IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σκίτσο του ΓΙΑΝΝΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Εάν σκορπίσεις σε ένα τραπέζι ανακατεμένα ρινίσματα χρυσού και σιδήρου και σε ύψος 20 εκατοστών κρατήσεις έναν ισχυρότατο μαγνήτη, το αποτέλεσμα θα είναι το εξής: τα ρινίσματα σιδήρου θα κολλήσουν αμέσως στον μαγνήτη, ενώ του χρυσού θα παραμείνουν αδρανή. Ακριβώς αυτό γινόταν και στην ελληνική οικονομία, παραμορφώνοντάς την, στην περίοδο 2000-2009. Ισχυρός μαγνήτης ήταν η διαρκής «υπερβάλλουσα ζήτηση», η οποία προερχόταν από τα διευρυνόμενα δημοσιονομικά ελλείμματα και τον ανεύθυνο, θηριώδη δανεισμό του Δημοσίου και διοχετευόταν στην οικονομία, επί τω σκοπώ της υποτιθέμενης «σύγκλισης». Ρινίσματα χρυσού ήταν τα προϊόντα που αποτελούν αντικείμενο του διεθνούς εμπορίου και η τιμή τους καθορίζεται διεθνώς (τα «διεθνώς εμπορεύσιμα»), μεταξύ των οποίων και όσα προέρχονται από το «τεχνολογικό σύνορο» της παραγωγής, από εκεί δηλαδή όπου δημιουργείται η πραγματική –και όχι λογιστική- ανάπτυξη του ανθρώπινου πλούτου.     Η αύξηση της ζήτησης στην Ελλάδα, α

(...)   Mε δεδομένη τη συσσωρευμένη συμπίεση των κοινωνιών, τη συνακόλουθη πολιτική αποσταθεροποίηση στις περισσότερες χώρες της Eυρωζώνης, αν η Γερμανία μετατρέψει την ανοχή της σε υπονόμευση του πακέτου Nτράγκι, τότε υπάρχει ο κίνδυνος ασύντακτης διάλυσης όχι μόνον του κοινού νομίσματος αλλά συνολικά των κεκτημένων της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης από το 1950 μέχρι και σήμερα, με ανοικτό το ενδεχόμενο βίαιων εσωτερικών συγκρούσεων, αλλά και έντασης και αντιπαράθεσης ανάμεσα στο Bερολίνο και τους εταίρους του. (...) Οταν ζεις ένα ιστορικό γεγονός δεν αντιλαμβάνεσαι πάντοτε τη βαρύτητα, ενώ υπάρχουν παραδείγματα θαρραλέας παραδοχής μιας μη αντιστρέψιμης εξέλιξης. Tον Σεπτέμβριο του 1914 ο γερμανικός στρατός λίγα χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι ηττήθηκε στη Mάχη του Mάρνη. O Γερμανός αρχιστράτηγος Φον Mόλτκε ο νεότερος όταν κατάλαβε τι ακριβώς συνέβη συμπέρανε ότι η Γερμανία έχασε τον πόλεμο, έπαθε νευρικό κλονισμό και παραιτήθηκε. H κυβέρνηση στο Bερολίνο δεν είχε το θάρρος να α

Δοκίμια και πεζογραφήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά βιβλία, πρακτικά συνεδρίων, καταλόγους εκθέσεων    (Φωτογραφία: ΑΠΕ ) Σε έναν άνθρωπο που γνωρίζει πολύ καλά τον τομέα του πολιτισμού, πέρασε το αρμόδιο υπουργείο. Ο Νίκος Ξυδάκης, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία Τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, γνωστός δημοσιογράφος και αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Καθημερινή», ορκίστηκε την Τρίτη αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού. Ο Νίκος Ξυδάκης γεννήθηκε το 1958 στον Πειραιά, αλλά η καταγωγή του είναι από τη Μύκονο, νησί που η πορεία του δείχνει ότι λατρεύει. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στον Πειραιά και την Ερμούπολη Σύρου και εν συνεχεία σπούδασε γραφικές τέχνες (ΤΕΙ Αθήνας, 1976-77), χωρίς όμως να τις ολοκληρώσει.  Πτυχιούχος της Οδοντιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1984), αποφάσισε να αλλάξει ρότα, επιλέγοντας για τις μεταπτυχιακές σπουδές του την Ιστορία Τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη δεκαετί

Konstantinos Tsakalidis / SOOC Μία κυβέρνηση της αριστεράς για πρώτη φορά στη χώρα είναι γεγονός. Ο πρώτος σαραντάρης πρωθυπουργός στην Ελλάδα είναι επίσης πραγματικότητα. Και ένα κυβερνητικό σχήμα όπου η πλειοψηφία των ανθρώπων του ορκίζονται για πρώτη φορά υπουργοί -και μάλιστα με πολιτικό όρκο- είναι μία νέα αρχή που κάλλιστα ενέχει ψήγματα της εδώ και χρόνια πολυπόθητης πολιτικής αλλαγής. Και τα τρία αυτά δεδομένα είναι, προς το παρόν τουλάχιστον, ικανά να δώσουν στην πλειονότητα του ελληνικού λαού την ώθηση που αναζητά ώστε να νιώσει ότι -επιτέλους- κάτι αρχίζει να κινείται σε αυτήν τη χώρα. Προς την σωστή ή τη λάθος κατεύθυνση θα κριθεί από την ιστορία και ίσως όχι αναγκαστικά σε βάθος χρόνου. Αυτές είναι κάποιες γενικές παρατηρήσεις που θα μπορούσα να κάνω, θέλοντας ως πολίτης να συνοψίσω αυτό που ζούμε από την ώρα που έκλεισαν οι κάλπες το απόγευμα της περασμένης Κυριακής. Υπάρχουν όμως και κάποια πράγματα που επιθυμώ να καταθέσω δημόσια ως προσδοκία -ή για να το θέσω καλ

Η Ευρώπη βιώνει μια βαθιά κρίση, κοινωνική και πολιτική. Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε σημαντική νίκη και σχηματίζει συμμαχική κυβέρνηση, παρακάμπτοντας τα παραδοσιακά κόμματα . Πρόκειται για μια συμμαχική κυβέρνηση μεταξύ κομμάτων που το μόνο κοινό τους είναι η αντίδραση στη λιτότητα που επέβαλε η ΕΕ.  Η οικονομική κρίση του 2008 στις ΗΠΑ, προκάλεσε μια κρίση χρέους στην Ευρώπη. Ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα χρέη τους και απειλούσαν το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.  Η γερμανική άποψη , η οποία και επικράτησε, έλεγε ότι η κρίση χρέους οφείλεται στην κακή διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών. Η άποψη αυτή οδήγησε στη λήψη σκληρών μέτρων, με τα γνωστά επακόλουθα. Η άλλη άποψη, η οποία δεν ακούστηκε καθόλου σχεδόν, έρχεται σήμερα και επιφάνεια.  Η άποψή αυτή λέει πως η κρίση οφείλεται στην ανευθυνότητα της Γερμανίας, της τέταρτης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου, η οποία εξάγει προϊόντα ίσης αξίας με το 50% του ΑΕΠ της. Η Γερμανία λοιπόν κατηγορείται