Αδιαφορούν για τον φυσικό πλούτο.

Ορέστης Κανέλλης:

''Ελιές''

Νικόλαος Λύτρας :
''Χωράφι με στάχυα''

Αδιαφορούν για τον φυσικό πλούτο.

Καθώς σχεδόν όλα τα Σαββατοκύριακα... βόσκω στην ύπαιθρο, βρέθηκα συμπτωματικά να παρακολουθώ, και μάλιστα εν ώρα εκκλησιασμού, την οικολογική σειρά «Μήλα μου πράσινα» (ΕΤ1, Κυριακή 10.30) - από τις εξαιρετικές εκπομπές έρευνας που διασώζουν την κρατική τηλεόραση της αχαλίνωτης κυβερνητικής προπαγάνδας.

Κεντρίσματα για ποικίλους προβληματισμούς, περί την κρίση αναπόφευκτα που μας δυναστεύει καταθλιπτικά, αποτέλεσαν κάποια από τα πληροφοριακά στοιχεία της εκπομπής. Οπως λ.χ. ότι η βιοποικιλότητα της ελληνικής χλωρίδας (*) αριθμεί περί τα 6.000 είδη, ήτοι το ένα τρίτο της αντίστοιχης στην αχανή Κίνα και σχεδόν οκταπλάσια από της Βρετανίας. Μιλάμε, δηλαδή, για έναν ανεκτίμητο φυσικό θησαυρό και για εκπληκτικές δυνατότητες της ελληνικής γης, που παραμένουν εν πολλοίς αναξιοποίητες. Και ένα επί μέρους χαρακτηριστικό στοιχείο, από την ίδια εκπομπή: Ευφυείς επιχειρηματίες αξιοποιούν τη γεωθερμία στη Νιγρίτα Σερρών και παράγουν την περίφημη σπιρουλίνα προς εξαγωγή, βεβαίως, μαζί με άλλα εκτός ανταγωνισμού προϊόντα μας, όπως ο κρόκος  Κοζάνης, η  μαστίχα Χίου κ.ά.

Στην τσίτα διαρκώς όπως όλοι μας, από τον τρομοκρατικό ακατάσχετο βερμπαλισμό (για νέα μνημόνια, κι άλλο σφίξιμο στο ζωνάρι, ξεπούλημα όσο όσο της δημόσιας περιουσίας, υποθήκευση της κρατικής κυριαρχίας, επικυρίαρχη την τρόικα να λύνει και να δένει ασύδοτη, επιμηκύνσεις, αναδιαρθρώσεις και συναινέσεις, αλλά πουθενά λίγο φως), διαολίζομαι στη σκέψη ότι ουδείς ασχολείται σοβαρά με το κατ' εξοχήν συγκριτικό πλεονέκτημά μας: την παραγωγική γη, το υπέδαφος και τον υποθαλάσσιο χώρο - και πώς ο φυσικός μας πλούτος, με την αξιοποίησή του, θα ενταχθεί σε μια στέρεη αναπτυξιακή προοπτική, που θα δώσει και τη διέξοδο στην κρίση.

Από την κυβέρνηση, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Κ. Σκανδαλίδης ανακοίνωσε ξαφνικά (στις 5-4-11) ότι γίνεται προσπάθεια να καταγραφούν οι σχολάζουσες δημόσιες γαίες για να δοθούν, με συμβολικό ενοίκιο, σε ακτήμονες αγρότες. Μιλάμε για παρατημένα επί δεκαετίες χέρσα χωράφια και καταπατημένες εκτάσεις, που υπολογίζονται συνολικά σε δύο εκατομμύρια στρέμματα -χώρια τα 1,5 εκατομμύριο στρέμματα αγροτικής γης που περιλαμβάνονται, λέει, στην εκκλησιαστική και τη μοναστηριακή περιουσία και δεν τολμούν να αγγίξουν οι πολιτικοί μας για να μην πάνε στην κόλαση... Δύο μήνες μετά, υποτίθεται ότι καταρτίζεται ακόμη το σχετικό νομοσχέδιο.

Στο «Ζάππειο 2» ο Αντ. Σαμαράς έδωσε ρέστα με μια «ολοκληρωμένη πρόταση διεξόδου από την κρίση» που δεν περιέχει ούτε μια παράγραφο με καινοτόμες ιδέες για αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής.

Στη Βουλή η άγονη ρητορική περιστρέφεται πια στο συναινετικό συνοικέσιο των κομμάτων εξουσίας, που επιτάσσει η τρόικα, άρχισε να εκλιπαρεί το ΠΑΣΟΚ και αρνείται με κόνξες η Ν.Δ.

Τα ομφαλοσκοπικά κόμματα της Αριστεράς συναγωνίζονται σε ανέξοδες ανατρεπτικές κορόνες, που δεν φαίνεται να εμπνέονται και από ένα ξαναζωντάνεμα της επαρχιακής ερημίας.

Τέλος, πέρα βρέχει για τους εμβριθείς αναλυτές της κρίσης (πού ήταν κρυμμένοι τόσα χρόνια;) που ξημεροβραδιάζονται συνωθούμενοι στα τηλεοπτικά κανάλια και μηρυκάζουν ανιαρά τα ίδια και τα ίδια...

Μόνη, πάλι, φωτεινή εξαίρεση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρ. Παπούλιας. Καίριες οι επισημάνσεις του σε χαιρετισμό του προς την Πανελλήνια Ενωση Νέων Αγροτών:

* Οτι η απομάκρυνση από την παράδοση της χώρας, τη συνδεδεμένη άρρηκτα με τον αγροτισμό, και η βαθμιαία εγκατάλειψη της παραγωγικής προσπάθειας «ανήκουν στα βασικά αίτια της σφοδρής κρίσης. Σταματήσαμε να παράγουμε, συνηθίσαμε να εισάγουμε, μάθαμε να εξαρτώμεθα από τους άλλους και ξεχάσαμε τις δικές μας δυνατότητες».

* Οτι επείγουν η ανάδειξη νέων εναλλακτικών και βιολογικών καλλιεργειών, η χρήση νέων τεχνολογιών για την επιχειρηματικότητα στα αγροτικά προϊόντα, η καλλιέργεια γνήσιας οικολογικής συνείδησης, η δημιουργία κινήτρων για προσέλκυση νέων αγροτών «και κυρίως η επαναφορά του ανθρώπου στο κέντρο της προσπάθειας».

* Και ότι «πάνω απ' όλα προέχει η χάραξη μιας εθνικής στρατηγικής» με επίκεντρο μια δυναμική αγροτική πολιτική.

Θα μπορούσε να αποδειχθεί εύστοχη η πρωθυπουργική ρήση «να κάνουμε την κρίση ευκαιρία». Πρώτιστο πεδίον εφαρμογής της, η επαρχία. Επί μισόν αιώνα συνεχούς αφαίμαξης, τη ρήμαξαν η αναγκαστική αστυφιλία μετά τον εμφύλιο και η επίσης αναγκαστική μαζική μετανάστευση του '60. Και την καταδίκασε σε μόνιμη καχεξία το μυωπικό και άπληστο κράτος των Αθηνών - με κορυφαίο δονκιχωτικό εγχείρημα τον συναινετικό παραλογισμό της Ολυμπιάδας.

Τώρα η άγρια κρίση, με την ανεργία, την εγκληματικότητα, την πείνα και την ασφυξία, διώχνει όλο και πιο πολλούς από τα αστικά κέντρα προς την ύπαιθρο. Να μετατρέψουμε, λέω, τη λύση ανάγκης, την άτακτη φυγή για επιβίωση, σε επιλογή για δημιουργικό βιοπορισμό και ποιότητα ζωής! Ιδού η μεγάλη πρόκληση των καιρών - και μια δέσμη φωτός στη μαύρη μαυρίλα...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ

''Ελευθεροτυπία ''

23 Μαΐου 2011

(*)
(Οι εικονογραφήσεις και οι παραπομπές στην ανάρτηση γίνονται με ευθύνη του blogger)