IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

26-09-10  Σκίτσο του Η.ΜΑΚΡΗ Στην 'ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'' Η μη αυτονόητη «επανάσταση του αυτονόητου » Πολύ βαριά έννοια η επανάσταση για να επιτρέπεται η κατάχρησή της από τη δημαγωγική ρητορική, που τη διαβάλλει και μηδενίζει την αξία της. Κι όμως, το καλοκαίρι, κι αφού εξαντλήθηκαν τα αποθέματα σε «αλλαγές» και «απαλλαγές», «αναμορφώσεις», «επανιδρύσεις», «μεταρρυθμίσεις» και «νέες εποχές», οι αρχηγοί των δύο κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία βάλθηκαν να επαναστατικολογούν, υπό τη σκιά του δεσποτικού Μνημονίου. Αρχεία αυστηρά δεν κρατάω, μάλλον ο κ. Αντ. Σαμαράς ωστόσο ανήγγειλε πρώτος την υπ’ αυτόν επερχόμενη «επανάσταση του αυτονόητου», μιας και έκρινε φρόνιμο να μην επαναφέρει στο προσκήνιο την ατυχήσασα ευρεσιτεχνία της «υπέρβασης». Με καλά αντανακλαστικά ως προς την υιοθέτηση όρων με ανυπόληπτο νοηματικό αντίκρισμα, ο κ. Γ. Α. Παπανδρέου δεν άργησε να κηρύξει και αυτός την «επανάσταση του αυτονόητου». Στην ομιλία του μάλιστα στη ΔΕΘ μάς διαβεβαίωσε ότι η εν λόγω επαν

Σκίτσο του Τολιάδη Στο ''ΕΘΝΟΣ''  Προς τα πού μας πάνε Τα λεφτά τα φάγαμε μαζί γιατί σας διορίζαμε, απεφάνθη ο Θ. Πάγκαλος, τη στιγμή που ένας ολόκληρος λαός « βράζει στο ζουμί » της οργής του και η απελπισία διαχέεται και διαβρώνει την κοινωνία  Βαρύ, σκοτεινό, καταθλιπτικό το κοινωνικό κλίμα στη χώρα. Στην «Ελλάδα του Μνημονίου» που μας υποχρέωσε να ζούμε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, εργαζόμενοι, μικρομεσαίοι, συνταξιούχοι, επιχειρηματίες, νέοι δεν έχουν ζήσει χειρότερες εποχές εδώ και τουλάχιστον μισόν αιώνα. Ενας λαός ολόκληρος βράζει στο ζουμί της οργής του - ο καθένας μόνος του, για την ώρα. Η απελπισία διαχέεται και διαβρώνει την κοινωνία. Σε λίγους μήνες, όπως όλα δείχνουν, ενδέχεται ακόμη και τυχαία γεγονότα να είναι σε θέση να προκαλέσουν κοινωνική ανάφλεξη. Ιδίως μόλις επεκταθεί περισσότερο το ήδη σημειούμενο κύμα απολύσεως. Εκρηκτικό το διεθνές κλίμα. Εξαιρετικά ανήσυχος είναι ακόμη και ο Ντομινίκ Στρος - Καν , ο διευθυντής του απεχθούς ΔΝΤ. « Οσο λ

Του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Στο ''ΕΘΝΟΣ''

Γυάρος ! Το θεσπέσιο πτώμα  Οσάκις ο καπιταλισμός βρίσκεται σε κρίση, η Αριστερά βυθίζεται σε βαθύτερο ιδεολογικο- πολιτικό αδιέξοδο και αποσύνθεση. Αυτό συνέβη το 1930, αυτό σημειώνεται σήμερα, ακόμη περισσότερο. Αυτό εκδηλώνεται στην Ευρώπη, αυτό καταγράφεται στη χώρα μας, με δραματικές συνέπειες για τις κοινωνικές δυνάμεις, που δεν έχουν καμία διάθεση να αυτοκτονήσουν. Οι κομματικές ηγεσίες διατηρούν δικαίωμα αυτοκτονίας, οι λαοί διατηρούν δικαίωμα να διδάσκουν τους αυτο-ανακηρυγμένους ηγέτες, να αποστασιοποιούνται από τους κομματικά περιχαρακωμένους χώρους. Το κομματικό σύνδρομο , «ανίατη νόσος», διατρέχει όλους τους χώρους της Αριστεράς: η παραδοσιακή το επικαλείται ως «αρετή», η ανανεωτική με τις παραλλαγές της, παρ' όλο που διατείνεται ότι το ξεπέρασε, εντούτοις σ' αυτό παραμένει αθεράπευτος δεσμώτης και ζηλωτής. Ανακηρύσσει την κομματική δράση ανώτερη από την κοινωνική. Κι όμως η τέχνη, το πνεύμα, οι κινητοποιήσεις είναι ανατρεπτικές, απελευθερωτικές, ενώ ο κομματισ

GREECE-EPIRUS-VICOS GORGE- RIVER VOIDOMATIS !!! Γράμμα από το Πάπιγκο για ένα τεράστιο περιβαλλοντικό έγκλημα Το γαλάζιο ποτάμι (blue river), από τα ωραιότερα και καθαρότερα ποτάμια της Ευρώπης, υπέκυψε κι αυτό στην καταστροφική μανία των ανθρώπων, επαληθεύοντας το ρηθέν:  «Κάθε ωραίο που υπάρχει σ' αυτόν τον τόπο πεθαίνει!».  Ο καταπληκτικός αυτός ποταμός κυλάει μέσα στη μαγευτική και πανέμορφη χαράδρα του Βίκου, πότε κρυστάλλινος-διαυγής και πότε θολός-κατεβασμένος, μαγεύει τον επισκέπτη και θεατή, προκαλώντας πολλά και διάφορα αισθήματα: «Η ζωή των ανθρώπων, ποταμός που κυλά, σ' άλλους φέρνει λουλούδια και κυλά απαλά, σ' άλλους φρύγανα φέρνει και μουγκρίζει θολά, η ζωή των ανθρώπων ιστορία παλαιά...». Η λεκάνη απορροής του Βοϊδομάτη είναι στα Ζαγοροχώρια. Ξεκινάει από το κεντρικό Ζαγόρι, περιλαμβάνει όλο τον ορεινό όγκο της Τύμφης, του Μεγαλάκκου, του δυτικού Ζαγορίου, της λεκάνης του Πάπιγκου, του Μονοδενδρίου, του Βίκο