IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Το “καφενείο” δεν βλέπει τη στροφή των ΗΠΑ στην Ουκρανία και τις αναλογίες με την Κύπρο το 1974 Όπως συμβαίνει συνήθως στη ζωή, στο τέλος έρχεται η πραγματικότητα να προσγειώσει όσους αρνούνται ή απλά δεν μπορούν να διακρίνουν εγκαίρως την πολυδιάστατη φύση των πραγμάτων. Με κίνδυνο να καταντήσει κουραστικό, επαναλαμβάνουμε ότι δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο, τα πάντα κινούνται στο φάσμα του γκρι, από γκρι πολύ σκούρο μέχρι γκρι πολύ ανοικτό. Κι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Αφού, λοιπόν, περάσαμε από τη φάση «καλά και κακά κανόνια», όπου αναλόγως των προτιμήσεών οι «εμπόλεμοι του καναπέ» χρωμάτιζαν τους πραγματικά εμπόλεμους με άσπρα και μαύρα χρώματα, όλα δείχνουν πως άπαντες σύντομα θα υποχρεωθούν να κατέβουν από το συννεφάκι τους . Για δε τους «αναλυτές» των τηλεοπτικών παραθύρων είδαν στον ουκρανικό πόλεμο μία ευκαιρία για άπλετη δ

F-16AM,Norway  Η μεγάλη σημασία της ρουμανικής κίνησης για τα 32 F-16A/B MLU για την ελληνική άμυνα. Απαξίωση του στόλου των ελληνικών F-16 αποκαλύπτει η αγορά 32 νορβηγικών F-16A/B MLU από τη Ρουμανία. Στην είδηση δεν δόθηκε η πρέπουσα σημασία, εν μέσω του γενικότερου ενθουσιασμού που προκάλεσε η απόλυτα επιτυχής αρχική δοκιμή στον αέρα των δύο πρώτων εκσυγχρονισμένων F-16V από την ΕΑΒ. Η επισημοποίηση όμως της απόκτησης 32 μεταχειρισμένων F-16AM/BM από την Αεροπορία της Ρουμανίας είναι πολλαπλά διδακτική, εάν η Ελλάδα επιθυμεί να ακούσει. Κάτι διόλου βέβαιο. Εμείς όμως είμαστε υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να σταθούμε σε αυτή. Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη Προφανώς όχι για να υποβαθμιστεί η μεγάλη αξία του εκσυγχρονισμού των F-16 Block 52+ και Block 52+ Advanced σε Block 72 (V) , που πρωτίστως αποτελεί εξέλιξη η οποία αναδεικνύει τις πολύ μεγάλες δυνατότητες και της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας και των Ελλήνων τεχνικών. Σε αυτή την είδηση οφείλει κανείς να σταθε

Ένα ανθρωπάκι και οι απειλές του…     Γιατί ο Τούρκος πρόεδρος θυμίζει τον καπετάνιο Έιχαμπ από τον «Μόμπυ Ντικ» του Χέρμαν Μέλβιλ. Όσο περνά ο καιρός, ο κ. Ερντογάν μου θυμίζει όλο και περισσότερα τον καπετάνιο Έιχαμπ από τον «Μόμπυ Ντικ» του Χέρμαν Μέλβιλ: αν και συμβολικά το μέγεθος και η δύναμη του Μόμπυ Ντικ δεν αντιστοιχούν στην Ελλάδα, η λύσσα του Έιχαμπ που αφιέρωσε τη ζωή του στο κυνηγητό της μεγάλης λευκής φάλαινας μπορεί να παρομοιαστεί με τη στάση του κ. Ερντογάν: ο Έιχαμπ μισούσε εγκάρδια τον Μόμπυ Ντικ το θαλάσσιο κήτος είχε γίνει το κέντρο της ζωής του στο τέλος, έγινε η αιτία του χαμού του. Ώσπου να καμακώσει τον Μόμπυ Ντικ, ο Έιχαμπ βάδιζε πέρα-δώθε στο κατάστρωμα του πλοίου με το κουτσό του πόδι και έκανε «δηλώσεις» εναντίον της φάλαινας. «Θα σε λιανίσω!» «Δεν θα μου ξεφύγεις απαίσιο ψάρι!» Αλλά, αν στα μάτια του Ερντογάν η Ελλάδα είναι ο Μόμπυ Ντικ -απαιτώντας τον αφοπλισμό και την υποταγή της- εμείς δεν δείχνουμε την αυτοπεποίθηση και την αξιοπρέπεια της φάλαινας: α

  Ο ''κοινοτισμός'', οι  αυτοδιαχειριζόμενες κοινότητες, σάρκωναν-ως οργανική συνέχεια της αρχαιοελληνικής «πόλεως»,της «εκκλησίας» του δήμου  και της δημοκρατίας-τη συνέχεια  του «πολιτικού» βίου των Ελλήνων. Ήταν το   όραμα εφαρμοσμένης άμεσης δημοκρατίας που εμφανίστηκε ως πρόταση στον ελληνισμό, για ελάχιστες δεκαετίες στο πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνα. Η κατά δήμο, κατά περιφέρεια, κατά κράτος καθολική λήψη αποφάσεων από τους πολίτες, μέσα από θεσμούς που οι ίδιοι δημιουργούν – δομές κοινοτικές πολιτικο-οικονομικές, δημοψηφίσματα, συνελεύσεις, τοπικά κοινοβούλια.  «Πού είναι το κράτος;» Το βιβλίο του Στέλιου Ράμφου «Διακόσια χρόνια γέννα» (Εκδόσεις «Αρμός» 2022) θα τολμούσα να πω ότι είναι το γονιμότερο αποκύημα των «εορτασμών» για τους δύο αιώνες από την εθνεγερσία μας των Ελλήνων, στην περυσινή χρονιά. Δυστυχώς, οι κρατικές εκδηλώσεις για την επέτειο ήταν όλες (ας συχωρεθεί η γενίκευση) νεκροφόρες: Υπηρετούσαν τη λογική και τα τεχνάσματα του επιδερμικού

 Απλά μαθήματα πολιτικής. Μάθημα πρώτο Ο τομέας των πληροφοριών είναι καθοριστικός για τη νίκη σε μια αντιπαράθεση. Όχι μόνο στο μέτωπο, όπου η καλή γνώση των θέσεων και των αδυναμιών του αντιπάλου προσθέτει πλεονεκτήματα σε όποιον τη κατέχει. Αλλά και σε επίπεδο πολιτικοδιπλωματικό. Η κοινή λογική λέει πως η Ελλάδα έχει δίκιο στο θέμα των νησιών, και γενικότερα στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση. Αλλά δεν μπορεί να το βρει. Η Τουρκία διαθέτει πολλούς περισσότερους μηχανισμούς και τακτικές για να αποδομήσει τα ελληνικά επιχειρήματα, με ψευδείς ή κατασκευασμένες επικλήσεις. Η συνεχής επανάληψη από την Τουρκία ότι το δίκιο στα νησιά και στο Αιγαίο γενικότερα είναι δικό της, και ότι η Ελλάδα την απειλεί, γίνεται μια μόνιμη καθημερινή επωδός στη διεθνή κοινή γνώμη. Αλλά και σε ανθρώπους που λόγω θέσης πρέπει να την πληροφορηθούν και να αναφέρουν τις πληροφορίες τους στις υπηρεσίες όπου εργάζονται· είτε πρόκειται για διπλωμάτες, είτε για μυστικές υπηρεσίες, είτε για στρατιωτικο