IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Το τέλος του Ερντογάν. Ο τρόπος με τον οποίο θα καταρρεύσει ο μέχρι σήμερα –σωστότερα: ο μέχρι πριν μερικούς μήνες– πανίσχυρος αυταρχικός ηγέτης της Τουρκίας, θα είναι το λεγόμενο αγγλιστί «palace coup», κατά κυριολεξία «παλατιανό πραξικόπημα» ή, σε απλούστερη γλώσσα, θα φαγωθεί εκ των έσω. Αν και δεν διαθέτω μαντικές ικανότητες, και δεν είμαι καν οπαδός της μελλοντολογίας, θα επιχειρήσω μια πρόβλεψη με υψηλές, πιστεύω, πιθανότητες να επαληθευθεί: το τέλος του Ερντογάν πλησιάζει. Θα μπορούσα μάλιστα να τοποθετήσω ως απώτατο όριο της πρόβλεψης την επέτειο των 100 χρόνων της Τουρκικής Δημοκρατίας, το 2023, ή τις επόμενες τουρκικές εκλογές – όποιο από τα δύο έρθει πρώτο. Αλλά ίσως το τέλος να έρθει και αρκετά, ή και πολύ νωρίτερα. Η πρόβλεψή μου βασίζεται αφ᾽ ενός στη συστηματική ενημέρωσή μου για όσα συμβαίνουν στην Τουρκία από τα διεθνή μέσα, αλλά και συζητήσεις με πολλούς τούρκους φίλους που ζουν στη Δύση και παρακολουθούν στενά τα όσα συμβαίνουν στη χώρα τους, με έγκυρες πληροφορίες

 Να πώς ξοδεύονται, φορολογούμενε, τα λεφτά σου! Το παρακάτω δημόσιο έγγραφο πρέπει να το διαβάσει κάθε Έλληνας. Υπάρχει, βεβαίως, ένα σημαντικό πρόβλημα: δεν διαβάζεται! Δεν υπάρχει ούτε ένας πολίτης – βάζω και στοίχημα – που να έχει τον χρόνο και την ψυχική αντοχή στα όρια του μαζοχισμού, για να διερευνήσει ένα σήριαλ ανευθυνότητας 8 ετών των δημόσιων φορέων: Περιφέρειας Αττικής, Αρχαιολογικής Yπηρεσίας, Δήμου Σαρωνικού, ΕΥΔΑΠ, που αποτυπώνεται σε μια ογκωδέστατη αλληλογραφία μεταξύ τους και με τον ανάδοχο ενός σημαντικού έργου, τον οποίον, αφού του ανέθεσαν το έργο, δεν τον άφηναν να το προχωρήσει. Δείχνει όμως ανάγλυφα τι σημαίνει failed state, κράτος που είναι αδύνατον να λειτουργήσει κι ο Θεός ο ίδιος να γίνει πρωθυπουργός, όσο διατηρείται το θεσμικό μπάχαλο, η διάχυση αρμοδιοτήτων, οι “συνυπεύθυνοι” φορείς και κυρίως η πλήρης ατιμωρησία όταν ένας δημόσιος φορέας αντί να απαντήσει σε 10 μέρες απαντάει σε 10 μήνες ή ποτέ κι αντί να ολοκληρώσει ένα έργο σε 5 μήνες, περνάν 5 χρόνια

  Η Ευρώπη στην πολιτική δίνη του τέταρτου κύματος. Όλα δείχνουν ότι το καλοκαίρι του 2021 δεν θα είναι το καλοκαίρι της επιστροφής στην κανονικότητα για την Ευρώπη. Αυτό που συνηθίσαμε να ονομάζουμε "τέταρτο κύμα" της πανδημίας ήδη κάνει αισθητή την παρουσία του με σημαντικούς αριθμούς νέων κρουσμάτων, αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις να επανεξετάσουν τους σχεδιασμούς τους, ενώ αντίστοιχα επηρεάζεται το συνολικό κοινωνικό και πολιτικό κλίμα. Αυτό που φαίνεται να συμβαίνει σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες μπορεί να αποδοθεί στη "συνέργεια" δύο παραγόντων. Από τη μια, της εν πολλοίς αναμενόμενης εμφάνισης της νέας μετάλλαξης Δέλτα του κορονοϊού, που είναι ιδιαίτερα μεταδοτική (αν και όχι απαραίτητα πιο επιθετική ως προς τον κίνδυνο σοβαρής νόσησης ή θανάτου). Από την άλλη, της άρσης των περιοριστικών μέτρων, που επιτρέπουν ξανά αρκετά μαζικές συναθροίσεις ή τη νυχτερινή διασκέδαση. Το αποτέλεσμα είναι η αύξηση των κρουσμάτων κυρίως σε νεότερες ηλικίες, που δεν έχουν υψηλά ποσ

    Ακόμη και αν δεν υπήρχε η Κύπρος  θα έπρεπε να την «εφεύρουμε».   Για μια ακόμη φορά το Κυπριακό, ενόψει και της παράνομης  φιέστας που ετοιμάζει ο Τ. Ερντογάν στην Αμμόχωστο, αντιμετωπίζεται ως ένα «εθνικό θέμα», μια αναφορά που έχει σχεδόν διεκπεραιωτικό χαρακτήρα. Σαν να υπάρχει μια... κληρονομική υποχρέωση την οποία πρέπει να ξεπετάξουμε κάθε φορά. Η υπόθεση της Κύπρου πρέπει να αντιμετωπισθεί πλέον με εντελώς διαφορετικό πρίσμα. Όπως πριν σχεδόν τριάντα χρόνια ο Α. Νταβούτογλου  περιέγραφε στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος» τον στρατηγικής σημασίας για την Τουρκία, ρόλο της Κύπρου, έχει έρθει η στιγμή και η Ελλάδα να αντιμετωπίσει το Κυπριακό όχι απλώς ως μια  εθνική αγγαρεία, έναντι «των ελληνόφωνων κατοίκων» του νησιού  (όπως πολύ συχνά από ορισμένους κύκλους αντιμετωπίζεται ο Κυπριακός Ελληνισμός), αλλά ως ζήτημα κρίσιμης και ζωτικής σημασίας για την ίδια  την Ελλάδα. Ο  Α. Νταβούτογλου περιέγραφε ότι «ακόμη κι αν δεν υπήρχε  ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφ