IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Πριν από 4 χρόνια σε μία εκδήλωση της Πολιτιστικής Εταιρίας είπα τις παρακάτω σκέψεις σχετικά με την Θεσσαλονίκη του χτες, του σήμερα και του αύριο. Ας αναλογιστούμε και ας ξανασκεφτούμε. " Η πόλη που κατοικώ βρέχεται από τον Θερμαϊκό εδώ και πολλούς αιώνες, έχει το προνόμιο να είναι γειτόνισσα του Ολύμπου, κατοικεί αυτό το έδαφος τουλάχιστον εκατό γενιές. Άνθρωποι γεννήθηκαν, έζησαν, δημιούργησαν, μεγαλούργησαν, περπάτησαν, έκαναν απογόνους και άφησαν την τελευταία τους πνοή σε αυτή την πόλη. Η πόλη που κατοικώ αλλάζει ανάλογα με τις εποχές, τον πληθυσμός της, τις συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα, την οργάνωση της κοινωνίας. Κάποτε ήταν ελληνιστική, μετά έγινε ρωμαϊκή, βυζαντινή, οθωμανική για να επαναπροσδιορίσει την ύπαρξη της πολύ πρόσφατα. Ο ίδιος ουρανός, η ίδια θάλασσα, το ίδιο χώμα, η ίδια ενδοχώρα πλαισιώνουν αυτή την πόλη και τους εκάστοτε κατοίκους της στη πάροδο χιλιάδων χρόνων. Περπατώ στην Εγνατία οδό και σκέφτομαι ότι σε αυτό το έδ

Άνω Πόλη: Η πιο απόκοσμη περιοχή της Θεσσαλονίκης  με το έντονο οθωμανικό της χρώμα. Στα τέλη του 19ου αιώνα, μετά το γκρέμισμα του παραθαλάσσιου τείχους, η οθωμανική Θεσσαλονίκη είχε μια μοντέρνα πρόσοψη που τη σχημάτιζαν τα παρατεταγμένα στην παραλία «ευρωπαϊκά» πολυώροφα οικήματα και ο γεμάτος κίνηση παραλιακός δρόμος που τον διέσχιζε το τραμ. Πίσω όμως από αυτό το ευρωπαϊκό της «πουδράρισμα» η Θεσσαλονίκη παρέμενε στην ουσία μια ανατολίτικη πόλη, στεφανωμένη με μιναρέδες, κυπαρίσσια, τζαμιά, συναγωγές και εκκλησίες, χαμάμ και παζάρια, σοκάκια και χαμόσπιτα. Η ποιητική ατμόσφαιρα της Άνω Πόλης Σήμερα, που η Θεσσαλονίκη έχει μετατραπεί πλέον σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή μεγαλούπολη με έναν συνεχώς αυξανόμενο πληθυσμό που έχει προ πολλού ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο κατοίκους, η μοναδική περιοχή που θυμίζει κάπως το ανατολίτικο παρελθόν της είναι η Άνω Πόλη, ο παλιός τούρκικος μαχαλάς: ένα δαιδαλώδες δίκτυο από σοκάκια και καλντερίμια, που σκαρφαλώνουν νωχελικά ανάμεσ

 Ροτόντα. Η Ροτόντα του Μουτσόπουλου είναι ένα έργο αναφοράς, από αυτά που συνέπεσαν με δραματικές αλλαγές στην οπτική του αρχαιολογικου έργου. Ιδια εποχή που ξεκίνησε πιο σοβαρά το αναστηλωτικό έργο ,ταυτόχρονα με την πολιτική να βγάζουμε βόλτα τις αρχαιότητές μας.Το βάρος πέφτει στη δουλειά του αναστηλωτή. Μιλαμε για 1978, όταν ,εξήντα χρόνια μετά την ομάδα του Εμπράρ, μια άλλη ομάδα εκ των τοπικών ενόντων, πρέπει να κοιτάξει υπεύθυνα τα μνημεία της Σαλονίκης που ρημάχτηκαν από τον σεισμό της 20ης Ιουνίου.Η πόλη κινδύνεψε για δυό ίσως μήνες να διαλυθεί, αλλά απλώς έχασε τότε την ευκαιρία να συμμορφωθεί. Τα μνημεία της όμως δεν ήταν τα διεθνή εκείνα εκμαγεία που η Ουνέσκο και το παραπαίδι της , το Ικομός, φρόντισε να εντάξει σε μια έστω κοσμικη Βαλχάλα, προσπαθώντας να βάλει τάξη σε φρικαλέες αναστηλωσεις και στηνπάγια σε όλην την ελληνικη επικράτεια ξυλοσομπα και το μπουρί της που έβγαινε από ένα δίλοβο παράθυρο, ως μόνη απόδειξη πως το Βυζάντιο είναι ζώσα παράδοσ

 Εικόνα: Νένα Διονυσοπούλου      «Η πόλη είμαστε εμείς».  Έτσι φαίνεται να λέει σε αυτήν την πρόωρη προεκλογική φάση το τοπικό πολιτικό προσωπικό το οποίο δείχνει να έχει εγκαταλείψει την πόλη και τους πολίτες στην χοάνη της καθημερινότητάς τους, και επιδίδεται στο « παιχνίδι του Θρόνου » για την απόσπαση χρισμάτων και κομματικών υποστηρίξεων.  Ωστόσο, κάτι που φάνταζε απολύτως φυσιολογικό μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, σήμερα φαίνεται να ενοχλεί την πλειοψηφία των πολιτών, που προ πολλού πλέον έχουν απαγκιστρωθεί από την κομματοκρατία, και εκφράζουν κάθε τους επιλογή με περισσή αποστασιοποίηση.  Κι αυτό συμβαίνει γιατί η κομματοκρατία έχει εξελιχθεί σε μια κλειστού τύπου κάστα, πολύ μακριά από τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας.  Μια ολιγαρχία ενός ή δυο χιλιάδων ανθρώπων, που ζουν, συζητούν και βρίσκονται μεταξύ τους, στα κυκλώματα εξουσίας, τις δεξιώσεις, και τις συγκεντρώσεις των ελίτ, και μοιράζονται στο κλίμα της παγκοσμιοποίησης περισσότερα κοινά με τ

  Την άποψη ότι στο ξενοδοχειακό δυναμικό του νομού Χαλκιδικής είναι ανάγκη να προστεθούν τα επόμενα χρόνια άλλες 5.000-6.000 κλίνες τεσσάρων και πέντε αστέρων, έτσι ώστε η ειδυλλιακή χερσόνησος να εξελίξει το προϊόν της στον βαθμό, που απαιτεί το αυξανόμενο τουριστικό ενδιαφέρον για την περιοχή, εκφράζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων (ΠΟΞ), Γρηγόρος Τάσιος, επικεφαλής και της τοπικής 'Ενωσης Ξενοδόχων (ΕΞΧ). Εκτιμά ότι το ύψος των νέων επενδύσεων, που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα «σκαριά» στον κλάδο είτε σε σχετικά πρώιμο είτε σε προχωρημένο στάδιο, θα ανέλθει μέχρι το 2020 -εφόσον αυτές τελικά υλοποιηθούν- σε περίπου 250 εκατ. ευρώ, τα οποία θα προστεθούν στα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, που έχουν ήδη «πέσει» στην περιοχή τα τελευταία χρόνια, από μεγάλους ξενοδοχειακούς ομίλους. Ο ίδιος, που κατέχει και την ιδιότητα του πρώτου αντιπροέδρου του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ), υπογραμμ