IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Έχει η Αθήνα επαφή με την πραγματικότητα; Ελλάδα και Τουρκία στην Αν. Μεσόγειο και Μ. Ανατολή Του Παντελή Σαββίδη Όσοι παρακολούθησαν στενά την εξέλιξη της αμερικανοτουρκικής κρίσης, θα διαπίστωσαν πόσο διαφορετικά αντιμετώπισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες την Ελλάδα και την Τουρκία. Την Αθήνα την θεωρούν δεδομένη, όπως και προσφέρθηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας. Την Τουρκία την αντιμετωπίζουν  με σεβασμό, ανησυχία και μερικές φορές και φόβο. Την Αθήνα την χρησιμοποίησαν και ως πιόνι για να διαχειριστούν την Τουρκία, μήπως και την τρομοκρατήσουν με τα F-35 που θα της δώσουν. (Με τι όπλα είναι ζητούμενο). Η Τουρκία, με θυσίες, είναι αλήθεια, έχει αποκτήσει έναν βαθμό ανεξαρτησίας και αυτονομίας στις κινήσεις της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της. Η Ελλάδα έχει εισέλθει πιο βαθιά στη μαύρη τρύπα της εξάρτησης. Η Τουρκία έχει καταστεί περιφερειακή δύναμη την οποία όλοι σέβονται και έχουν ανάγκη. Η Αθήνα δεν μπορεί να υποστηρίξει ούτε την εθνική μειονότητά της από

«Ζούμε ξανά την Ανταλκίδειο Ειρήνη»! Υφαίνεται μια νέα μορφή Ανταλκίδειας Ειρήνης που μας θυμίζει αυτή που Σπάρτη και Αθήνα είχαν κάνει όταν δέχτηκαν τον Πέρση Βασιλιά Αρταξέρξη Β’ ως ηγεμόνα της Ελλάδος ( Ξενοφώντος:Hellenika V 1,31 )   με υπογραφή υποταγής του σπαρτιάτη Ανταλκίδα.   Η συνθήκη προέβλεπε (κάτι που φαίνεται να γίνεται και τώρα):   1.) παράδοση της Κύπρου (και των τότε ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας) στους Πέρσες και 2.) αυτονομία των νησιών του Αιγαίου – αποστρατικοποίηση με σημερινή γλώσσα.   Εξαιρούνταν Λήμνος, Ίμβρος και Σκύρος που είχαν κληρουχίες της Αθήνας ώστε η τελευταία να δεχτεί πιο ενεργά την περσική υποταγή.   Η Αθηναϊκή πολιτική ελίτ του 386 π.χ. προχώρησε πιο πέρα δεχόμενη την συνθήκη ως πρόσταγμα.   Η επικυριαρχία των Περσών διήρκησε μέχρι τις ημέρες του Μεγάλου Αλέξανδρου.                                       Ο Πλάτωνας θεώρησε την συνθήκη ως άκρως ατιμωτική για τους Έλληνες περιγράφοντας την ως αισχρό και ανόσιο έργο .   Στο γνωστό έργο

Mirage 2000-5Mk.2, Mirage 2000EG/BG μπορούν να φέρουν μόνο Rafale F3R/F4 στην Τανάγρα… Κυρ. Μητσοτάκη! Ενίσχυση στόλου μαχητικών Rafale – Όχι μόνο επιχειρησιακή ανάγκη αλλά και ευρύτερο το συμφέρον της ελληνικής άμυνας από μία τέτοια προοπτική. Οι πρόσφατες εξελίξεις μόνο ως ανησυχητικές μπορούν να χαρακτηριστούν για την Ελλάδα και την άμυνά της. Ενώ η Τουρκία συγκροτεί μεθοδικά και ταχύτατα ένα πλέγμα άρνησης πρόσβασης και απαγόρευσης (A2/AD) γύρω από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, οι ελληνικές ηγεσίες, εξακολουθούν να παραμένουν προσδεδεμένες σε μία ανερμάτιστη πολιτική “γεωπολιτικών κριτηρίων” και αδικαιολόγητων “προτεραιοποιήσεων” και καθυστερήσεων περί τα εξοπλιστικά. Αυτή η επιλογή των “γεωπολιτικών κριτηρίων”, αγνοεί πλέον επικίνδυνα ότι τα δεδομένα στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου έχουν αλλάξει δραματικά. Οι εξοπλιστικές ισορροπίες της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ διατηρούνταν έναντι Ελλάδας και Τουρκίας επί ολόκληρες δεκαετίες. Του Στέργιου Δ. Θεοφ

  Stratfor: Πώς θέλει να υλοποιήσει ο Ερντογάν το όραμα της «μεγάλης Τουρκίας» Η (τελευταία;) θητεία αναμένεται να αφιερωθεί στην προσπάθεια  δημιουργίας   μιας   νέας  «Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».  Γιατί  η   συγκυρία  τον  βοηθά,   πώς επηρεάζονται Κύπρος και Ελλάδα . Ο ρόλος της Συρίας. Ο κίνδυνος του λάθους. Πέντε χρόνια είναι πολύς χρόνος για έναν πολιτικό ηγέτη. Αλλά για ένα έθνος-κράτος όπως η  Τουρκία , όπου η πρόοδος μετριέται με όρους δεκαετιών, είναι μόλις μία στιγμή. Μετά την επανεκλογή του στις 28 Μαΐου, ο Τούρκος πρόεδρος  Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν  αναμετράται με τον στόχο να καταστήσει την επόμενη (και πιθανώς τελευταία) θητεία του —η οποία λήγει το 2028— ένα καθοριστικό κεφάλαιο στην εν εξελίξει μετατροπή της Τουρκίας σε μια  ανεξάρτητη μεγάλη δύναμη .Τα επόμενα πέντε χρόνια είναι βέβαιο ότι ο Ερντογάν θα προχωρήσει κατά καιρούς σε  στρατιωτικές επεμβάσεις , όπως ακριβώς έκανε από τότε που ανέλαβε την εξουσία, το 2002. Αν ενδιαφέρεται να αφήσει κληρονομιά διαρκ

  “Αλουμινότρατες” vs. “Υπερόπλα”…  Οι πολύ κακές υπηρεσίες ΥΠΕΘΑ και Μαξίμου στην ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ. Ο “κακός χαμός” επικράτησε στα κοινωνικά δίκτυα ως αποτέλεσμα των αναφορών του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Δένδια, στη δημοσιογράφο Όλγα Τρέμη, για λογαριασμό του ιστοχώρου “Newsbomb”. Οι διάλογοι ήταν εξόχως αντιπροσωπευτικοί του κλίματος που έχει διαμορφωθεί στην ελληνική κοινωνία, με την πολιτική ηγεσία του τόπου να φέρει ακέραια την ευθύνη για την εκτροφή και τη συντήρηση μιας αρρωστημένης κατάστασης. Είπε και πολλά άλλα ο Δένδιας για τα εξοπλιστικά. Ως συνολικότερη όμως αίσθηση, παραμένει, ότι γενεσιουργός αιτία της τοξικότητα που επικρατεί, είναι ο δήθεν “γεωπολιτικός χειρισμός”. Για την ακρίβεια, η κατάχρηση στη στάθμιση ενός υπαρκτού κριτηρίου, καθώς έχει οδηγήσει σε παραγκωνισμό των στρατιωτικών επιτελείων, καθώς επίσης και τα επικοινωνιακά αφηγήματα… περί “υπερόπλων”. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και οι στρατιωτικές ηγεσίες είναι άμοιρες ευθυνών. Η όλη συζήτησ