IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

German Chancellor Angela Merkel delivers a speech to the participants of an event of the CDU/CSU Women Union on the occasion of the 70th anniversary of the conservative parties' women organization, in Frankfurt / Main, Germany, 05 May 2018. EPA, ARMANDO BABANI  Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά οι Γερμανοί εξακολουθούν να έχουν σχέδια για μας. Κοινώς δεν πρόκειται να μας αφήσουν σε…χλωρό κλαρί.  To πράγμα «φωνάζει» από μακριά. Και οι μόνοι που κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν είναι οι ντόπιοι απολογητές του Τέταρτου Ράιχ, οι επαγγελματίες «ευρωλιγούρηδες» και εσχάτως η κυβέρνηση Τσίπρα που από τα…«Go Back Madam Merkel» ξέπεσε στο…«Ανοίξαμε και σας Περιμένουμε».  Η απόλυτα εξουσιαστική και συνάμα εχθρική στάση του Βερολίνου, που πρόσφατα στηλιτεύθηκε και από μεμονωμένα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, ελάχιστη σχέση έχει με πρόσωπα. Ηταν εύκολη λύση για κάποιους η δαιμονοποίηση του απεχθούς Σόιμπλε με την αναιδή και υβριστική προς τους Ελληνες ρητορική. Όμως το πρόβλημα

Στο θέμα των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων εστιάζει η Süddeutsche Zeitung με αφορμή το φετινό ιστορικό βιβλίο δύο Γερμανών ερευνητών, οι οποίοι τάσσονται υπέρ της αναγνώρισης της γερμανικής ευθύνης για καταβολή επανορθώσεων στην Ελλάδα και άλλες χώρες. «Αθήνα και Βερολίνο: Ανοιχτός λογαριασμός, ανοιχτές πληγές», είναι ο τίτλος σχετικού δημοσιεύματος στο site της εφημερίδας του Μονάχου, όπου σχολιάζεται το περιεχόμενο του βιβλίου που συνέγραψαν ο εκδότης και ιστορικός Καρλ Χάιντς Ροτ και ο πολιτικός επιστήμονας και εκδότης Χάρτμουτ Ρίμπνερ. Το δημοσίευμα αναφέρει ότι  «το κεντρικό μοτίβο του βιβλίου (σ.σ. «Το χρέος των επανορθώσεων. Υποθήκες της γερμανικής κατοχικής κυριαρχίας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη» - Reparationsschuld. Hypotheken der deutschen Besatzungsherrschaft in Griechenland und Europa) είναι ότι μια συμμαχία ανάμεσα στις ΗΠΑ και τις "δυτικογερμανικές ελίτ εξουσίας" αγνόησε συστηματικά επί δεκαετίες τις ελληνικές διεκδικήσεις. »Επίμαχο σε αυτό το σημε

The Nazi Massacre at Distomo, Greece « Παιδιά κουρελιάρικα σέρνονταν στο κάθε βήμα. Περιπλανιόνταν κατά μικρές αγέλες, με ύφος ζωώδικο και φοβερό, με το βλέμμα αγκιστρωμένο στη γη, αναζητώντας μια απίθανη τροφή. Μερικά, πολύ μικρά, είχαν κολλήσει το μούτρο τους στη βιτρίνα ενός εστιατορίου, που είχε μετατραπεί σε καντίνα της Βέρμαχτ (…) Καμιά φορά, κάποιος στρατιώτης πετούσε μια πορτοκαλόφλουδα απ’ το παράθυρο. Τα παιδιά χτυπιόνταν αναμεταξύ τους για να την αρπάξουν. Ο καυγάς τους είχε μια βραδύτητα παραίσθησης. Γρατζουνιόνταν και δαγκάνονταν, αλλά με κινήσεις εξαντλημένες και πολύ αργές. Ενώ ένα παιδί έχωνε τα νύχια του στο μάτι του αντιπάλου του, εκείνο, αναίσθητο στον πόνο, μασουλούσε κιόλας, εκστασιασμένο, την τσαλαπατημένη, πικρή και βρώμικη τροφή. ». Αντρέας Κέδρος, «Peuple roi» («Λαέ βασιλιά»), Παρίσι, 1952. Είναι γεγονός ότι διαχρονικά η γερμανική προπαγάνδα έχει επιδοθεί σε ένα, άνευ ορίων, παιχνίδι εντυπώσεων μέσω της διαρροής φημών, ανυπόστατων ισχυρισμών και μυθευ

German aggression against Poland Όπως μεταδίδει το  εξωσυστημικό αμερικανικό οικονομικό πρακτορείο ''Ζero Hedge''  : Η Πολωνία αναβάθμισε τις αξιώσεις της για την καταβολή από τη Γερμανία επανορθώσεων του  2ου Παγκοσμίου Πολέμου, από «δισεκατομμύρια» προ μηνός, σε «περίπου ένα τρισεκατομμύριο σήμερα, και ο υπουργός των Εξωτερικών τόνισε ότι απαιτούνται «σοβαρές συνομιλίες» με την Γερμανία. Οι σχέσεις μεταξύ Βερολίνου και Βαρσοβίας τελούσαν τελευταία σε ένταση, λόγω διαφόρων ζητημάτων, μεταξύ των οποίων η πίεση της Γερμανίας για τον καταμερισμό της ευθύνης για τους πρόσφυγες στην Ευρώπη –την οποία η Πολωνία απορρίπτει- και η επέμβαση της Κομισιόν κατά των σχεδίων της πολωνικής κυβέρνησης να έχει μεγαλύτερον έλεγχο επί του δικαστικού σώματος. Τον περασμένο μήνα η Ε.Ε. άσκησε αγωγή εναντίον της Πολωνία, της Ουγγαρίας και της Τσεχίας, αναγκάζοντάς τες να δεχτούν πρόσφυγες, ενώ οι υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. κάνουν πως δεν βλέπουν τους 100.000 πρόσφυγε

  A young survivor of Nazi Germany's 1939 bombing of Warsaw Much of Warsaw was destroyed in the Second World War Το Βερολίνο έχει θωρακιστεί πολύ καλά στι θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων για το αιματοκύλισμα του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Το θέμα επανέρχεται στη δημοσιότητα μετά από την πρόθεση της Πολωνίας να εξετάσει το ενδεχόμενο διεκδίκησης αποζημιώσεων. Οι Γερμανοί με μεγάλη άνεση μας θυμίζουν ότι με τη συμφωνία επανένωσης της Γερμανίας -για την οποία όσοι πανηγυρίσαμε αλλά και πληρώσαμε αδρά- όλα αυτά είναι πια…μάταια! Το πιο εκνευριστικό όμως είναι ότι οι Γερμανοί, όπως προκύπτει από δηλώσεις πολιτικών τους θεωρούν τα κοινοτικά ταμεία …δικά τους! Με θράσος είπαν στην Πολωνία ότι λαμβάνει ετησίως από τα κοινοτικά ταμεία 14 δις άρα δεν μπορεί να ζητά γερμανικές αποζημιώσεις! Δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα οι Γερμανοί… Πως έχει το θέμα… Ο Αρκάντιους Μουλάρτσικ, βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος Νόμου και Δικαιοσύνης (PiS), ζήτησε από το πολωνικό Κοινοβού

Πολύ ενοχλημένη είναι τώρα τελευταία η Γερμανία, μια με τους Αμερικάνους, μια με τους Έλληνες. Οι Αμερικάνοι δεν θέλουν να προμηθεύεται η Γερμανία πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τη Ρωσία. Οι Αμερικάνοι θέλουν να πουλάνε το δικό τους στη Γερμανία-και σε όλους τους άλλους- παρά το ότι είναι πιο ακριβό από το ρώσικο. Οι φίλοι οφείλουν να ξηλωθούν για το χατίρι μας, σκέπτονται οι Αμερικάνοι, εμείς τόσα κάνουμε γι’ αυτούς. Στο τέλος- τέλος οι Γερμανοί δεν άφησαν πέτρα στην πέτρα σε όλη την Ευρώπη και παρ΄ όλα αυτά οι υπερατλαντικοί Φίλοι ανοικοδόμησαν τη Γερμανία με το Σχέδιο Μάρσαλ, βάζοντας χέρι, είναι η αλήθεια, στην τσέπη των θυμάτων. Οι Αμερικάνοι ήθελαν να ξεπλυθούν ηθικά και να ανασυγκροτηθούν οικονομικά οι ηττημένοι ναζί πολεμιστές του Χίτλερ, ώστε να αντιμετωπίσουν τους  κομμουνιστές, πρώην συμμάχους στον Πόλεμο. Εμείς μείναμε με τον Γλέζο να λέει «έστω ένα ευρώ» αποζημίωση, ως αναγνώριση των καταστροφών που έκαναν στην πατρίδα κατά την Κατοχή. Η ελληνική συμβολή, στο πλαίσιο

  «Η σφαγή του Διστόμου», Ξυλογραφία του Αλέξανδρου Κορογιαννάκη. Eδώ και επτά δεκαετίες, ο φασισμός πεθαίνει κάθε μέρα στο Δίστομο. Με τη θυσία τους στο βωμό του ναζισμού, οι 218 νεκροί του Διστόμου δεν άφησαν κανένα επιχείρημα στην πιο φρικτή ιδεοληψία που γνώρισε η ανθρωπότητα. Με τη δύναμη τους, οι Διστομίτες  που έμειναν πίσω, απέδειξαν ότι η ζωή μπορεί να νικήσει κατά κράτος τον πνευματικό και πραγματικό θάνατο που συνεπάγεται το τυφλό μίσος. Έχασαν μια αιματηρή  μάχη, κέρδισαν όμως έναν πολύ σημαντικό και διαχρονικό πόλεμο. Πέθαναν, αλλά σκότωσαν το φασισμό. Σάββατο, 10 Ιουνίου 1944.  Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Τίποτα δεν προμήνυε τη θηριωδία που θα λάμβανε χώρα στο φιλήσυχο χωριό. Τέσσερις  μέρες πριν είχε γίνει η απόβαση στη Νορμανδία. Οι Γερμανοί είχαν χάσει πια κι αποχωρούσαν,  βάφοντας με αίμα τα κατεχόμενα τους. Ο 2ος λόχος, του 2ου τάγματος, του 7ου Συντάγματος ,της 1ης Μεραρχίας των Ες - Ες μπαίνει στο Δίστομο έχοντας πιάσει 12 ομήρους. Με εκφοβισμ