IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος:  Γιατί δεν είναι πια ένα σενάριο… Ολιβιέ Ζάτζετς* Στις 11 Μαρτίου, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν απέρριψε σθεναρά τις εκκλήσεις πολιτικών και ειδικών να εμπλακούν οι Ηνωμένες Πολιτείες πιο άμεσα στον πόλεμο της Ουκρανίας, αποκλείοντας την άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία: «Η ιδέα ότι πρόκειται να στείλουμε επιθετικό εξοπλισμό  αεροπλάνα, τανκς  με Αμερικανούς πιλότους και Αμερικανικά πληρώματα — απλά καταλάβετε το… αυτό λέγεται Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος» (1). Ωστόσο, δέχθηκε ότι ο πόλεμος ήταν δυνατός εάν η ρωσική επίθεση εξαπλωθεί στο έδαφος ενός κράτους μέλους του ΝΑΤΟ. Έτσι καθιερώθηκε μια διάκριση μεταξύ του εδάφους του ΝΑΤΟ (απαραβίαστου) και του εδάφους της Ουκρανίας, το οποίο εμπίπτει σε μια μοναδική γεωστρατηγική κατηγορία: σύμφωνα με τις ΗΠΑ, η διατήρηση αυτής της διάκρισης απαιτεί ακριβή κατανόηση της ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των εμπόλεμων στο έδαφος, αυστηρό έλεγχο του βαθμού επιχειρησιακής εμπλοκής των δηλωμένων υποστηρικτών της Ουκρανίας (ι

  Το δύσκολο σταυροδρόμι για την ΕΕ - Το δυσβάσταχτο κόστος της ενεργειακής απεξάρτησης από τη Ρωσία. Η ανατροπή στο παγκόσμιο σύστημα και στη Διεθνή Τάξη που επέφερε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η σοκαριστική προσπάθεια επιβολής του ρωσικού αναθεωρητισμού ακόμη και με την απειλή χρήσης των πυρηνικών, φέρνει την ΕΕ μπροστά το μεγάλο δίλημμα: θα συνεχίσει να συμβάλει με τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου στη χρηματοδότηση του ρωσικού αναθεωρητισμού που δεν διστάζει να απειλήσει ακόμη και την ίδια την Ευρώπη ή θα επιλέξει την αναζήτηση εναλλακτικών πηγών ενέργειας στερώντας τον Β. Πούτιν από το ισχυρότερο «όπλο» που έχει στα χέρια του; Και πόσο βεβαίως είναι εφικτή η σταδιακή και πλήρης απεξάρτηση από τη Ρωσία μέχρι το 2030 και με τι κόστος; Ήδη η ενεργειακή κρίση που βουλιάζει την παγκόσμια οικονομία και οδηγεί σε απελπισία του πολίτες κυρίως της ΕΕ από την έκρηξη του πληθωρισμού, την υπερβολική αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού και του αερίου αλλά και

  Είναι ο Εγκεμέν Μπαγίς προάγγελος  όσων πρόκειται να συμβούν στην Τουρκία;    Γράφει ο Michael Rubin Ο Εγκεμέν Μπαγίς είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Γεννήθηκε στην Τουρκία το 1970, ήρθε στη Νέα Υόρκη για την ανώτερη εκπαίδευσή του και τελικά βρήκε δουλειά στην Ομοσπονδία Τουρκικών-Αμερικανικών Ενώσεων ενώ ταυτόχρονα αγωνιζόταν για να αποκτήσει πράσινη κάρτα. Οι φιλοδοξίες του τον οδήγησαν να προσκολληθεί στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον οποίο και ακολούθησε στην εξουσία. Μετά το 2002, ο Ερντογάν συχνά ανέθετε στον Μπαγκίς - ο οποίος πλέον ήταν βουλευτής - να αντιμετωπίσει τις κριτικές (συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου ) που αφορούσαν την ολοένα και μειούμενη ελευθερία στην Τουρκία. Ο Μπαγίς έγινε τελικά ο επικεφαλής διαπραγματευτής της Τουρκίας για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις και αργότερα ο πρώτος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της χώρας. Υπό αυτές τις αρμοδιότητες, ο στόχος του δεν ήταν τόσο να φέρει την Τουρκία στη Δύση, αλλά να κοροϊδέψει την Ευρώπη ώστε να υποστηρί

 Oι πύραυλοι Meteor αλλάζουν τα δεδομένα στο ελληνοτουρκικό μέτωπο.  Εδώ και κάποια χρόνια η ευρωπαϊκή αεροπορική βιομηχανία υπερηφανεύεται ότι ο πύραυλος αέρος-αέρος Meteor της MBDA, εμπλοκής πέρα ​​από οπτικό βεληνεκές (BVR), είναι ο καλύτερος στον κόσμο και ο πιο θανατηφόρος. Είναι όμως αυτό αλήθεια; Και τι κάνει τον Meteor τόσο αποτελεσματικό; Τα ερωτήματα αυτά δεν αποτελούν απλή ακαδημαϊκή συζήτηση, καθώς ο πύραυλος μπαίνει και στο οπλοστάσιο της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Οι απαρχές του Meteor ανάγονται στα μέσα της δεκαετίας 1990 και προήλθαν από κοινή ευρωπαϊκή ανάγκη για έναν πύραυλο BVR επόμενης γενιάς. Ο νέος πύραυλος έπρεπε να έχει ανώτερη εμβέλεια και καλύτερη απόδοση ελιγμών από το αμερικανικό AIM-120 AMRAAM. Βρετανία, Γαλλία, Σουηδία, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία συμμετείχαν στο πρόγραμμα και παρόλο που οι ευρωπαϊκές κοινοπραξίες αεροδιαστημικής και άμυνας δεν είναι κάτι καινούργιο –συνήθως δεν έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα– ο Meteor φαίνεται να είναι κάτι πολύ και

 ΗΠΑ: Να τι κάνει η πάμπλουτη USAF και το USN με τα F-16… που εμείς ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ. To Ναυτικό των ΗΠΑ αποκτά F-16 Block 32 της USAF με έμπρακτο σεβασμό στον Αμερικανό φορολογούμενο… Τελικά το Αμερικανικό Ναυτικό κατέληξε στα υπό απόσυρση F-16 της Αμερικανικής Αεροπορίας (USAF) για την κάλυψη των αναγκών των Aggressor Squadrons. Των Μοιρών αεροσκαφών δηλαδή, που έχουν το ρόλο του αντιπάλου (επιτιθέμενοι) στα σχολεία του Top Gun. Στο συγκεκριμένο ζήτημα και την ελληνική του διάσταση είχαμε αναφερθεί πριν από αρκετό καιρό, όταν το DP είχε πληροφορηθεί το αμερικανικό ενδιαφέρον για τα ελληνικά F-16C/D Block 30 και Block 50. Ενδιαφέρον που είχε ως στόχο την αντικατάσταση των γερασμένων F/A-18A/B που τα Aggressor Squadrons αξιοποιούν επιχειρησιακά τα τελευταία 30 κατά προσέγγιση χρόνια. Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη Ο λόγος για τον οποίο το Ναυτικό των ΗΠΑ είχε προκρίνει την απόκτηση μεταχειρισμένων F-16, αφορούσε αποκλειστικά και μόνο το γεγονός ότι το κόστος συντήρησης και