IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Όταν άνοιξα το μπλοκάκι μου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν πρωθυπουργός και ο Αλέξης Τσίπρας ξεκινούσε καμπάνια για το Δεκαπενταμελές. Εκείνη την εποχή στις Εφορίες είχαν μόνο βιβλία, αριθμομηχανές και σφραγίδες. Ο φορολογούμενος διέθετε φάκελο. Κανονικό, από σκληρό χαρτόνι, τυλιγμένο με λαστιχάκι. Ο υπάλληλος έβαζε σκάλα, ανέβαινε στα ψηλότερα ράφια, τραβούσε το φάκελο, τίναζε τη σκόνη και επέστρεφε στο γραφείο του. Μπορεί να έσερνε τα πόδια του, έχοντας ένα τσιγάρο κρεμασμένο στα χείλη. Ίσως πάλι να επρόκειτο για κυρία, της μέσης ηλικίας, με παιδιά στο Λύκειο, σύζυγο στη σύνταξη και τη μαμά της κατάκοιτη στο σπίτι. Δεν σε κοιτούσε. Άνοιγε το φάκελο, έβαζε τα γυαλιά και σου έκανε νεύμα να σταματήσεις να μιλάς. Και μετά, αν ήταν όλα εντάξει, έπαιρνε το μπλοκάκι σου και πήγαινε στο μηχάνημα τη διάτρηση. Σου τρυπούσε το μπλοκάκι και το βιβλίο Εσόδων-Εξόδων. Και στα έδινε, χωρίς την ευχή της, για να πας να βγάλεις μεροκάματο. Δεν ξέρω αν είμαι εγώ πολύ μεγάλος ή, απλώς, το σύσ

Παρά τα τζαρτζαρίσματα των τελευταίων ημερών, ήταν σαφή τα σημάδια πως το Eurogroup της 15ης Ιουνίου δεν είχε από πολιτικής απόψεως περιθώρια να μην καταλήξει σε συμφωνία. Αυτό αφορά πρωτίστως την Αθήνα, αλλά αφορά και τους δανειστές. Η συμφωνία έχει θετικά στοιχεία, τα οποία η κυβέρνηση έσπευσε με non paper να προβάλει και μάλιστα με σχεδόν θριαμβευτικό τόνο. Με τη βοήθεια της Γαλλίας και της Κομισιόν ο Τσακαλώτος απέσπασε  μία συμφωνία που είναι σαφώς βελτιωμένη εκδοχή της πρόταση Σόιμπλε, την οποία η Αθήνα είχε απορρίψει στις 22 Μαΐου. Στο Μαξίμου έβγαλαν ένα μεγάλο αναστεναγμό ανακούφισης. Έχουν κάπου να πατήσουν για να πουλήσουν τη συμφωνία στην κοινή γνώμη και κυρίως αγόρασαν πολιτικό χρόνο. Για τους αρκετούς επόμενους μήνες δεν υπάρχει ορατό εμπόδιο στον δρόμο της κυβέρνησης, παρότι όλα δείχνουν πως το δημοσκοπικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει την καθοδική πορεία του.  Η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση Αποδεχόμενοι ως μέτρο αξιολόγησης αυτό που η ίδια η κυβ

Η αντίληψη των Γερμανών, αναφορικά με το ελληνικό δημόσιο χρέος, ξεκινά από την εξής βασική θέση: από το 2018 και μετά η Ελλάδα δεν πρέπει να παράγει νέο χρέος. Για να μην παράγει νέο χρέος πρέπει να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα στο διηνεκές και μάλιστα το ετήσιο ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος πρέπει τουλάχιστον να καλύπτει την ετήσια πληρωμή τόκων. Το υπάρχον χρέος καλό είναι να μειώνεται αλλά θα αναχρηματοδοτείται με νέο δανεισμό από τις αγορές. Μ ε απλά λόγια, τους Γερμανούς ενδιαφέρει να μην μεγαλώνει ο αριθμητής του κλάσματος δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ, δηλαδή το δημόσιο χρέος. Δεν τους ενδιαφέρει να μειώνεται το κλάσμα με αύξηση του παρονομαστή (του ΑΕΠ) με ρυθμούς μεγαλύτερους από τους αντίστοιχους ρυθμούς αύξησης του αριθμητή (του χρέους). Η λογική τους στηρίζεται σε αυτή τη θέση. Μέχρι το 2022, με πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ, αυτό επιτυγχάνεται. Από το 2023 και μετά, ακόμη και με το υπερβολικό για μία οικονομία ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% αυτό δεν επιτυ

 German Finance Minister Wolfgang Schaeuble (L) and Greek Finance Minister Eucleidis Tsakalotos (R), at the start of the Eurogroup Finance Ministers meeting in Luxembourg, 15 June 2017. EPA, JULIEN WARNAND     Μπροστά στην αδήριτη πραγματικότητα που βιώνουμε, με την ολοένα επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση της πατρίδας μας, αν μια παραδοχή μπορούμε με σιγουριά να κάνουμε, αυτή συνοψίζεται στο ότι οι ευθύνες της πολιτικής τάξης της χώρας μας διαχρονικά είναι βαριές.  Το περιβόητο πολιτικό κόστος απέτρεψε τους κομματικούς σχηματισμούς από το να προχωρήσουν στις τομές εκείνες που θα έθιγαν μεν ορισμένες τάξεις, θα λειτουργούσαν, ωστόσο, ως ασπίδα προστασίας για την οικονομία μας μακροπρόθεσμα. Και σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να αποδεχόμαστε το περιεχόμενο των αλλεπάλληλων συμφωνιών με τους Θεσμούς, που συνεπάγεται και νέες φορολογικές και οικονομικές επιβαρύνσεις, και νέες μειώσεις συντάξεων, μισθών και κοινωνικών επιδομάτων, που κυριολεκτικά εξοντώνουν εκατομμύρια νοικοκυρ

  Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι  η αιρετική ρητορική, οι θέσεις και οι πράξεις  του προέδρου Trump έχουν δημιουργήσει μια έντονη ανησυχία στο παγκόσμιο πολιτικό κλίμα. Η ανησυχία αυτή μεγάλωσε μετά τις πρόσφατες τοποθετήσεις του περί ΝΑΤΟ στους G-7 στην Σικελία και την αποχώρηση των ΗΠΑ από την κλιματική συμφωνία του Παρισιού. Κύρια χαρακτηριστικά της παγκόσμιας πολιτικής έντασης είναι η αβεβαιότητα  τόσο για τον ρόλο της δια-ατλαντικής Δύσης στην αντιμετώπιση παγκόσμιων προκλήσεων, όσο και για την τελική μορφή της νέας παγκόσμιας τάξης. Δηλαδή, της νέας ισορροπίας δυνάμεων που θα εξαρτηθεί από την έκταση εφαρμογής του πλέγματος των διακηρύξεων του αμερικανού προέδρου. Του δόγματος Trump.   Θεμέλιο  αυτού του δόγματος, που επάνω του θα δομηθεί η μετα- Trump νέα παγκόσμια τάξη, είναι το  «America First». Πυλώνες του, όπως ο ίδιος διακήρυξε, είναι ο υπερ-προστατευτισμός στην οικονομία και το εμπόριο, ο «δίκαιος» καταμερισμός στα ΝΑΤΟ-ικά κόστη, καθώς και η διάλυση της ΕΕ.  Σημε