IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η αγωνία πήρε τέλος. Η αναγγελία της γέννησης έγινε βάσει του καθιερωμένου πρωτοκόλλου [φωτό]. Ταυτόχρονα, “για πρώτη φορά στη ιστορία της βασιλικής οικογένειας, η γέννηση ενός νέου μέλους της ανακοινώθηκε άμεσα μέσω Twitter”… Η εγκυρότητα της τελευταίας είδησης …ελέγχεται. Δεν ξέρω αν έχει προκύψει, από καταβολής Twitter, άλλο νεογέννητο από τους …κόλπους της βασιλικής οικογένειας. Η ευφορία που διαχέεται στο αγγλικό και, γιατί όχι, το πλανητικό “έθνος”, μοιάζει ανεξήγητη, όπως κι η εκείνη με αφορμή τον γάμο του Ουίλιαμ και της “πανέμορφης” Κέιτ. Στο κάτω-κάτω, ζούμε το τέλος της ιστορίας, τη θριαμβευτική επικράτηση της δημοκρατίας σε όλα τα μήκη και πλάτη…Τι δουλειά έχει εδώ ένα motto όπως το “ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΣΙΛΕΥΩ “; Η φράση, στάμπα σε μωρουδιακά ποικίλου είδους, είναι η αιχμή της διαφημιστικής καμπάνιας που δίνει τον τόνο στον εορτασμό. Το ερώτημα θα μπορούσε να τεθεί αλλιώς: Που κολλάει η αστική “δημοκρατία” με την συντήρηση των μοναρχικών “λειψάνων”; πως συμβιβάζετα...

Στις 29 Αυγούστου 1949 έληξαν οι στρατιωτικές -μόνον- επιχειρήσεις του Εμφυλίου πνιγμένες στο αίμα των Ελλήνων. Προκαλεί, λοιπόν, βαθιά λύπη και ανησυχία το γεγονός ότι σήμερα, έπειτα από 64 χρόνια, βουλευτές και κόμματα τον χρησιμοποιούν και δεν φοβούνται μήπως τον αναστήσουν. Αρκεί να νικήσουν και, φυσικά, να στείλουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους «στα γουναράδικα», «στην κρεμάλα», «στον Γράμμο μέσα στην άμμο» κ.λπ. Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι! Δεν τον έζησαν και δεν τον έμαθαν ποτέ. Απλώς καθεμιά πλευρά, ντιπ ανίδεη, τον προσαρμόζει στην ιδεοληψία της. Ωστόσο, όσοι τον βιώσαμε κατάσαρκα και μετά τον μελετήσαμε ψυχρά, νιώθουμε πως την Ελλάδα του Εμφυλίου περιγράφει ο Απόστολος Ιωάννης στην Αποκάλυψή του (16, 1.13-14.16): «Εκχέετε τας επτά φιάλας του θυμού του Θεού. Και πνεύματα τρία ακάθαρτα εκπορεύεται επί τους Βασιλείς της Οικουμένης όλης συναγαγείν αυτούς εις τον πόλεμον. Και συνήγαγεν αυτούς εις τον τόπον τον καλούμενον Εβραϊστί Αρμαγεδδών.» Πράγματι η Ελλάδα κατέστη Αρ...

(...) Γιατί φτάσαμε ώς εδώ;  Επειδή το πολιτικό σύστημα, αγκιστρωμένο στα νταραβέρια και τους πελάτες του, διαρκώς ελίσσεται ανάμεσα στην εξυπηρέτηση της πελατείας του και τις συμφωνίες του με την τρόικα, με τελικό αποτέλεσμα να καταντά αναξιόπιστο - γενικώς. (...) απαιτείται ένα εθνικό σχέδιο ανάταξης της χώρας και πειθαρχημένη, συντεταγμένη προσπάθεια όλων των πατριωτικών, δημοκρατικών δυνάμεων. Αυτό θα συμβεί, μόλις η κοινωνία αρχίσει να ανακτά την εμπιστοσύνη της στον εαυτό της και στην πολιτική, βλέποντας μια φερέγγυα πρόταση, εναλλακτική στο άρρωστο πολιτικό σύστημα. (...) Στην αρχή, η Ελλάδα είχε περιθώρια επιλογής των πολιτικών με τις οποίες θα πετύχαινε να μεταρρυθμίσει το παρασιτικό μοντέλο που την οδήγησε στη χρεοκοπία. Είχε και λίγα ίχνη αξιοπιστίας. Ετσι, για να πάρουμε τη δόση, μοναδικό προαπαιτούμενο για την τρόικα ήταν η υπόσχεση ότι θα υλοποιηθεί αυτό που είχαμε αποφασίσει. Επειδή δεν το κάναμε, μπήκε ως προαπαιτούμενο η δημοσιοποίηση του ...

Αρκούν κλάσματα δευτερολέπτου για να συμβεί. Μια απροσεξία, απρονοησία, κακοτυχία - η κάμερα καταγράφει «εκ παραδρομής». Και ο δημόσιος άνδρας ξεγυμνώνεται μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων τηλεθεατών. Η αυθορμησία, τα ανεξέλεγκτα από τη σκέψη και τη βούληση αντανακλαστικά, αποκαλύπτουν πάντοτε την αλήθεια: την χωρίς προσποίηση και προσωπεία ποιότητα του ανθρώπου. Είναι αλάνθαστος καθρέφτης η πηγαία, ανεπιτήδευτη εκφραστική. Οταν οι πρώτες λέξεις που έρχονται στα χείλη με την αυθόρμητη έκρηξη είναι η αργκό του υποκόσμου, η σεξουαλική χυδαιότητα, τότε η γλώσσα και μόνο, αυτοδύναμη, παραπέμπει σε περίπτωση έσχατης ποιοτικής υποστάθμης. Αρκούν κλάσματα δευτερολέπτου. Και η εικόνα που ο επαγγελματίας της δημοσιότητας προσπάθησε επί χρόνια, δεκαετίες, να λανσάρει στο κοινό (η χαμογελαστή απλότητα, η ευγενική προσήνεια, οι άψογα μελετημένες χειρονομίες, όλα τα τεχνητά ψιμύθια τα κατασκευασμένα από τους εικονοποιούς, «τους πληρωμένους της αυλής») σαρώνεται αστραπιαία. Ο αιφνιδιασμός ...

Ατσάραντοι και λιάροι κι' αητομάχια συκοφάγοι και κατσουλιέρες και κοτσύφια τσουτσουλιάνοι και τσαλαπετεινοί και τσόνοι καλημάνες και καλατζάκια και τσιμιάλια τσιπιριάνοι και τσικουλήθρες και σπέντζοι τετεντίτσες και τουρλουμπούκια και κίσσες καλοκερήθρες και σηκονούρες και ασπροκόλια μπεκανότα και δοδόνες και κολοτριβιδόνες ξυλοτρούπιδες και σπίγγοι και τρουποφράχτες κοκκινονούρες και τρυγονόλιαροι και μυγουσάκια γαϊταρίθια κα σβουρίτζια κα σγουρδούλια θεοπούλια και μυγούδια και σπίνοι; (...) Πού είναι τα πουλιά; Γιώργης Παυλόπουλος:   ''Πού είναι τα πουλιά;''