IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Δεν υπάρχουν εθνικές επέτειοι «δύο ταχυτήτων», αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι «αγωνιστές» της Αριστεράς. Όπως απαγορεύτηκαν οι παρελάσεις για το Επος του ΄40,  χωρίς καν να έχει επιβληθεί ακόμη λοκ-ντάουν, έτσι απαγορεύτηκε και η πορεία του Πολυτεχνείου.Την 17η Νοεμβρίου  είχαμε νέο ρεκόρ με 443 διασωληνωμένους συνανθρώπους μας και 63 νεκρούς. Άνθρωποι παλεύουν για τις ζωές τους, χάνουν τις ζωές τους,  οικογένειες  χάνουν  τους  ανθρώπους  τους,  επιχειρήσεις καταποντίζονται, κόσμος πέφτει στην ανεργία και την κατάθλιψη, η ζωή του έχει γίνει ασταθής, το μέλλον του αβέβαιο.Την ίδια στιγμή ΚΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ παίζουν κλέφτες κι αστυνόμους...   H σημερινή εικόνα της Αριστεράς είναι τραγελαφική! και αυτό αποτελεί δυστύχημα για την ίδια, αλλά και πολιτικό αναχρονισμό για την χώρα!   Η Αριστερά-τραγέλαφος!  Οργανώνει πορείες για το Πολυτεχνείο, την ώρα που οι πολίτες πεθαίνουν στις ΜΕΘ από κορωνοϊό και ο λαός βυθίζεται στην φτώχεια και στην ανεργία από την καραντίνα! Το ζούμε και αυτό στην Ελλάδα

Καρλ Μαρξ, η επιστροφή  – Γιατί συγκινεί ακόμη αντιπάλους και οπαδούς. Τριάντα και πλέον χρόνια μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων, ο συγγραφέας του «Κεφαλαίου» επιστρέφει θεαματικά στην επικαιρότητα και τον μελετούν συστηματικά οπαδοί και αντίπαλοι.   Κανένα σύστημα δεν αποδείχθηκε τόσο επαναστατικό όσο ο καπιταλισμός. Δημιούργησε τη μεσαία τάξη, εξάλειψε τη φεουδαρχία σχεδόν στο σύνολό της, συσσώρευσε έναν θησαυρό από υλικά και πολιτισμικά αγαθά, «ανακάλυψε» και επέβαλε τα ανθρώπινα δικαιώματα, κατήργησε τη δουλεία, εξαφάνισε την αριστοκρατία και διέλυσε τις αυτοκρατορίες. Η μεσαία τάξη μάλιστα αγωνίστηκε για την ελευθερία και πολλά από τα μέλη της έδωσαν τη ζωή τους σε αυτόν τον αγώνα. Και έθεσαν τις βάσεις για έναν παγκόσμιο πολιτισμό. Αυτά θα υπέθετε κανείς πως τα υποστήριξε κάποιος φιλελεύθερος. Για τον βρετανό μαρξιστή Τέρι Ινγκλετον, ωστόσο, προκύπτουν από το έργο του ορκισμένου εχθρού του καπιταλισμού Καρλ Μαρξ. Τηρουμένων των αναλογιών, ο

Φως στο αόρατο και απρόσιτο  εξουσιαστικό σύστημα. Ο Τσουκαλάς καταθέτει μιαν εξαιρετικά πολύτιμη συμβολή στη συγγραφή αυτού του καινούργιου κοινωνικοπολιτικού «λεξικού», στην αναγκαία δηλαδή ανανέωση του κριτικού στοχασμού για την κοινωνία και την παγκόσμια πραγματικότητα. Με το νέο βιβλίο του «Ο αόρατος Λεβιάθαν» (Πόλις 2020) ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς αναλύει και ερμηνεύει τους κοινωνικούς, οικονομικούς, πολιτικούς και ιδεολογικούς μετασχηματισμούς που καθόρισαν την εξέλιξη των δυτικών κοινωνιών. Φωτίζει έτσι τις μεγάλες ιστορικές διαδικασίες που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα. Το διάβημά του είναι τολμηρό, ιδιαίτερα απαιτητικό και φιλόδοξο. Ο Τσουκαλάς έχει επίγνωση των υψηλών απαιτήσεων και των μεγάλων δυσκολιών με τις οποίες αναμετριέται. Σήμερα, σημειώνει, «είναι ίσως εξίσου δύσκολο να προσπαθούμε να "καταλάβουμε" τον κόσμο όσο είναι και να τον"αλλάξουμε"». Πράγματι, κάθε σοβαρή προσπάθεια ανάλυσης και κατανόησης της

EUROKINISSI Η πιο σύντομη ιστορία του κόσμου. Για την Πρωτομαγιά του 2020. Για τα σύμβολα και για την απελπισία τους. Επειδή δεν είναι αργία, είναι κάτι χειρότερο: ανεργία Επειδή ο στρατιώτης πρέπει να πολεμάει συνέχεια, να πολεμά με απελπισία, να σκοτώνει διαρκώς για να μη σκοτωθεί, έτσι πρέπει κι ο ιερέας να προσεύχεται για τις ψυχές που θέρισε ο στρατιώτης μα και για τις ζωές όλων των άλλων που επέζησαν από τύχη, γιατί αυτή είναι η δουλειά του , κι ο γεωργός το χωράφι του να σπέρνει, το χωράφι του να θερίζει, το χωράφι του να ξανασπέρνει με μόχθο όπως τις νύχτες τη γυναίκα του κι ο βοσκός να ψάχνει το απολωλός και ν′ αφήνει τα υπόλοιπα πρόβατα αλαφιασμένος κι η πουτάνα να τους δέχεται όλους αυτούς αγόγγυστα σαν τον Χριστό και να τους αγαπά το ίδιο επειδή αυτή είναι η δουλειά της. Έτσι, λένε, πρέπει. Από αιώνας αιώνων.. Κι έπειτα πάλι από την αρχή: Κι ο βοσκός κι ο στρατιώτης κι ο ιερέας κι ο γεωργός κι η πόρνη με τα θλιμμένα μάτια, η πουτάνα με τα πληρωμένα φιλιά. Ιδίω

Ο πολιτικός ευνουχισμός  και τα αδιέξοδα της Αριστεράς. Θ έλω να είμαι ειλικρινής. Την Αριστερά των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων, την έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Κάθε κοινωνία την έχει ανάγκη για να μπορεί να διαμορφώνει νέα πεδία πολιτικών συγκρούσεων και ανατροπών, μέσα στο σύνθετο εθνικό και διεθνές περιβάλλον… Δυστυχώς όμως, η κρίσιμη δεκαετία που πέρασε, και ταυτίστηκε με την συντονισμένη, πρωτοφανή και πολλαπλή στρατηγική επίθεση που δέχτηκε η χώρα μας, υπήρξε μεταξύ άλλων ΚΑΙ μια δεκαετία αποκαλυπτική για την απόλυτη ανικανότητα μιας ελλιποβαρούς Αριστεράς να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στον ιστορικό πολιτικό της ρόλο… Βαλτωμένη στις ιδεοληψίες και τα αδιέξοδα, δεν κεφαλαιοποίησε ούτε η ίδια, ούτε μέσω αυτής το κίνημα, τίποτε από τα μεγαλειώδη ξεσπάσματα της οργής και της αγανάκτησης των ανθρώπων. Τα οικονομικά μνημόνια ήρθαν, παρήλθαν, αποδόμησαν και κατέστρεψαν την χώρα, με την οπορτουνιστική Αριστερά από την μια μεριά να εκφυλίζεται στο ρόλο του