Venezuela Crisis. (2)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Πώς κατέρρευσε η πετρελαϊκή βιομηχανία της Βενεζουέλας.
2) Γεωπολιτικές οι διαστάσεις της κρίσης στη Βενεζουέλα.
(3) Κοιτώντας το μέλλον της Ελλάδας μέσα από τη Βενεζουέλα!
(4) Τι συμβαίνει στη Βενεζουέλα και τι προβλέπεται για το μέλλον.
(5) Το επικίνδυνο παιχνίδι που παίζει ο Τραμπ με τη Βενεζουέλα.
(6) O Μαδούρο «φυγαδεύει» τα αποθέματα χρυσού της Βενεζουέλας;
(7) «Βενεζουέλα. Από τον Τσάβες στον Μαδούρο».
Συγκλονιστικές μαρτυρίες για βασανιστήρια στη Βενεζουέλα
στην παρουσίαση του βιβλίου του Ιάσονα Πιπίνη.
(8) Γιατί ο Τραμπ είναι αποφασισμένος να τελειώσει τον Μαδούρο.
(9) Προπαγάνδα κατά της Βενεζουέλας.
(10) Βενεζουέλα - Τουρκία, νέα συμμαχία;
(8) Γιατί ο Τραμπ είναι αποφασισμένος να τελειώσει τον Μαδούρο.
(9) Προπαγάνδα κατά της Βενεζουέλας.
(10) Βενεζουέλα - Τουρκία, νέα συμμαχία;
1.
Πώς κατέρρευσε η πετρελαϊκή βιομηχανία της Βενεζουέλας.
Επιτρέψτε μου να ξεκαθαρίσω ότι το άρθρο αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επιχείρημα υπέρ της ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις της Βενεζουέλας. Παρά τις επικρίσεις μου για το πώς η Βενεζουέλα διαχειρίστηκε τη βιομηχανία πετρελαίου της, δεν προτείνω την επιβολή μιας λύσης από τις ΗΠΑ στη χώρα.
Αυτή η δημοσίευση προέρχεται από μια πρόσφατη συζήτηση που είχα σχετικά με την παρακμή της βιομηχανίας πετρελαίου της Βενεζουέλας. Το ερώτημα ήταν αν η παραγωγή πετρελαίου της χώρας μειώνεται εξαιτίας των κυρώσεων ή της κακής διαχείρισης. Αν και συμφωνώ ότι οι κυρώσεις είχαν αντίκτυπο - ειδικά κατά το παρελθόν έτος - η ρίζα των προβλημάτων της Βενεζουέλας πηγαίνει πίσω 20 χρόνια.
Παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν νέες κυρώσεις κατά της βιομηχανίας πετρελαίου της Βενεζουέλας, θα επισημάνω σχετικά με προηγούμενες κυρώσεις ότι η Βενεζουέλα παρέμεινε ένας από τους σημαντικότερους προμηθευτές πετρελαίου προς τις ΗΠΑ. Το 2018, η Βενεζουέλα ήταν πίσω μόνο από τον Καναδά και τη Σαουδική Αραβία στον όγκο του πετρελαίου που εισήγαγαν οι ΗΠΑ. Οι εισαγωγές από τη Βενεζουέλα έχουν μειωθεί με την πάροδο των ετών, αλλά αυτό συμβαίνει με σχεδόν όλες τις χώρες, καθώς εκτοξεύτηκε η αμερικανική παραγωγή από σχιστόλιθο. Ωστόσο, οι κυρώσεις δεν εμπόδισαν τη Βενεζουέλα από το να επωφεληθεί από τις πωλήσεις πετρελαίου στις ΗΠΑ.
Μια σύντομη ιστορία της πετρελαϊκής βιομηχανίας της Βενεζουέλας
Η παραγωγή πετρελαίου της Βενεζουέλας έφθασε σε ιστορικό υψηλό επίπεδο το 1970, όταν η χώρα παρήγαγε 3,8 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως (BPD). Το 1971, η Βενεζουέλα κρατικοποίησε τη βιομηχανία φυσικού αερίου, και άρχισε να λαμβάνει μέτρα για την εθνικοποίηση της πετρελαϊκής της βιομηχανίας. Η πετρελαϊκή βιομηχανία κρατικοποιήθηκε επίσημα το 1976. Την εποχή εκείνη ιδρύθηκε η κρατική πετρελαϊκή εταιρία της Βενεζουέλας Petróleos de Venezuela S.A. (PDVSA).
Μεταξύ 1970 και 1985, η παραγωγή πετρελαίου στη Βενεζουέλα παρουσίασε πτώση άνω του 50%. Αλλά τότε η παραγωγή εκεί άρχισε να αυξάνεται για ακόμη μια φορά. Το 1997, καθώς επεδίωκε να προσελκύσει ξένες επενδύσεις και να αναπτύξει το βαρύ πετρέλαιο στην ζώνη Orinoco, η Βενεζουέλα άνοιξε τη βιομηχανία πετρελαίου στις ξένες επενδύσεις.
Έως το 1998, η παραγωγή πετρελαίου της Βενεζουέλας είχε ανακάμψει στα 3,5 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, φθάνοντας σχεδόν στο προηγούμενο υψηλό της. Το 1999, ο Hugo Chavez άρχισε να υπηρετεί ως πρόεδρος της Βενεζουέλας. Κατά τη διάρκεια της γενικής απεργίας της Βενεζουέλας την περίοδο 2002-2003, ο Chavez απέλυσε 19.000 υπαλλήλους της PDVSA και τους αντικατέστησε με υπαλλήλους πιστούς στην κυβέρνησή του.
Η Βενεζουέλα έχει τα μεγαλύτερα αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος των αποδεδειγμένων αποθεμάτων πετρελαίου της Βενεζουέλας αποτελείται από εξαιρετικά βαρύ αργό πετρέλαιο στην ζώνη Orinoco. Η Orinoco περιέχει περίπου 1,2 τρισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαϊκών πόρων (που δεν πρέπει να συγχέονται με αποδεδειγμένα αποθέματα).
Αυτό το πετρέλαιο είναι ιδιαίτερα δύσκολο να παραχθεί, γι 'αυτό και η Βενεζουέλα κάλεσε διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες στη χώρα να συμμετάσχουν στην ανάπτυξη αυτών των αποθεμάτων. Εταιρείες όπως η ExxonMobil, η BP, η Chevron, η Total και η ConocoPhillips επένδυσαν δισεκατομμύρια δολάρια σε τεχνολογία και υποδομές για να μετατρέψουν το εξαιρετικά βαρύ πετρέλαιο σε εξαγωγές αργού πετρελαίου.
Οι προκλήσεις στην παραγωγή αυτού του πετρελαίου απαιτούν σημαντικές επενδύσεις κεφαλαίου. Αυτές οι επενδύσεις συνιστούν ρίσκο για τις εταιρείες πετρελαίου που τις κάνουν, αλλά θα αποδώσουν εάν αυξηθούν οι τιμές του πετρελαίου.
Οι αιτίες της πτώσης
Το 2007 οι τιμές του πετρελαίου αυξάνονταν και η κυβέρνηση Chavez κυνήγησε περισσότερα έσοδα, καθώς οι επενδύσεις των διεθνών πετρελαϊκών εταιρειών άρχισαν να αποδίδουν. Η Βενεζουέλα απαίτησε αλλαγές στις συμφωνίες των διεθνών πετρελαϊκών εταιρειών που θα παρείχαν στην PDVSA τον πλειοψηφικό έλεγχο των έργων.
Οι ExxonMobil και ConocoPhillips αρνήθηκαν και ως εκ τούτου τα περιουσιακά τους στοιχεία απαλλοτριώθηκαν. (Αυτές οι απαλλοτριώσεις κρίθηκαν αργότερα παράνομες και δόθηκε αποζημίωση και στις δύο εταιρείες).
Συνεπώς, υπάρχουν δύο συναφείς αιτίες που οδήγησαν στην απότομη πτώση της παραγωγής πετρελαίου της Βενεζουέλας, παρά την κορυφαία θέση της χώρας σε αποδεδειγμένα αποθέματα.
Η πρώτη ήταν η απόρριψη της εμπειρογνωμοσύνης που απαιτείται για την ανάπτυξη του βαρέως πετρελαίου της χώρας. Αυτό άρχισε με την απόλυση των υπαλλήλων της PDVSA το 2003 και συνεχίστηκε με την εξώθηση της διεθνούς εμπειρογνωμοσύνης εκτός χώρας το 2007.
Δεύτερον, η κυβέρνηση Chavez απέτυχε να εκτιμήσει το ύψος των κεφαλαιουχικών δαπανών που απαιτούνται για να συνεχιστεί η ανάπτυξη του πετρελαίου της χώρας. Αυτό έγινε σε μεγάλο βαθμό λόγω της έλλειψης εμπειρίας μεταξύ των πιστών του Chavez που διοικούσαν τώρα την PDVSA.
Όταν οι τιμές του πετρελαίου ήταν υψηλές, ο Chavez διοχέτευσε δισεκατομμύρια από τη βιομηχανία πετρελαίου στα κοινωνικά προγράμματα της χώρας. Ωστόσο, δεν κατάφερε να επανεπενδύσει επαρκώς σε αυτή τη βιομηχανία εντάσεως κεφαλαίου.
Μετά τις απαλλοτριώσεις του 2007, η παραγωγή πετρελαίου της Βενεζουέλας σημείωσε απότομη πτώση. Το 2018, η παραγωγή πετρελαίου της Βενεζουέλας μειώθηκε στα 1,5 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, που αντιστοιχεί σε μείωση κατά περισσότερο από 50% από τα επίπεδα του 2006.
Συμπεράσματα
Πιστεύω ότι μια χώρα πρέπει να χρησιμοποιεί τους φυσικούς της πόρους για να ωφελεί τους πολίτες της, αλλά πρέπει να είσαι πρόθυμος να κάνεις τις επενδύσεις που απαιτούνται για να διατηρήσεις τις αντίστοιχες βιομηχανίες σε καλή κατάσταση. Το πρόβλημα με την προσέγγιση της Βενεζουέλας ήταν ότι αντλούσε πάρα πολλά από τη βιομηχανία, η οποία θυσίασε την ικανότητά της να συνεχίσει να αυξάνει την παραγωγή της.
Είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι η πετρελαϊκή βιομηχανία της Βενεζουέλας μπορεί να ανακάμψει χωρίς σημαντική επανεπένδυση. Είτε με μια αλλαγή στην κυβέρνηση, είτε με συμφωνίες της σημερινής κυβέρνησης με χώρες που είναι απεγνωσμένες για πετρέλαιο (π.χ. Κίνα), μπορεί να αναμένει κανείς ότι το status quo στη Βενεζουέλα θα συνεχίσει να καταστρέφει την πετρελαϊκή βιομηχανία της χώρας.
Του Robert Rapier
30/1/2019
2.
Γεωπολιτικές οι διαστάσεις της κρίσης στη Βενεζουέλα.
Απορροφημένη από τις μεσανατολικές της περιπέτειες κατά την πρώτη δεκαετία του αιώνα η Ουάσιγκτον είδε την "πίσω αυλή” της στη Λατινική Αμερική να ξεφεύγει από τον έλεγχό της. Η κινεζική διείσδυση (που ανέδειξε λ.χ. τον ασιατικό γίγαντα σε πρώτο εμπορικό εταίρο της Βραζιλίας) υπήρξε ένας δείκτης αυτής της βορειοαμερικανικής υποχώρησης. Ένας άλλος ήταν η ανάδειξη σε αρκετές χώρες της ηπείρου αριστερών και κεντροαριστερών κυβερνήσεων ανταγωνιστικών προς τα συμφέροντα των ΗΠΑ (βλ. ενδεικτικά το κλείσιμο των βάσεων και την παροχή ασύλου στον Τζούλιαν Ασάνζ του Wikileaks από την προηγούμενη κυβέρνηση του Εκουαδόρ).
Ωστόσο ήρθε η ώρα να επαναβεβαιωθεί η ισχύς του "δόγματος Μονρόε”. Η σχετική απεμπλοκή της υπερδύναμης από τα μεσανατολικά πράγματα δείχνει να συνοδεύεται από μία ανανέωση του ενδιαφέροντός της για τη Λατινική Αμερική, με την υιοθέτηση μιας περισσότερο "ακτιβιστικής” στάσης.
Αναλαμβάνοντας την αμερικανική προεδρία ο Ντόναλντ Τραμπ διακήρυξε ότι η πολιτική της "αλλαγής καθεστώτων” είχε ξεπεραστεί. Όμως και σε αυτό τον τομέα έμελλε να αυτοαναιρεθεί – χωρίς αυτή τη φορά να καταγγελθεί από τους φιλελεύθερους εσωτερικούς του αντιπάλους. Άλλωστε, το πηδάλιο του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας κρατά ο Τζον Μπόλτον, εκ των πρωταγωνιστών και της προηγούμενης δεκαετίας.
Ήταν ο Μπόλτον ακριβώς ο οποίος πρόσφατα κατονόμασε την Βενεζουέλα, την Κούβα και τη Νικαράγουα ως την "τρόικα της τυραννίας” - και ήταν ο ίδιος ο Τραμπ ο οποίος "προέβλεψε” ότι ο βενεζολάνος πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο μπορεί να ανατραπεί από τον ίδιο του τον στρατό.
Η απόφαση της κυβέρνησης Τραμπ να αναγνωρίσει ως προσωρινό πρόεδρο της Βενεζουέλας τον πρόεδρο της ελεγχόμενης από την αντιπολίτευση Εθνοσυνέλευσης Χουάν Γουαιδό (προτού καν ο ίδιος αυτοαναγορευθεί ενώπιον εκατοντάδων χιλιάδων οπαδών του) συνιστά βήμα χωρίς επιστροφή και αναδεικνύει την διεθνοποίηση της βενεζολανικής κρίσης.
Οι νέοι φίλοι
Η Ουάσιγκτον έχει λόγους να βιάζεται: διότι ο Μαδούρο αναζητεί ολοένα και περισσότερο στήριγμα σε διεθνείς ανταγωνιστές των ΗΠΑ, με ορατό το ενδεχόμενο να μετατρέψει τη χώρα του σε "βατήρα” τους στο Δυτικό Ημισφαίριο.
Ήδη τον Δεκέμβριο η επίσκεψη του Μαδούρο στη Μόσχα σημαδεύτηκε, όπως σημείωνε το capital.gr, από τη σύναψη συμφωνιών για ρωσικές επενδύσεις ύψους 5 δισ. δολαρίων στον πετρελαϊκό τομέα και 1 δισ. στην εξόρυξη χρυσού, αλλά και από πολιτικές δηλώσεις υποστήριξης, με τον Ρώσο πρόεδρο να καταδικάζει, υπαινισσόμενος τη στάση των ΗΠΑ, "κάθε ενέργεια σχετιζόμενη με τρομοκρατία και κάθε απόπειρα αλλαγής δια της βίας της κατάστασης” στη Βενεζουέλα.
Tα πράγματα πήραν θεαματική τροπή λίγες μέρες μετά, όταν (εν είδει απάντησης προς την απόσυρση των ΗΠΑ από την συμφωνία INF του 1987 περί πυρηνικών όπλων μέσου βεληνεκούς) δύο ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά αεροσκάφη Tupolev-160 "Blackjack”, συνοδευόμενα από ένα μεταγωγικό ΑΝ-124 και ένα επιβατηγό Ilyushin-62 στο οποίο μετέβαιναν 100 Ρώσοι στρατιωτικοί, μετέβησαν στη Βενεζουέλα, όπου και συμμετείχαν σε 10ωρη άσκηση ανεφοδιασμού εν πτήσει πάνω από την Καραϊβική – την πρώτη του είδους από το 2013. Ο επικεφαλής του State Department, Μάικ Πομπέο έσπευσε να καταγγείλει μέσω Twitter τη Μόσχα και το Καράκας ως "δύο διεφθαρμένες κυβερνήσεις, οι οποίες κατασπαταλούν δημόσια κονδύλια και καταπνίγουν την ελευθερία, ενώ οι λαοί τους υποφέρουν”.
Σημειώνεται ότι από το 2006 έως σήμερα η ρωσική κυβέρνηση και η Rosneft έχουν δανείσει στην καταρρέουσα οικονομικά Βενεζουέλα 17 δισ. δολάρια. Η στήριξη της Μόσχας στη χώρα με τα μεγαλύτερα αναξιοποίητα κοιτάσματα πετρελαίου στον κόσμο προφανώς έχει τη σημασία της και για τους συσχετισμούς στον OPEC plus και την διαμόρφωση των τιμών του μαύρου χρυσού.
Το Πεκίνο, είναι επίσης βασικός σύμμαχος και δανειστής της Βενεζουέλας, στην οποία έχει χορηγήσει δάνεια ύψους περίπου 62 δισ. δολαρίων την τελευταία δεκαετία, κυρίως με αντάλλαγμα πετρέλαιο. Σε τριήμερη επίσημη επίσκεψή του στην Κίνα τον Σεπτέμβριο ο Μαδούρο ανακοίνωσε την αύξηση των πετρελαϊκών εξαγωγών προς τον ασιατικό γίγαντα από τα 700.000 στα ένα εκατομμύριο βαρέλια ημερησίως.
Αλλά και ο έτερος θιασώτης της πολυκεντρικής διεθνούς τάξης πραγμάτων, Ταγίπ Ερντογάν έχει δημιουργήσει με τον Μαδούρο μιαν όλως παράδοξη εκ πρώτης όψεως σχέση συνεργασίας. Ο Βενεζολάνος ηγέτης έχει επισκεφθεί τέσσερις φορές την Τουρκία (συμπεριλαμβανομένης και της τελετής ορκωμοσίας του Ερντογάν ως εκτελεστικού προέδρου), ενώ ο Τούρκος ομόλογός του έχει ανταποδώσει μία φορά, οπότε συνυπέγραψε συμφωνίες συνεργασίας στον πετρελαϊκό, εξορυκτικό και αμυντικό τομέα, τιμήθηκε με το χρυσό παράσημο του Σίμον Μπολίβαρ και διακήρυξε, εις επήκοον της Ουάσιγκτον, ότι δεν θα ζητήσει την άδεια κανενός τρίτου σχετικά με τις συνεργασίες που συνάπτει, αλλά μόνο του τουρκικού λαού.
Φοβούμενη λόγω των δυτικών κυρώσεων για την τύχη των αποθεμάτων της σε χρυσό (τα φυλασσόμενα στην Τράπεζα της Αγγλίας έχουν ήδη δεσμευθεί), η Βενεζουέλα έχει στραφεί στην Τουρκία, αντί της Ελβετίας, για την επεξεργασία τους και τη μετατροπή τους σε ράβδους.
Η χώρα του Μαδούρο εκτιμάται ότι διαθέτει τα δεύτερα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού στον κόσμο και επιδιώκει να τριπλασιάσει την παραγωγή της, ωστόσο στερείται τεχνογνωσίας και επενδύσεων. Ο αντίστοιχος τουρκικός κλάδος άδραξε την ευκαιρία: στο εννεάμηνο του 2018, οι εισαγωγές μετάλλων (κατά 90% χρυσού) στην Τουρκία από τη Βενεζουέλα έφθασαν τα 903 εκατ. δολάρια, ενώ και ο τουρκικός κατασκευαστικός τομέας εισήλθε στην βενεζολάνικη αγορά.
Το τέλος του "ροζ κύματος”
Στο εσωτερικό της Λατινικής Αμερικής οι φίλοι του Μαδούρο λιγοστεύουν. Το λεγόμενο "ροζ κύμα” των αριστερών και κεντροαριστερών κυβερνήσεων έχει αναστραφεί, ενώ στη φυσική ηγέτιδα της ηπείρου, τη Βραζιλία η έλευση του ακκροδεξιού Ζάιρ Μπολσονάρο στα πράγματα βάζει τέλος σε μια περίοδο διεκδίκησης αυτοτελούς ρόλου έναντι των ΗΠΑ.
Είναι χαρακτηριστική η συγκρότηση το τελευταίο διάστημα της άτυπης "Ομάδας της Λίμα”, η οποία συνασπίζει τον Καναδά και 13 λατινοαμερικανικές χώρες και έσπευσε να χαρακτηρίσει παράνομη την δεύτερη προεδρική θητεία Μαδούρο, που ξεκίνησε στις 10 Ιανουαρίου.
Στο επίπεδο του 34μελούς Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, η βενεζολάνικη κυβέρνηση δεν μπορεί παρά να ελπίζει στη στήριξη των λοιπών μελών της "τρόικας της τυραννίας”. της Βολιβίας του Έβο Μοράλες, του Μεξικού του νεοεκλεγέντος κεντροαριστερού προέδρου Ομπραδόρ, της Ουρουγουάης και μικρών νησιωτικών κρατών της Καραϊβικής που προμηθεύονται βενεζολάνικο πετρέλαιο με προνομιακούς όρους. Μάλιστα ο γραμματέας του ΟΑΚ ήταν ο πρώτος ο οποίος έκανε δημοσίως λόγο (χωρίς εξουσιοδότηση από τα όργανα που εκπροσωπεί) για αναγόρευση του Γουαιδό ως προσωρινού προέδρου.
Η προοπτική του χάους
Η ύπαρξη στη Βενεζουέλα δύο περίπου ισοδύναμων πολιτικών, αλλά και κοινωνικών μπλοκ (με συνδηλώσεις ακόμη και φυλετικές) με επίδικο τη νομή της προσόδου από τη μονοκαλλιέργεια του πετρελαίου δημιουργεί ένα "παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος”, στο οποίο δεν μπορούν να λειτουργήσουν οι κανόνες της δημοκρατικής εναλλαγής και συνύπαρξης. Ιδίως αφότου η αντιπολίτευση υιοθέτησε (αντί να επενδύσει στην ταχύτατη φθορά του Μαδούρο) τη ρητορική της "απονομιμοποίησης” και βίαιες τακτικές.
Επιπλέον, εκτόνωση της κρίσης μέσω κάποιου συμβιβασμού δεν μπορεί να προκύψει στον βαθμό που η αντιπολίτευση γνωρίζει ότι έχει την απεριόριστη στήριξη του αμερικανικού παράγοντα. Οι προσπάθειες της Αγίας Έδρας να μεσολαβήσει σε μια διαδικασία εθνικού διαλόγου δεν τελεσφόρησαν ή έμειναν στα χαρτιά, όπως συνέβη με σχετική πρωτοβουλία ευρωπαϊκών κρατών. Σε ένα σκηνικό που θυμίζει όλο και περισσότερο την Ουκρανία του 2014, η Ε.Ε. χάνει κάθε πρωτοβουλία κινήσεων και προορίζεται να συνταχθεί με την Ουάσιγκτον.
Ωστόσο, η ανατροπή του Μαδούρο δεν μπορεί να έλθει, όσο δεν εμφανίζονται ρήγματα στον στρατό, από τον οποίο άλλωστε και προέκυψε το πείραμα του τσαβισμού. Με αυτή την έννοια, η χώρα μοιάζει καταδικασμένη να βυθίζεται για καιρό στο χάος.
Αυτό το τοπίο διευκολύνει την περιφερειακή διάχυση της βενεζολανικής κρίσης. Παρότι ο Τραμπ προειδοποιεί ότι όλες οι επιλογές βρίσκονται στο τραπέζι, δύσκολα θα φανταζόταν κανείς μιαν άμεση στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στην πυριτιδαποθήκη της Βενεζουέλας. Τούτο όμως δεν αποκλείει την εμπλοκή γειτονικών κρατών, όπως η Κολομβία, η Βραζιλία και η Γουιάνα (με την οποία η Βενεζουέλα έχει και ανεπίλυτες εδαφικές διαφορές). Το κύμα εξόδου Βενεζολάνων πολιτών προς τρίτες χώρες, αλλά και ο ιεραποστολικός ζήλος του Μπολσονάρου να απαλλάξει όλη την ήπειρο από τον "κομμουνισμό” προοιωνίζεται εκρηκτικές καταστάσεις.
Του Κώστα Ράπτη
http://www.capital.gr/diethni/3339895/geopolitikes-oi-diastaseis-tis-krisis-sti-benezouela?fbclid=IwAR2KbjJcooh56BBZnSE42c0rIfDCdelWmFZjXp4_hLsf6I2mji5R335Ht3c
24/1/2019
3.
Κοιτώντας το μέλλον της Ελλάδας μέσα από τη Βενεζουέλα!
Παρακολουθώντας κανείς την σε εξέλιξη κρίση στη Βενεζουέλα, η οποία είναι προϊόν των καταστροφικών δικτατορικών καθεστώτων , Τσάβες και Μαδούρο, μπορεί να δει κανείς τη ζημιά που μπορεί να υποστεί μια χώρα από δήθεν αριστερούς και προοδευτικούς ηγέτες, οι οποίοι μπροστά στο στόχο διατήρησης της εξουσίας προκαλούν καταστροφική ζημιά σε έθνη και τους λαούς τους. Ας κοιτάξουμε λοιπόν την κρίση στη Βενεζουέλα, ως Έλληνες, και ας τη χρησιμοποιήσουμε ως επιμόρφωση, και όλοι αντιλαμβάνονται τι ακριβώς σημαίνει αυτό.
Οι οικονομικές πολιτικές Τσάβες – Μαδούρο, κατέστρεψαν αυτό που αποτελούσε την κινητήριο δύναμη του Βόρειου μισού της Νότιας Αμερικής, μια από τις πλέον προηγμένες εταιρίες ενέργειας του αναπτυσσόμενου κόσμου την PDVSA. Ειδικά κατά τη διάρκεια της δικτατορίας Μαδούρο, η καταστροφή προχώρησε ταχύτατα. Οι ξένες αεροπορικές εταιρίες δεν εξυπηρετούν πλέον την αγορά της χώρας και οι περισσότεροι κατασκευαστές σε όλους τους τομείς έχουν αποχωρήσει λόγω μη πληρωμής τους, με αποτέλεσμα σε μια χώρα παραγωγής πετρελαίου να επικρατεί μεγάλης έκτασης πείνα.
Ο δικτάτορας του Καράκας Μαδούρο, έχει καταστρατηγήσει το Σύνταγμα, διεξάγει εκλογές παρωδία, και έχει θέσει την αντιπολίτευση εκτός κάθε ρόλου στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Κάτω από το ζυγό του δήθεν σοσιαλισμού του λαού μια από τις πιο πετυχημένες και ανερχόμενες χώρες της Λατινικής Αμερικής, εξελίχθηκε σε μια από τις πιο κατεστραμμένες. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς που η χώρα έσκασε και τα χειρότερα έπονται.
Το εάν ο δικτάτορας Μαδούρο θα πέσει στο τέλος ή η κρίση θα οδηγήσει σε ακόμη μια σφαγή του κόσμου από το καθεστώς μένει να το δούμε, αλλά ακόμη και στην περίπτωση που μια νέα κυβέρνηση που θα απηχεί τη βούληση του λαού και δεν θα κάνει λάθη αναλάβει, το μεσοπρόθεσμο μέλλον της Βενεζουέλας δείχνει χάος και δύσκολες ημέρες. Η ζημιά της χούντας Τσάβες – Μαδούρο είναι τόσο βαθιά και καταστροφική που δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.
Υπάρχουν ορισμένα σοβαρά προβλήματα για το μέλλον. Η Βενεζουέλα ήταν σοβαρός εξαγωγέας στον τομέα των τροφίμων, αλλά η κλεψιά, η διαφθορά, η κατάρρευση της γραμμής παραγωγής, και η εκμετάλλευση από το καθεστώς των ιδιωτικών κεφαλαίων οδήγησε, τη χώρα στο να εισάγει τα τρία τέταρτα των τροφίμων. Οι αναλύσει λένε ότι στην καλύτερη περίπτωση, με μία τέλεια διαχείριση, πολιτική ενότητα, και τεράστια εξωτερική βοήθεια, το να επανέλθει η Βενεζουέλα σε νορμάλ επίπεδα, θα χρειαστούν τρία χρόνια.
Το δεύτερο θέμα έχει να κάνει με το πετρέλαιο, που μπορεί να είναι ταυτόχρονα πρόβλημα αλλά και λύση στον οικονομικό τομέα. Το χρήμα που μπορεί να φέρει το πετρέλαιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αναζωπύρωση του γεωργικού τομέα. Αλλά δεν πρόκειται για κάτι που είναι εύκολο και γρήγορο.
Το αργό πετρέλαιο της Βενεζουέλας είναι ανάμεσα στα πιο ακριβά όσο αφορά την παραγωγή στον κόσμο, και η τιμή του είναι ανάμεσα στις πιο χαμηλές. Είναι πλούσιο σε θείο και πολύ παχύ. Μόνο πολύ ειδικοί τεχνίτες μπορεί να το εξορύξουν , αι χρειάζονται ειδικά μηχανήματα για να το μεταφέρουν. Επίσης πολύ λίγες είναι οι χώρες που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν. Εάν προσθέσει κανείς σε αυτό το οικονομικό χάος και την πολιτική κατάρρευση στη χώρα, αντιλαμβάνεται ότι ελάχιστες θα είναι οι εταιρίες που θα επενδύσουν στο άμεσο μέλλον στη χώρα. Θα χρειαστούν περίπου πέντε χρόνια για να προστεθούν ένα εκατομμύριο βαρέλια στην παραγωγή, ενώ σήμερα η Βενεζουέλα παράγει σε ημερήσια βάση, 1,6 βαρέλια, σοβαρή μείωση από την εποχή πριν αναλάβει ο Τσάβες, που η παραγωγή ήταν 3,4 βαρέλια την ημέρα. Και για να ολοκληρωθεί η τραγωδία, τεχνικά και οικονομικά η Βενεζουέλα είναι δεσμευμένη να παρέχει οποιαδήποτε νέα παραγωγή στην Κινεζικές και Ρωσικές οντότητες που παρείχαν στις κυβερνήσεις Τσάβες και Μαδούρο, δισεκατομμύρια δολάρια σε δάνεια, που πρέπει να πληρωθούν με πετρέλαιο.
Ένα ακόμη θέμα είναι ότι παραδοσιακά η Βενεζουέλα, είναι ακόμα και στα καλύτερά της μια δύσκολη πολιτικά χώρα. Η οικονομική κουλτούρα της χώρας, χαρακτηρίζεται από τεράστια οικονομική ανισότητα, που δημιουργεί έγκλημα και βία. Το πετρέλαιο χρησιμοποιήθηκε για να ηρεμήσουν μεγάλα τμήματα της χώρας μέσω τεράστιων επιδοτήσεων σε προϊόντα ενέργειας και τρόφιμα, κάτι που η χώρα δεν αντέχει πλέον. Οπότε μια κοινωνική αναταραχή πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Και μακάρι αυτό να ήταν το χειρότερο. Η άνοδος του Τσάβες στην εξουσία έγινε πρώτα με προσπάθεια πραξικοπήματος. Όταν έγινε Πρόεδρος με πιο ομαλά μέσα, επιβίωσε από ένα πραξικόπημα. Αυτό το είχε κάνει νευρικό, με αποτέλεσμα να αγοράσει και να δημιουργήσει ένα προσωπικό παραστρατιωτικό στρατό, τον οποίο εξόπλισε με ρωσικά Καλάζνικοφ. Όλοι αυτοί τώρα είναι απλήρωτοι και οπλισμένοι, και έτοιμοι να αρπάξουν ότι επιθυμούν.
Όλη αυτή η ένταση, όλη αυτή η διάλυση που επέφεραν οι δικτάτορες, Τσάβες και Μαδούρο, δεν έχει δρόμο και τρόπο εκτόνωσης. Μόλις πέσει ο δικτάτορας Μαδούρο, δεν υπάρχει κανείς άλλος, παρά ο ταλαίπωρος επόμενος για να μαζέψει τα συντρίμμια και να οδηγήσει τη χώρα σε ένα καλύτερο μέλλον. Δεν υπάρχει γειτονική χώρα για να μεταναστεύσουν οι άνθρωποι από τη Βενεζουέλα, που να εξάγει τρόφιμα. Η μόνη χώρα που είναι προσβάσιμη από ξηράς και συνορεύει με τη Βενεζουέλα είναι η Κολομβία και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις έχει ήδη δεχθεί 2 εκατομμύρια πρόσφυγες από τη διαλυμένη χώρα.
Ας μελετήσουμε λοιπόν όλα τα παραπάνω και παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα της Δύσης μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχει δημοκρατία, ας αναλογιστούμε κάποια πράγματα πολύ σοβαρά. Με μια ΕΕ που σπαράσσεται εσωτερικά και έχει τεράστια προβλήματα, μια οικονομία της οποίας, παρά τις φανφάρες τα θεμέλια της είναι σαθρά, με ασύστολες υποσχέσεις και παροχές που θα τις πληρώσουμε παρακάτω, με θεσμούς που έχουν δεχτεί σοβαρό πλήγμα τα τελευταία χρόνια, με τα εθνικά συμφέροντα να απειλούνται, σε μια γειτονιά που βράζει, και με θαυμαστές – υποστηρικτές του Τσάβες – Μαδούρο, ποιο άραγε είναι το άμεσο μέλλον για την πατρίδα μας. Λίγο σκέψη χρειάζεται δεν είναι πυρηνική φυσική.
Δημήτρης Απόκης,
Διεθνολόγος και Δημοσιογράφος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University,
μέλος του The International Institute of Strategic Studies, και διετέλεσε επί σειρά ετών διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο,
το Στέητ Ντιπάρτμεντ, και το Πεντάγωνο, στην Ουάσιγκτον.
https://www.thepresident.gr/2019/01/27/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CF%84%CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CE%B1/
27/01/2019
έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τα τελευταία χρόνια.
Ανάλυση: Τι συμβαίνει στη Βενεζουέλα
και τι προβλέπεται για το μέλλον.
Η αντιπολίτευση στη Βενεζουέλα παλεύει να ανατρέψει τον πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο και η πολιτική κρίση στη χώρα της Λατινικής Αμερικής φαίνεται να φθάνει στο αποκορύφωμα. Η Βενεζουέλα βιώνει εδώ και χρόνια την αυξανόμενη πολιτική δυσαρέσκεια που τροφοδοτείται περαιτέρω από τον υπερβολικό πληθωρισμό, τις διακοπές του ηλεκτρικού και την έλλειψη τροφίμων και φαρμάκων. Περισσότεροι από τρία εκατομμύρια πολίτες της Βενεζουέλας έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Αλλά τι ακριβώς κρύβεται πίσω από την κρίση της Βενεζουέλας;
Ποιος είναι ο πρόεδρος
Αυτό θα ήταν ένα ασυνήθιστο ερώτημα στις περισσότερες χώρες, αλλά στη Βενεζουέλα πολλοί θέλουν να ξέρουν ακριβώς τι συμβαίνει μετά τα δραματικά γεγονότα της 23ης Ιανουαρίου. Την ημέρα αυτή, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, Χουάν Γκουάιδο, δήλωσε ότι ενεργεί ως προσωρινός πρόεδρος και δήλωσε ότι θα αναλάβει τις εξουσίες του εκτελεστικού κλάδου. Η κίνηση ήταν μια άμεση πρόκληση στην εξουσία του προέδρου Νικολάς Μαδούρο, ο οποίος είχε ορκιστεί για μια δεύτερη εξαετή θητεία μόνο δύο εβδομάδες πριν.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Μαδούρο δεν δέχτηκε αδιαμαρτύρητα την κίνηση του αντιπάλου του, τον οποίο κατηγόρησε πως συνωμότησε με τις ΗΠΑ για να τον καθαιρέσει. Είπε επίσης ότι ήταν ο συνταγματικός πρόεδρος και ότι θα παραμείνει.
Γιατί αμφισβητείται η Προεδρία του Μαδούρο
Ο Νικολάς Μαδούρο εκλέχτηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2013 μετά τον θάνατο του σοσιαλιστή μέντορα και προκάτοχου του, Ούγκο Τσάβες. Τότε, κέρδισε με ένα μικρό περιθώριο 1,6 ποσοστιαίων μονάδων. Κατά την πρώτη θητεία του, η οικονομία πήγε σε ελεύθερη πτώση και πολλοί πολίτες της Βενεζουέλα κατηγορούν τον ίδιο και τη σοσιαλιστική κυβέρνησή του για την παρακμή της χώρας.
Ο Μαδούρο επανεξελέγη σε δεύτερη θητεία έξι ετών σε εξαιρετικά αμφιλεγόμενες εκλογές τον Μάιο του 2018, τις οποίες τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης μποϊκόταραν. Πολλοί υποψήφιοι της αντιπολίτευσης είχαν απαγορευτεί από το να συμμετέχουν στις εκλογές, ενώ άλλοι είχαν φυλακιστεί ή είχαν εγκαταλείψει τη χώρα από φόβο μήπως φυλακιστούν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης υποστήριξαν ότι η ψηφοφορία δεν θα είναι ούτε ελεύθερη ούτε δίκαιη. Η επανεκλογή του κ. Μαδούρο δεν αναγνωρίστηκε από την αντιπολίτευση της Βενεζουέλας.
Τι συνέβη τώρα
Αφού επανεξελέγη για μια δεύτερη θητεία στις πρόωρες εκλογές του Μαΐου 2018, ο κ. Μαδούρο ανακοίνωσε ότι θα υπηρετήσει την εναπομένουσα πρώτη θητεία του και μόνο τότε θα ορκιστεί για δεύτερη θητεία η οποία θα ξεκινούσε στις 10 Ιανουαρίου.
Μετά την τελετή ορκωμοσίας του η αντιπολίτευση έλαβε μια νέα ώθηση. Η Εθνοσυνέλευση υποστηρίζει ότι επειδή οι εκλογές δεν ήταν δίκαιες, ο κ. Μαδούρο είναι «σφετεριστής» και η προεδρία είναι κενή. Αυτή είναι μια γραμμή που ωθείται ειδικότερα από τον νέο πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης, τον 35χρονο Χουάν Γκουάιδο. Αναφερόμενος στα άρθρα 233 και 333 του Συντάγματος της Βενεζουέλας, ο Γκουάιδο υποστήριξε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, ο επικεφαλής της Εθνοσυνέλευσης αναλαμβάνει ως προεδρεύων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο δήλωσε τον εαυτό του πρόεδρο στις 23 Ιανουαρίου.
Ποιες ήταν οι αντιδράσεις
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αναγνώρισε επισήμως τον Χουάν Γκουάιδο ως τον νόμιμο πρόεδρο της Βενεζουέλας λίγα μόλις λεπτά μετά την ανακοίνωση του τελευταίου πως θα αναλάβει τις εκτελεστικές εξουσίες.
Όπως αναμένονταν, αυτό συνάντησε μια γρήγορη απάντηση από τον Νικολάς Μαδούρο, ο οποίος έχει από καιρό πει ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται πίσω από τις προσπάθειες να τον απομακρύνουν από το αξίωμα. Ο κ. Μαδούρο διέκοψε τις σχέσεις με τις ΗΠΑ και έδωσε στους διπλωμάτες των ΗΠΑ 72 ώρες για να εγκαταλείψουν τη Βενεζουέλα, κάτι που στη συνέχεια πήρε πίσω σημειώνοντας πως αφήνει ανοιχτό ένα παράθυρο 30 ημερών για διαπραγματεύσεις με τις αμερικανικές αρχές. Μέσα στη Βενεζουέλα, όσοι αντιτάχθηκαν στην κυβέρνηση, γιόρτασαν την κίνηση του Γκουάιδο, ενώ κυβερνητικοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι θα προστατεύσουν τον πρόεδρο από «ιμπεριαλιστικές απειλές».
Τι θα συμβεί στη συνέχεια
Ο Χουάν Γκουάιδο κάλεσε όλους όσους αντιτάσσονται στον πρόεδρο Μαδούρο και την κυβέρνησή του να συνεχίσουν να διαμαρτύρονται «μέχρις ότου απελευθερωθεί η Βενεζουέλα». Ενώ ο Γκουάιδο βασίζεται στην υποστήριξη των ΗΠΑ, ορισμένων λατινοαμερικανικών χωρών και άλλων διεθνών ηγετών, δεν έχει μεγάλη ισχύ από πρακτική άποψη. Είναι ο πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, αλλά αυτό το νομοθετικό όργανο έγινε σε μεγάλο βαθμό ανίσχυρο από τη δημιουργία της Εθνικής Συντακτικής Συνέλευσης το 2017, η οποία αποτελείται αποκλειστικά από κυβερνητικούς αξιωματούχους. Η εθνοσυνέλευση που ελέγχεται από την αντιπολίτευση συνέχισε να συνεδριάζει, αλλά οι αποφάσεις της αγνοούνταν από τον πρόεδρο Μαδούρο υπέρ αυτών που έλαβε η Εθνική Συντακτική Συνέλευση.
Ποιος μπορεί να σπάσει το αδιέξοδο
Οι δυνάμεις ασφαλείας θεωρούνται ως ο βασικός παράγοντας αυτής της κρίσης. Μέχρι στιγμής, είναι πιστές στον Μαδούρο, ο οποίος τους ανταμείβει με συχνές αυξήσεις των αμοιβών και διορίζει υψηλόβαθμους στρατιωτικούς για να ελέγχουν βασικά πόστα και βιομηχανίες. Μετά τα γεγονότα της 23ης Ιανουαρίου, κορυφαίοι στρατιωτικοί διοικητές ανέφεραν στα κοινωνικά μέσα την υποστήριξή τους για τον Μαδούρο, αλλά κάποια βίντεο που δημοσιεύθηκαν στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης έδειξαν επίσης μέλη της Εθνικής Φρουράς να κάνουν στην άκρη για να περάσουν άνθρωποι που διαμαρτύρονταν. Ο Γκουάιδο έχει υποσχεθεί σε όλα τα μέλη των δυνάμεων ασφαλείας αμνηστία αν εγκαταλείψουν τον πρόεδρο Μαδούρο.
Πώς έφτασε η Βενεζουέλα ως εδώ
Μερικά από τα προβλήματα ξεκίνησαν εδώ και πολύ καιρό. Ωστόσο, είναι ο πρόεδρος Μαδούρο και ο προκάτοχός του, ο πρόεδρος Ούγκο Τσάβες, που βρίσκονται στο επίκεντρο μεγάλου μέρους του τρέχοντος θυμού.
Οι αριστερές κυβερνήσεις τους βρίσκονται στην εξουσία από το 1999, αναλαμβάνοντας τη χώρα σε μια εποχή που η Βενεζουέλα είχε τεράστια ανισότητα. Αλλά οι σοσιαλιστικές πολιτικές που επιδιώκουν να βοηθήσουν τους φτωχούς απέτυχαν. Πάρτε, για παράδειγμα τους ελέγχους των τιμών. Εισήχθησαν από τον Πρόεδρο Τσάβες για να καταστήσουν τα βασικά αγαθά πιο προσιτά στους φτωχούς, περιορίζοντας την τιμή του αλευριού, του μαγειρικού ελαίου και των καλλυντικών. Αλλά αυτό σήμαινε ότι οι λίγες επιχειρήσεις της Βενεζουέλα που παράγουν αυτά τα αντικείμενα δεν ήταν πλέον κερδοφόρες, οπότε δεν έβρισκαν νόημα να συνεχίζουν να παράγουν.
Οι επικριτές κατηγορούν επίσης τους ελέγχους ξένου νομίσματος που έφερε ο πρόεδρος Τσάβες το 2003, σημειώνοντας πως είχε ως αποτέλεσμα να ανθίσει η μαύρη αγορά σε δολάρια. Από τότε, οι Βενεζουέλας που επιθυμούν να ανταλλάξουν μπόλιβαρς για δολάρια χρειάζονται να υποβάλουν αίτηση σε κυβερνητικό οργανισμό νομισμάτων. Μόνο όσοι θεωρούνται ότι έχουν βάσιμους λόγους για να αγοράσουν δολάρια, για παράδειγμα για την εισαγωγή αγαθών, έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν τους μπόλιβαρς τους με το σταθερό επιτόκιο που ορίζει η κυβέρνηση. Με πολλούς Βενεζουέλας ανίκανους να αγοράσουν δολάρια ελεύθερα, στράφηκαν στη μαύρη αγορά.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις
Αναμφίβολα, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν στη Βενεζουέλα στην καθημερινή τους ζωή είναι ο υπερπληθωρισμός. Ο ετήσιος ρυθμός πληθωρισμού ανήλθε σε 1.300.000% στους 12 μήνες έως τον Νοέμβριο του 2018, σύμφωνα με μελέτη της ελεγχόμενης από την αντιπολίτευση Εθνικής Συνέλευσης. Μέχρι το τέλος του 2018, οι τιμές διπλασιάζονταν κάθε 19 μέρες κατά μέσο όρο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλοί Βενεζουέλας να αγωνίζονται για να αποκτήσουν βασικά είδη όπως τρόφιμα και προϊόντα περιποίησης. Η τιμή ενός φλιτζανιού καφέ στην πρωτεύουσα Καράκας διπλασιάστηκε σε 400 μπόλιβαρς (0,62 δολάρια, 0,54 ευρώ) για μόλις μια εβδομάδα τον περασμένο Δεκέμβριο, σύμφωνα με το Bloomberg.
Τι κάνει η κυβέρνηση γι 'αυτό
Τον Αύγουστο, η κυβέρνηση έριξε πέντε μηδενικά από το παλιό «ισχυρό μπόλιβαρ» και του έδωσε ένα νέο όνομα - το «κυρίαρχο μπόλιβαρ». Αυτό σήμαινε ότι οι άνθρωποι δεν έπρεπε πλέον να κουβαλούν τέτοια τεράστια ποσά μετρητών. Επίσης άρχισαν να κυκλοφορούν οκτώ νέα τραπεζογραμμάτια αξίας 2, 5, 10, 20, 50, 100, 200 και 500 κυρίαρχων μπόλιβαρ και δύο νέα κέρματα.
Το νέο νόμισμα αποτελεί μέρος μιας «οικονομικής δέσμης» μέτρων που η κυβέρνηση λέει ότι είναι η «μαγική φόρμουλα» για να βοηθήσει την κακοποιημένη οικονομία της Βενεζουέλας να ανακάμψει.
Μεταξύ των μέτρων ήταν:
- Αύξηση του κατώτατου μισθού 34 φορές πάνω από το προηγούμενο επίπεδο από την 1η Σεπτεμβρίου
- Η αγκυροβόληση του κυρίαρχου μπόλιβαρ στο πετρο, ένα εικονικό νόμισμα που λέει η κυβέρνηση πως συνδέεται με τα αποθέματα πετρελαίου της Βενεζουέλας
- Περιορισμός των γενναιόδωρων επιδοτήσεων καυσίμων της Βενεζουέλας για όσους δεν έχουν στην κατοχή τους «δήλωση πατρίδας»
- Η αύξηση του ΦΠΑ κατά 4% σε 16%
Πώς αντιδρούν οι Βενεζουέλας
Πολλοί άνθρωποι εγκαταλείπουν τη Βενεζουέλα. Σύμφωνα με τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, τρία εκατομμύρια Βενεζουέλας έχουν εγκαταλείψει τη χώρα από το 2014, όταν άρχισε να διογκώνεται η οικονομική κρίση. Ωστόσο, η αντιπρόεδρος Ντέλσι Ροντρίγκεζ αμφισβήτησε τα στοιχεία, λέγοντας ότι είναι φουσκωμένα από τις «εχθρικές χώρες» που προσπαθούν να δικαιολογήσουν μια στρατιωτική παρέμβαση. Η πλειοψηφία αυτών που έφυγαν έχουν περάσει στη γειτονική Κολομβία, μερικοί κινούνται προς τον Εκουαδόρ, το Περού και τη Χιλή. Άλλοι πήγαν νότια στη Βραζιλία. Η μαζική μετανάστευση είναι μια από τις μεγαλύτερες εξαναγκαστικές μετακινήσεις στο δυτικό ημισφαίριο.
Πηγή: BBC.co.uk
https://www.insider.gr/eidiseis/kosmos/105572/analysi
-ti-symbainei-sti-benezoyela-kai-ti-problepetai-gia-mellon
28/1/2019
5.
Το επικίνδυνο παιχνίδι που παίζει ο Τραμπ με τη Βενεζουέλα.
Η κυβέρνηση του Ρεπουμπλικάνου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, αφού αναγνώρισε ως τον νόμιμο αρχηγό του κράτους της Βενεζουέλας τον αυτοανακηρυγμένο μεταβατικό πρόεδρο Χουάν Γκουαϊδό, ηγέτη της αντιπολίτευσης και πρόεδρο της Βουλής, εξετάζει, όπως αποδείχτηκε στρατιωτική επέμβαση και βέβαια στο στόχαστρο έχει τη δημόσια επιχείρηση πετρελαίου της χώρας. Με λίγα λόγια επιδιώκει την αλλαγή καθεστώτος στη Βενεζουέλα, βαφτίζοντας την επιδίωξη για άλλη μια φορά «αγώνα για τη δημοκρατία».
Το πρακτορείο Reuters χαρακτήρισε την κρατική πετρελαϊκή εταιρεία της Βενεζουέλας Citgo ως «το μεγαλύτερο ξένο περιουσιακό στοιχείο της Βενεζουέλας». Το Bloomberg την αποκάλεσε ως «το καλύτερο χαρτί στην περιουσία της PDVSA και η Washington Post επικαλούμενη ως πηγές αξιωματούχους των ΗΠΑ, ανέφερε ότι στρατηγική της κυβέρνησης Τραμπ είναι να «χρησιμοποιήσει τον προσφάτως ανακηρυγμένο μεταβατικό πρόεδρο της Βενεζουέλας ως εργαλείο ώστε να αρνηθεί να δώσει στον Μαδούρο τα έσοδα από το πετρέλαιο που προέρχονται από τις ΗΠΑ και τα οποία ουσιαστικά προσφέρουν στη Βενεζουέλα όλο το εισερχόμενο συνάλλαγμα».
Ταυτόχρονα, οι Ηνωμένες Πολιτείες πιστοποίησαν την εξουσία του ηγέτη της αντιπολίτευσης Χουάν Γκουαϊδό να ελέγχει ορισμένα περιουσιακά στοιχεία τα οποία κατέχει η Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης ή οποιαδήποτε άλλη ασφαλισμένη τράπεζα των ΗΠΑ, ανέφερε την Τρίτη το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Παρόλο που η διεθνής υποστήριξη σπεύδει στην πλευρά Γκουαϊδό, η απόφαση του Τραμπ να κηρύξει «αγώνα για δημοκρατία», δεν θα βοηθήσει ούτε τη Βενεζουέλα ούτε τις Ηνωμένες Πολιτείες, υποστηρίζουν Αμερικανοί ακαδημαϊκοί. Ως λαϊκιστής χρησιμοποιεί τους δημοκρατικούς κανόνες για να υπονομεύσει τη δημοκρατία, και βέβαια δεν είναι σε θέση να οδηγήσει τη μετάβαση στη δημοκρατία στη Βενεζουέλα. Αντίθετα, η παρέμβασή του είναι πιθανό να επιδεινώσει τα πράγματα.
Πολλές δηλώσεις αμφισβήτησαν την ειλικρίνεια των προθέσεων των ΗΠΑ περί «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» ή «δημοκρατίας», θυμίζοντας τη μακρά ιστορία της με ίντριγκες και πολέμους εισβολής, υποκίνησης πραξικοπημάτων και προστασία των δικτατόρων που χαρακτηρίζει την εξωτερική πολιτική τους.
Η συνέχεια των παρεμβάσεων
Οι Ηνωμένες Πολιτείες συμμετείχαν στην ανατροπή δεκάδων κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής από τα τέλη του 19ου αιώνα. Οι παρεμβάσεις αυτές έχουν τη μορφή άμεσων στρατιωτικών επιθέσεων, συγκεκαλυμμένων επιχειρήσεων (συχνά με τη συμμετοχή της CIA) και βοήθειας σε εσωτερικούς παράγοντες, υποψήφιους για την εξουσία.
Την Παρασκευή ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο ανακοίνωσε ότι «διορίσθηκε ο Elliott Abrams με στόχο να βοηθήσει το λαό της Βενεζουέλας να αποκατασταθεί η δημοκρατία και η ευημερία στη χώρα τους». Ένας διορισμός καθόλου τυχαίος, ο οποίος μάλιστα προκάλεσε πλήθος αρνητικών σχολίων στα αμερικανικά μμε, ακόμη και από ανθρώπους που στηρίζουν τον Γκουαϊδό.
Σημειώνουν και υπενθυμίζουν ότι ο 70χρονος Elliott Abrams ήταν σύμβουλος του προέδρου Τζορτζ Μπους και θεωρείται από τους σχεδιαστές της Μεσανατολικής πολιτικής των ΗΠΑ την εποχή εκείνη περιλαμβανόμενης και της εισβολής στο Ιράκ. Ήταν από τους υπέρμαχους της υποστήριξης των αντεπαναστατών Κόντρας στη Νικαράγουα. Ήταν επίσης στο επιτελείο που είχε σχεδιάσει το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2002 για την ανατροπή του τότε προέδρου Τσάβεζ στη Βενεζουέλα, που ήταν καταστροφικό για τις σχέσεις των δύο χωρών. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Ρήγκαν, οι επιλογές του Elliott Abrams οδήγησαν σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κεντρική Αμερική. Καταδικάστηκε επίσης για ψέματα στο Κογκρέσο κατά την έρευνα του Ιράν.
Οι απειλές του Τραμπ για εισβολή στη Βενεζουέλα, μαζί με τον διορισμό του Abrams, δείχνουν ότι παρόλο που προεκλογικά μίλησε ενάντια στην ιδέα της προώθησης της δημοκρατίας και των στρατιωτικών επιδρομών, δεν μπόρεσε τελικά να αντισταθεί στο παρεμβατικό αντανακλαστικό της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Αυτό το αντανακλαστικό, που βασίζεται στην ιδέα ότι το ημισφαίριο εξακολουθεί να αποτελεί περιοχή ηγεμονίας των Η.Π.Α. και ότι οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ μπορούν να «διδάξουν τη δημοκρατία» στις μικρότερες χώρες, χαρακτήρισε τη μακρά ιστορία των σχέσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Λατινικής Αμερικής. Μάλιστα, ως αντανακλαστικό, λειτουργεί ανεξάρτητα από τα αποδεικτικά στοιχεία και την αποτελεσματικότητά του. Η Βενεζουέλα, δε, είναι ένα παράδειγμα: Το 2002, η κυβέρνηση Τζορτζ Μπους, χρησιμοποιώντας και πάλι τις υπηρεσίες του Abrams, υποστήριξε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του τότε προέδρου Ουγκό Τσάβες. Ο Τσάβες εδραίωσε σύντομα την εξουσία του ως αντιιμπεριαλιστικός ήρωας.
Τα σενάρια για τα πιθανά αποτελέσματα της παρέμβασης των ΗΠΑ
Ένα σενάριο είναι ότι η στρατηγική υπέρ του Γκουαϊδό του Τραμπ αποτυγχάνει: Η κυβέρνηση Μαδούρο καταστέλλει βίαια την εξέγερση στους δρόμους και η χώρα επιστρέφει στη δική της προβληματική κανονικότητα. Αυτό φαίνεται λιγότερο πιθανό, δεδομένου του ενιαίου μετώπου τώρα από την αντιπολίτευση και της χλιαρής στάσης των ενόπλων δυνάμεων.
Αυτό μπορεί να υποδηλώνει μια δεύτερη πιθανότητα, η οποία θα αποτελούσε επίσης αποτυχία για τον Τραμπ: ότι οι ένοπλες δυνάμεις θα απομακρύνουν τον Μαδούρο, εξασφαλίζοντας όμως τη συνέχεια των προνομίων τους και την κακοδιαχείριση της εθνικής οικονομίας. Η Ζιμπάμπουε, μετά τον Ρόμπερτ Μουγκάμπε, είναι ένα παράδειγμα αυτού του τύπου «μετάβασης». Μετά την πραξικοπηματική ανατροπή του Μουγκάμπε, η χώρα παρέμεινε υπό τον έλεγχο των ένοπλων δυνάμεων, πρόεδρος εξελέγη ο πρώην αρχηγός της υπηρεσίας κρατικής ασφάλειας και πρώην δεξί χέρι του Ρόμπερτ Μουγκάμπε, Έμερσον Μνανγκάγκουα και βέβαια η καταπίεση και η οικονομική δυστυχία επικρατούν όπως και πριν. Ο δικτάτορας έχει φύγει, αλλά οι πρώην φίλοι του εξακολουθούν να κυβερνούν τη χώρα χωρίς πραγματική δημοκρατική αλλαγή.
Το τρίτο σενάριο το προκαλούν οι ίδιες οι ΗΠΑ. Οι επιθετικές δηλώσεις και οι απειλές παρέμβασης από την κυβέρνηση Τραμπ θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένοπλες συγκρούσεις. Για την κυβέρνηση Μαδούρο, οι απειλές από την Ουάσιγκτον και η αναγνώριση του Γκουαϊδό ίσως αποδειχθεί ένα πολύτιμο δώρο: Θα του επιτρέψει να διεκδικήσει την ανανέωση της νομιμότητας και να εδραιώσει την υποστήριξη των ενόπλων δυνάμεων ενάντια σε μια εξωτερική απειλή. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Μπολσονάρο στη Βραζιλία και άλλοι αυτοδημιούργητοι οπαδοί του Τραμπ στη Λατινική Αμερική θα συνεισέφεραν σημαντικά σε μια νέα Λατινική Αμερική που θα μοιάζει με εκείνη των ετών του Ψυχρού Πολέμου, όταν τα αυταρχικά καθεστώτα υπονόμευσαν το κράτος δικαίου και παραβίασαν τα ανθρώπινα δικαιώματα με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών.
Υπάρχει και ένα τέταρτο σενάριο, που θα ήταν ευπρόσδεκτο από τα περισσότερα συμβαλλόμενα μέρη. Αν και αρκετές χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Ευρώπης έχουν αποσυρθεί από την αναγνώριση της κυβέρνησης Μαδούρο, το Μεξικό και η Ουρουγουάη δεν έχουν. Ως εκ τούτου, θα μπορούσαν να καθιερώσουν μια δημόσια διαπραγμάτευση με τα διάφορα μέρη, εμποδίζοντας τόσο έναν εμφύλιο πόλεμο όσο και μια ξένη παρέμβαση.
Η μεξικανική κυβέρνηση, μαζί με την κυβέρνηση της Ουρουγουάης, ζήτησαν μια ειρηνική και δημοκρατική λύση στο περίπλοκο πανόραμα που αντιμετωπίζει η Βενεζουέλα. Για το σκοπό αυτό, πρότειναν μια νέα διαδικασία χωρίς αποκλεισμούς και αξιόπιστη διαπραγμάτευση με πλήρη σεβασμό του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και εξέφρασαν την πλήρη υποστήριξη, τη δέσμευση και την προθυμία να εργαστούν από κοινού για τη σταθερότητα, την ευημερία και την ειρήνη του λαού της Βενεζουέλας. Η κοινή πρόταση από το Μεξικό και την Ουρουγουάη να δημιουργηθεί μια διεθνή πρωτοβουλία για τον διάλογο μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων στη Βενεζουέλα αμέσως υποστηρίχτηκε από τον Μαδούρο, ο οποίος είπε ότι ο στόχος αυτής της πρωτοβουλίας θα πρέπει να επιτευχθεί στο πλαίσιο του Συντάγματός μας, το οποίο εγγυάται τη σταθερότητα και την ειρήνη σε όλες και όλους τους κατοίκους της Βενεζουέλας.
Η εμπειρία της Κεντρικής Αμερικής δείχνει ότι οι περιφερειακές και πολυμερείς διαπραγματεύσεις μπορούν να σταματήσουν τις συγκρούσεις. Οι συμφωνίες Esquipulas στα μέσα της δεκαετίας του 1980 συνέβαλαν στην καθοδήγηση της ειρηνευτικής διαδικασίας στο Ελ Σαλβαδόρ, τη Γουατεμάλα και τη Νικαράγουα. Οι συμφωνίες ήταν εν μέρει προϊόν της πρωτοβουλίας Contadora, η οποία αφορούσε την Κολομβία, το Μεξικό, τον Παναμά και τη Βενεζουέλα και τελικά οδήγησε στο τέλος των εμφύλιων πολέμων στην περιοχή της Κεντρικής Αμερικής.
Ούτε οι Αμερικάνοι δεν εμπιστεύονται τον Τραμπ
Γεγονός είναι ότι στα μέσα της θητείας του και λίγο μετά την έξοδο από ένα μακρύ shutdown, κατά τη διάρκεια του οποίου αναγκάστηκε να υποχωρήσει από το σχέδιό του για το τείχος, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σειρά όχι και τόσο ευνοϊκών για εκείνον δημοσκοπήσεων.
Η πιο πρόσφατη εξ αυτών, που διεξήχθη για λογαριασμό των ABC News/Washington Post αποκαλύπτει την περιφρόνηση των Αμερικανών προς την πολιτική ηγεσία τους, και είναι ολοένα και οξύτερο όσον αφορά το πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ.
Έτσι η παρέμβαση στην Βενεζουέλα θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Θα υποστήριζε την εικόνα του Τραμπ ως ισχυρού ηγέτη. Η δημοκρατία βέβαια σε αυτήν την υπόθεση σε αυτήν τη μάχη δεν έχει καμία θέση.
https://tvxs.gr/news/kosmos/epikindyno-paixnidi
-poy-paizei-o-tramp-me-ti-benezoyela
30/1/2019
6.
O Μαδούρο «φυγαδεύει»
τα αποθέματα χρυσού της Βενεζουέλας;
Την ώρα που η κρίση στη Βενεζουέλα βαθαίνει και ο Μαδούρο αρνείται με κάθε τρόπο να παραιτηθεί, έπεσε σαν βόμβα η καταγγελία του βουλευτή της αντιπολίτευσης Χόσε Γκέρα ότι ένα ρωσικό Boeing προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Καράκας «Σιμόν Μπολιβάρ» για να φορτώσει 20 τόνους χρυσού από τη κεντρική τράπεζα της χώρας. Αν και ο ισχυρισμός του Γκέρα είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί, οι ενδείξεις και οι κινήσεις του καθεστώτος δείχνουν πανικό, ενδεχομένως και έξοδο...
Η Ρωσία ως γνωστόν είναι η μεγαλύτερη δύναμη μαζί με τη Κίνα που εξασφαλίζουν «οξυγόνο» στον Μαδούρο. Από την εποχή του Ούγκο Τσάβεζ το 2006, το Κρεμλίνο έχει χορηγήσει δάνεια και πιστώσεις που αποτιμώνται στα 17 δις δολάρια. Σύμφωνα με στοιχεία, το 2017 η ρωσική εταιρεία ενέργειας Rosneft έχει πιστώσει στη Βενεζουέλα δάνειο ύψους 6 δισ. δολαρίων. Το δάνειο αυτό πρόκειται να εξοφληθεί εν μέρει μέσω εκχώρησης μετοχικού κεφαλαίου στη Rosneft στα μεγάλα πρότζεκτ της Petroleos de Venezuela και εν μέρει μέσω μεταφοράς πετρελαίου. Τελευταίες πληροφορίες έκαναν λόγο ότι ο Μαδούρο βρισκόταν σε σε διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία για την ανανέωση πιστωτικής γραμμής ύψους 3,15 δισ. Δολαρίων, είδηση που αν είναι αληθής δίνει μια ισχυρή εξήγηση για τον «σκοπό» της επίσκεψη του Boeign 777.
Σε ευθυγράμμιση πάντως με τη καταγγελία του Χοσέ Γκέρα, λίγο μετά την ανακήρυξη του Χούαν Γκουαίδο «ως μεταβατικού προέδρου» τη περασμένη εβδομάδα, μεταδόθηκε η είδηση ότι ένα τζετ Gulfstream 550c ιδιοκτησίας του Τουργκάι Γκινέρ, φίλου του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έκανε το δρομολόγιο Μόσχα-Καράκας.
Μήνες όμως τώρα, το θέμα του χρυσού της αποτελεί ένα άλυτο μυστήριο για τους διεθνείς αναλυτές αφού τα τελευταία δύο τουλάχιστον χρόνια, η Βενεζουέλα σταμάτησε να εξάγει το χρυσό της στην Ελβετία σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg. Εκτιμάται, ότι ο Μαδούρο βλέποντας τον κίνδυνο νέων αμερικανικών πιέσεων, αποφάσισε να μεταφέρει το κέντρο επεξεργασίας χρυσού από την Ελβετία στην Τουρκία για να αποφύγει την κατάσχεση των εγκαταστάσεων στο ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων. Αποτέλεσμα ήταν μέσα στο 2018 να έχει εξάγει η Βενεζουέλα στην Τουρκία 23,6 τόνους χρυσού, αξίας περίπου 900 εκατ. Δολαρίων, χωρίς όμως να γνωρίζει κανείς ακριβώς το πως και το γιατί.
Οι «κακές γλώσσες» λένε όμως ότι το καθεστώς Μαδούρο πωλεί χρυσό στην Τουρκία σε μια προσπάθεια να αντισταθμίσει τη μείωση της παραγωγής πετρελαίου, η οποία έχει το μερίδιο του λέοντος στο ξένο συνάλλαγμα της χώρας. Σημαντικό στοιχείο είναι και το γεγονός ότι η Τουρκία εμφανίζεται να έχει μαύρες αγοραπωλησίες χρυσού με το Ιράν το οποίο βρίσκεται επίσης σε καθεστώς κυρώσεων από τις ΗΠΑ.
Τέλος, «νερό στο μύλο» του θρίλερ του χρυσού της Βενεζουέλας έριξε και η πρόσφατη είδηση ότι ο Μαδούρο προσπάθησε με κάθε τρόπο να ανακτήσει το χρυσό που βρίσκεται στη Τράπεζα της Αγγλίας ο οποίος εκτιμάται στα 1,2 δις δολάρια, αίτημα που η Βρετανία απέρριψε...
Του Γιάννη Μαντζίκου
https://www.liberal.gr/arthro/238566/diethni-themata/2019/O-madouro-isonfugadeueisin-ta-apothemata-chrusou-tis-benezouelas.html?fbclid=IwAR2rKjexsi7Ay3w4LB-NsRIMlE-8UAcK7Q8YGfW5GmcdZZgEtZc4-yA0pZY
31/1/2019
7.
Συγκλονιστικές μαρτυρίες για βασανιστήρια στη Βενεζουέλα
στην παρουσίαση του βιβλίου του Ιάσονα Πιπίνη.
Το βάναυσο πρόσωπο του καθεστώτος Μαδούρο, που χρησιμοποιεί μεσαιωνικά βασανιστήρια σε αντιφρονούντες και διαδηλωτές της αντιπολίτευσης, αναδείχθηκε στην παρουσίαση του βιβλίου για την κρίση στη Βενεζουέλα, του δημοσιογράφου Ιάσονα Πιπίνη, που έγινε στις Βρυξέλλες. Θύμα βασανιστηρίων στη Βενεζουέλα η Ιβόν Ετσεναγκούσια, περιέγραψε με δάκρυα στα μάτια τον απάνθρωπο τρόπο με τον οποίον την μεταχειρίστηκαν οι βασανιστές της, μέλη των δυνάμεων ασφαλείας του Μαδούρο, απλώς επειδή συμμετείχε σε ειρηνικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, όπως υποστήριξε.
«Με βασάνιζαν χωρίς οίκτο»
Η αφήγηση της Ιβόν Ετσεναγκούσια συγκλονίζει. «Το μόνο μου όπλο ήταν η σημαία της Βενεζουέλας που κρατούσα σε μια ειρηνική διαδήλωση. Με συνέλαβαν χωρίς λόγο και με βασάνισαν. Τα βασανιστήρια είναι μια πραγματικότητα στη Βενεζουέλα. Εμένα με χτύπησαν αλύπητα. Μου έκαναν ηλεκτροσόκ σε όλο μου το σώμα επί 4 ημέρες. Με πέταξαν σε ένα κελί και μου έριχναν παγωμένο νερό. Με βασάνισαν χτυπώντας με με γκλομπ στα πόδια με δύναμη. Μου έχουν αφήσει σημάδια στο σώμα μέχρι σήμερα», δήλωσε η Ιβόν Ετσεναγκούσια, χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τους λυγμούς της. «Μου έκαναν και ψυχολογικά βασανιστήρια. Ακόμη, μου έβαλαν το κεφάλι σε παγωμένο νερό. Έμπαιναν στο κελί συνεχώς και με χτυπούσαν. Με έδεσαν σε ένα δέντρο, συνέχισαν να με χτυπούν», τονίζει η 43χρονη πρόσφυγας από τη Βενεζουέλα και προσθέτει: «Μου έβαζαν ένα μαξιλάρι στο στήθος και με χτυπούσαν δυνατά με ξύλα και με σίδερα για να μην μένουν εμφανή σημάδια, είναι τα λεγόμενα «λευκά βασανιστήρια». Προσπάθησαν δυο φορές να με βιάσουν. Οι αστυνομικοί πήραν τηλέφωνο στους γονείς μου που με αναζητούσαν και τους είπαν ότι με έχουν απαγάγει και ζητούσαν λύτρα», καταλήγει. Η Ιβόν Ετσεναγκούσια εγκατέλειψε τη χώρα της κρυφά και ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Κολομβία, όπου όμως «πληρωμένοι εκτελεστές» από τη Βενεζουέλα, όπως λέει, την εντόπισαν και την κατεδίωξαν. Αναγκάστηκε να φύγει και από εκεί και βρέθηκε στο Βέλγιο όπου πήρε πολιτικό άσυλο.
Η Ιβόν Ετσεναγκούσια, έφυγε από τη Βενεζουέλα πριν από 6 χρόνια. Πέρυσι πέθανε ο πατέρας της και όπως λέει συγκινημένη, δεν μπόρεσε να τον αποχαιρετίσει. Όνειρο της είναι να επιστρέψει στη χώρα της, όπου “θα έχει αποκατασταθεί η Δημοκρατία”. Στην ερώτηση από το κοινό, στην παρουσίαση του βιβλίου για τη Βενεζουέλα, αν ο διάλογος θα δώσει τη λύση στη μεγάλη κρίση, απάντησε: “Εδώ και χρόνια κραυγάζουμε στην Ευρώπη να μας βοηθήσει. Εγώ έχω χάσει τα πάντα, έχω χάσει την οικογένεια μου. Φεύγουμε κατά κύματα από τη Βενεζουέλα, εγκαταλείπουμε τη χώρα μας. Πεθαίνουμε στους δρόμους, στην προσπάθεια μας να φθάσουμε περπατώντας στην Κολομβία, στο Περού ή στην Αργεντινή. Εμείς ζητάμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να εκφραστεί ξεκάθαρα υπέρ των πολιτών της Βενεζουέλας. Ακούμε συνέχεια τώρα τελευταία για διάλογο. Εμείς δεν θέλουμε κανέναν διάλογο πια. Έχουμε κουραστεί πια με αυτή τη λέξη, διάλογος. Οι Βενεζουελάνοι θέλουμε να φύγει ο Νικολάς Μαδούρο από την εξουσία. Θέλουμε να ανοικοδομήσουμε την χώρα μας”.
Στην εκδήλωση στις Βρυξέλλες συμμετείχαν και οι ευρωβουλευτές Ελίζα Βόζεμπεργκ, Νίκος Ανδρουλάκης και Μίλτος Κύρκος, που καταδίκασαν τον αυταρχισμό του Μαδούρο. Η παρουσίαση του βιβλίου πραγματοποιήθηκε στο ελληνικό βιβλιοπωλείο «Περίπλους», πολύ κοντά στο κτίριο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Ανδρουλάκης: «Ντρέπομαι για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ»
Οι Έλληνες ευρωβουλευτές, που μίλησαν για το βιβλίο του δημοσιογράφου Ιάσονα Πιπίνη, επέκριναν και τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ που έχει εκφράσει την στήριξη του στον Νικολάς Μαδούρο. Ο ευρωβουλευτής του ΚΙΝΑΛ, Νίκος Ανδρουλάκης μάλιστα, χρησιμοποίησε σκληρά λόγια για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. «Είναι ντροπή που η σημερινή κυβέρνηση στην Ελλάδα, και το λέω ευθέως, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αυτή τη στάση έναντι της Βενεζουέλας για ιδεολογικούς λόγους. Θα ήταν μια ηλίθια στάση”, τόνισε ο κ. Ανδρουλάκης και πρόσθεσε: “Άλλο είναι το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ‘80 να στηρίζει τους Σαντινίστας και άλλο ο ΣΥΡΙΖΑ να υποστηρίζει ένα καθεστώς που δεν έχει καμία ιδεολογία, αυτό είναι μια χούντα. Είναι μια καθαρή χούντα, δεν έχει καμία ιδεολογία. Εγώ το θεωρώ αθλιότητα”.
Βόζεμπεργκ: «Δεν έχουν δοθεί απαντήσεις»
Η ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Ελίζα Βόζεμπεργκ απαντώντας σε ερώτηση από το κοινό, για πιθανές οικονομικές σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τη Βενεζουέλα, τόνισε: “Υπάρχουν υπαινιγμοί από την αξιωματική αντιπολίτευση για τη στάση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα απέναντι στο ζήτημα της Βενεζουέλας. Για κάποια περίεργα ταξίδια που έχουν γίνει εκεί. Έχουν γίνει κοινοβουλευτικές ερωτήσεις που δεν έχουν απαντηθεί. Αλλά να μιλήσει κάποιος χωρίς στοιχεία επίσημα δεν έχει το δικαίωμα”.
Κύρκος: «το βιβλίο αυτό είναι ένα ντοκουμέντο»
Ο ευρωβουλευτής του ΠΟΤΑΜΙΟΥ Μίλτος Κύρκος, αναφερόμενος στο βιβλίο για την κρίση της Βενεζουέλας υποστήριξε πως “είναι ένα ντοκουμέντο” και πρόσθεσε: “Η κατάσταση στη Βενεζουέλα, με λίγα λόγια όπως περιγράφεται στο βιβλίο, είναι μια κατάσταση βίας, αίματος, παρακρατικών, φυλακίσεων, βασανιστηρίων, απελπισίας από τους πολίτες και θανάτων από έλλειψη φαρμάκων. Υπάρχει ένα αδιέξοδο πολιτικό παιχνίδι και ευθύνες σε πολλές πλευρές”.
Το βιβλίο «Βενεζουέλα. Από τον Τσάβες στον Μαδούρο», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ και δίνει έμφαση στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το καθεστώς της Βενεζουέλας. Στο βιβλίο περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων συνεντεύξεις από πολιτικούς κρατούμενους, πρώην αξιωματούχους της κυβέρνησης Τσάβες, αλλά και αποκαλυπτικές μαρτυρίες από ανθρώπους που υπέστησαν σκληρά βασανιστήρια. «Στη Βενεζουέλα η χρήση βασανιστηρίων αποτελεί πρακτική του Κράτους. Τα βασανιστήρια δεν αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις. Το καθεστώς του Μαδούρο έχει κατασκευάσει ειδικούς χώρους για βασανιστήρια, όπως είναι ο λεγόμενος «Τάφος», που βρίσκεται πέντε επίπεδα κάτω από τη γη, με μικρά λευκά κελιά, χωρίς φυσικό φως, όπου οι πολιτικοί κρατούμενοι υποβάλλονται και στα λεγόμενα «λευκά βασανιστήρια», υποστήριξε ο δημοσιογράφος Ιάσων Πιπίνης και πρόσθεσε: «Όπως καταγγέλλουν ΜΚΟ στη Βενεζουέλα ο Μαδούρο χρησιμοποιεί την πείνα, τα βασανιστήρια, τις δολοφονίες διαδηλωτών αλλά και τους εκατοντάδες πολιτικούς κρατούμενους για να χειραγωγεί έναν εξαθλιωμένο πληθυσμό».
https://www.liberal.gr/arthro/238591/epikairotita/2019/sugklonistikes-marturies-gia-ta-basanistiria-sti-benezouela-stin-parousiasi-tou-bibliou-tou-iasona-pipini.html?fbclid=IwAR1buuIUEZFKd7KeT5RQ6C0nY3meE_9kMdNUTVVaIafDITsztDpMm-l1Rf0
31/1/2019
8.
Γιατί ο Τραμπ είναι αποφασισμένος να τελειώσει τον Μαδούρο.
Ο αυτοανακηρυχθείς μεταβατικός πρόεδρος της Βενεζουέλας, Χουάν Γκουάϊδο, ετοιμάζεται για μία ολοκληρωτική σύγκρουση με την κυβέρνηση Μαδούρο. Έχει καλέσει τους υποστηρικτές της αντιπολίτευσης σε νέες μαζικές διαδηλώσεις, προκειμένου «να παραλύσει η χώρα». Αρνείται τον παραμικρό διάλογο με το καθεστώς, ως «προσχηματικό». Όπως τόνισε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα The Guardian, είναι «αποφασισμένος να εκδιώξει τον Νικολάς Μαδούρο από την εξουσία».
Την περασμένη Τετάρτη, ο επικεφαλής της Εθνοσυνέλευσης, αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος ενώπιoν συγκέντρωσης οπαδών του. Από εκείνη την ημέρα άρχισαν να σημειώνονται ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στη Βενεζουέλα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς και μία σειρά από λατινοαμερικανικές χώρες, αναγνώρισαν τον 35χρονο πολιτικό ως τον «νόμιμο» πρόεδρο της Βενεζουέλας. Λίγες μέρες μετά, ήρθε η σειρά του Ισραήλ και της Αυστραλίας. Η EΕ έχει δώσει τελεσίγραφο στον Μαδούρο να προκηρύξει εκλογές, το οποίο λήγει το ερχόμενο Σάββατο.
Ο Μαδούρο απέρριψε το τελεσίγραφο των Ευρωπαίων, αλλά προσπάθησε να ρίξει «γέφυρες» με την Ουάσινγκτον. Πήρε τελικά πίσω την απειλή του να απελάσει το αμερικανικό διπλωματικό προσωπικό από τη Βενεζουέλα. Σε συνέντευξή του δήλωσε πρόθυμος για μία συνάντηση με τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας φάνηκε να ελπίζει σε μία αιφνίδια μεταστροφή της στάσης του Αμερικανού προέδρου. Είναι αλήθεια πως ο απρόβλεπτος μεγιστάνας αρέσκεται να έχει το «πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού» στη διεθνή σκηνή.
Όπως θυμόμαστε, η πρόθεσή του να συναντηθεί με τον ηγέτη της Βορείου Κορέας αιφνιδίασε μέχρι και το επιτελείο του. Όμως, η περίπτωση της Βενεζουέλας μοιάζει διαφορετική. Ο Αμερικανός πρόεδρος μοιάζει αποφασισμένος να τελειώσει ολοκληρωτικά με το καθεστώς του Νικολάς Μαδούρο. Έχει δηλώσει εμφατικά πως «όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι», αναφερόμενος σε ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ.
«Αχίλλειος πτέρνα» το πετρέλαιο
Η Ουάσινγκτον προχώρησε σε ένα πακέτο κυρώσεων εις βάρος της Βενεζουέλας, τις πιο σκληρές στην ιστορία της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Αυτές περιλαμβάνουν την απαγόρευση της εξαγωγής πετρελαίου από τη Βενεζουέλα στις ΗΠΑ. Η απόφαση αυτή θα επιφέρει καίριο πλήγμα στην πολύπαθη οικονομία της, η οποία βασίζεται αποκλειστικά στις εξαγωγές πετρελαίου. Μοιάζει παράδοξο, αλλά τα πλούσια πετρελαϊκά αποθέματα της χώρας, αποδείχτηκαν η «αχίλλειος πτέρνα» του καθεστώτος που ίδρυσε ο Ούγκο Τσάβες. Ο χαρισματικός προκάτοχος του σημερινού προέδρου της Βενεζουέλας, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την άνοδο της τιμής του πετρελαίου.
Προχώρησε σε μία πολιτική αναδιανομής πλούτου, γεγονός που τον κατέστησε δημοφιλή στα λαϊκά στρώματα. Το μεγάλο λάθος του λαοφιλούς ηγέτη ήταν πως δεν μερίμνησε για την οικονομική απεξάρτηση της Βενεζουέλας από το πετρέλαιο. Τα προβλήματα στη χώρα άρχισαν από το 2013, με τη ραγδαία πτώση των τιμών του «μαύρου χρυσού» που σημειώθηκε. Η πτώση των τιμών συνέπεσε, συμπτωματικά, με τον θάνατο του Ούγκο Τσάβες από καρκίνο.
Ο διάδοχός του, ο Νικολάς Μαδούρο, γρήγορα βρέθηκε αντιμέτωπος με μία οικονομική κρίση άνευ προηγουμένου. Η πτώση των τιμών του πετρελαίου στέρησε τη Βενεζουέλα από μία πολύτιμη οικονομική πηγή εσόδων. Το καθεστώς δεν είχε πλέον τη δυνατότητα να χρηματοδοτεί τον ιδιότυπο «κενσιανισμό αλά λατίνα», το σήμα κατατεθέν του τσαβισμού. Η κρίση ενέτεινε τη δυσαρέσκεια του πληθυσμού, όπως αποτυπώνουν δύο καίρια εκλογικά αποτελέσματα.
Το πρώτο ήταν στις προεδρικές εκλογές του 2013, τις πρώτες μετά τον θάνατο του Τσάβες. Ο Μαδούρο επικράτησε του υποψηφίου της αντιπολίτευσης με λιγότερο από δύο μονάδες διαφορά, όταν ο Τσάβες επικρατούσε με διψήφιο ποσοστό. Το δεύτερο ήρθε στις εκλογές για το σώμα της Εθνοσυνέλευσης, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν τον Δεκέμβριο του 2015. Οι υποψήφιοι του κυβερνώντος κόμματος γνώρισαν μία ταπεινωτική ήττα, με την αντιπολίτευση να κερδίζει τη συντριπτική πλειοψηφία των εδρών.
Ο Νικολάς Μαδούρο προσπάθησε να παρακάμψει τις εξουσίες της Εθνοσυνέλευσης, συγκροτώντας ένα νέο νομοθετικό σώμα, απολύτως ελεγχόμενο από τον ίδιο. Η ενέργεια αυτή, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη καταστολή του καθεστώτος, εξαγρίωσε σύσσωμη την αντιπολίτευση της χώρας. Παραδοσιακά, η αντιπολίτευση της Βενεζουέλας ήταν διασπασμένη και στερούνταν χαρισματικής ηγεσίας.
Λένιν εναντίον Μαδούρο
Αυτό άλλαξε την περασμένη Τετάρτη, μιας και ο Χουάν Γκουάϊδο φαίνεται να συσπειρώνει όλες τις τάσεις της αντιπολίτευσης. Ο ίδιος μιλάει συχνά στους οπαδούς του κρατώντας μία φωτογραφία του Σιμόν Μπολιβάρ, του ήρωα της ανεξαρτησίας της Λατινικής Αμερικής. Ο Τσάβες συνήθιζε να ομνύει στον Σιμόν Μπολιβάρ, ο οποίος θεωρείται εθνικός ήρωας στη Βενεζουέλα. Η θητεία του προκατόχου του Νικολάς Μαδούρο υπήρξε ιδεολογικό σημείο αναφοράς στη Λατινική Αμερική, επί πολλά συναπτά έτη.
Όμως, η λατινοαμερικανική αριστερά πλέον ηττάται εκλογικά είτε στη ριζοσπαστική της είτε στη «σοσιαλδημοκρατική» της εκδοχή. Η Δεξιά έχει επιστρέψει στην εξουσία σε μία σειρά από χώρες της ηπείρου. Από τη Χιλή, την Αργεντινή, τη Γουατεμάλα μέχρι τις υπερδεξιές κυβερνήσεις της Κολομβίας και της Βραζιλίας. Η σαρωτική νίκη του αριστερού Ομπραδόρ στο Μεξικό είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Το Μεξικό, η Νικαράγουα, η Βολιβία και η Κούβα ήταν οι μόνες χώρες της περιοχής που υποστήριξαν τον Νικολάς Μαδούρο.
Όλες οι δεξιές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής αναγνώρισαν τον Χουάν Γκουάϊδο ως πρόεδρο της Βενεζουέλας. Η έκπληξη είναι πως με τις κυβερνήσεις της Χιλής και της Βραζιλίας, συντάχθηκε και η κεντροαριστερή κυβέρνηση του Εκουαδόρ, υπό τον Λένιν Μορένο. Η προεδρία Μορένο απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την παρακαταθήκη του προκατόχου του Ραφαέλ Κορέα, ενός προσωπικού φίλου και συμμάχου του Ούγκο Τσάβες.
Με τον Μαδούρο συντάχθηκαν η Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία. Οι αντιπρόσωποι της Μόσχας και της Ουάσινγκτον αντιπαρατέθηκαν στον ΟΗΕ για την κρίση στη Βενεζουέλα. Μοιάζει όμως απίθανο οι Ρώσοι και οι Ιρανοί να υπερασπιστούν στρατιωτικά τον Μαδούρο, όπως έκαναν με τον Μπασάρ αλ Άσαντ. Οι αντιδράσεις της Μόσχας και της Τεχεράνης σε μία εισβολή των Αμερικανών, θα περιοριστούν σε ρητορικό επίπεδο. Δεν θα τολμήσουν να προκαλέσουν τις ΗΠΑ στην «πίσω αυλή» τους, τη Λατινική Αμερική.
«Αδύναμος κρίκος» η Βενεζουέλα για τον Τραμπ
Επομένως, οι συνθήκες μοιάζουν ευνοϊκές για μία αλλαγή καθεστώτος στη Βενεζουέλα. Αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί ακόμα και με τη συμμετοχή του στρατού, όπως έχουν υποστηρίξει η Ουάσινγκτον και ο ίδιος ο Γκουάϊδο. Ο στρατός για την ώρα στηρίζει τον Μαδούρο, δεν αποκλείεται όμως να επανεξετάσει τη στάση του, εάν η κρίση κλιμακωθεί.
Τα βαθύτερα κίνητρα της στάσης του Ντόναντ Τραμπ ίσως βρίσκονται στις ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις που σημειώνονται. Για παράδειγμα, ο Αμερικανός πρόεδρος μοιάζει διετεθειμένος να βάλει οριστικό τέλος στον πολυετή πόλεμο στο Αφγανιστάν. Οι συνομιλίες της Ουάσινγκτον με τους Ταλιμπάν κατέληξαν σε ένα σχέδιο ειρήνευσης, το οποίο περιλαμβάνει την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν.
Μία αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων θα εκληφθεί ως μία «ήττα» των ΗΠΑ στη διεθνή σκηνή. Ο Αμερικανός πρόεδρος χρειάζεται μία «νίκη» και μοιάζει να θεωρεί πως αυτή μπορεί να επιτευχθεί με την αλλαγή καθεστώτος στη Βενεζουέλα. Οι ανεπάρκειες της κυβέρνησης Μαδούρο και το πολιτικό κλίμα στη Λατινική Αμερική ευνοούν τους σχεδιασμούς του. Με την τροπή που έχει πάρει η πολιτική κρίση στη Βενεζουέλα, θα αποτελέσει έκπληξη εάν οι Αμερικανοί επανεξετάσουν τη στάση τους.
Εξάλλου, δεν παρατηρείται κάποιο κύμα συμπαράστασης υπέρ του Νικολάς Μαδούρο. Η Αυστρία και η Ιταλία δεν συντάχθηκαν με κάποιο στρατόπεδο στην τωρινή κρίση, λόγω των στενών σχέσεων που διατηρούν με τη Μόσχα. Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να υποστηρίξει το καθεστώς Μαδούρο, τη στιγμή που υποστηρίζει αναφανδόν την πολιτική των ΗΠΑ στα Βαλκάνια! Η αντιφατική της στάση μπορεί να εξηγηθεί μόνο από τις ιδεοληψίες που επικρατούν στο εσωτερικό της.
Γιώργος Λυκοκάπης
Ο Γιώργος Λυκοκάπης είναι πολιτικός επιστήμονας.
Τα ενδιαφέροντά του επικεντρώνονται στην ιστορία, την πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις.
https://slpress.gr/diethni/giati
-o-tramp-einai-apofasismenos-na-teleiosei-ton-madoyro/
1 Φεβρουαρίου 2019
9.
Προπαγάνδα κατά της Βενεζουέλας.
Εάν κάθονταν μαζί σε ένα τραπέζι, θα είχαμε την εντύπωση ότι θα παρευρισκόμασταν σε δείπνο μ@@@@ων, καθώς είναι τόσο προφανές ότι δεν έχουν πολιτικά φως σε όλους τους ορόφους.
Διαβάστε τα παρακάτω, είναι πολύ σύντομα και επαρκή.
Ο Γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, διατάζει τον Νικολά Μαδούρο να μην καταστείλει την αντιπολίτευση αλλά ξεχνά τις 3.300 συλλήψεις και τους 2.000 τραυματίες που σχετίζονται με την καταστολή του κινήματος των κίτρινων γιλέκων.
Ο Ισπανός πρωθυπουργός, Pedro Sanchez, δίνει στον Νικολά Μαδούρο οκτώ μέρες για να διοργανώσει εκλογές αλλά ξεχνά ότι είναι στη θέση του μόνο χάρη σε μια πρόταση μομφής και όχι σε ελεύθερες εκλογές.
Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, κατηγόρησε τον Νικολά Μαδούρο ότι δεν είναι νόμιμος, διότι ο πρόεδρος της Βενεζουέλας εξελέγη μόνο με 30,45% των εγγεγραμμένων, αλλά ξεχνά ότι μόνο το 27,20% των εκλογέων των ΗΠΑ τον έχουν επιλέξει.
Ο Κολομβιανός πρόεδρος, Ιβάν Ντούκε, φωνάζει για τη «βενεζουελική ναρκο-δικτατορία» αλλά ξεχνά ότι το 65% της κοκαΐνης στον κόσμο κατασκευάζεται στην Κολομβία, κάτω από το αυτάρεσκες βλέμμα των αρχών της χώρας.
Ο πρόεδρος της Βραζιλίας, Jair Bolsonaro, ανησυχεί για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Βενεζουέλα αλλά ξεχνά ότι είπε ότι τα κοινωνικά κινήματα που θα αντιτίθενται στην πολιτική του θα θεωρούνται τρομοκρατικές οργανώσεις.
Ο πρόεδρος της Αργεντινής, Μαουρίσιο Μάκρι, κατηγορεί τον Νικολά Μαδούρο ότι είναι διεφθαρμένος, αλλά ξεχνά ότι μόνο το όνομά του εμφανίζεται στα έγγραφα του Παναμά, και όχι του προέδρου της Βενεζουέλας.
Η Πορτογαλία εκφράζει τη λύπη της για τη κρίση στη Βενεζουέλα, η οποία κατά τον ΟΗΕ έχει ωθήσει 7,2% των Βενεζουελάνων στους δρόμους της μετανάστευσης αλλά ξεχνά ότι το 21% των Πορτογάλων αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα του και να ζουν στο εξωτερικό, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές.
Ο Περουβιανός πρόεδρος. Martin Vizcarra, φωνάζει για δικτατορία στη Βενεζουέλα αλλά ξεχνά ότι διορίστηκε επικεφαλής της χώρας του, χωρίς καμία λαϊκή ψήφο, απλά αντικαθιστώντας τον προηγούμενο πρόεδρο, ο οποίος παραπέμφθηκε στην Δικαιοσύνη για διαφθορά.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι ηγέτες καταγγέλλουν τις επιθέσεις κατά της ελευθερίας έκφρασης στη Βενεζουέλα, αλλά ξεχνούν ότι διατηρούν, χωρίς βάσιμο λόγο, τον δημοσιογράφο Julian Assange σε εγκλεισμό.
Το Βέλγιο ανησυχεί για την κατάσταση της οικονομίας της Βενεζουέλας αλλά ξεχνά ότι στις Βρυξέλλες η εταιρεία Euroclear κρατά 1,25 δισεκατομμύρια δολάρια που ανήκουν στο κράτος της Βενεζουέλας.
Αυτές οι κατηγορικές αντιστροφές, χαρακτηριστικές αυτής της "σχολής του κόσμου στα ανάποδα" που περιγράφεται από τον Eduardo Galeano, αποτελούν μέρος του modus operandi (τρόπου λειτουργίας) της προπαγάνδας ενάντια στη Βενεζουέλα. Στόχος τους είναι να προετοιμάσουν τη διεθνή κοινή γνώμη για τη νομιμότητα μιας βίαιης δράσης κατά του λαού της Βενεζουέλας.
Οι μιντιατικές βόμβες ήδη πέφτουν βροχή.
Romain MIGUS ''Le Grand Soir''
Μετάφραση από γαλλικά: Κριστιάν Ακκυριά
»» http://www.romainmigus.info/2019/01/propaganda-to-the-news.html
URL αυτού του άρθρου 34469
https://www.legrandsoir.info/propagande-on-ne-venezuela.html
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2019/01/blog-post_482.html
31/1/2019
10.
Βενεζουέλα - Τουρκία, νέα συμμαχία;
Τι κρύβεται πίσω από τη νεόκοπη συμμαχία; Οι δύο πρόεδροι έχουν συναντηθεί πολλές φορές το τελευταίο διάστημα. Και οι δύο προσπαθούν να αποκομίσουν οφέλη, πολιτικά, οικονομικά και ενίοτε να κερδίσουν μόνο τις εντυπώσεις.
Αμέσως μετά την αυτοανακήρυξη του Χουάν Γκουαϊδό ως μεταβατικού προέδρου της χώρας, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν ένας εκ των ολίγων προέδρων που τηλεφώνησε στον Νικολάς Μαδούρο για να του εκφράσει την υποστήριξή του.
Κατά μια έννοια ήθελε να ανταποδώσει με αυτό τον τρόπο τη στήριξη που έλαβε από τον πρόεδρο της Βενεζουέλας μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 2016. "Αδελφέ μου, μείνε όρθιος", φαίνεται να είπε ο Ερντογάν στην τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Μαδούρο.
Οικονομικοί λόγοι.
Η υποστήριξη βέβαια που έλαβε οΒενεζουελάνος πρόεδρος από την Τουρκία δεν περιορίζεται μόνο στον Τούρκο πρόεδρο. Πολλοί χρήστες σε όλον τον κόσμο εκδήλωσαν συμπάθεια στο πρόσωπο του Μαδούρο. Το #WeAreMaduro κατέκλυσε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι περισσότεροι χρήστες ήταν από την Τουρκία.
Στο θέμα Μαδούρο οι περισσότεροι αριστερής κατεύθυνσης και οι οπαδοί του Ερντογάν έχουν την ίδια γνώμη χωρίς εξαίρεση. Όσο κι αν εκπλήσσει, την πρώτη τηλεοπτική συνέντευξη μετά την κρίση με τον Γκουαϊδό έδωσε ο Μαδούρο σε τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι. Ο Σερκάν Μπαϊράμ είναι πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας Τουρκίας- Βενεζουέλας και βουλευτής του AKP. Πίσω από την εντατικοποίηση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών θεωρεί ότι κρύβονται οικονομικοί λόγοι.
"Η Τουρκία αντιδρά στο ότι ένας πρόεδρος που εξελέγη με ποσοστό 68% του πληθυσμού ανατρέπεται με αντιδημοκρατικά μέτρα", εξηγεί. Στα μάτια του ο Γκουαϊδό είναι κάποιος που επιβλήθηκε με τη βοήθεια "παγκόσμιων δυνάμεων". Ο Μπαϊράμ υποστηρίζει ότι η Τουρκία εργάζεται για να διευρύνει το εμπόριο όχι μόνο με την Βενεζουέλα αλλά γενικώς.
Σύμφωνα με την Τουρκική Στατιστική Υπηρεσία (TUIK) το 2018 εισήχθησαν από τη Βενεζουέλα ευγενή μέταλλα αξίας 900 εκ. δολαρίων, όταν το 2017 δεν καταγράφηκε καμία εισαγωγή. Πέρυσι η κυβέρνηση της Βενεζουέλας δήλωσε ότι επιλέγει την Τουρκία και όχι την Ελβετία για την επεξεργασία των ευγενών μετάλλων, προφανώς για να παρακάμψει τους διεθνείς περιορισμούς. Η αύξηση των επισκέψεων μεταξύ των δύο προέδρων αποδεικνύει και την προσέγγισή τους.
Από την πρώτη επίσκεψη Μαδούρο στην Τουρκία τον Οκτώβριο του 2016 οι δύο πρόεδροι ξανασυναντήθηκαν πολλές φορές μέχρι τον Δεκέμβριο του 2018. Όταν ο Ερντογάν επέστρεφε από την Αργεντινή, από τη συνάντηση κορυφής της G20, έκανε σταθμό στο Καράκας και εξέφρασε δημόσια κριτική κατά των ΗΠΑ και των διεθνών κυρώσεων κατά της Βενεζουέλας.
"Και οι δύο αυταρχικοί".
Για το δημοσιογράφο Μετίν Γεγκέν η Τουρκία ακολουθεί δύο στόχους: για κάποιο διάστημα ο Ερντογάν προσπαθούσε να παίξει τον αντίπαλο των ΗΠΑ στην ανατολή και τώρα θέλει να ενισχύσει αυτή την εικόνα. Επιπλέον θέλει να δείξει στους δικούς του οπαδούς ότι στέκεται στο πλευρά των καταπιεσμένων. Η Έρσα Ακγκεμιτσί είναι εμπειρογνώμων για την λατινική Αμερική στο Πανεπιστήμιο Σελτζούκ. Θεωρεί ότι η υποστήριξη που δίνει ο Ερντογάν στον Μαδούρο είναι "ρητορική". Θέλει, όπως υποστηρίζει, να ενισχύσει την εικόνα του ως θύμα ενός πραξικοπήματος και πιστεύει ότι μόνο έτσι μπορεί να το επιτύχει.
Ωστόσο παρά τις ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των δύο προέδρων, η Ακγκεμιτσί βλέπει και ομοιότητες ανάμεσα στο Μαδούρο και τον Ερντογάν. "Και οι δύο πρόεδροι θεωρούνται αυταρχικοί, μοναχικοί μαχητές, έχουν παρόμοια οικονομικά προβλήματα και επικριτική στάση απέναντι στις ΗΠΑ".
Η Ασλί Πέλιτ, δημοσιογράφος και ειδικευμένη για τη Λατινική Αμερική, θεωρεί ότι το βασικό κίνητρο του Μαδούρο γι΄ αυτήν τη φιλία είναι η καταστροφική ανθρωπιστική κατάσταση στη χώρα του. Η βοήθεια με τρόφιμα από την Τουρκία είναι πολύ σημαντική.
Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας προσπαθεί να χτίσει με τον τούρκο ομόλογό του την ίδια φιλία, όπως αυτή του Ούγκο Τσάβες με τον πρόεδρο του Ιράν Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ.
Πέτρα Φίξελ/DW
Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου
Πηγή: Deutsche Welle
http://www.capital.gr/diethni/3341135/
benezouela-tourkia-nea-summaxia
31/1/2019
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ - ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Venezuela Crisis. (1)
---------------------------------------
Οι απόψεις, που δημοσιεύονται στα εκάστοτε- αποκλειστικά χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στους δημιουργούς των κειμένων, εικόνων κλπ και των ιστολογίων που αναφέρονται. Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger. Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.
-------------------------------------------
Οι απόψεις, που δημοσιεύονται στα εκάστοτε- αποκλειστικά χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα άρθρα (ή κάθε είδους κείμενα) του ιστολογίου μου, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που επώνυμα τις διατυπώνουν. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στους δημιουργούς των κειμένων, εικόνων κλπ και των ιστολογίων που αναφέρονται. Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις-με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger. Στο αρχικό πρωτότυπο κείμενο παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων.
-------------------------------------------