IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

    Ημερολόγιο κορωνοϊού, 19 Μαΐου 2021 - Πού είμαστε με τα εμβόλια και τι έρχεται:   (Κάνοντας review ενός φιλόδοξου άρθρου-ανασκόπησης του τρέχοντος εμβολιαστικού πεδίου για ένα από τα μεγάλα επιστημονικά έντυπα [έγινα κακός, αδιάβαστοι οι συγγραφείς...] , είπα να συνοψίσω πού βρισκόμαστε με τα εμβόλια και πού θα πάμε, βγήκε λίγο εκτεταμένο αναπόφευκτα.) Τα υπάρχοντα 1. Pfizer/BioNTech - παραμένει το ευρύτερα χρησιμοποιημένο εμβόλιο (σχεδόν μισό δισεκατομμύριο δόσεων έχουν διανεμηθεί), και αυτό με τις περισσότερες μελέτες- και στην πραγματική ζωή, και στο εργαστήριο απέναντι σε μεταλλάξεις. Ετοιμάζεται και για τις μικρότερες ηλικίες (τρέχει και μια μελέτη με τα 2/3 της δόσης μάλιστα). Ο ΕΜΑ κοιτάζει τις αναφορές περί μυοκαρδίτιδας, αν και στις ΗΠΑ έχει χορηγηθεί σε περισσότερους των 10 εκατομμυρίων νέους ενήλικες, κάτω των 30, χωρίς ύποπτες παρενέργειες έως τώρα. Στο Κατάρ, όπου κυκλοφορούσε πολύ η "ανθεκτική" μετάλλαξη που πρωτοπαρατηρήθηκε στη Νότιο Αφρική, η αποτελεσμα

  Η Πορτογαλία κατάφερε σε 4 εβδομάδες να κόψει τα κρούσματα 12 φορές με το μαχαίρι (φωτ. A.P. Photo/Ana Brigida). Κάνε το όπως η Πορτογαλία. Η Ελλάδα άνοιξε αυτό το Σαββατοκύριακο με την ελπίδα για ένα καλό καλοκαίρι. Ολοι θέλουμε να βοηθήσουμε την πραγμάτωση αυτής της ελπίδας, γιατί όλοι θέλουμε να τρυγήσουμε ένα κομμάτι από το ελληνικό καλοκαίρι και φυσικά, να δούμε την ελληνική οικονομία να ενισχύεται. Αλλά η επιδημία και το τρίτο κύμα είναι ακόμα εδώ. Ο κίνδυνος που πολλοί υπογράμμιζαν πριν από το Πάσχα, επιβεβαιώνεται αυτή την εβδομάδα με σημαντική αύξηση των κρουσμάτων. Οι αυξημένες επαφές της περιόδου οδήγησαν μαθηματικά σε περισσότερα κρούσματα. Ο κίνδυνος είναι εδώ. Η Ελλάδα λοιπόν υποδέχεται το καλοκαίρι και την τουριστική περίοδο, που έφερνε τα προηγούμενα χρόνια πάνω από το 20% του εθνικού εισοδήματος, με έναν υψηλό αριθμό μολύνσεων, γεμάτα νοσοκομεία και 50-80 καθημερινούς θανάτους. Αυτά τα προβλήματα μπορούσαν και έπρεπε να έχουν λυθεί το προηγούμενο διάστημα, αλλά η πίε

     Τουρκία: Πλησιάζει εμφύλιος πόλεμος; Ο Ρ. Τ. Ερντογάν μετά το «πραξικόπημα» του 2016 επιχείρησε μια σχεδιασμένη, βίαιη και κατεπείγουσα απόπειρα ανασύστασης νέο-οθωμανικής αυτοκρατορίας μέσα στον εικοστό πρώτο αιώνα, με συνεργάτη το ακραίο, φασιστικό κόμμα των γκρίζων λύκων. Για την επίτευξη της φαντασίωσης αυτής, δεν δίστασε να εγκαταλείψει την σταθερή πορεία της Τουρκίας στη διεθνή σκηνή για ένα περίπου αιώνα, με απογοητευτικά αποτελέσματα τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό. Στο εξωτερικό , η Τουρκία γνωρίζει μια πρωτόγνωρη διπλωματική απομόνωση . Παραδοσιακά φιλικές σχέσεις με χώρες Β. Αφρικής, Μ. Ανατολής, Βαλκανίων, Αραβίας, Καυκάσου και Ευρώπης από την εποχή της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ίδρυση της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας στις 29 Οκτωβρίου 1923, συμμαχικοί δεσμοί μισού (και πλέον) αιώνα με διεθνείς Οργανισμούς όπως εκείνος του Βορειοατλαντικού Συμφώνου και πολλοί άλλοι, δοκιμάζονται σκληρά ή διαλύονται τελείως. Η φαντασίωση του

   Η τρίτη «Ιντιφάντα»: Τα σχέδια της Χαμάς και του Νετανιάχου  - Ο προβοκατόρικος ρόλος του Ερντογάν. Σφοδροί ισραηλινοί βομβαρδισμοί στη Γάζα από τη μία πλευρά, επιθέσεις της Χαμάς με περισσότερες  από 1200 ρουκέτες εναντίον πόλεων του Ισραήλ, από την άλλη. Πάνω από 53 Παλαιστίνιοι και επτά Ισραηλινοί, νεκροί τις πρώτες ημέρες της σύρραξης.  Ο ακήρυχτος Ισραηλινο-παλαιστινιακός πόλεμος καλά κρατεί εδώ και δεκάδες χρόνια, δίχως να φαίνεται ορατό τέλος. Και αυτό γιατί δεν επιλύεται από τη διεθνή κοινότητα η αιτία του πολέμου: Η αναγνώριση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους.  Από το 1948 και τον πρώτο Ισραηλινο-Παλαιστινιακό πόλεμο πέρασαν 73 χρόνια, αλλά οι Παλαιστίνιοι ακόμη δεν έχουν πατρίδα. Δυο μεγάλες αραβο-ισραηλινές πολεμικές αναμετρήσεις το 1967 (πόλεμος έξι ημερών) και το 1973 (Γιομ Κιπούρ), απλά όξυναν την αντιπαράθεση.  Μια σύγκρουση που δεν εκτόνωσαν ούτε οι ειρηνευτικές συμφωνίες Ισραήλ-Αιγύπτου το 1979 και του Οσλο το 1993 ανάμεσα στον παλαιστίνιο ηγέτη Για

  Η Ελλάδα κοιμάται κι ονειρεύεται διατήρηση του στάτους κβο, αλλά απέναντι… Ως χώρα η οποία υπερασπίζεται το στάτους κβο στην περιοχή, η Ελλάδα ορθώς και επιβεβλημένα για πολλά χρόνια έχει ακολουθήσει μια στάση σύνδεσης των ελληνοτουρκικών με τη συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι της Ε.Ε. αλλά και στο ευρύτερο δυτικό συμμαχικό πλαίσιο. Η αγωνία της Άγκυρας, περισσότερο εμφανής τις τελευταίες εβδομάδες, να αποσυνδέσει την Ελλάδα από την Ε.Ε. ως μια ιδιαιτερότητα ή μια «απόκλιση» από τις κατά τα λοιπά υποτιθέμενες «αρμονικές» σχέσεις Τουρκίας – Ευρώπης είναι ενδείξεις της επιτυχίας αυτής της τακτικής. Είναι όμως μια τακτική που δεν είναι πια επαρκής από μόνη της.   Η επανάπαυση στο στάτους κβο είναι, βέβαια, η συνήθης τάση για όλες τις πολιτικές δυνάμεις και το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει αλλαγή στο στάτους κβο (με το τουρκολιβυκό μνημόνιο να αποτελεί το χαρακτηριστικό ορόσημο αυτής της εξέλιξης) και η Ελλάδα, παρά τα θ