IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ο Μπλέικ (Ντιν-Τσαρλς Τσάπμαν) και ο Σκόφιλντ (Τζορτζ Μακέι) σε σκηνή της ταινίας «1917», που παίζεται στους κινηματογράφους. Α' Παγκόσμιος Πόλεμος,  τα σημάδια του στην τέχνη. Το «1917» του Σαμ Μέντες έχει κερδίσει τις καρδιές του κοινού, έχει ήδη αποσπάσει τα πρώτα του βραβεία, και τώρα, όπως όλα δείχνουν, πάει ολοταχώς για τα Οσκαρ. Η οδύσσεια των δύο Αγγλων στρατιωτών που πάνε να προλάβουν την καταδικασμένη επίθεση ενός ολόκληρου συντάγματος είναι εμπνευσμένη από ιστορίες του παππού του σκηνοθέτη, στον οποίο, άλλωστε, είναι αφιερωμένη η ταινία. Κάτω από τον λεπτό μανδύα της μυθοπλασίας, ο εγγονός επέλεξε να επενδύσει αυτές τις αφηγήσεις πάνω σε εντυπωσιακά, σχοινοτενή, ιλιγγιώδη ενίοτε, μονοπλάνα. Το μονοπλάνο απαιτεί μια δεξιοτεχνική χορογραφία (π.χ., η δεκάλεπτη σεκάνς της Δουνκέρκης από την «Εξιλέωση»· οι απίστευτες σκηνές συμπλοκών στη «Χώρα των ανθρώπων» και τα «τζαζικά» μονοπλάνα του «Birdman»)· και ο Μέντες το πετυχαίνει και με το παραπάνω – ίσως σε β

Ατομική δοκιμή των Αμερικανών στη Νεβάδα τη δεκαετία του ’50. Η εξελικτική θεωρία των εξοπλισμών.  Ο Αμερικανός ιστορικός Ουίλιαμ Μακ Νιλ (1917-2016) είναι γνωστός στο ελληνικό κοινό από το εμβληματικό βιβλίο του «Η μεταμόρφωση της Ελλάδας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο», που είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος. Τώρα, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο, πρόκειται σε λίγες ημέρες να κυκλοφορήσει ένα άλλο σημαντικό έργο του, με τίτλο «Επιδιώκοντας την ισχύ». Εκκινώντας από ένα προηγούμενο βιβλίο του με τίτλο «Επιδημίες και λαοί», ο Μακ Νιλ μεταφέρει τη σχέση αλληλεπίδρασης ανθρώπινων πληθυσμών και μικροπαρασίτων, μελετώντας τώρα τις μεταβολές στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Οι τελευταίοι μοιάζουν με τις γενετικές μεταλλάξεις των μικροοργανισμών, υπό την έννοια ότι ενδέχεται περιστασιακά να ανοίξουν νέες γεωγραφικές ζώνες προς εκμετάλλευση ή να καταρρίψουν παλαιότερα όρια σε ό,τι αφορά την άσκηση βίας εντός της ίδιας της κοινωνίας υποδοχή

  Η Καμπούλ είναι περιφραγμένη με blast walls για τον φόβο βομβιστικών επιθέσεων. Πολλά από αυτά είναι ζωγραφισμένα. Επιβιώνοντας χωρίς ελπίδα στην κόλαση του Αφγανιστάν. ΚΑΜΠΟΥΛ- ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ. Στο υπόγειο ενός εμπορικού κέντρου στην Καμπούλ, κάπου ανάμεσα στους άδειους διαδρόμους στολισμένους με γιρλάντες από χάρτινα αμερικανικά σημαιάκια, ο Χομαγιούν κάθεται σκυμμένος στα χαλάκια που έχει στρώσει στην είσοδο του μαγαζιού του. Τρώει το μεσημεριανό του στο πάτωμα, όπως κάνουν πολλοί Αφγανοί, μαζί με δύο νεαρούς συγγενείς του. Το βλέμμα του χαμηλωμένο. Ακούγεται μόνο η φωνή του, σταθερή και γεμάτη θυμό. «Τους είπα, σας παρακαλώ. Μην το κάνετε. Δεν θέλαμε να φύγει, δεν μας άκουσε», λέει ο Χομαγιούν. Ο μεγάλος αδελφός του, μαζί με άλλα τέσσερα μέλη της οικογένειας –όλα γυναίκες, παιδιά κι ένα μωρό– ξεκίνησαν το ταξίδι από το Αφγανιστάν προς την Ευρώπη πριν από τρεις εβδομάδες. «Του είπαν πως η Τουρκία έχει ανοίξει τα σύνορα και τώρα είναι ευκαιρία να περάσεις στην Ευρώπη», συμ

  Αίμα και πετρέλαιο,  η κατάρα του πετρελαίου Το πετρέλαιο δεν είναι μια αφηρημένη γεωστρατηγική συντεταγμένη, κινούμενο γύρω από τις κινήσεις της ιστορίας, κι ακολουθώντας τη λογική των στρατηγικών κινήσεων στη γεωπολιτική σκακιέρα. Είναι μια στρατηγικής σημασίας πρώτη ύλη, που αυτή καθορίζει τις αξίες και επιλογές του γεωστρατηγικού παιχνιδιού. Οι φυσικοί πόροι, όπως το πετρέλαιο, είναι η μεγαλύτερη πηγή ανεξέλεγκτης δύναμης στον κόσμο. Πετρολιγάρχες όπως ο Πούτιν κι οι Σαουδάραβες ξοδεύουν τα αμύθητα εισοδήματα από τις πρώτες ύλες των χωρών τους σε όπλα ή/και καταπίεση. Πολέμαρχοι και φανατικοί, από τα αραβικά καθεστώτα μέχρι το Κογκό και το Σουδάν δαπανούν τον εντόπιο ορυκτό πλούτο σε ριζοσπαστικοποίηση και οπλισμό. Χρηματοδοτημένοι και κινητοποιούμενοι από τις πρώτες ύλες στις οποίες έχουν βάλει χέρι, δικτάτορες και εξτρεμιστές δημιουργούν συνεχείς κρίσεις για την παγκόσμια τάξη και ειδικά, ως στόχο τους, τη Δύση. Και η πηγή της δύναμης που παίρνουν από τις πρώτες

 Ο 'πόλεμος χαμηλής έντασης'  - Εμφύλιος στο κέντρο του συστήματος. Αν η κατάσταση μείνει ως έχει σήμερα στη Μέση Ανατολή θα πρόκειται για μια ήττα των ΗΠΑ, δυνάμει πολύ σοβαρότερη από αυτή που υπέστησαν στο Βιετνάμ. Οι συνέπειες μιας τέτοιας ήττας δεν θα είναι ασφαλώς περιορισμένες. Θα επηρεάσουν αποφασιστικά το πως θα καταλήξει ο παγκόσμιος 'πόλεμος χαμηλής έντασης', σκοπός του οποίου είναι να αποτραπεί η Ρωσία από το να αποκτήσει εκ νέου έναν παγκόσμιο ρόλο, χάρη κυρίως στη στρατιωτική της ισχύ. Σκοπός είναι, επίσης, να ανακοπεί η απειλητική οικονομική άνοδος της Κίνας. Ταυτόχρονα είναι το ξαναγράψιμο των κανόνων της παγκοσμιοποίησης μονομερώς υπέρ των ΗΠΑ και εις βάρος της Κίνας, αλλά και της Ευρώπης. Η Δύση (και το Ισραήλ) πληρώνει βαρύ τίμημα για την αυτοκρατορική αλαζονεία της και για τη στρατηγική της υπερεπέκτασης. Περιφρόνησε και υποτίμησε κραυγαλέα τους Ρώσους, η ελίτ των οποίων στη δεκαετία του 1980 αυτοβούλως προσχώρησε στη Δύση, διαλύοντας