Για το αιώνιο, φυσικό κάλλος.
EUROKINISSI/ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Οι άνθρωποι [οι πολλοί] δεν καταλαβαίνουμε [μυστικόν γαρ το φέγγος -και το θάλπος] ότι το να μη διψάς είναι καλύτερο από το να πίνεις και το να μην πεινάς από το να τρως, και το να μην κρυώνεις από το να διαθέτεις πλήθος ρούχα [Λουκιανός, Περί πένθους: Το μη διψείν του πιείν πολύ κάλλιον και το μη πεινήν του φαγείν και το μη ριγούν του αμπεχόνης ευπορείν]. Ετσι και σήμερα, φίλος γιατρός συμβουλεύει να τρως υπό τον κορεσμό και να πίνεις υπέρ τη δίψα. Ηρακλείτειες παρακαταθήκες, πολύτιμες: να λιώνεις λίγο κριθάρι στο νερό και να το τρως ευχάριστα. Η λιτότης και η αποστροφή προς κάθε τι περιττό στο μεγαλείο της, μακριά από κάθε [υπερ]καταναλωτική μωροσοφία, εντεύθεν του νοήματος και της καθημερινής πράξης. Σεπτέμβρης: της γλυκύτητας της ατμόσφαιρας και των καρπών· ναι, των καρπών. Τα φρούτα ξεχειλίζουν και ευωδιάζουν, μακριά από φυτοφάρμακα και παραγωγική -τάχα- υστερία. Αφθονα τα καρπούζια και τα πεπόνια, ντομάτες, πιπεριές, μελιτζάν