχολείο, αλλά εδώ και χρόνια, μέσω της αρθρογραφίας της, έχει βάλει σκοπό να προβάλει τα γεγονότα που αφορούν τιςκαταπιεσμένες μειονότητες στην πατρίδα της, την Τουρκία, αψηφώντας την αυταρχική κυβ

  1974 - Οι βιασμοί 800 και πλέον Ελληνίδων από τους βάρβαρους Τούρκους. Προς Βρετανό Πρωθυπουργό Boris Johnson, Βρετανό Ύπατο Αρμοστή Stephen Lillie και κυπριακή πολιτική ηγεσία. Το θέμα των βιασμών επανήλθε πρόσφατα με διάφορα δημοσιεύματα. Παραμονές ακόμα μιας τραγικής μαύρης Ιουλιανής επετείου. Όμως, πρέπει να θυμίσουμε ότι χθες είχαμε και τη Διεθνή Ημέρα για την εξάλειψη της Σεξουαλικής Βίας εν καιρώ συγκρούσεων. Στις 12 Ιανουαρίου 2016 είχα γράψει στη «Σημερινή» «Δεύτερος βιασμός 42 χρόνια μετά ». Με αφορμή την εξευτελιστική τότε είδηση ότι ζήτησαν πιστοποιητικά βιασμού από βιασθείσες από τους Τούρκους Ελληνίδες το 1974. Την καταγγελία είχε κάνει η βουλευτίνα Σκεύη Κουκουμά στις 17.12.2015, στη Βουλή. «Ένας αυτο-εξευτελισμός δεκαετιών μετατρέπεται σε κατευνασμό ‘‘Τσάμπερλεν προς Χίτλερ’’. Φαίνεται πως κάποιοι θέλουν, ίσως καθ’ υπόδειξιν ξένων, να κλείσουν και το κεφάλαιο των βιασμών του 1974, μήπως κάποια θύματα τολμήσουν να κινήσουν αγωγές εναντίον των Τούρκων». Σχετι

  Οι δολοφονίες του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού. Φωτογραφία Φιλελεύθερος. Ο Υπόκοσμος ως διατεταγμένοι από την Τουρκία δολοφόνοι. ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ σημαντική: Οι αστυνομικές υπηρεσίες Κύπρου και Ελλάδας που κύρια καθήκοντα έχουν την προστασία της κοινωνίας από τα εγκλήματα του υποκόσμου, την εξασφάλιση πληροφοριών, την παρακολούθηση υπόπτων διακινητών και τη δίωξη των λαθρεμπόρων ναρκωτικών και άλλων συναφών δραστηριοτήτων του «οργανωμένου εγκλήματος» και των «ανθρώπων της νύκτας», είναι ταυτόχρονα υποχρεωμένες να δρουν και ως όργανα της κυπριακής ΚΥΠ και της ελλαδικής ΕΥΠ, του τομέα Εθνικής Ασφάλειας έναντι των πρακτόρων και επιστρατευμένων εγκληματικών οργάνων του τουρκικού κράτους και παρακράτους. ΔΙΟΤΙ ανέκαθεν το τουρκικό κράτος και οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, χρησιμοποιούσαν για όλες τις βρώμικες επιχειρήσεις δολοφονιών, τον υπόκοσμο του κοινού εγκλήματος και των ναρκωτικών, ως διατεταγμένους πληρωμένους εκτελεστές. ΑΠΟΤΕΛΕΙ μακραίωνη τουρκική παράδοση και δοκιμασμένη κατ’