IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σκίτσο του Γ.Ιωάννου Από την εφημερίδα '' Έθνος '' 3/7/2009

Έργο της Β.Κατράκη Ο σύγχρονος κοινωνικός ριζοσπαστισμός Η επίδοση της ριζοσπαστικής Αριστεράς στις πρόσφατες ευρωεκλογές δεν ήταν ικανοποιητική, ούτε όμως και καταστροφική. Παρ' όλα αυτά, ήταν απογοητευτική σε σχέση με τις φιλοδοξίες και προσδοκίες που είχαν αναπτυχθεί: την ανάδειξη ενός μεγάλου μαζικού κινήματος με «αντισυστημικό» προσανατολισμό. Ομως, περισσότερο απογοητευτική και με έντονα αποσταθεροποιητικές συνέπειες αποδείχθηκε στη συνέχεια η διαχείριση του μη ικανοποιητικού εκλογικού αποτελέσματος: ήλθαν στο φως καταστάσεις δυσάρεστες, που ουδείς τολμούσε να φαντασθεί. Μέχρι σήμερα δεν έχει καν επιχειρηθεί αποτίμηση του τι ακριβώς συνέβη και σε ποιες αιτίες αυτό αποδίδεται· όλες οι πλευρές αποδέχονται «λάθη», που όμως ουδείς προσδιορίζει, ενώ έκαστος των πολιτικών εταίρων επιρρίπτει ευθύνες στους υπολοίπους. Η εσωστρέφεια αποθεώνεται, διακόπτεται η επαφή και ο διάλογος με την κοινωνία. Αναδύεται έτσι δικαιολογημένα κλίμα πολιτικής δυσπιστίας και αφερεγγυότητας, ενώ επαυξάν

Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ Ελευθεροτυπία 3/7/2009

Έργο του Γ.Κουνέλη Που βρίσκονται οι πνευματικοί άνθρωποι της χώρας; Για να διαπιστώσουμε την ύπαρξη πνευματικών ανθρώπων πρέπει να διερωτηθούμε εάν υπάρχουν ιδέες να υπηρετήσουν και ποιες. Σήμερα λοιπόν δεν υπάρχουν ιδέες διακριτές από το κατεστημένο οικονομικοκοινωνικό και πολιτικό σύστημα. Οι ιδέες που διακινούνται ακόμη σήμερα (ο σοσιαλισμός και ο φιλελευθερισμός) αποτελούν απολιθώματα της εποχής που ο νεότερος κόσμος αγωνιούσε να ξεπεράσει το δεσποτικό του παρελθόν και να οικοδομήσει κοινωνίες εν ελευθερία. Αυτό εξηγεί γιατί με περισσή ευκολία οι πνευματικοί άνθρωποι μεταβάλλονται σε απολογητές, σε θεράποντες και, συχνά, σε διαχειριστές του συστήματος και των κατόχων του. Οι πνευματικοί άνθρωποι πιστεύουν ακόμη ότι την εκμετάλλευση την παράγει το κεφάλαιο και όχι η σύμπτωση στον ίδιο φορέα του ιδιοκτήτη του κεφαλαίου με τον ιδιοκτήτη του συστήματος. Είναι οι ίδιοι που διδάσκουν τις κοινωνίες ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι δημοκρατικό, με απώτερο σκοπό τον εγκιβ

Η Τουρκία στον αστερισμό του νεοοθωμανισμού Νέες κατευθύνσεις στην εξωτερική πολιτική της Αγκυρας μετά την τοποθέτηση του Αχμέτ Νταβούτογλου Πριν από μερικούς μήνες, πολλοί ερμήνευσαν την τοποθέτηση του κ. Αχμέτ Νταβούτογλου στη θέση του τούρκου υπουργού των Εξωτερικών- με δεδομένη την προτίμησή του να κινείται στο παρασκήνιο- ως την επισημοποίηση μιας νέας στρατηγικής σκέψης που από καιρό διέπει τα ανώτερα κλιμάκια της τουρκικής διπλωματίας, αυτής του νεοοθωμανισμού . Ο νεοοθωμανισμός δεν αποτελεί μια καινοφανή θεώρηση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Η αντίληψη ότι η Τουρκία οφείλει να διαδραματίσει έναν ευρύτερο ρόλο περιφερειακού ηγεμόνα βασισμένο στους ιδιαίτερους φυλετικούς, πολιτιστικούς και θρησκευτικούς δεσμούς που ισχυρίζεται ότι την ενώνουν με πληθυσμούς που κατοικούν από τα Βαλκάνια μέχρι την Κεντρική Ασία και τα σύνορα με την Κίνα, έφερε αρχικά την υπογραφή ενός παλαιότερου λαϊκιστή πολιτικού, του Τουργκούτ Οζάλ . Ο νεοοθωμανισμός ωστόσο του Οζάλ δεν είχε την αναμ