IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

​Το επόμενο Σαββατοκύριακο το ΠΑΣΟΚ θα διεξαγάγει το συνέδριό του προκειμένου να προχωρήσει στη συνέχεια σε εκλογή νέου προέδρου. Είναι προφανές πως το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για το θέμα είναι εξαιρετικά περιορισμένο. Τα εσωτερικά ζητήματα του ΠΑΣΟΚ έχουν παύσει από καιρό να συγκινούν μεγάλα ακροατήρια. Από το 2012 και έπειτα, που οι Ελληνες σοσιαλιστές κατρακύλησαν εκλογικά, η απήχησή τους περιορίστηκε δραματικά. Πριν από περίπου δύο χρόνια, σε άρθρο μου στην «Καθημερινή» («Ή καλώς ζην ή καλώς τεθνηκέναι») υποστήριξα πως το ΠΑΣΟΚ έκλεισε τον ιστορικό του κύκλο. Ιδεολογικά στο κενό, δημογραφικά και εκλογικά γερασμένο και με την πολιτική του αξιοπιστία να βρίσκεται στο ναδίρ, υποστήριζα πως δεν μπορούσε να ξανασταθεί με αξιοπρέπεια στα πόδια του. Το όνομά του, παρά τις θετικές πλευρές της παρουσίας του, είναι ταυτισμένο με την πορεία χρεοκοπίας της χώρας, τη διόγκωση της διαφθοράς, την επέκταση του πελατειασμού και του μεγάλου και άχρηστου κράτους. Ισχυριζόμουν,

(...) η καταστροφή που συντελέστηκε στη χώρα ήταν και ευκαιρία «επανίδρυσης» του κράτους: Με μοχλό τις απάνθρωπες απαιτήσεις των δανειστών θα μπορούσαν να κατορθωθούν καίρια διαρθρωτικά (κοινωνικής ανασυγκρότησης) επιτεύγματα (...) Κοντολογίς: να καταλυθεί το πελατειακό κράτος, κάτι που μόνο σε συνθήκες εξόφθαλμης καταστροφής μπορούσε να επιχειρηθεί. Μόνο με μοχλό τη φρίκη της ανεργίας, την  κατοχική εικόνα των μαγαζιών με τα κατεβασμένα ρολά, τις ουρές των πεινασμένων στα συσσίτια της Εκκλησίας, μόνο στο κλίμα αυτού του πανικού θα μπορούσαν τα κόμματα να αρνηθούν για την πελατεία τους τον ρόλο του προαγωγού. Αλλά μαζί με την εφιαλτική συγκυρία, ήταν απαραίτητη προϋπόθεση και η ενεργητική βούληση των κομματαρχών να αποδουλωθούν από τη φαυλότητα και τη λαμογιά. Να φιλοδοξήσουν τη σωτηρία από τον επονείδιστο στιγματισμό που θα συνοδεύει το όνομά τους, αιώνες αιώνων, στις σελίδες της Ιστορίας. Φυσικά και δεν είχαν ούτε την αρετή ούτε την τόλμη για τέτοιο ανδραγάθημα. (...)

Ο αρχαίος πολιτισμός της Ελλάδας καθιστούσε κάποτε τη χώρα πόλο έλξης των απανταχού διανοουμένων, ωστόσο η οικονομική κρίση, που βιώνει η χώρα, έχει αντιστρέψει την κατεύθυνση, επισημαίνει σε δημοσίευμά του το MarketWatch . Αυτό που σημειώνεται στην Ελλάδα σήμερα είναι η μεγαλύτερη «διαρροή εγκεφάλων» τονίζει το δημοσίευμα, επισημαίνοντας ότι η χώρα εκτός από οικονομικούς πόρους χάνει και κάτι σημαντικότερο, το ανθρώπινο δυναμικό της. Περίπου 180-200 χιλ. πολίτες ανώτερης εκπαίδευσης έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, το γνωστότερο ως “brain drain” φαινόμενο, με τον αριθμό να μεταφράζεται σε 10% επί των συνολικά πτυχιούχων της χώρας. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα χάνει τα «νεότερα, καλύτερα και λαμπρότερα» μυαλά της. Σύμφωνα με έρευνα, από αυτούς που εγκαταλείπουν τη χώρα, το 88% έχει πτυχίο πανεπιστημίου, πάνω από 60% έχει μεταπτυχιακό τίτλο, ενώ το 11% διδακτορικό τίτλο. Έρευνα της Κομισιόν σημειώνει πως το 79% όσων εγκατέλειψαν τη χώρα την περίοδο της κρίσης είχαν κάποια

   Η βαλκανική αναταραχή πρέπει να μας απασχολήσει παράλληλα με την κρίσιμη διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας. Τα Σκόπια συνταράσσονται από τις συγκρούσεις Σλάβων αστυνομικών με Αλβανούς ενόπλους και από την αποκάλυψη ότι η κυβέρνηση Γκρούεφσκι παρακολουθούσε τηλέφωνα αντιπάλων. Στην Αλβανία ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Εντι Ράμα κάνει δηλώσεις υπέρ της «Μεγάλης Αλβανίας», αμφισβητεί την ελληνική ΑΟΖ στο Ιόνιο και υποστηρίζει τους Τσάμηδες ανθέλληνες στις επικείμενες δημοτικές εκλογές στη χώρα του. Ορισμένοι συμπατριώτες μας έχουν την τάση να επιλέγουν μέσω των ΜΜΕ τους δήθεν μετριοπαθείς πολιτικούς στις γειτονικές χώρες. Ακούσαμε πανηγύρια κατά την εκλογή του Ράμα με το επιχείρημα ότι δήθεν είναι πιο Ευρωπαίος και πιο μετριοπαθής από τον δεξιό αντίπαλό του Σάλι Μπερίσα. Κι όμως, επί πρωθυπουργίας Ράμα έγινε επίσημο δόγμα η «Μεγάλη Αλβανία». Εξάλλου, εκείνος ως αρχηγός της αντιπολιτεύσεως είχε προσφύγει στο Συνταγματικό Δικαστήριο -με τουρκική παρακίνηση- κατά της συμφωνία

 Η επέμβαση των ΗΠΑ για να γίνουν πιο ελαστικοί οι πιστωτές και να υπογραφεί συμφωνία εξυπηρετεί πρωτίστως την Αμερική και φανερώνει τα περιθώρια κινήσεων που διαθέτουμε ως χώρα. Παρεμπιπτόντως φανερώνει και τα όρια που διαθέτει η ίδια η ΕΕ-ο Μπρζεζίνσκι, θυμίζω στη «Μεγάλη Σακιέρα» θεωρεί το σύνολο της ΕΕ προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Η ουσιώδης διαφορά από τις συγκρούσεις που συμβαίνουν ανά την Υφήλιο είναι ότι στην περίπτωσή μας μιλάμε για χώρο που ο επικυρίαρχος θεωρεί «δικό του», αποκλειστικής του χρήσης και ευθύνης και μπορεί να επιβάλλει τη θέλησή του, έχει αυτή τη δυνατότητα. « … Η Ελλάδα ζει μια δισυπόστατη ύπαρξη ανήκοντας σε μια θεσμική και οικονομική ζώνη διαφορετική από τη ζώνη που ανήκει γεωγραφικά και γεωπολιτικά... Όταν η Ευρώπη και γενικότερα η Δύση κινείται προς τα Βαλκάνια, η Ελλάδα, ως βαλκανική χώρα, είναι, εν δυνάμει, διεκδικούμενος χώρος, ενώ ως μέλος της ΕΕ δεν μπορεί να μετατραπεί σε διεκδικητή της εξουσίας που επιδιώκει να αποκτήσει στην περιοχή η Δύση