IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Sait Çetinoğlu Μετά την ανακωχή του Μούδρου, τα ηνία ανέλαβαν σταδιακά οι κεμαλικοί, για να διευθύνουν το πέρασμα από την Αυτοκρατορίας στην «δημοκρατία». Οι κεμαλικοί ήταν μια ελίτ τάξη στρατιωτικών, τα μέλη της οποίας ήταν συνηθισμένα να είναι ιδιοκτήτες ενός κράτους το οποίο και να το διοικούν. Έτσι, με βάση αυτό το δεδομένο, οι διοικούντες την νέα Τουρκία, σαν μια «αναβίωση του τύπου των διοικούντων τους Μαμελούκους» (1), όπου οι διοικούντες εξασφαλίζουν την γαλήνη και την ηρεμία στην κοινωνία και οι διοικούμενοι αναλαμβάνουν την ευθύνη της παραγωγής του πλούτου, με σκοπό τη διαιώνιση των διοικούντων (2), κάθισαν πάνω στο σβέρκο τάξεων που μπορούσαν να αυτοδιοικηθούν, χωρίς όμως αν έχουν τη δυνατότητα παρέμβασης στα θέματα διακυβέρνησης της χώρας. Από αυτήν την άποψη, η ιδεολογία του κεμαλισμού και η βάση του κοσμικού, εκδυτικισμένου εθνικισμού είναι στην ουσία συνέχεια του εθνικιστικού ρατσιστικού τουρκικού «ιδεώδους» των οπαδών του Κομιτάτου Ένωσις και Πρόοδος, με ψαλι

   Σε πλήρες αδιέξοδο βρίσκεται ο νέος Γερμανός υπουργός Οικονομικών, κ. Όλαφ Σολτς, δύο μόλις μήνες μετά την τοποθέτησή του. Με ορθάνοιχτα "καυτά" μέτωπα στο εσωτερικό (μεταρρύθμιση κοινωνικών επιδομάτων) και εξωτερικό (αλλαγές στην Ε.Ε., Brexit, Ιταλία κ.λπ.), κινδυνεύει να χάσει τη στήριξη των "συντρόφων" του στο SPD, την ίδια στιγμή που δεν έχει ούτε τη στήριξη των Χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ (CDU). Το αδιέξοδο αυτό του Σοσιαλδημοκράτη επικεφαλής του γερμανικού ΥΠΟΙΚ φαίνεται πλέον να βαραίνει αρνητικά πάνω στις συζητήσεις σε Βρυξέλλες και Ουάσινγκτον για την περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού δημοσίου χρέους, μετά την έξοδο της χώρας από το Μνημόνιο τον ερχόμενο Αύγουστο. Αξιοσημείωτο είναι ότι την περασμένη εβδομάδα η ίδια η Bundesbank έβαλε ξανά δημοσίως με τον πιο κάθετο τρόπο βέτο στο ενδεχόμενο ενός "κατεπείγοντος" μεγαλύτερου από το αρχικά προβλεπόμενο "κούρεμα" του ελληνικού δημοσίου χρέους. Και αυτό κόντρα στις

Τουρκία Εκλογές και η επόμενη ημέρα:  3 καθηγητές αναλύουν. Ιδιαίτερα σημαντικές επισημάνσεις για την πορεία της Τουρκίας προς τις εκλογές, αλλά και εκτιμήσεις για τη μετεκλογική συμπεριφορά του Ερντογάν, που έστω και δύσκολα αναμένεται να επανεκλεγεί, κάνουν με δηλώσεις τους στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων , ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου Παναγιώτης Τσάκωνας, ο αναπληρωτής καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ‘Αγγελος Συρίγος και ο Διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Κωνσταντίνος Φίλης. Κοινή διαπίστωση και των τριών έγκυρων αναλυτών, στις συνεντεύξεις τους στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι ότι η Τουρκία βουλιάζει στην απολυταρχία με τον Ερντογάν να έχει περιορίσει δραστικά τις δημοκρατικές ελευθερίες, ότι η νοθεία στις εκλογές είναι πιθανή, ενώ εκτιμούν ότι η κρίση της Οικονομίας πιέζει τον Ερντογάν και είναι η πραγματική αιτία κήρυξης των πρόωρων εκλογών. Σημαντική είναι επίσης η κοινή εκτίμηση ότι μέχρι τις εκλογές ο Ερντογάν και η

Την ώρα που στις Βρυξέλλες προσπαθούν με κάθε τρόπο να σβήσουν τη φωτιά που άναψε η Ελλάδα, οι εστίες αναζωπύρωσης αποδεικνύονται εντέλει πολύ περισσότερες. Μετά την Ιταλία και η Ισπανία κινδυνεύει να οδηγηθεί σε πολιτική κρίση, αυξάνοντας εκθετικά την αβεβαιότητα σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης. Ο Μαριάνο Ραχόι δεν λύγισε – ακόμη τουλάχιστον – από την πρόταση μομφής των Σοσιαλιστών και αρνήθηκε να προκηρύξει εκλογές. Παρ' όλα αυτά, το φάντασμα μιας νέας κρίσης πλανιέται πάνω από την Ισπανία και ενισχύει τη νευρικότητα των αγορών απέναντι στην παραμικρή αρνητική εξέλιξη. Αρχικά η ακραία πολιτική αβεβαιότητα στην Ιταλία και τώρα τα «βάσανα» του Ραχόι, αποδεικνύουν ότι οι αγορές αρχίζουν να «φοβούνται» ξανά την Ευρώπη και το δείχνουν σε κάθε ευκαιρία. Με το που έγινε γνωστό ότι ο Ραχόι κινδυνεύει να πέσει, τα ομόλογα της Ισπανίας, κατά κύριο λόγο, αλλά των υπόλοιπων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου (Ιταλίας, Πορτογαλίας, Ελλάδας) βρέθηκαν σε ελεύθερη πτώση. Ήδη, εκφρά

Οι σχέσεις Βερολίνου-Μόσχας αποτελούν πρώτιστο μέλημα της γερμανικής διπλωματίας. Οι λόγοι είναι γεωπολιτικοί και γεωοικονομικοί. Η Ανατολική Ευρώπη είναι ο χώρος, με την πορεία του οποίου η Γερμανία έχει συνδέσει εδώ και δέκα αιώνες την ιστορική της ύπαρξη. Στο χώρο αυτό δοκιμάστηκαν όλες οι γεωπολιτικές θεωρίες περί ζωτικού χώρου που εκπονήθηκαν από τους Γερμανούς διαμορφωτές στρατηγικής. Για την Γερμανία, εξ’ άλλου, οι γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές αναγκαιότητες, αλλά και η μελέτη της Ιστορίας, μαρτυρούν ότι τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα της υπαγορεύουν να διατηρεί σχέση καλής συνεργασίας με την Ρωσία. Με αυτήν την πυξίδα πορευθέντες, ο Φρειδερίκος ο Μέγας της Πρωσίας, ο πρώτος Καγκελάριος της ενοποιημένης Γερμανίας Όθων φον Βίσμαρκ, οι Καγκελάριοι Βίλλυ Μπραντ και Χέλμουτ Σμίτ, αλλά και ο πρώτος Καγκελάριος της επανενωθείσης Γερμανίας Χέλμουτ Κόλ επέτυχαν σημαντικά αποτελέσματα. Οσάκις εγκαταλείφθηκε η πορεία αυτή, η Δύναμη στο μέσον της Ευρώπης γνώρισε μεν πρόσκαι