IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πολιτική: πώς τα κοινωνικά δίκτυα αντικατέστησαν τα... πελατειακά Μπορεί και τα δύο κόμματα που διεκδικούν τη νίκη να χαρακτηρίζουν τις εκλογές της 7ης Ιουλίου τις πλέον κρίσιμες των τελευταίων ετών, ωστόσο η συμμετοχή των πολιτών στις προεκλογικές εκδηλώσεις κάθε άλλο παρά μαζική είναι. Η πλατεία, σε πείσμα του γνωστού άσματος, παραμένει άδεια, ακόμη και για τη Ν.Δ., που διατηρεί ένα ισχυρό δημοσκοπικό προβάδισμα και φλερτάρει με την πρώτη αυτοδύναμη εκδοχή για πρώτη φορά μετά το 2009. «Ο κόσμος κουράστηκε. Η οικονομική κρίση συνέβαλε διττά σε αυτό. Από τη μια πλευρά, οι άνθρωποι, εξουθενωμένοι στην προσπάθεια επιβίωσης και αντιμετώπισης των συνεπειών της κρίσης, κλείνονται στους δικούς τους κόσμους, από την άλλη, αποδίδοντας την ευθύνη της καταστροφής στο κομματικό σύστημα, γυρίζουν την πλάτη τους στα άλλοτε κραταιά κόμματα, εκτιμώντας επιπλέον πως δεν έχουν να τους προσφέρουν κάτι», σημειώνει η Μαρίνα Ρήγου, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπι

Μια οξυδερκής γεωπολιτική ανάλυση του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου το 1984 κ. Γιώργου Κοντογιώργη, που περιέχεται στο βιβλίο του "Πολιτικό Σύστημα και Πολιτική", προείδε τον γεωπολιτικό-γεωστρατηγικό σχεδιασμό της Τουρκίας και προδιέγραψε την πορεία των πραγμάτων μέχρι και σήμερα, όπου η Ελλάδα και η Κύπρος, μέσω της επιλογής της πολιτικής κατευνασμού, δορυφοροποιούνται από την Τουρκία και διαμορφώνεται ένα είδος "δορυφορικής συμπληρωματικότητας", με κύριο γνώρισμα τη συνεταιρική συμμέτοχη της γειτονικής χώρας στα πράγματα της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και στον ορυκτό τους πλούτο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κ. Κοντογιώργης, το γεωπολιτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία συνίσταται στο γεγονός ότι "οποίος ελέγχει το Αιγαίο, μπορεί άνετα να απειλήσει τη Δυτική Μ. Ασία, ενώ η, ακώλυτη παρουσία της Ελλάδας στην Κύπρο, της εξασφαλίζει επιθετική πρόσβαση στην Κεντρική και Ανατολική Τουρκία&

«Όλοι στις κάλπες» είναι το σύνθημα των κομμάτων εν όψει της 7ης Ιουλίου. Διόλου πρωτότυπο, αλλά στις μέρες μας το σύνθημα έχει όντως περιεχόμενο για πολλούς και διαφόρους λόγους. Κατ’ αρχάς είναι οι πρώτες εκλογές εκτός επίσημου μνημονίου. Μπορεί οι δεσμεύσεις να παραμένουν σκληρές και να είναι μακροχρόνιες, αλλά η τυπική λήξη των μνημονίων σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου πολιτικής αστάθειας, στη διάρκεια της οποίας τα πάντα παίζονταν από μέρα σε μέρα και από μήνα σε μήνα. Υπ’ αυτήν την έννοια είναι σημαντικό η κοινωνία να δώσει στις προτιμήσεις της το βάρος της ψήφου της. Η οικονομική και κοινωνική πολιτική, η διπλωματία και η άμυνα της χώρας, το μοντέλο ανάπτυξης και άλλες βαρύνουσες επιλογές δεν μπορεί να εφαρμόζονται ερήμην της κοινωνίας.  Πόσο δικαιολογημένα θα μπορεί να διαμαρτύρεται για τις τυχόν επιζήμιες αποφάσεις της επόμενης κυβέρνησης σε μεγάλα θέματα αυτός που δεν προσπάθησε να τις αποτρέψει; Πόσο δικαιολογημένα θα μπορεί να διαμαρτύρεται αυτός που, ενώ π

Ένα μεγάλο “γεωπολιτικό πόκερ” διαδραματίζεται το τελευταίο διάστημα στην περιοχή μας με επίκεντρο τις προκλητικές και επιθετικές κινήσεις της Τουρκίας στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Εκ πρώτης όψεως οι στόχοι της Άγκυρας επικεντρώνονται στην αμφισβήτηση της κυπριακής ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), και συγκεκριμένα των νομίμων δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας να αξιοποιεί την ΑΟΖ που της αντιστοιχεί στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και των αντίστοιχων ελλαδικών, που απορρέουν από το σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Ως γνωστόν η Άγκυρα ερμηνεύει κατά το δοκούν το Δίκαιο της Θάλασσας και υποστηρίζει πως τα νησιά, και εν προκειμένω η Κύπρος, έχουν περιορισμένη επήρεια στο θέμα της ΑΟΖ σε σχέση με τα παράκτια ηπειρωτικά κράτη, όπως η ίδια. * ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:  Προσέγγιση Τραμπ κι Ερντογάν για τους S-400 και τα F-35  G20 Osaka Summit 2019 Διεκδικώντας μερίδιο της “ενεργειακής πίτας”  της Ανατολικής Μεσογείου Ουσιαστικά όμως η Τουρκία, χρησιμοποιώντας ως εργαλε

Τι είναι αυτό που διαχωρίζει την "τύχη" του ελληνικού από το τουρκικό χρέος; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι καθοριστική και ορίζει το μέγεθος των κινδύνων που διαφοροποιεί τις δύο οικονομίες: τα συναλλαγματικά διαθέσιμα. Για την Ελλάδα, τα 49 δισ. ευρώ που έχουν συσσωρευθεί ως βραχυ-μεσοπρόθεσμη διασφάλιση του χρέους της, στη βάση της απόφασης της Συμφωνίας του Ιουνίου του 2018, αποτελούν την "εγγύηση" της εξυπηρέτησης του χρέους της για τα επόμενα χρόνια. Για την Τουρκία, τα συναλλαγματικά της διαθέσιμα έχουν συρρικνωθεί σε μόλις 15 δισ. δολ., όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα. Την ίδια στιγμή, οι υποχρεώσεις εξυπηρέτησης του ιδιωτικού και του δημόσιου χρέους της ξεπερνούν τα 120 δισ. δολ. μέσα στο 2019, αποτελώντας πλέον την ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της τουρκικής οικονομίας. Η αποκάλυψη έγινε σχετικά πρόσφατα, όταν δημοσιεύματα του διεθνούς οικονομικού Τύπου επιβεβαίωσαν ότι τα μισά των 30 δισ. ευρώ που εμφανίζονταν ως συναλλαγματικά διαθέσιμα στ