IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ κομίζει πολύ διαφορετικό μήνυμα για Ελλάδα και Τουρκία… Οι εξελίξεις των τελευταίων 48 ωρών στο μέτωπο της Ουκρανίας παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον. Αν και είναι πρόωρο, δεν στερείται λογικής μια καταρχήν εκτίμηση ότι οι συνέπειες της ρωσικής εισβολής στη στην Ουκρανία, δεν θα επηρεάσουν απλά την εξέλιξη της ανάδυσης μιας νέας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας, αλλά θα επηρεάσει καθοριστικά τη στρατιωτική σκέψη και την προετοιμασία σε συλλογικό και επιμέρους κρατικό επίπεδο. Αυτό αφορά την Ελλάδα πολύ περισσότερο από πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης εξαιτίας της τουρκικής απειλής. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Παρατηρώντας προσεκτικά όσα γίνονται στο ουκρανικό μέτωπο και λαμβάνοντας υπόψη ότι η εικόνα μπορεί να μην αποτυπώνει την απόλυτη αλήθεια , εξαιτίας των προσπαθειών των εμπλεκομένων να κερδίσουν τον επικοινωνιακό πόλεμο, μπορούν να γίνουν με σχετική ασφάλεια οι α

Μια διαφορετική σκοπιά: Η γεωπολιτική του Ουκρανικού και ο νεοτσαρισμός. Από τις εξελίξεις στο Ουκρανικό, μπορούν να εξαχθούν ορισμένα πρώτα συμπεράσματα: Πρώτον, η γεωπολιτική επέστρεψε. Ο κόσμος διανύει μια εν δυνάμει μεταβατική περίοδο η οποία θέλει προσοχή διότι, όπως θα έλεγε ο Γκράμσι, γεννά τέρατα, όπως είναι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η έλλειψη αντίστασης από πλευράς Κιέβου, η ουσιαστική άρνηση της Δύσης να κάνει ότι μπορούσε για να στηρίξει την Ουκρανία. Ακόμα και στις κυρώσεις, η Δύση «θέλει να είναι σκληρή, αλλά όχι και πολύ». Δεύτερον, ήταν μεγάλο λάθος που μετά το 1989 δεν διαμορφώθηκε μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη με την συμφωνία όλων των πλευρών. Οι νικητές του ψυχρού πολέμου δεν κατανόησαν την σημασία να συμπεριλάβουν την Ρωσία στις όποιες λύσεις, αντί να επιδιώκουν να την θέσουν στο περιθώριο. Τρίτο, ο μεγάλος χαμένος της εξελισσόμενης σύγκρουσης είναι η ΕΕ. Δια της απουσίας της, απέδειξε -με τρόπο αρνητικό- τη σημασία που έχ

  Ανατομία ενός πολέμου:  H έλλειψη οράματος της Ευρώπης  και ο ρωσικός αναθεωρητισμός.   Να ρεφάρει τη «χασούρα» της διάλυσης της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας και του, ταπεινωτικού για τη Ρωσία, τέλους του Ψυχρού Πολέμου, επιχειρεί ο Βλάντιμιρ Πούτιν σε ένα εγχείρημα που απειλεί το διεθνές σύστημα. Έχει όμως έναν ακόμη στόχο, την επιβίωση του καθεστώτος του με όποιο τίμημα. Η φινλανδοποίηση χάνει το νόημα της πια και ο πρόεδρος Πούτιν θέλει να προωθήσει ένα νέο μοντέλο, την «Ουκρανοποίηση». Πλέον δεν θα αρκεί η υπόσχεση και δέσμευση για ουδετερότητα, η οποία πλέον θα επιβάλλεται δια της βίας και δια της επιβολής εγκάθετων καθεστώτων. Η στιγμή που επέλεξε ο Ρώσος πρόεδρος να κάνει το μεγάλο βήμα που ανατρέπει τις «σταθερές» του διεθνούς συστήματος και της παγκόσμιας τάξης με την εισβολή στην Ουκρανία, δεν ήταν καθόλου τυχαία. Μετά από μια μακρά περίοδο χλιαρής εμπλοκής των ΗΠΑ στα διεθνή πράγματα και την προσοχή εστιασμένη στην απεμπλοκή από το Αφγανιστάν και το Ιράκ (ήδη από τη θητεία Ομπ

  Ιστορική ευκαιρία για την Ελλάδα  η μεταστροφή των Γερμανών στους εξοπλισμούς. Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσαν οι δηλώσεις του καγκελαρίου Σολτς για την απόφαση επανεξοπλισμού της Γερμανίας με ένα πρόγραμμα-μαμούθ ύψους 100 δισ. ευρώ. Αυτή η απόφαση για το γερμανικό εξοπλιστικό πρόγραμμα. πρόκειται για μία που θα προκαλέσει γεωπολιτικές αναταράξεις για πολλούς λόγους. Η Ελλάδα θα πρέπει να αναλύσει τις εξελίξεις σωστά και να επιχειρήσει να επωφεληθεί τα μέγιστα. Διότι οι επιπτώσεις στην ελληνική ασφάλεια είναι δεδομένες. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) «Είναι υποχρέωσή μας να μην επεκταθεί ο πόλεμος του Πούτιν στην Ευρώπη. Ο Ρώσος πρόεδρος δεν πρέπει να υποβαθμίζει την αποφασιστικότητά μας στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ. Το εννοούμε πολύ σοβαρά. Δεν πρέπει να αμφιβάλει διόλου για την αποφασιστικότητά μας. Ο γερμανικός ομοσπονδιακός στρατός θα υποστηρίξει τις χώρες του ΝΑΤΟ, τη Λετονία, τη Ρουμανία. Θα λ

  ΣΚΙΤΣΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, οι σοκολάτες που έριχνε το ΝΑΤΟ στους Σέρβους και οι κυρώσεις. Κανένας πόλεμος δεν δικαιολογείται. Καμία χώρα δεν νομιμοποιείται να εισβάλει στην άλλη. Στην εποχή μας υποτίθεται ότι η διπλωματία μπορεί να λύσει διαφορές. Η πραγματικότητα είναι, όμως, άλλη. Γιατί εκείνο που ισχύει- ακόμη και όταν υποτίθεται η μάχη δίνεται διπλωματικά- είναι πως κάποιες χώρες, ισχυρές στρατιωτικά επιβάλλουν τις πολιτικές τους. Είτε πολιτικά είτε στρατιωτικά. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία καταδικάστηκε από τις περισσότερες χώρες. Όχι από όλες. Η μονίμως απούσα ΕΕ. αποφάσισε κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Όπως και οι Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία ηγείται του αντί-ρωσικού μετώπου, αποφάσισε κυρώσεις, αλλά η ίδια κόστος δεν έχει. Σε ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση από τις κυρώσεις που αποφάσισε θα έχει και η ίδια κόστος. Είναι ως να πυροβολεί το πόδι της… Όπως πυροβόλησε το πόδι του και ο Πρόεδρος Πούτιν. Αλλά κ