IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Photo:   Jan Saudek   Σε αυτές τις εκλογές,  και σε όλες τις εκλογές  από εδώ και εμπρός, το διακύβευμα δεν είναι πια η δραχμή ή το ευρώ, ούτε ένα μόνο διεθνές ελληνικό πρόβλημα (όπως π.χ. το ανακινηθέν κυπριακό). Είναι, πρώτα από όλα, η αλλαγή νοοτροπίας στο πώς θα αρχίσουμε να λύνουμε τα τεράστια, ολοφάνερα πια προβλήματα και να σχεδιάζουμε το μέλλον, και όχι η έμφαση στο Χ ή στο Υ μεμονωμένο ζήτημα. Για το βήμα αυτό, η ελληνική κοινωνία είναι προετοιμασμένη, με τον σκληρό τρόπο είναι αλήθεια, μέσα από την  κατάρρευση των πάντων και την μαζική απώλεια πολλών ικανών νέων έξω από τη χώρα. Όπως είναι παγκοίνως γνωστό διεθνώς, βασικό στοιχείο των καλών λύσεων, δεν είναι μόνο το «πόσο πολύ προσπάθησες» αλλά κυρίως «το πόσο οργανωμένα και στοχευμένα αποφάσισες να προσπαθήσεις». Η οργάνωση της εργασίας, είναι πολύ πιο δύσκολο γεγονός από την ίδια την εργασία: Για αυτό, η καινοτομία και η φαντασία, οι οποίες προκαλούν ρήξεις στην επιστήμη, στην παιδεία, στην παραγωγή ή στην τ

(...) Υπάρχει ένα ερώτημα στο οποίο οφείλει να σταθεί η κυβέρνηση: όταν λέει πρώτη φορά αριστερά εννοεί ότι ο ευρύτερος δημόσιος τομέας θα καταληφθεί από πρόσωπα που έχουν διατελέσει σε τέτοιους ρόλος επί δεκαετίες από τις προηγούμενες κυβερνήσεις; Δεν λέει κανείς να φτάσουμε στο ιδεατό σημείο να επιλεγούν αυστηρά οι καλύτεροι, μακάρι να γινόταν, αλλά προδήλως είναι υπερβολική η απαίτηση. Όμως, έστω, δικά τους άφθαρτα νέα ικανά στελέχη δεν έχουν να βάλουν; (...) Την ώρα που το εξωτερικό μέτωπο βρίσκεται σε πλήρη και λίαν επικίνδυνη εξέλιξη και οι δυνάμεις όχι μόνον της κυβέρνησης αλλά και της χώρας θα έπρεπε να βρίσκονται επικεντρωμένες και ομόθυμες σε αυτό, μια σειρά από αποφάσεις της κυβέρνησης στο εσωτερικό λειτουργούν ουσιαστικά προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Κι αυτό συμβαίνει τόσο έντονα, ώστε να μπορεί κανείς να πει ότι μόνη της υπονομεύει τον ίδιο της τον εαυτό. Το κορυφαίο παράδειγμα είναι τα όσα συμβαίνουν στην παιδεία , τα οποία έχουν ξεσηκώσει τ

Σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή  Από τα γραφεία των εφημερίδων στα έδρανα της Βουλής. Πώς η Σοφία Βούλτεψη, παιδί του κομματικού σωλήνα της Ν.Δ., κατάφερε να γίνει η πρώτη γυναίκα κυβερνητικός εκπρόσωπος.      Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η κυρία κυβερνητικός εκπρόσωπος αγνοεί έναν από τους διασημότερους αφορισμούς του Λ. Μπουσκάλια, εκείνον που λέει: « Μην ξεχνάς πως όταν δείχνεις με το δάχτυλό σου κάποιον, τα τρία σου δάκτυλα δείχνουν τον εαυτό σου». Η Σοφία Βούλτεψη, η πρώτη γυναίκα κυβερνητικός εκπρόσωπος, είναι μία κατηγορία μόνη της. Eίναι αυτό που στη γλώσσα του αθλητισμού αποκαλείται «πουλέν», μόνο που όσοι αποκωδικοποιούν τα αθλητικά γνωρίζουν καλά ότι το «πουλέν» είναι αυτό που δεν… τραβάει στο γήπεδο, πόσο μάλλον στο γήπεδο της πολιτικής. Οσοι τη γνωρίζουν καλά, επιμένουν πως « μπήκε στην πολιτική λόγω του ονόματος του πατέρα της, του Γ. Βούλτεψη, το οποίο ποτέ δεν κατάφερε να ξεπεράσει» , μιας εξέχουσας δημοσιογραφικής προσωπικότητας, του κομμουνιστή με παράσημα στ

(...) «Στιγμή Μίνσκ ι» μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε κοινωνικό και φυσικό σύστημα, τη συνεχή καμπύλη της συμπεριφοράς του να σπάσει μια απότομη ασυνέχεια, συχνά αφού έχουν υποτιμηθεί οι ενδείξεις «τέλος αντοχής» και έχουν αγνοηθεί οι προειδοποιήσεις που εξέπεμπε. Οταν η κατάστασή του ανατραπεί, τίποτα δεν μπορεί να διορθωθεί και τίποτα δεν είναι αναστρέψιμο. Είναι, απλώς, πολύ αργ ά.   Η ποιότητα των θεσμών και της διακυβέρνησης επιδεινώνεται εν μέσω κρίσης, τότε, όταν είναι επιτακτικότερα αναγκαία. Με άμεσα αρνητικές συνέπειες και μακροπρόθεσμα δυσοίωνες επιπτώσεις. Προ ημερών, αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών Υποθέσεων της Ε.Ε. μια μελέτη που πραγματεύεται το θέμα της χαμηλής ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας (The Puzzle of the Missing Greek Exports). Σύμφωνα με τη μελέτη, μεταξύ των κρίσιμων παραγόντων που προσδιορίζουν τη συνολική ανταγωνιστικότητα μιας χώρας, είναι το κράτος δικαίου, η ασφάλεια των συμφωνιών που συνάπτοντ

Ο Ίμβριος εκπαιδευτικός καθόταν σε μια γωνία του καφενείου. «Σας θέλω» μου είπε όταν τελείωσα το ραντεβού στο διπλανό τραπέζι. Έβγαλε ένα χαρτί από την τσέπη του και μου το έδωσε. Ήθελε να παντρευτεί τη σύντροφό του από τη Γεωργία και να αναγνωρίσει το παιδί της. -Και λοιπόν, ποιό είναι το πρόβλημα; τον ρώτησα. -Πρέπει να απολυθούν 200.000 υπάλληλοι, μου είπε με πείσμα στα μάτια. -Τι φταίνε οι 200.000, του αντέτεινα. Ο άνθρωπος, πρώην δημόσιος υπάλληλος, αγρίεψε. -Άνοιξε τα χαρτιά, είπε. Το πρώτο χαρτί ήταν μια αίτηση κοινωνικών υποθέσεων της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου. Τμήμα ιθαγένειας, οδός Ηρώων Πολυτεχνείου. Ρόδος. Με μια κουβέντα ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός ζητούσε να του στείλουν μια βεβαίωση οικογενειακής κατάστασης στην Αθήνα, όπου ζει. «Επισκέφθηκα 3 φορές το ειδικό ληξιαρχείο Αθηνών. Οι 3 διαφορετικοί υπάλληλοι και τις 3 φορές μου ζήτησαν διαφορετικά πράγματα, με παραπληροφόρησαν και με ταλαιπώρησαν. Αφού συπλήρωσα τον φάκελλο για το γάμο μου, έμεινε

ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ  Παίρνουν ακόμα και τώρα 15 μισθούς τον χρόνο  Tρία χρόνια μετά την εφαρμογή του Μνημονίου και μετά από αιματηρές περικοπές που υπέστησαν στις αποδοχές τους οι δημόσιοι υπάλληλοι, συνεχίζουν να «μοιράζουν» λεφτά στους εργαζόμενους οι διοικήσεις συγκεκριμένων ΔΕΚΟ, όπως αποκαλύπτουν δύο πορίσματα-φωτιά των οικονομικών επιθεωρητών τα οποία φέρνει στο φως το «Εθνος της Κυριακής», στον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας αλλά και στη Μεταλλουργική Βιομηχανία Ηπείρου. Παρά το γεγονός ότι από το 2010 έχουν ψηφιστεί τρεις νόμοι που επιβάλλουν την εφαρμογή του Ενιαίου Μισθολογίου-Βαθμολογίου και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, προβλέποντας μειώσεις που ξεπερνούν το 40% των αποδοχών στους υπαλλήλους, οι διοικήσεις των συγκεκριμένων ΔΕΚΟ έκαναν «παιχνίδια» με το βαθμολόγιο, συνέχιζαν να αποδίδουν υψηλά επιδόματα στους εργαζόμενους, παρείχαν απλόχερα το δικαίωμα των υπερωριών και ανακάλυπταν νέα τμήματα και διευθύνσεις προκειμένου να τοποθετήσουν

Με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, η πλειοψηφία των νέων διοικητών, που ανακοίνωσε χθες ο Άδωνις Γεωργιάδης, έχουν ως κύριο προσόν, τις… βαθιές κομματικές ρίζες σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, επιβεβαιώνοντας πλήρως τις φήμες που είχαν κυκλοφορήσει εδώ και μέρες. Έχουμε και λέμε: •    Στην Αχαΐα στη σύσκεψη που έγινε για την μοιρασιά των διοικήσεων στα Νοσοκομεία,  το «φιλέτο» του Νοσοκομείου Ρίου και του Καραμανδανείου το πήρε η ΝΔ και του Νοσοκομείου Άγιος Ανδρέας και  Αιγίου πήρε το ΠΑΣΟΚ. •    Στη Θεσσαλία στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λάρισας αναλαμβάνει ο Λαρισαίος γιατρός-πνευμονολόγος Θανάσης Μητσιός, στενός συνεργάτης και υποστηρικτής του Αντώνη Σαμαρά από την εποχή της Πολιτικής Άνοιξης. Ο Θ. Μητσιός επί σειρά ετών διετέλεσε πρόεδρος του συνδικαλιστικού οργάνων των γιατρών στο ΙΚΑ Λάρισας, καθώς και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Λαρισαίων μέχρι τις 29.12.2012 –σήμερα παραμένει απλός δημοτικός σύμβουλος της πλειοψηφώσας παράταξης. •    Κοινή πολιτική καταγωγή έχ

(...)   «ανάπτυξη» και «πρόοδο»,  (ακόμα και βοσκηματώδη καταναλωτική ευζωία)  δεν εγγυάται η εξασφάλιση «δικαιωμάτων»,  αλλά η εξασφάλιση αξιοκρατίας.  Aπό τα ανώτατα αξιώματα ώς το έσχατο κοινωνικό λειτούργημα (...)  Eίναι βεβαιωμένο από την ιστορική εμπειρία ότι κάθε ολοκληρωτισμός (θρησκευτικός, ιδεολογικός, κομματικός, μαφιόζικος, κρατικός) αποκλείει αφετηριακά (προκειμένου να μπορεί να λειτουργήσει) την αξιοκρατία. Kαι η κομματοκρατία στη μεταπολιτευτική Eλλάδα είναι δείγμα συνεπέστατου ολοκληρωτισμού, εκσυγχρονισμένου: Δεν έχει ανάγκη να απαγορεύσει τη λειτουργία ιδιωτικών MME, να φιμώσει αρθρογράφους, να εξορίσει αντιφρονούντες – δεν χρειάζεται τίποτε από αυτά. Aρκεί η κατάλυση της αξιοκρατίας, για να μπορεί να λειτουργήσει απρόσκοπτα η πιο στυγνή και ανάλγητη αυθαιρεσία της εξουσίας. (...)  Ζούμε, τρία (ώς τώρα) χρόνια, έναν οικονομικό εφιάλτη, μια δίχως ορατή διέξοδο κοινωνική καταστροφή, που καθημερινά επιτείνεται. Kαι μοιάζει αμφίβολο αν η «κρ

  Ποιος φταίει γι’ αυτήν την κατάσταση; (...) Αν πούμε ότι φταίει «το σύστημα», τότε διαχέουμε τις ευθύνες σε ένα αχανή μηχανισμό, τις αποπροσωποποιούμε και τελικά αθωώνουμε τα πρόσωπα. Αν πούμε ότι φταίνε τα συγκεκριμένα πρόσωπα που δεν κάνουν τη δουλειά τους, τότε αθωώνουμε το ελληνικό Δημόσιο, τους νομοθέτες και την υπηρεσιακή ιεραρχία.   Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι η ευθύνη είναι μεικτή. Πράγματι, η φυγοπονία, η αγένεια και η ανικανότητα αποτελούν γνωρίσματα του χαρακτήρα συγκεκριμένων προσώπων. Το γεγονός όμως ότι στη χώρα μας έχουν λάβει διαστάσεις επιδημίας οφείλεται στο ότι δεν υπάρχουν μηχανισμοί αξιολόγησης, ελέγχου και επιβολής κυρώσεων στο Δημόσιο. (...) ΚΥΡ Φίλος της στήλης, ο οποίος διάγει -όχι και τόσο εύκολα- την όγδοη δεκαετία του πολυτάραχου βίου του, μου διηγήθηκε το εξής πραγματικό περιστατικό: στις 18 Ιουλίου δέχθηκε τηλεφώνημα να παραστεί, άρον άρον, στην Επιτροπή Κρίσεως Αναπηρικών Συντάξεων του ταμείου του, η οποία θα συνερχόταν την επομέν

(...) Οι δύο υποθέσεις δεν είναι φανταστικές, αλλά αποκαλυπτικές της λειτουργίας του Δημοσίου:  στο παρελθόν ενέπαιζε τους πάντες διατηρώντας στις τάξεις του ανθρώπους πέραν κάθε έννοιας νομιμότητας, και, πλέον, επιχειρεί να εμπαίξει την τρόικα εμφανίζοντας «παραιτημένους» ως «απολυόμενους».  ΄Ενα Δημόσιο που, πεισματικά, αρνείται να αλλάξει. (...) Ο παραλογισμός του ελληνικού Δημοσίου  Υπόθεση 1η. Ας υποθέσουμε ότι είσαι δημόσιος υπάλληλος και, μάλιστα, εκπαιδευτικός. Δεν αμείβεσαι μεν καλά (ποιος αμείβεται, άλλωστε;) αλλά για την οικογένεια και τους φίλους σου έχεις την... τέλεια δουλειά. Μικρό ωράριο απασχόλησης και μακροχρόνιες διακοπές Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι. Κι όμως, δεν σου αρέσει αυτό που κάνεις και θέλεις να αλλάξεις αντικείμενο. Να δοκιμάσεις την τύχη σου στον ιδιωτικό τομέα, στις νέες τεχνολογίες, να αναπτύξεις εφαρμογές για «έξυπνα» κινητά και ταμπλέτες. Ας υποθέσουμε, μάλιστα, ότι το αποφασίζεις σε κόντρα των εισηγήσεων της οικογενείας σο