IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Το φάντασμα μιας ανατολικής Μεσογείου χωρίς Χριστιανούς στοιχειώνει, όχι μόνο επειδή θα ξεριζώσει μια κληρονομιά 2.000 χρόνων εκεί όπου ο Χριστιανισμός γεννήθηκε Λίγες μόλις εβδομάδες μετά την κατάληψη κομματιών του βόρειου και του κεντρικού Ιράκ, οι τζιχαντιστές εξτρεμιστές του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε έδιωξαν και τους εναπομείναντες Χριστιανούς της Μοσούλης. Αφού σημάδεψαν τα σπίτια τους με το «Ν» (Nazarenes -Ναζωραίοι), η Isis τους πρόσφερε παράλογες επιλογές: να ασπαστούν το Ισλάμ, να αποδεχθούν τους αρχαίους φόρους για τις μειονότητες, ή να πεθάνουν. Για να υπογραμμίσουν την περιφρόνησή τους για οποιαδήποτε ερμηνεία της θρησκείας εκτός από την δική τους, αυτοί οι σουνίτες μελανοχίτωνες ρατσιστές ανατίναξαν τον ναό του Ιωνά στη Μοσούλη, ενός προφήτη σεβαστού τόσο στο Κοράνι όσο και τη Βίβλο. Αυτό δεν είναι μόνο μια παράλληλη ιστορία σε μια ευρύτερη τραγωδία. Το φάντασμα μιας ανατολικής Μεσογείου χωρίς Χριστιανούς στοιχειώνει, όχι μόνο επειδ

Photo: Γιάννης Κόντος Αυτά τα τραγικά που συμβαίνουν αυτές τις μέρες στη Λωρίδα της Γάζας, δεν θα μπορούσαν να συμβούν χωρίς τη νομιμοποίηση και την υποστήριξη της ισραηλινής κυβέρνησης από την ίδια της την κοινή γνώμη. Τι είναι όμως αυτό που οδηγεί την πλειοψηφία των ισραηλινών πολιτών στη στήριξη της απροκάλυπτης επίθεσης και εγκληματικής σφαγής πεντακοσίων (μέχρι την ώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές) Παλαιστινίων, κυρίως αμάχων και μικρών παιδιών, την καταστροφή σπιτιών, την έλλειψη νερού, φαρμάκων και ηλεκτρισμού, βυθίζοντας έναν ολόκληρο φτωχό λαό σε μία ανείπωτη τραγωδία; Ολοκληρωμένη απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν έχω, έχω όμως μια εικόνα της κοινωνίας του Ισραήλ, από προηγούμενες επισκέψεις μου εκεί. Για πρώτη φορά βρέθηκα στο Ισραήλ πριν από εικοσιπέντε-τριάντα χρόνια. Από τότε ξαναπήγα 6-7 φορές, πάντα για δουλειά, με τελευταία φορά πριν ένα χρόνο, περαστικός προς και από την Ραμάλα, πρωτεύουσα της Παλαιστίνης. Τα πρώτα μου συναισθήματα, ένας μεγάλος θαυ

Fatos Klosi  Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος Ωσπου να σκοτωθούν στη Συρία μερικοί Αλβανοί, πολεμώντας στο πλευρό των εξτρεμιστών ισλαμιστών, η εικόνα για τους συμπαγείς μουσουλμανικούς πληθυσμούς στα Βαλκάνια ήταν αυτή των ήρεμων κοινωνιών που βλέπουν το μέλλον τους σε μια δημοκρατική Ευρώπη, με τα έθνη και τις θρησκείες να πορεύονται ειρηνικά. Οι αποκαλύψεις για στρατολογίες τζιχαντιστών και προσηλυτισμό, στον οποίο επιδίδονται όλο και περισσότεροι σκληροπυρηνικοί ιμάμηδες στα τζαμιά, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη ροή «ιερού χρήματος» από αραβικές χώρες και την Τουρκία, «χτύπησαν καμπανάκι». Η «τζιχάντ» διάβηκε τη Μεσόγειο και εισχωρεί, με οργανωμένη επιχείρηση ριζοσπαστικοποίησης του ήπιου και κοσμοπολίτικου Ισλάμ σε Αλβανία, ΠΓΔΜ, Κόσοβο, Σερβία, Βοσνία, αυξάνοντας την ανησυχία στις πολιτικές, θρησκευτικές, πνευματικές ελίτ αλλά και στη Δύση. Την πιο ακραία έκφρασή της αποτελούν οι «στρατιώτες του Αλλάχ», οι φανατικοί δηλαδή πιστοί που ζώνονται τα όπλα και σ

    Σκίτσο του Hλία Mακρή Ενα ερώτημα που πολλές φορές και από πολλές πλευρές τίθεται είναι το ποια κράτη-μέλη της ευρωζώνης ωφελήθηκαν ή ζημιώθηκαν και πόσο από τη λειτουργία της. Στο άρθρο αυτό θα εξετάσουμε μόνο μία από τις ωφέλειες ή ζημίες, δηλαδή τη βελτίωση ή την επιδείνωση του ισοζυγίου αγαθών και υπηρεσιών . Ουσιαστικά το ισοζύγιο αυτό αντανακλά το αν και κατά πόσο βελτιώθηκε η συνολική ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μιας χώρας, μια ανταγωνιστικότητα που εξαρτάται από την ποιότητα και τις τιμές των αγαθών και υπηρεσιών που παράγει σε σχέση με τις οικονομίες κρατών όλου του κόσμου. Το ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών μιας χώρας είναι το άθροισμα του ισοζυγίου αγαθών και του ισοζυγίου υπηρεσιών. Ολα τα ισοζύγια είναι η διαφορά των εισαγωγών από τις εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών της χώρας αυτής. Ανάμεσα στα κράτη-μέλη της ευρωζώνης υπάρχουν κράτη τα οποία έχουν πλεόνασμα στο ισοζύγιο αγαθών και έλλειμμα στο ισοζύγιο υπηρεσιών (όπως η Γερμανία), άλλες στις οποίες ι

Σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου  Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια απειλούν σήμερα την ασφάλεια των τραπεζών. Ωστόσο, αυτά προέρχονται από την αύξουσα ανασφάλεια της οικονομίας και των εισοδημάτων που τα εξυπηρετούν. Η συρρίκνωση της οικονομίας κάνει ακόμη και υγιή δάνεια να «κοκκινίζουν». Οσοι ανησυχούν για το τραπεζικό πρόβλημα θα έπρεπε να ανησυχούν περισσότερο για το οικονομικό πρόβλημα από το οποίο προέρχεται το τραπεζικό. Ενόσω η εξασφάλιση τραπεζών επιδιώκεται με φοροεπιδρομές και αφαίμαξη πόρων από την οικονομία, τόσο η τελευταία εξ αυτού σύρεται στην ύφεση και την αδυναμία αποπληρωμής των δανείων. Η σταθεροποίηση των πιστωτικών ιδρυμάτων δεν εξασφαλίζει τη χρηματοδότηση και ανάκαμψη της οικονομίας. Ακόμη χειρότερα, ενόσω το κόστος σταθεροποίησης του τραπεζικού τομέα επιρρίπτεται στην πραγματική οικονομία, η τελευταία εξωθείται σε αρνητικές επιδόσεις και οι τράπεζες δεν αναλαμβάνουν καμία χρηματοδότησή της. Οι τράπεζες στενάζουν σήμερα από «κόκκινα δάνεια», όμως περισ