IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Παγκοσμιοποίηση-ανοικτά σύνορα-αλλοδαποί Αυτό που διαφοροποιεί το σήμερα από το χθες είναι ότι η εποχή του εθνικού καπιταλισμού και των εθνικών ιμπεριαλισμών δεν υπάρχει πια. Η Ήττα του σοσιαλισμού σε συνδυασμό με την τεράστια τεχνολογική πρόοδο στον τομέα των επικοινωνιών και των υπολογιστών, επέτρεψε στον ιμπεριαλισμό να αναπτύξει θεαματικά τις εσωτερικές του τάσεις. Η πιο σημαντική εξέλιξη που καθορίζει τη σημερινή εποχή, την παγκοσμιοποίηση, όπως συνηθίζουμε να λέμε, είναι η γέννηση και η επέκταση αυτών των ίδιων παγκόσμιων επιχειρήσεων. Η διαδικασία βεβαίως δεν έχει ολοκληρωθεί. Δεν φτάσαμε στο παγκόσμιο μονοπώλιο και δεν πρόκειται να φτάσουμε ποτέ. Ωστόσο, τα τραστ εθνικών διαστάσεων πέρασαν σε ένα νέο στάδιο. Έγιναν πολυεθνικά. Όταν συνεπώς μιλάμε για παγκοσμιοποίηση εννοούμε τον υπερεθνικό, πλανητικό ιμπεριαλισμό, τις συγχωνεύσεις δηλαδή των γιγάντιων επιχειρήσεων πάνω από τα σύνορα, συγχωνεύσεις που δημιουργούν μια πλατιά οικονομική βάση η οποία επιτρέπει και επιβάλει την πολ

Το δημοσιογραφικό ιερατείo Το καθεστώς των ΜΜΕ είναι μια δικτατορία της ψευτιάς και της αμάθειας: Μια συνήθεια του αίσχους. Μια «μηχανή» που σε καθιστά «κωφάλαλο, ανίκανο να ακούσεις, ανήμπορο να μιλήσεις και τυφλό σε ό,τι είναι απαγορευμένο να κοιτάξεις». Όπως κάθε δικτατορική «μηχανή», έτσι και η «μηχανή» των ΜΜΕ, ιδιαίτερα των καναλιών, δεν είναι απλώς στείρα, αλλά μισεί θανάσιμα κάθε τι που κινείται μέσα στην κοινωνία. Είναι ικανή μόνο για «νεκροταφεία της σκέψης». Δε μπορεί να παράγει τίποτε άλλο από ρουφιάνους και μυστικές αστυνομίες της ζωής μας. ΣΗΜΕΡΑ, βλέπουμε ότι αυτό το μακάβριο καθεστώς των ΜΜΕ ανυψώνει σε υπέρτατη αρετή, όχι μόνο το ψέμα, αλλά και το χαφιεδισμό. Είναι μακάβριο να ακούς τα νέα αδίστακτα φυντάνια αυτού του καθεστώτος να εμφανίζουν θορυβωδώς την ανηθικότητα ως «ηθική», τον χαφιεδισμό (τις παρακολουθήσεις, τις κρυφές κάμερες, τα καρφώματα και τις καταγραφές των προσωπικών συνομιλιών) ως αρετή και γενναία πράξη. Για όλα αυτά τα λαρύγγια των φασιστικών κοπράνων

Fernando Botero - Couple Οι σπατάλες των Παρισίων Mπορούν να ειπωθούν πολλά για το υπερπολυτελές ταξίδι του κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη στο Παρίσι, τα έξοδα του οποίου τα πληρώσαμε εμείς οι φορολογούμενοι. Το καλύτερο μάς το θύμισε χθες ο κ. Θάνος Οικονομόπουλος: «ως πρωθυπουργός, η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε απαγορεύσει ρητά στους υπουργούς της που ταξίδευαν στο εξωτερικό να διαμένουν σε ξενοδοχεία και είχε δώσει εντολή να φιλοξενούνται, υποχρεωτικά, στις πρεσβευτικές κατοικίες και να μετακινούνται με τα αυτοκίνητα της κατά τόπον πρεσβείας!» Τόσο ανάλγητη και νεοφιλελεύθερη ήταν... Αλλά και πριν από ένα μήνα η υπουργός των Εσωτερικών της Βρετανίας ζήτησε συγγνώμη, επειδή ο σύζυγός της χρησιμοποιούσε την πληρωμένη από τους φορολογούμενους συνδρομή Ιnternet για να βλέπει αισθησιακές ταινίες. Το ποσό που για το οποίο ξέσπασε θύελλα διαμαρτυριών ήταν 5,40 ευρώ! Ο κ. Στυλιανίδης ως υπουργός Παιδείας έστειλε την σύζυγό του να ταξιδέψει πρώτη θέση στο Παρίσι να τον περιμένει μόνη της σε σουίτα του

Η επιστημονική δεοντολογία και τα εθνικά θέματα    Το κείμενο αυτό απαντά στο ζήτημα του ακαδημαϊκά και θεσμικά απαράδεκτου της επιλογής θέματος διδακτορικής διατριβής στο οποίο η "Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας" αποκαλείται "Δημοκρατία της Μακεδονίας" και μάλιστα της αξίωσης των καθηγητών του τμήματος πολιτικής επιστήμης και ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου να χρηματοδοτηθεί από το ελληνικό κράτος.  “Κατά τη σχετική συνεδρία της Γενικής Συνέλευσης του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου οι συνάδελφοι (όλοι πλην ενός) υποστήριξαν ότι αποτελεί στοιχείο της επιστημονικής ελευθερίας να αποκαλούν μια χώρα όπως αυτοί κρίνουν ή να επιλέγουν γι'αυτήν το όνομα που τους αρέσει. Λογικά ως καθηγητές πανεπιστημίου θα έπρεπε να είχαν αντιληφθεί ότι υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά μεταξύ επιστημονικής ελευθερίας και ιδεολογικής ή πολιτικής επιλογής που ο καθένας μπορεί να έχει ως πολίτης. Εάν το θέμα της δι

Έργο της Β.Κατράκη Έργο του Α.Τάσσου Ποιος ο «αριστερός» σήμερα Σε «πολιτιστικό» ένθετο κυριακάτικης αθηναϊκής εφημερίδας συνάντησα την προσπάθεια αρθρογράφου να ορίσει ποιος είναι ο «αριστερός» σήμερα. Λοιπόν, κατά τον αρθρογράφο «ο σημερινός αριστερός είναι σύνθετος, τον έκαναν σύνθετο τα σύνθετα σημερινά προβλήματα. Eίναι αντικαπιταλιστής. Eίναι φανατικά δημοκρατικός. Eίναι κινηματικός (δεν καταλαβαίνω με ποια σημασία χρησιμοποιείται η λέξη, πάντως σίγουρα όχι με αυτή που της αποδίδουν τα λεξικά), δεν μπορεί παρά να είναι κινηματικός. Eίναι σοσιαλιστής. Eίναι αντιεθνικιστής. Eίναι αντιρατσιστής. Eίναι ευρωπαϊστής. Eίναι φεμινιστής, αλίμονο αν η φεμινιστική προβληματική προσιδίαζε μόνο στις ομάδες των φεμινιστριών. Eίναι υπερασπιστής του πολιτισμού και των αξιών του. Eίναι ακατασίγαστα φιλέρευνος. Eίναι φιλάλληλος. Eίναι δραστήρια ανεκτικός. Eίναι αντι–ιμπεριαλιστής. Eίναι οικολόγος». Eίχα πολλά χρόνια να συναντήσω τόσο χαριτωμένη στον ναρκισσισμό της ενθουσιαστική μεγαλορρημοσύνη κ